Η μαρτυρία ενός οροθετικού με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του Aids.
«Δεν έχουμε μάθει ως κοινωνία να ζούμε με τον HIV. Μπορεί από πρόνοια και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη να μην πηγαίνουμε άσχημα, αλλά σε όλο το υπόλοιπο πάσχουμε».
Ο 35χρονος Αντώνης Π. διαγνώστηκε πριν από τέσσερα χρόνια ως φορέας του HIV. Πόσο δύσκολο είναι να ζει ένας οροθετικός στην Ελλάδα;
«Τα φάρμακα και οι εξετάσεις μας είναι δωρεάν και κάποιοι δικαιούνται υψηλό προνοιακό επίδομα. Στην Αθήνα έχουμε αρκετές μονάδες λοιμώξεων». Κάπου εδώ, σταματούν τα καλά νέα. «Δεδομένου ότι η οροθετικότητά μου είναι γνωστή σε συγκεκριμένο κύκλο, έχω βιώσει μόνο λεκτικές επιθέσεις. Είμαι όμως κοντά σε ανθρώπους που έχουν βρεθεί σε πολύ ζόρικες θέσεις και έχουν νοιώσει τον ρατσισμό στο πετσί τους.
Για παράδειγμα, στο νοσοκομείο όπου παρακολουθούμαι χωρίς πρόβλημα, άλλος οροθετικός πήγε να εξεταστεί σε άλλη κλινική και γιατροί τον έσπρωξαν έξω από το ιατρείο φωνάζοντας φύγε, θα μας κολλήσεις…
Γνωρίζω ανθρώπους που απολύθηκαν επειδή γνωστοποιήθηκε πως είναι οροθετικοί. Τέτοια υπόθεση έφτασε στον Άρειο Πάγο που δικαιολόγησε τη απόλυση…
Για όσους ζουν στην επαρχία, τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα. Για όλη τη Βόρεια Ελλάδα υπάρχουν δύο μονάδες λοιμώξεων, στη Θεσσαλονίκη και την Ξάνθη.
Πολλοί νησιώτες πρέπει να κάνουν ταξίδια αρκετές φορές τον χρόνο για να εξεταστούν και να πάρουν φάρμακα».
Πηγή: http://www.enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.