Η μάχη για την αξιοπρέπεια συνεχίζεται

Στη Σαπφούς, φτωχικό και παρατημένο δρόμο του κέντρου της Αθήνας, υπήρχαν και χθες ουρές από κόσμο που περίμενε έξω από τα γραφεία των Γιατρών του Κόσμου για να εξεταστεί. Παρόμοια ήταν η εικόνα στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού. Η αίθουσα υποδοχής γεμάτη από ηλικιωμένους, γονείς και παιδιά. Έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από τον αιφνιδιαστικό έλεγχο της αστυνομίας και του ΕΟΦ, αλλά τα πάντα λειτουργούν όπως πριν. Οι γιατροί κι οι εθελοντές δεν πτοούνται, ενώ ο κόσμος δεν δείχνει να επηρεάζεται. Τα ερωτήματα, όμως, παραμένουν. Ποιος κρύβεται πίσω από την καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών; Γιατί σε μια περίοδο κατά την οποία οι ανάγκες μεγαλώνουν και ο κόσμος μένει χωρίς δουλειά και ασφάλιση βάλλονται δομές που αντικειμενικά εξυπηρετούν;
"Καθημερινά 150 επισκέψεις"

"Λειτουργούμε κοντά 25 χρόνια και το τελευταίο δίμηνο βρισκόμαστε αντιμέτωποι για πρώτη φορά με αυτή την κατάσταση", αναφέρει στην "Αυγή" η Ευγενία Θάνου, διευθύντρια των ΓτΚ. Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση των ανθρώπων που έκαναν τον έλεγχο. "Δεν το πίστευαν ούτε οι ίδιοι", λέει η Ε. Θάνου, συμπληρώνοντας: "ήταν υποχρεωμένοι όμως να το κάνουν".

Πριν από ενάμιση μήνα το σκηνικό είχε επαναληφθεί. Και πάλι με αποδέκτες το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού και τους ΓτΚ. "Μας προκαλεί εντύπωση η χρονική στιγμή που έγιναν οι έλεγχοι. Τη στιγμή που όλο και περισσότεροι μένουν χωρίς πόρους και ανασφάλιστοι". Οι ΓτΚ εξυπηρετούν καθημερινά 150 άτομα και πανελλαδικά πάνω από 350. Παλιότερα οι περισσότερες επισκέψεις γίνονταν από μετανάστες. Πλέον ο αριθμός των ντόπιων έχει πολλαπλασιαστεί. "Οι επιχειρήσεις - σκούπα της αστυνομίας έχουν εγκλωβίσει τους μετανάστες στα σπίτια τους και η φτωχοποίηση έχει επεκταθεί περισσότερο και στους Έλληνες. Έρχονται γονείς για να εμβολιάσουν τα παιδιά τους, φοιτήτριες που θέλουν να κάνουν το τεστ Παπ, εγκυμονούσες για να δουν την πορεία της κύησης".
"Δεν συνταγογραφούν οι δικοί μας γιατροί"

Η χορήγηση των φαρμάκων γίνεται με δύο τρόπους. "Είτε οι ασθενείς εξετάζονται από τους γιατρούς και μετά πάνε στο φαρμακείο, είτε μας φέρνουν οι ασθενείς συνταγές από νοσοκομεία και τους δίνουμε τα φάρμακά τους. Δεν συνταγογραφούν οι δικοί μας γιατροί", τονίζει η Ε. Θάνου. Για τα φάρμακα που απαιτούνται ειδικές συνταγές "έρχονται σφραγισμένες από ψυχιατρικές κλινικές, ενώ στα φάρμακα έχουν πρόσβαση μόνο οι φαρμακοποιοί. Συνήθως δεν κρατάμε όσα είναι για καρκινοπαθείς, αλλά προσπαθούμε να τα προωθούμε στον σύλλογο για καρκινοπαθείς ή σε νοσοκομεία όπως το 'Άγιος Σάββας'". Απόφαση των ΓτΚ είναι να κινηθούν νομικά για να μάθουν από πού προέρχεται η καταγγελία, και, όπως αναφέρουν, "τότε θα μπορέσουμε να κρίνουμε συνολικά την κατάσταση".

Την ίδια περίπου τακτική ακολουθούν και στο Ελληνικό. "Δεν διακινούμε φάρμακα τα οποία χρειάζονται ειδικές συνταγές. Επειδή όλα προέρχονται από δωρεές, τα διαχωρίζουμε κι αναλόγως πράττουμε. Αν είναι για καρκινοπαθείς, τα δίνουμε στα νοσοκομεία, αν είναι για ψυχασθένεια, τα πηγαίνουμε στους κάδους του φαρμακείου. Πλέον κρατάμε πρακτικό καταστροφής", δηλώνει στην "Αυγή" η Βασιλική Ηλιοπούλου, μέλος του συντονιστικού οργάνου του Κοινωνικού Ιατρείου και εθελοντής από την πρώτη στιγμή.

"Δίνουμε μάχη για την αξιοπρέπεια. Δεν τα 'παίρνουμε' από κάπου, δεν διαφημίζουμε, δεν διαφημιζόμαστε", υπογραμμίζει η Β. Ηλιοπούλου. Αυτή η μάχη για την αξιοπρέπεια φαίνεται πως ενοχλεί, διότι "είναι μια πράξη αντίστασης και όχι φιλανθρωπίας". Και δεν πρόκειται να σταματήσει εδώ. "Ο κόσμος μάς στηρίζει, πολλοί φορείς μάς συμπαραστάθηκαν και θα συνεχίσουμε", διαμηνύει. Παράλληλα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το μέλλον, μετά τη νέα κυβερνητική απόφαση να κλείσουν οι ψυχιατρικές κλινικές. "Με αυτούς τους ανθρώπους τι θα γίνει;"
"Έφτιαξα τα δόντια του παιδιού μου"

Παρ' ότι η πρωτοβουλία δεν μετρά ούτε δύο χρόνια παρουσίας, το Κοινωνικό Ιατρείο στο Ελληνικό, έχει να επιδείξει σημαντικό έργο. Η Ισαβέλλα Βάρας Ντουράν, 42 ετών από τη Λατινική Αμερική, μητέρα τριών παιδιών, το ένα ΑμεΑ, κατάφερε μετά από πολλά χρόνια να κοιτάξει την υγεία των παιδιών της. "Είμαι άνεργη πολλά χρόνια και διαζευγμένη. Το βάρος της φροντίδας των παιδιών έχει πέσει όλο πάνω μου, καθώς κι ο σύζυγος λόγω προβλημάτων υγείας δεν μπορεί να συνεισφέρει. Όλες μας τις ανάγκες τις καλύπτουμε εδώ. Το παιδί είχε ένα πρόβλημα με τα δόντια του και μπορέσαμε να βάλουμε σιδεράκια". Η Ισ. Βάρας Ντουράν δεν είναι ειδική περίπτωση. Η προσέλευση στο Ιατρείο είναι μαζική. Οι επισκέψεις μπορούν να ξεπεράσουν και τις 200 σε μία μέρα. "Σήμερα είδα και μια γνωστή μου. Ο καθένας μπορεί να βρίσκεται σε ανάγκη". Αυτός ήταν κι ο σκοπός δημιουργίας της δομής.

Πηγή: http://www.avgi.gr