Οι ήρωες, τα τραγικά πρόσωπα και οι τυχεροί των επιθέσεων στο Παρίσι

Συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη - Δείτε φωτογραφίες και βίντεο.
Την περασμένη Παρασκευή 13 Νοεμβρίου το Παρίσι όπως το ξέραμε άλλαξε για πάντα. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Σταντ ντε Φρανς, το θέατρο Μπατακλάν, καφέ και εστιατόρια του 10ου και του 11ου διαμερίσματος της γαλλικής πρωτεύουσας σκόρπισαν τον τρόμο σε ολόκληρη την Ευρώπη και άφησαν πίσω τους 129 νεκρούς.

Τα θύματα ωστόσο των χτυπημάτων αυτών είναι πολλά περισσότερα: θύματα είναι και εκείνοι που διασώθηκαν και θα κουβαλούν σε όλη τη ζωή τους το φόβο από την ανάμνηση αυτών των γεγονότων. Θύματα είναι εκείνοι που επέζησαν χάρη στην αυτοθυσία άλλων και θα κουβαλούν σε όλη τη ζωή τους την υποψία της ενοχής. Θύματα είναι κι εκείνοι που έμειναν πίσω κι έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα: έναν γονιό, ένα παιδί, έναν φίλο, έναν συνάδελφο, έναν σύντροφο.

Πίσω από τους αριθμούς, τους απολογισμούς, τις αναλύσεις, πίσω από τους χάρτες των χτυπημάτων και τα χρονοδιαγράμματα των επιθέσεων, είναι αυτές οι ανθρώπινες ιστορίες που αφήνουν το σημάδι τους ανεξίτηλο και μας υπενθυμίζουν πόσο εύθραυστη και πολύτιμη είναι η ανθρώπινη ζωή. Η κάθε μία ανθρώπινη ζωή.

Elsa Delplace και Patricia: Η 35χρονη μητέρα που έγινε ασπίδα για να σώσει τον 5χρονο γιο της μαζί με την 61χρονη γιαγιά του

Όταν οι αρχές άρχισαν να απομακρύνουν τους επιζώντες από το αιματοβαμμένο θέατρο Μπατακλάν, ο 5χρονος Louis βρέθηκε κρυμμένος κάτω από τα σώματα της μητέρας και της γιαγιάς του, καλυμμένος με το αίμα τους.

Μόλις άρχισαν οι πυροβολισμοί, οι δύο γυναίκες έγιναν ασπίδες προσπαθώντας απελπισμένα να σώσουν το μικρό αγόρι. Και τα κατάφεραν. Εκείνες είναι μεταξύ των 89 νεκρών στο Μπατακλάν. Ο Louis εντοπίστηκε σε νοσοκομείο, σε σοκ και γεμάτος με το αίμα της μαμάς και της γιαγιάς του. Και ζωντανός.



«Η Esla Delplace και η μητέρα της Patricia πέθαναν την Παρασκευή κατά τον καταιγισμό πυρών μέσα στο Μπατακλάν», έγραψε στενή φίλη της Elsa στο γαλλικό περιοδικό Le Point.



«Ο γιος της Louis, η ηλιαχτίδα της, ήταν μαζί της. Ο Louis βρέθηκε σε νοσοκομείο στην περιοχή Vincennes, σε κατάσταση σοκ και καλυμμένος με το αίμα της μαμάς του, καθώς εκείνη προσπάθησε να τον προστατεύσει από τις σφαίρες. Η Elsa ήταν ένας χαρούμενος άνθρωπος, πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, ακόμα και στα δύσκολα. Είχε δράση στον εθελοντισμό, τον πολιτισμό και τις τέχνες. Έπαιζε εκπληκτικά τσέλο. Πάντα πάλευε κατά της αδικίας. Ήταν εγγενές στην οικογένειά της- η Χιλιανή μητέρα της είχε γλιτώσει από τη δικτατορία του Πινοσέτ. Η Elsa έλεγε συχνά: "να ζεις την κάθε στιγμή γιατί κάθε μέρα είναι μια ολόκληρη ζωή"».

Ludovic Boumbas: Ο ήρωας που θυσιάστηκε για να σωθεί η φίλη του

Ο Ludο, όπως τον φώναζαν, έπεσε νεκρός το βράδυ της Παρασκευής στο καφέ La Belle Equipe. Η σφαίρα που τον σκότωσε δεν προοριζόταν γι’ αυτόν αλλά για τη φίλη του Chloe Clement. Ο Ludo όμως μπήκε με αυτοθυσία μπροστά της σώζοντάς τη. Εκείνος είναι μεταξύ των 129 νεκρών των επιθέσεων, εκείνη μεταξύ των 325 τραυματιών καθώς δέχθηκε άλλη σφαίρα στο χέρι. «Της δίνουν μορφίνη και είναι σε κατάσταση σοκ, μετά βίας μιλάει», περιέγραψε φίλος της που την επισκέφθηκε στο νοσοκομείο. «Ένιωθε ένοχη επειδή ο Ludovic πέθανε για εκείνη. Επαναλαμβάνει διαρκώς το όνομά του».



«Του άρεσε να ταξιδεύει στον κόσμο, αγαπούσε τους ανθρώπους. Ήταν ένας πραγματικά καλός άνθρωπος, δεν είχε καμία ελπίδα», περιγράφουν οι φίλοι του τον Ludovic, χαρακτηρίζοντάς τον «ήρωα».



Και οι δύο γιόρταζαν τα γενέθλια της φίλης τους Houda Saadi που ήταν επίσης μεταξύ των θυμάτων.

Houda Saadi και Halima: Τα γενέθλια που μετατράπηκαν σε εφιάλτη

Η Houda Saadi γιόρταζε την περασμένη Παρασκευή τα 35α γενέθλιά της και είχε καλέσει τους φίλους της στο καφέ La Belle Equipe, ένα από τα σημεία των τρομοκρατικών επιθέσεων.



Από τους 19 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους εκεί, οι περισσότεροι ήταν από το «πάρτι» της Houda- ανάμεσά τους ήταν και η ίδια αλλά και η 36χρονη αδελφή της Halima, μητέρα δύο παιδιών 3 και 6 ετών.



Οι δύο γυναίκες εξέπνευσαν μέσα στα χέρια των έντρομων αδελφών τους Khaled και Bashir, που μάταια προσπαθούσαν να τις σώσουν.

Emilie και Charlotte Meaud: Οι δίδυμες αδελφές που γεννήθηκαν μαζί και πέθαναν μαζί

Ήταν αχώριστες στη ζωή, αχώριστες έζησαν και το θάνατο. Οι 30χρονες δίδυμες Emilie και Charlotte Meaud πέθαναν η μία δίπλα στην άλλη στον καταιγισμό πυρών που σάρωσε το καφέ Le Carillon στο Παρίσι το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Ακόμα 13 άνθρωποι έπεσαν νεκροί στο καφέ.



Συντετριμμένοι η μητέρα και ο αδελφός τους προσπαθούσαν να κάνουν τις απαραίτητες συνεννοήσεις ώστε τα κορίτσια να ταφούν στη γενέτειρά τους Aixe sur Vienne στη δυτική Γαλλία.

«Είναι άγριο, άγριο για μια μητέρα να κηδεύει το παιδί της. Να κηδεύει δυο παιδιά, δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε πώς είναι», είπε στη Daily Mail ο δήμαρχος της πόλης που γνώριζε τα κορίτσια και ήταν με την οικογένειά τους όταν μαθεύτηκαν τα τραγικά νέα. «Ωστόσο, οι δικοί τους άνθρωποι δεν είχαν μίσος στην καρδιά τους, μόνο απορία και σύγχυση. Με τι λόγια να τους παρηγορήσεις; Δεν υπάρχουν», πρόσθεσε.



Οι δύο αδελφές κυνηγούσαν τα όνειρά τους στο Παρίσι. Η Emilie είχε αποφοιτήσει από την La Villette, την Εθνική Σχολή Αρχιτεκτονικής και έκανε καριέρα στον τομέα της. Η Charlotte είχε σπουδάσει οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου και εργαζόταν επίσης στο αντικείμενο των σπουδών της.

Ήταν ολόιδιες στην εμφάνιση αλλά πολύ διαφορετικές προσωπικότητες, όπως λένε οι φίλοι τους. «Η Emile ήταν ντροπαλή, μυστηριώδης αλλά παραδόξως και πολύ κοινωνική. Της άρεσε η ροκ μουσική και οι ταινίες του Eric Rohmer. Η Charlotte ήταν πολύ δημοφιλής αλλά πιο κλειστή. Είχε την ομάδα των φίλων της και δεν έβγαινε έξω συχνά», περιγράφει ένας κοινός τους φίλος.

Δεν έμεναν όμως μακριά η μία από την άλλη για πολύ, βρίσκονταν συχνά για να τα πουν και να πιουν ένα ποτό, όπως έκαναν και το βράδυ της περασμένης Παρασκευής.



«Ήταν πολύ δεμένες. Η οικογένεια ανησυχούσε επειδή δεν είχε νέα τους το Σάββατο. Αργά εκείνο το βράδυ μάθαμε τι είχε συμβεί και είδαμε την οικογένειά το επόμενο πρωί», αφηγείται ο δήμαρχος της πόλης και οικογενειακός φίλος. «Η μητέρα τους έχασε πέρσι τον σύζυγό της και πατέρα τον παιδιών της. Τώρα έχει να αντιμετωπίσει κι αυτό…»

Daniel Psenny: Ο δημοσιογράφος που κατέγραψε τον τρόμο στην έξοδο του Μπατακλάν και τραυματίστηκε σώζοντας τραυματίες

Ο δημοσιογράφος της εφημερίδας Le Monde Daniel Psenny μένει πίσω από τον συναυλιακό χώρο Μπατακλάν και έζησε από πολύ κοντά το χάος που επικράτησε καθώς έντρομοι άνθρωποι προσπαθούσαν να φύγουν για να σώσουν τη ζωή τους ενώ μέσα στο θέατρο οι τζιχαντιστές πυροβολούσαν το πλήθος στα τυφλά.



Είναι ο άνθρωπος που κατέγραψε στο παρακάτω συγκλονιστικό βίντεο τις στιγμές πανικού και χάους κατά την εκκένωση του Μπατακλάν, με ανθρώπους να κρέμονται από τα παράθυρα, πτώματα να κείτονται και άλλους να σέρνουν τραυματίες στο δρόμο αφήνοντας σημάδια από αίμα.



Κατεβαίνοντας στο δρόμο για να βοηθήσει τους τραυματίες δέχθηκε και ο ίδιος μια σφαίρα στο μπράτσο και μεταφέρθηκε στις 3 τη νύχτα στο νοσοκομείο για να χειρουργηθεί την επόμενη μέρα. Αυτή είναι η αφήγησή του για όσα έγιναν εκεί: «Δούλευα στο σπίτι μου. Η τηλεόραση ήταν ανοιχτή και έπαιζε μια ταινία δράσης. Άκουσα έναν θόρυβο, σαν κροτίδα, και ήμουν σίγουρος πως ήταν από την ταινία. Αλλά ο θόρυβος ήταν δυνατός κι έτσι πήγα στο παράθυρο να δω. Μένω στον δεύτερο όροφο και το διαμέρισμά μου βλέπει στις εξόδους κινδύνου του Μπατακλάν. Κάποιες φορές η έξοδος του κοινού γίνεται με φασαρία αλλά αυτή τη φορά όλος ο κόσμος έτρεχε προς όλες τις πλευρές, είδα ανθρώπους στο δρόμο, αίμα... Κατάλαβα πως κάτι σοβαρό είχε συμβεί.

Ρωτούσα εκείνους που περνούσαν, όλοι έτρεχαν προς τη rue Amelot και τη boulevard Voltaire. Μια γυναίκα κρατιόταν από το παράθυρο του Μπατακλάν, στον δεύτερο όροφο. Θυμήθηκα τις εικόνες της 11ης Σεπτεμβρίου. Κατέβηκα για να ανοίξω στον κόσμο ώστε να βρουν καταφύγιο. Άνοιξα την πόρτα της πολυκατοικίας, ένας άνθρωπος ήταν πεσμένος στο πεζοδρόμιο. Με έναν άλλο, που δεν ξαναείδα, τον τραβήξαμε μέσα στην είσοδο του κτηρίου.

Τότε πρέπει να δέχθηκα τη σφαίρα. Δεν ξέρω, έχω κάποια κενά. Αλλά θυμάμαι πως ένιωσαν σαν να σκάει μια κροτίδα στο αριστερό μου χέρι και είδα το αίμα να πετάγεται. Πιστεύω πως αυτός που με πυροβόλησε ήταν στο παράθυρο του Μπατακλάν.

Ανεβήκαμε σε ένα ζευγάρι γειτόνων στον 4ο όροφο. Ο τύπος που βάλαμε μέσα είχε δεχθεί μια σφαίρα στο πόδι, είναι Αμερικανός. Έκανε εμετό, κρύωνε, φοβηθήκαμε πως θα πέθαινε. Καλέσαμε την πυροσβεστική αλλά δεν μπορούσε να έρθει να μας πάρει από εκεί. Τηλεφώνησα σε μια φίλη γιατρό που μου εξήγησε πως να κάνω έναν επίδεσμο με το πουκάμισό μου. Και μείναμε εκεί όλοι μαζί μέχρι να τελειώσει η επίθεση και να έρθουν να μας βρουν οι διασώστες».

Άγνωστη και Sebastian: Η έγκυος που κρεμάστηκε από το παράθυρο του Μπατακλάν και ο άνδρας που την έσωσε

Στο βίντεο που κατέγραψε ο Daniel Psenny φαίνεται μια γυναίκα να κρέμεται από το παράθυρο του Μπατακλάν. Όπως έγινε αργότερα γνωστό επρόκειτο για μια έγκυο την οποία βοήθησε να ξαναμπεί μέσα στο κτήριο ένας άνδρας ονόματι Sebastian.



Σύμφωνα με όσα έγιναν αργότερα γνωστά, η γυναίκα και το αγέννητο μωρό της είναι εκτός κινδύνου ενώ η αφήγηση του Sebastian για όλα όσα συνέβησαν μέσα στο Μπατακλάν και για το πώς βοήθησε τη νεαρή γυναίκα προκαλούν ανατριχίλα.

Ο Sebastian αφηγήθηκε πως έτρεχε για να σωθεί από τους ενόπλους όταν άκουσε μια φωνή να λέει «βοήθεια, βοήθεια, είμαι έγκυος, πιάστε με αν πέσω».

Όπως λέει, ήταν στο μπαρ όταν άκουσε τον πρώτο πυροβολισμό και νόμιζε πως ήταν μέρος του σόου. Τα φώτα έσβησαν και όταν ξανάναψαν είδε άνδρες με καλάσνικοφ. «Πυροβολούσαν όποιον έβλεπαν, οι πρώτοι που σκοτώθηκαν ήταν αυτοί στο μπαρ», περιγράφει, «όλοι ήταν πεσμένοι κάτω, οι τρομοκράτες πυροβολούσαν όποιον έβλεπαν. Είδα τον διπλανό μου να τρώει μια σφαίρα στο κεφάλι. Υπήρξε μια φήμη πως υπήρχε έξοδος κινδύνου πίσω από τη σκηνή. Σύρθηκα προς τα εκεί, περνώντας πάνω από πτώματα, τραυματίες, τα ρούχα μου γέμισαν αίματα. Όταν ένας από τους ενόπλους ξαναγέμιζε το όπλο του βρήκα ευκαιρία να το σκάσω πίσω από τη σκηνή αλλά δεν υπήρχε έξοδος κινδύνου. Διέσχισα τη σκηνή κρυμμένος πίσω από μια μαύρη κουρτίνα. Δεν υπήρχε έξοδος ούτε στην άλλη πλευρά. Έτρεξα πάνω στα σκαλιά αλλά οδηγούσαν στον εξώστη. Υπήρχαν δύο παράθυρα μπροστά μου. Σε ένα από αυτά, μια έγκυος ικέτευε τον κόσμο να την πιάσει αν πέσει, από κάτω επικρατούσε χάος. Βγήκα από το άλλο παράθυρο και κρατήθηκα από τη μονάδα του εξαερισμού. Ήταν 15 μέτρα πάνω από το έδαφος. Κρατήθηκα για πέντε λεπτά και μετά η γυναίκα που είχε πια εξαντληθεί, μου ζήτησε να τη βοηθήσω να ξαναμπεί μέσα, και το έκανα».

Ο Sebastian επέστρεψε στην κρυψώνα του αλλά τον εντόπισε ένας από τους δράστες του χτυπήματος κι έτσι αναγκάστηκε να επιστρέψει στο χώρο μετρώντας με αγωνία τα λεπτά και χωρίς να ξέρει αν θα ζήσει ή όχι.

Τελικά ήταν από τους τυχερούς- το ίδιο και η έγκυος γυναίκα.

Ο φίλος της, Frans Torreele, ξεκίνησε εκστρατεία στο Twitter για να μάθει τι είχε συμβεί στον άνθρωπο που την έσωσε και πλέον έχουν επικοινωνήσει ο ένας με τον άλλο.

Mariesha Payne και Christine Tudhope: Οι γυναίκες που κρύφτηκαν στο υπόγειο του Μπατακλάν και σώθηκαν

Τη μοιραία συναυλία των Eagles of Death Metal στο Μπατακλάν παρακολουθούσε η Mariesha Payne, από το Perthshire της Σκοτίας, μαζί με τη φίλη της Christine Tudhope. Όταν άρχισαν οι πυροβολισμοί, η γυναίκα άρχισε να φωνάζει «Πυροβολισμοί! Τρέξε, πάμε να φύγουμε από εδώ», και άρπαξε τη φίλη της από το χέρι βρίσκοντας καταφύγιο στο χώρο του κελαριού.



Όπως περιέγραψε κρύφτηκαν εκεί- μαζί με δύο άνδρες από την Ιταλία- για τρεις ώρες ακούγοντας τις κραυγές θυμάτων που βασανίζονταν. «Όταν καταφέραμε να βγούμε, έναν άντρας μας είπε ότι οι τρομοκράτες μαχαίρωναν ανθρώπους στο στομάχι. Ήταν μια φοβερή δοκιμασία», είπε, σημειώνοντας πως φοβόταν ότι δεν θα έβλεπε ξανά τα δυο της παιδιά.

Mark Backwell: Ο 50χρονος που σύρθηκε κάτω από πτώματα για να σωθεί

Τη φρίκη μέσα στο λουτρό αίματος στο Μπατακλάν έζησε και ο 50χρονος Βρετανός Mark Backwell. «Οι πυροβολισμοί ήταν σαν συνεχίζονταν για μια αιωνιότητα. Ήμουν τόσο τυχερός. Δόξα τω Θεώ ήμουν στο μπροστινό μέρος κοντά στην εξέδρα. Αν ήμουν πιο πίσω τώρα θα ήμουν νεκρός», περιέγραψε.



Ο 50χρονος Βρετανός είχε πάει στη συναυλία με Γάλλους φίλους του. «Ήταν μια υπέροχη βραδιά, είχαμε πιει μια-δυο μπύρες. Σχεδιάζαμε μάλιστα να κάνουμε ένα ταξίδι στη Λιλ την επόμενη ημέρα για να δούμε την μπάντα ξανά. Τότε ξαφνικά άκουσα έναν ήχο σαν πυροτεχνήματα, σαν να μπαίνει το κινεζικό νέο έτος, ακολούθησαν ουρλιαχτά. Το συγκρότημα σταμάτησε να παίζει. Όλοι γύρω μου άρχισαν να πέφτουν κάτω για να κρυφτούν. Έπεσα και εγώ κάτω. Ήμουν σε σύγχυση, δεν μπορούσα πραγματικά να καταλάβω τι συνέβαινε. Ήταν ένα πολύ γρήγορο κρακ-κρακ-κρακ-κρακ. Φοβόμουν πολύ αλλά προσπαθούσα να είμαι ήρεμος. Υπήρχε μια έξοδος κοντά στη σκηνή. Περίπου 5 μέτρα αλλά ήταν δεκάδες που προσπαθούσαν να συρθούν ως εκεί και δεν φαινόταν να μπορούσαμε να κινηθούμε. Μπήκα και εγώ μαζί τους να φτάσω την έξοδο αλλά κάποια στιγμή κάποιος κόλλησε στα παπούτσια μου και δεν μπορούσα να συρθώ. Δεν του είπα τίποτα όμως για να μην ακουστώ και γίνω στόχος. Ήταν τόσοι πολλοί που προσπαθούσαν να φτάσουν την έξοδο που ήταν αδύνατον να κινηθούμε. Εντωμεταξύ οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν. Ήταν μια κόλαση».



Κάποια στιγμή γύρισε πίσω και κοίταξε προσπαθώντας να καταλάβει τι συμβαίνει και τότε είδε τους τρομοκράτες. «Σκέφτηκα ότι δεν μπορεί να είναι απλά κάποιοι ένοπλοι. Τότε συνειδητοποίησα ότι ήταν ένοπλοι ντυμένοι στα μαύρα με αυτόματα όπλα. Ένας είχε μαύρα μαλλιά και μαύρα γένια, φαινόταν αρκετά μικρός και καλά ντυμένος. Αν για παράδειγμα τον έβλεπες σε ένα εστιατόριο θα έλεγες ότι είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας. Ταυτόχρονα είδα μια άλλη φιγούρα δίπλα του να πυροβολεί ανθρώπους στον εξώστη. Τότε σκέφτηκα ότι ευτυχώς ήμουν μπροστά στη σκηνή και άρχισα να σέρνομαι ανάμεσα σε πτώματα. Ένιωσα κάτι στον ώμο μου και κατάλαβα ότι είναι σφαίρα. Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν... Τότε σκέφτηκα ότι τέλειωσαν όλα. Ευτυχώς η σφαίρα δεν με διαπέρασε και έτσι συνέχισα να σέρνομαι. Πίσω μου σε κάποια απόσταση συνέχιζαν να πυροβολούν. Συνέχισα να σέρνομαι όταν μια δεύτερη σφαίρα με χτύπησε στον καρπό αλλά τόσο ξυστά που μου προκάλεσε μόνο πληγή. Έτσι κατάφερα και συνέχισα να σέρνομαι παρά τον πόνο προς την έξοδο. Είδα ένα σώμα μπροστά μου με αίματα στο πρόσωπο. Δεν φαινόταν ζωντανός. Στη συνέχεια είδα κι άλλα. Δεν ξέρω πόσα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα ζήσω και θα βγω έξω. Ακούγεται εγωιστικό αλλά τι άλλο θα μπορούσα να κάνω; Δύο βήματα πριν την έξοδο σύρθηκα από κάτω τους ενώ οι πυροβολισμοί συνεχίζονταν. Δεν ξέρω πόση ώρα έκανα αυτά τα δύο βήματα. Μπορεί να ήταν ένα λεπτό μπορεί και πέντε. Μου φάνηκε σαν αιωνιότητα αλλά ποτέ δεν έχω νιώσει τόση ανακούφιση φτάνοντας κάπου».

Isobel Bowdery: Η 22χρονη που προσποιήθηκε τη νεκρή στο Μπατακλάν

Την ώρα που οι σφαίρες άρχιζαν να πέφτουν βροχή μέσα στο θέατρο Μπατακλάν στο Παρίσι, το βράδυ της Παρασκευής, η Isobel Bowdery παρακολουθούσε τη συναυλία με τον φίλο της. Η αφήγησή της είναι τρομακτική καθώς περιγράφει πώς έμεινε κρυμμένη ανάμεσα σε πτώματα ενώ οι δράστες πυροβολούσαν κόσμο γύρω της.

Η 22χρονη περιέγραψε όσα συνέβησαν σε ποστ της στο Facebook το οποίο συνόδευσε με τη φωτογραφία της ματωμένης μπλούζας που φορούσε εκείνο το βράδυ.



«Ποτέ δεν πιστεύεις πως θα συμβεί σε σένα. Ήταν απλώς μια Παρασκευή βράδυ και μια ροκ συναυλία. Η ατμόσφαιρα ήταν χαρούμενη, όλοι χόρευαν και χαμογελούσαν. Και όταν οι άνδρες μπήκαν από την κεντρική είσοδο και άρχισαν να πυροβολούν, αφελώς νομίσαμε πως ήταν μέρος του σόου. Δεν ήταν μόνο μια τρομοκρατική επίθεση, ήταν σφαγή. Δεκάδες άνθρωποι πυροβολήθηκαν μπροστά μου, το αίμα έρρεε στο πάτωμα. Κραυγές ενήλικων ανδρών που κρατούσαν τις νεκρές συντρόφους τους στα χέρια διαπερνούσαν το Μπατακλάν. Το μέλλον ανθρώπων καταστράφηκε, οικογένειες διαλύθηκαν. Σε μια στιγμή. Σοκαρισμένη και μόνη, προσποιούμουν για πάνω από μια ώρα πως ήμουν νεκρή, ξαπλωμένη ανάμεσα σε ανθρώπους που έβλεπαν τους αγαπημένους τους να κείτονται. Κρατώντας την ανάσα μου, προσπαθούσα να μην κινούμαι, να μην κλαίω, να μην δείξω σε αυτούς τους ανθρώπους τον τρόμο που ήθελαν να δουν. Ήμουν εκπληκτικά τυχερή που επέζησα. Αλλά πολλοί δεν τα κατάφεραν. (…) Οι εικόνες αυτών των ανδρών να μας κυκλώνουν σαν όρνεα θα με στοιχειώνει για την υπόλοιπη ζωή μου. Ο τρόπος με τον οποίο στόχευσαν και πυροβόλησαν ανθρώπους στο σημείο όπου βρισκόμουν χωρίς καμία έγνοια για την ανθρώπινη ζωή. Έμοιαζε να μην είναι αληθινό. Περίμενα διαρκώς πως κάποιος θα έλεγε πως ήταν απλώς ένας εφιάλτης. (…) Καθώς κειτόμουν μέσα στο αίμα αγνώστων και περίμενα τη δική μου σφαίρα να τερματίσει την 22χρονη ζωή μου, σκεφτόμουν κάθε πρόσωπο που αγάπησα και ψιθύριζα ‘σ’ αγαπώ’. Ξανά και ξανά. Ελπίζοντας αυτοί που αγαπώ να ήξεραν πόσο πολύ, ελπίζοντας να ήξεραν πως ό,τι κι αν συνέβαινε σε μένα, εξακολουθούσα να πιστεύω στην καλοσύνη των ανθρώπων. Στο ότι δεν θα αφήσουμε αυτούς τους ανθρώπους να νικήσουν. Χθες το βράδυ οι ζωές πολλών άλλαξαν για πάντα και εμείς πρέπει να είμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Να ζούμε ζωές που τα αθώα θύματα αυτής της τραγωδίας ονειρεύτηκαν αλλά δυστυχώς δεν θα ζήσουν ποτέ. Αναπαυθείτε εν ειρήνη άγγελοι, δεν θα σας ξεχάσουμε ποτέ».

Antoine Leiris: Ο δημοσιογράφος που θα μεγαλώσει μόνος τον 17 μηνών γιο του

Η γυναίκα του Antoine Leiris ήταν ανάμεσα στα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Μπατακλάν. Ο δημοσιογράφος στον ραδιοφωνικό σταθμό France Bleu έγραψε επιστολή προς τους δράστες, την οποία δημοσίευσε η βρετανική εφημερίδα Mirror.

Στην επιστολή του δεσμεύεται ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο 17 μηνών γιος του ζευγαριού, δεν θα ζήσουν με τον φόβο των τρομοκρατών.



Στο γράμμα του, το οποίο το τιτλοφορεί «Δεν θα σας δώσω το μίσος μου», ο Leiris γράφει: «Το απόγευμα της Παρασκευής κλέψατε τη ζωή ενός σπάνιου ανθρώπου, του έρωτα της ζωής μου, της μητέρας του γιου μου, αλλά δεν θα σας μισήσω. Δεν ξέρω ποιοι είστε και δεν θέλω να ξέρω, είστε ψυχικά νεκροί. Αν ο Θεός στο όνομα του οποίου δολοφονείτε τυφλά, μας έπλασε κατ' εικόνα και καθ΄ομοίωση, κάθε σφαίρα στο κορμί της συζύγου μου είναι μία πληγή στην καρδιά του. Επομένως, όχι, δεν θα σας δώσω την ικανοποίηση να σας μισήσω. Προφανώς το θέλετε, αλλά το να απαντήσω στο μίσος με οργή θα ήταν σαν να ενδίδω στην ίδια αδιαφορία που σας έκανε αυτό που είστε. Θα θέλατε να φοβηθώ, να βλέπω τους συμπολίτες μου με καχυποψία, να θυσιάσω την ελευθερία μου για την ασφάλεια. Χάσατε. Ο ίδιος παίκτης είναι ακόμη στο παιχνίδι. Την είδα σήμερα το πρωί,. Επιτέλους, έπειτα από μερόνυχτα αναμονής. Ήταν το ίδιο όμορφη όπως όταν έφυγε το απόγευμα της Παρασκευής, το ίδιο όμορφη με τότε που την ερωτεύτηκα τρελά πριν από τουλάχιστον 12 χρόνια. Φυσικά και είμαι συντετριμμένος, σας χαρίζω αυτή τη μικρή ικανοποίηση, αλλά δεν θα διαρκέσει πολύ. Το ξέρω ότι θα είναι μαζί μας κάθε μέρα και θα ξανασυναντηθούμε στον παράδεισο με ελεύθερη την ψυχή μας που εσείς ποτέ δεν θα έχετε. Οι δυο μας--ο γιος μου κι εγώ--θα είμαστε πιο δυνατοί από όλους τους στρατούς του κόσμου. Δεν μπορώ να σπαταλήσω άλλο χρόνο για εσάς γιατί πρέπει να γυρίσω στον γιο μου που μόλις ξύπνησε. Είναι μόλις 17 μηνών, θα φάει το πρωινό του, όπως κάθε μέρα, μετά θα παίξουμε, όπως κάθε μέρα, και για όλη του τη ζωή αυτό το μικρό αγόρι θα σας προσβάλλει με το να είναι χαρούμενο και ελεύθερο. Γιατί δεν θα σας χαρίσει ούτε εκείνος το μίσος του».

Νick Alexander και Polina Buckley: Ο άνδρας που χάθηκε στο Μπατακλάν και η γυναίκα που έμεινε πίσω

Μεταξύ των θυμάτων στο θέατρο Μπατακλάν ήταν και ο Νick Alexander από το Colchester του Έσεξ, που πουλούσε αντικείμενα με το σήμα των Eagles Of Death Metal.



Όταν οι πρώτες πληροφορίες για την αιματοχυσία άρχισαν να κυκλοφορούν, η σύντροφός του Polina Buckley άρχισε να ανεβάζει ποστ στο Twitter ζητώντας βοήθεια για τον εντοπισμό του.



Το απόγευμα της Κυριακής είχε πια μάθει πως ο Nick ήταν νεκρός. Συντετριμμένη ανέβασε ένα ποστ με μια φωτογραφία τους και το μήνυμα «είσαι και θα είσαι πάντα ο έρωτας της ζωής μου».

Julian Pearce: Ο δημοσιογράφος που επέζησε από τη σφαγή στο Μπατακλάν προσποιούμενος το νεκρό

«Ήταν ένα λουτρό αίματος». Με αυτό τον τρόπο περιγράφει ο Julian Pearce, όσα συνέβησαν το βράδυ της Παρασκευής μέσα στο Μπατακλάν, όπου βρισκόταν και ο ίδιος.

«Όλα κράτησαν για 10 λεπτά. Δέκα τρομοκρατικά λεπτά, όπου όλοι ήταν πεσμένοι στο πάτωμα, καλύπτοντας το κεφάλι τους», περιέγραψε. Για τους τρομοκράτες είπε: «Φορούσαν μαύρα ρούχα, και είχαν τα πρόσωπά τους ακάλυπτα. Ο ένας από αυτούς πρέπει να ήταν το πολύ 25 ετών. Δεν κινούνταν. Απλώς στέκονταν στο πίσω μέρος της αίθουσας συναυλιών και μας πυροβολούσαν. Όπως τα πουλιά».



«Ήταν μια σκηνή βγαλμένη από την κόλαση», είπε ο μάρτυρας. «Η συναυλία σταμάτησε, ενώ ήταν όλοι ξαπλωμένοι στο έδαφος εκείνοι συνέχισαν να πυροβολούν».

Ο Pearce προσπάθησε να προσποιηθεί ότι ήταν νεκρός, καλύπτοντας τον εαυτό του ανάμεσα σε ανθρώπους που βρίσκονταν γύρω του. «Ήμασταν παγιδευμένοι», είπε, «Μετά από πέντε λεπτά σταμάτησαν να πυροβολούν για να γεμίσουν και πάλι τα όπλα τους. Πριν προλάβουν αρχίσαμε να τρέχουμε. Βρήκα μια έξοδο και έτρεξα προς το δρόμο. Εκεί συνάντησα μια έφηβη που είχε δύο τραύματα από σφαίρες στο πόδι της και αιμορραγούσε πολύ άσχημα. Την άρπαξα όπως όπως, την έβαλα στην πλάτη και αρχίσαμε να τρέχουμε», περιγράφει ο ίδιος τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν.

Sylvestre: Ο άνδρας που δέχθηκε μια σφαίρα και τον έσωσε το κινητό του

Από τους πολύ τυχερούς ήταν ο εικονιζόμενος Sylvestre που δέχθηκε μια σφαίρα ενώ βρισκόταν στο Stade de France το βράδυ της περασμένης Παρασκευής. Ο νεαρός σώθηκε από θαύμα καθώς την πορεία της σφαίρας που προοριζόταν για τον ίδιο μπλόκαρε το κινητό του τηλέφωνο!



Σαστισμένος ακόμα δείχνει στην κάμερα τη συσκευή του αλλά και το σημείο που η σφαίρα τον χτύπησε τρυπώντας το μπουφάν του και σκίζοντας τη μπλούζα του.

Jasmine El Yousfi: Η σερβιτόρα που προσπάθησε να παρηγορήσει τραυματίες και μελλοθανάτους

Η 20χρονη Jasmine El Yousfi είναι μία από τις τυχερές των τρομοκρατικών χτυπημάτων της περασμένης Παρασκευής στο Παρίσι, καθώς είναι μεταξύ των επιζώντων. Είναι όμως ταυτόχρονα κι ένας γενναίος άνθρωπος καθώς έθεσε σε κίνδυνο τη δική της ασφάλεια για να παρηγορήσει ένα τραυματισμένο θύμα ενώ οι σφαίρες έπεφταν βροχή στο εστιατόριο όπου εργαζόταν ως σερβιτόρα. Όταν οι πυροβολισμοί σταμάτησαν, προσπάθησε να ανακουφίσει ανθρώπους που πέθαιναν μπροστά στα μάτια της, χτυπημένοι από τα πυρά των τζιχαντιστών.

«Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να τους αφήσω να πεθάνουν», αφηγήθηκε η ίδια, «ξέρω πως είναι να είσαι μόνος, δεν θα μπορούσα να το αντέξω να ζω ξέροντας πως δεν προσπάθησα να τους βοηθήσω. Δεν ήθελα εκείνοι που είχαν τραυματιστεί να νιώσουν εγκαταλελειμμένοι».



Στο βίντεο από την επίθεση στο εστιατόριο η Jasmine φαίνεται να κρύβεται πίσω από το μπαρ και να κρατά στην αγκαλιά της ένα θύμα που αιμορραγεί ενώ ο ένοπλος εξακολουθεί να πυροβολεί.

Είναι η τραυματισμένη γυναίκα που ορμά μέσα από την πόρτα και πηδάει πίσω από το μπαρ όπου η Youssi την κρατά αγκαλιά για να την καθησυχάσει.

«Στην αρχή νόμιζα πως ήταν παιδιά που έπαιζαν με κροτίδες», περιγράφει η νεαρή γυναίκα, που γεννήθηκε στο Παρίσι με γονείς με καταγωγή από το Μαρόκο και την Αλγερία. «Μετά ακούσαμε άλλον έναν θόρυβο αλλά ταυτόχρονα ανατινάχτηκε και το παράθυρο, έπεσαν πολλοί πυροβολισμοί. Το μόνο που ξέρω είναι πως έπεσα κάτω και προσπάθησα να κρυφτώ. Προσευχόμουν να σταματήσει όλο αυτό. Νομίζω κράτησε μερικά δευτερόλεπτα αλλά εμάς μας φάνηκε σαν να ήταν ολόκληρα λεπτά. Ο ξάδελφός μου έτρεξε στο υπόγειο, εγώ είδα μια τραυματισμένη γυναίκα, ήθελα να την προστατεύσω. Είχε μια τρύπα στο χέρι της. Έκλαιγε και έλεγε πως ο φίλος της ήταν έξω. Ήξερα πως ήταν κατατρομαγμένη και τραυματισμένη, ποτέ δεν θα έτρεχα αφήνοντάς την πίσω. Όταν την πήγα κάτω που έλεγε πως δεν ένιωθε πια το χέρι της».



Αφού οδήγησε τη γυναίκα αυτή και άλλους πελάτες κάτω με ασφάλεια, η Youssi βγήκε έξω από το εστιατόριο για να δει αν μπορούσε να βοηθήσει άλλους τραυματίες.

Μόλις λίγα λεπτά αφότου ο Σαλάχ Αμπντεσλάμ και οι συνεργοί του έφυγαν, η γυναίκα βγήκε έξω αντικρίζοντας νεκρούς.

«Βγήκα έξω αλλά ήταν πολύ αργά, πολλοί είχαν ήδη πυροβοληθεί. Μια γυναίκα πέθαινε, τρεις ήταν ήδη νεκροί. Είδα τη γυναίκα να με κοιτά, της κράτησα το χέρι μόλις για λίγα δευτερόλεπτα. Μετά πέθανε. Είδα άλλον έναν άνδρα που πέθαινε, δεν μπορούσε ούτε να αναπνεύσει Είχε το ίδιο βλέμμα με τη γυναίκα, δεν μπορώ να το ξεχάσω. Ήταν άδειο, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο άδειο βλέμμα. Έτρεχα από τον έναν στον άλλο, να δω αν μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτούς. Μίλησα σε κάποιον, του έλεγα ‘είσαι καλά; Με ακούς;’ Αλλά ήταν ήδη νεκρός».



Άγνωστη γυναίκα που «είχε άγιο»

Δεν ξέρουμε το όνομά της αλλά αν υπάρχει ένας άνθρωπος που βρέθηκε στο στόχαστρο των τζιχαντιστών και «είχε άγιο», είναι αναμφίβολα η γυναίκα στο παρακάτω βίντεο.



Κάμερα καταγράφει τον καταζητούμενο Σαλάχ Αμπντεσλάμ να κατεβαίνει από ένα αυτοκίνητο και να ανοίγει πυρ με καλάσνικοφ γαζώνοντας ολόκληρο το μαγαζί, στο οποίο κάθονται αμέριμνοι άνθρωποι και τρώνε.

Έντρομοι οι πολίτες τρέχουν να σωθούν μέσα στο μαγαζί, πέφτοντας στο έδαφος, ενώ άλλοι προσπαθούν να φτάσουν στα σκαλιά για να βρουν καταφύγιο στο υπόγειο και τον πρώτο όροφο.

Στην επόμενη συγκλονιστική «σκηνή», ο Σαλάχ πλησιάζει μία γυναίκα που κάθεται σε ένα τραπεζάκι στον προαύλιο χώρο του καταστήματος «παγωμένη» από τον τρόμο της και επιχειρεί να την πυροβολήσει εξ' επαφής. Ωστόσο, το καλάσνικοφ παθαίνει εμπλοκή! Η γυναίκα καταφέρνει να σωθεί και είναι πλέον από τους ανθρώπους που μπορούν να λένε και να εννοούν πως «ξεγέλασαν το θάνατο».




Πηγή: http://www.newsbeast.gr