Η μνήμη είναι η πιο σημαντική νοητική λειτουργία του ανθρώπου.
«Πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι το σκορ σε μια κλίμακα μνήμης μια καθορισμένη στιγμή προσδιορίζει την ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης του μεγάλου ανθρώπου ύστερα από πέντε χρόνια» εξηγεί η καθηγήτρια Νευρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, κα Μάγδα Τσολάκη.
Υπάρχουν πολλά είδη μνήμης: η βραχύχρονη, η μακρόχρονη, η έκδηλη, η άδηλη, η διαδικαστική, η αυτοβιογραφική, η εργαζόμενη, η χωρική κ.α.. «Η μνήμη που προσβάλλεται με την πάροδο του χρόνου είναι κυρίως η βραχύχρονη και είναι συνήθως σοβαρότερη η διαταραχή όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία» λέει η κα Τσολάκη.
Σε μια πρόσφατη μελέτη του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου στην Πέλλα, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Ηρακλείου Κρήτης, η οποία θα δημοσιευθεί τους επόμενους μήνες στο περιοδικό «Νευρολογία», οι ερευνητές βρήκαν ότι το ποσοστό της άνοιας είναι 3,6% σε ηλικιωμένους άνω των 65 ετών.
Οι ηλικιωμένοι που έχουν προβλήματα μόνο μνήμης (ήπια νοητική διαταραχή) αποτελούν το 26,4%-44,7% των ανδρών και το 55,3% των γυναικών. Οι ηλικιωμένοι που έχουν προβλήματα μνήμης αλλά και κατάθλιψη φθάνουν το 27,3% στους άνδρες και το 72,7% στις γυναίκες.
Οι ηλικιωμένοι που έχουν προβλήματα μόνο μνήμης (ήπια νοητική διαταραχή) αποτελούν το 26,4%-44,7% των ανδρών και το 55,3% των γυναικών. Οι ηλικιωμένοι που έχουν προβλήματα μνήμης αλλά και κατάθλιψη φθάνουν το 27,3% στους άνδρες και το 72,7% στις γυναίκες.
Γενικά, οι νοητικά φυσιολογικοί ηλικιωμένοι αποτελούν το 18,6% στην ηλικία των 65-69.
Πώς θα βρεθεί η αιτία μιας διαταραχής της μνήμης;
«Με επίσκεψη σε έναν νευρολόγο ή ψυχίατρο που ασχολείται με αυτές τις διαταραχές» απαντά η κα Τσολάκη. «Συνήθως, αυτοί οι γιατροί συνεργάζονται με νευροψυχολόγους που έχουν εκπαιδευτεί να εξετάζουν με ειδικές κλίμακες, που ελέγχουν όχι μόνο τη μνήμη, αλλά και άλλες νοητικές λειτουργίες, καθώς και τη διάθεση και τη λειτουργικότητα του ασθενή.
Με αυτά τα αποτελέσματα και τα κριτήρια για τα διάφορα νευροεκφυλιστικά νοσήματα, καθώς και τις εργαστηριακές εξετάσεις – αίματος και νευροαπεικονιστικές –, ο γιατρός μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του».
«Με επίσκεψη σε έναν νευρολόγο ή ψυχίατρο που ασχολείται με αυτές τις διαταραχές» απαντά η κα Τσολάκη. «Συνήθως, αυτοί οι γιατροί συνεργάζονται με νευροψυχολόγους που έχουν εκπαιδευτεί να εξετάζουν με ειδικές κλίμακες, που ελέγχουν όχι μόνο τη μνήμη, αλλά και άλλες νοητικές λειτουργίες, καθώς και τη διάθεση και τη λειτουργικότητα του ασθενή.
Με αυτά τα αποτελέσματα και τα κριτήρια για τα διάφορα νευροεκφυλιστικά νοσήματα, καθώς και τις εργαστηριακές εξετάσεις – αίματος και νευροαπεικονιστικές –, ο γιατρός μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του».
Πηγή: Εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ"
