Για ένα φάρμακο κι ένα πιάτο φαΐ

Δεκάδες βαριά ασθενείς διακόπτουν τη θεραπεία τους γιατί δεν μπορούν να πληρώσουν τα έξοδα.
«Καθημερινά μας τηλεφωνούν άνθρωποι που βρίσκονται σε απόγνωση. Άνθρωποι που τους χτύπησε η ασθένεια αφού είχαν χάσει τη δουλειά τους ή είναι ανάπηροι. Άνθρωποι με έξοδα και μηδαμινά έσοδα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα με την, όχι αδικαιολόγητη, κινητοποίηση των φαρμακοποιών η κατάσταση έχει φθάσει στο απροχώρητο.

Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αγοράσουν φάρμακα αλλά δεν έχουν χρήματα για να τα πληρώσουν τοις μετρητοίς», αναφέρει στην εφημερίδα «Το Βήμα», υπάλληλος του προγράμματος «Βοήθεια στο σπίτι».

Χαρακτηριστικά αναφέρει τα ακόλουθα περιστατικά που εντάχθηκαν στο πρόγραμμα το τελευταίο διάστημα:
Γυναίκα, 53 ετών, με καρκίνο στον μαστό είναι άνεργη τον τελευταίο ενάμιση χρόνο.

Δεν έχει εισόδημα από καμία πηγή. Κάθε μήνα πρέπει να δίνει 80 ευρώ για να αγοράζει τα φάρμακά της και κάθε τρίμηνο 400 ευρώ για να κάνει μία ένεση. Καθώς δεν μπορούσε να αγοράσει τη θεραπεία της απευθύνθηκε στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ. Ο φαρμακοποιός όμως την παρέπεμψε σε ιδιωτικό φαρμακείο διότι, όπως της είπε, οι θεραπείες της δεν είναι στη λίστα φαρμάκων υψηλού κόστους.

Κάθε μέρα και χειρότερα

«Αναφέρω μόνο μερικά παραδείγματα, αλλά δυστυχώς υπάρχουν πολλά. Τι να πρωτοπώ; Για μια γιαγιά που παρακολουθούμε η οποία είναι τυφλή και δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά της, αφού η σύνταξή της είναι 600 ευρώ και το ενοίκιό της 300;

Για μια γυναίκα η οποία είναι παραπληγική, σε καροτσάκι, και ζει από την πενιχρή σύνταξη του πατέρα της; Η κατάσταση είναι τραγική και δυστυχώς κάθε μέρα γίνεται χειρότερη», σημειώνει νοσηλεύτρια του προγράμματος.
Και το πιο τραγικό είναι ότι τουλάχιστον 300 ευρώ χρειάζονται κάθε μήνα οι πάσχοντες από διαβήτη για να αγοράσουν τη θεραπεία τους.

«Μέσω του Διαδικτύου η ινσουλίνη διακινείται με αλληλεγγύη. Κανείς από τον χώρο μου δεν μπορεί να αγοράσει τα φάρμακά του», δηλώνει η αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, κυρία Γκόλφω Γεμιστού.

Όπως αναφέρει, οι πάσχοντες από διαβήτη τύπου Ι χρειάζονται κάθε μήνα τουλάχιστον τρία τέσσερα κουτιά ταινίες μέτρησης σακχάρου και άλλα τόσα φιαλίδια ινσουλίνη. Το κόστος γι’ αυτά, ανέρχεται στα 300 ευρώ.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr