Όταν ήταν πιο μικρός ακόμα, οι φίλοι του τον φώναζαν «κουτσό» και δεν έπαιζαν μαζί του ποδόσφαιρο. «Εσύ δεν κάνεις», του έλεγαν. Αλλά ο δεκατετράχρονος Ντιόγκου έκανε, όμως για κάτι άλλο.
Ο 14χρονος Ντιόγκου, πανευτυχής στην παρουσίαση της ποιητικής του συλλογής που έχει σκοπό να ευαισθητοποιήσει για την πάθησή του Ντιόγκου γνωρίζει το λόγο που δεν περπατά όπως τα άλλα παιδιά: πάσχει από τη νευρομυϊκή πάθηση Σιάρκοτ Μαρί Τουθ, που τον έχει αναγκάσει να υπόκειται σε όλη την παιδική και εφηβική του ζωή σε φυσιοθεραπείες, αλλά χωρίς θεαματικά αποτελέσματα.
Χθες όμως, είχε ένα λόγο να είναι πραγματικά πολύ χαρούμενος, καθώς παρουσίασε στη Λισαβόνα την πρώτη του ποιητική συλλογή, και σκέφτεται να συνεχίσει γράφοντας και άλλες, πολλές, όσες αρκούν για να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα: την ίδρυση ενός κέντρου που θα ειδικεύεται στην έρευνα γύρω από τη συγκεκριμένη πάθηση.
Δεν είναι φυσικά δουλειά ενός παιδιού να ανοίγει δρόμους στην ιατρική έρευνα, αλλά το όραμα του μικρού από την Πορτογαλία συγκινεί σε καιρούς φειδωλούς στα οράματα. Ο Ντιόγκου έχει ασχοληθεί και με την πρόζα, η ποίηση ήρθε μετά. Τα ποιήματά του εκδίδονται από τον εκδοτικό οίκο Alfaborroba.
«Θέλω να τραβήξω την προσοχή της ιατρικής κοινότητας, ώστε οι επιστήμονες να ενθουσιαστούν και να ψάξουν να βρουν τη θεραπεία για την πάθηση», εξηγεί. Στο μελλοντικό ίδρυμα που θέλει να ιδρύσει θέλει να γίνει πρόεδρος. Κανένα πλέον παιδί δεν θα μένει με τις απορίες με τις οποίες έμεινε εκείνος όταν του ανακοίνωσαν ότι δεν θα παίζει ποδόσφαιρο, αλλά θα ξέρει ότι θα μπορεί να κάνει ένα σωρό άλλα πράγματα.
.png)
