Αν ποτέ o ο σύζυγος σας «τσακώσει» να… ξενοκοιμάστε δεν ευθύνεστε εσείς, αλλά η μητέρα σας! Αυτό δείχνει έρευνα που διεξήχθη από την ιστοσελίδα Illicit Encounters, η οποία είναι ιστοσελίδα γνωριμιών στη Βρετανία.
Στην έρευνα πήραν μέρος 2000 γυναίκες-μέλη της ιστοσελίδας και το 73% των γυναικών που απάντησε ότι έχει κρυφό δεσμό τόνισε ότι… περιπέτειες είχε και η μητέρα τους. Το 62% μάλιστα επεσήμανε ότι επηρεάστηκε άμεσα από τη μητέρα τους.
Επομένως είναι η απιστία κληρονομική; Σύμφωνα με κάποιους επιστήμονες και έρευνες, όπως αυτή, παίζει ρόλο το οικογενειακό δέντρο…
Τα μυστικά για να προβλέπετε τις επιλογές των αντιπάλων σας.
«Πέτρα, ψαλίδι, χάαααρτι…. χάααααρτι… χάαααααρτι». Μικροί, μεγάλοι, νέοι, γυναίκες, άντρες, παιδιά… όλοι γνωρίζουν το παιχνίδι.
Οι κανόνες απλοί.
Κρύβετε το ένα σας χέρι πίσω από την πλάτη σας –το ίδιο κάνει και ο αντίπαλος- και το εμφανίζετε την ίδια στιγμή (στο «χάααααρτι», όπως λέει και το τραγουδάκι). Οι επιλογές σας είναι τρεις: μπουνιά, ανοιχτή παλάμη ή σχηματίζοντας το σήμα της νίκης με το δείκτη και τον παράμεσο.
Οι πιθανότητες να κερδίσετε ένα γύρο στο «κλασικό» αυτό πια παιχνίδι είναι μία στις τρεις.
Αυτό λένε τα μαθηματικά.
Εσείς, όμως, μπορείτε να αυξήσετε τις πιθανότητες.
Αν θέλετε να μάθετε πώς… συνεχίστε να διαβάζετε!
Οι άνθρωποι δεν παίζουν τυχαία «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί». Αντίθετα, ακολουθούν κρυφά μοτίβα, τα οποία μπορείτε να προβλέψετε, προκειμένου να κερδίσετε σε περισσότερους γύρους.
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει μια έρευνα, την οποία επικαλείται σε άρθρο του στην ιστοσελίδα του BBC ο James Morgan.
Οι «νικητές» έχουν την τάση να εμμένουν στην ίδια νικητήρια κίνηση, ενώ οι «χαμένοι» αλλάζουν την επιλογή τους κάθε φορά που ακούγεται το «χάαααρτι».
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η γνώση αυτή, θα μπορούσε να αυξήσει τις πιθανότητές σας να κερδίζετε σε κάθε γύρο.
Η στρατηγική που ανέπτυξαν οι ερευνητές αποκαλύφθηκε σε ένα τουρνουά του συγκεκριμένου παιχνιδιού στο πανεπιστήμιο Zhejiang της Κίνας.
Η ερευνητική ομάδα χώρισε σε ομάδες των έξι ατόμων 360 φοιτητές. Κάθε παίκτης έπαιζε 300 γύρους από «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» εναντίον ενός άλλου μέλους της ομάδας του.
Για να έχουν ένα κίνητρο, οι νικητές ανταμείβονταν με κάποιο χρηματικό ποσό, ανάλογα με τον αριθμό των νικών τους.
Σύμφωνα με την κλασική θεωρία των παιγνίων, για να παίξει κανείς έξυπνα θα πρέπει οι επιλογές του να είναι εντελώς τυχαίες, προκειμένου να παραμένει εντελώς απρόβλεπτος και οι αντίπαλοί του να μη μπορούν να «διαβάσουν» τις κινήσεις του.
Αυτό το μοτίβο –κατά το οποίο και οι δύο παίκτες επιλέγουν «πέτρα, ψαλίδι ή χαρτί» με την ίδια πιθανότητα σε κάθε γύρο- είναι γνωστό ως ισορροπία Nash.
(Στη θεωρία των παιγνίων, ισορροπία Nash είναι η συμμετοχή μεταξύ δύο ή περισσοτέρων παικτών, στο οποίο κάθε παίκτης υποτίθεται ότι γνωρίζει τις στρατηγικές ισορροπίας των άλλων παικτών, και κανένας παίκτης δεν έχει τίποτα να κερδίσει, αλλάζοντας μόνο τη δική του στρατηγική μονομερώς. Εάν κάθε παίκτης έχει επιλέξει μια στρατηγική και κανένας παίκτης δεν μπορεί να ωφεληθεί από την αλλαγή στρατηγικής, ενώ οι άλλοι παίκτες διατηρούν τις δικές τους αμετάβλητα, τότε το τρέχον σύνολο των πολιτικών επιλογών και οι αντίστοιχες απολαβές αποτελούν Nash ισορροπία, αναφέρει η Wikipedia).
Όντως, στο κινέζικο τουρνουά οι παίκτες όλων των ομάδων επέλεγαν κάθε ενέργειά τους περίπου το ένα τρίτο του χρόνου, ακριβώς όπως αναμενόταν, εάν οι επιλογές τους ήταν τυχαίες.
Ωστόσο, κοιτώντας πιο προσεκτικά οι διοργανωτές παρατήρησαν ένα εντυπωσιακό μοτίβο συμπεριφοράς.
Όταν κάποιος κέρδιζε ένα γύρο, συνήθιζε να επαναλαμβάνει τη νικητήρια επιλογή του πιο συχνά απ’ ό,τι θα περίμενε κανείς από μια τυχαία επιλογή (μία στις τρεις).
Κρυφή ψυχολογία
Οι χαμένοι, από την άλλη, έτειναν να αλλάζουν τις επιλογές τους. Και μάλιστα, το έκαναν με τη σειρά που αναφέρει το τραγουδάκι: πέτρα, ψαλίδι, χαρτί.
«Το παιχνίδι παρουσιάζει κυκλικές κινήσεις, οι οποίες δε μπορούν να γίνουν κατανοητές από την ισορροπία Nash. Αν αυτό αποτελεί κάποιο βασικό μηχανισμό λήψης αποφάσεων του ανθρώπινου εγκεφάλου ή απλά μια συνέπεια των πιο θεμελιωδών νευρικών μηχανισμών, είναι ένα δύσκολο θέμα και πρέπει να τεθεί ως ερώτημα για μελλοντικές μελέτες» αναφέρουν οι ερευνητές.
Παρότι είναι ένα απλό παιχνίδι, το «πέτρα-ψαλίδι-χαρτί» θεωρείται ως ένα χρήσιμο μοντέλο για τη μελέτη της ανταγωνιστικής συμπεριφοράς των ανθρώπων – για παράδειγμα στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές.
Οι κινέζοι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα, καταλήγει το άρθρο, να διερευνήσουν την υποβόσκουσα ψυχολογία που κρύβεται πίσω από τις φαινομενικά παράλογες επιλογές που κάνουν οι παίκτες όταν ανταγωνίζονται.
Αν ο έρωτας είναι τυφλός, αυτές είναι οι εμφατικότερες αποδείξεις...
Άνθρωποι ερωτεύονται ανθρώπους και αυτή είναι η κανονική ροή των πραγμάτων.
Όταν όμως το αντικείμενο του πόθου αποκτά κυριολεκτική σημασία, γινόμενο πραγματικό αντικείμενο δηλαδή, το πράγμα αρχίζει να ξεφεύγει και μιλάμε πια για παραφιλία.
Τέτοιες σεξουαλικές αποκλίσεις δεν είναι μάλιστα καθόλου σπάνιες, με τους ανθρώπους αυτούς να βρίσκουν την ιδέα να συνδεθούν ερωτικά με άλλους ανθρώπους τουλάχιστον αποτρόπαια.
Κι έτσι η συναισθηματική, ρομαντική, ακόμα και σεξουαλική σχέση με ένα άψυχο αντικείμενο αποκτά την πρωτοκαθεδρία στον ψυχισμό, κάνοντας όλα τα άλλα να φαντάζουν οδοντόκρεμες!
Ας δούμε λοιπόν δέκα τέτοιες μοναδικές περιπτώσεις ανθρώπινου έρωτα με πράγματα, με κάποιες μάλιστα από αυτές να έχουν ιδιαιτέρως ευτυχή κατάληξη, αφού έφτασαν μέχρι τα σκαλιά της εκκλησίας...
Amy Wolfe
Αντικείμενο πόθου: τρενάκι λούνα παρκ
Όλοι μας αγαπάμε τα παιχνίδια του λούνα παρκ, μόνο η Amy Wolfe δικαιώνει όμως πλήρως την έννοια «λατρεία». Η οργανοπαίκτης εκκλησιαστικού οργάνου από την Πενσιλβάνια των ΗΠΑ όχι μόνο ερωτεύτηκε, αλλά παντρεύτηκε κιόλας με το 25 μέτρων τρενάκι του Knoebels Amusement Park! Ο καλός της, το «1001 Nachts», την πολιόρκησε στενά στις περισσότερες από 1.000 βόλτες που την πήγε στα 10 και πλέον χρόνια του φλερτ τους. Η ίδια άλλαξε τώρα το επίθετό της σε Weber, από το όνομα του κατασκευαστή του παιχνιδιού, καθώς το «1001 Nachts» δεν ήταν και πολύ βολικό. Και μιλάμε για έρωτα με την πρώτη ματιά: «Ένιωσα σεξουαλική και συναισθηματική έλξη για εκείνον από την πρώτη στιγμή που τον είδα». Η κοπέλα κοιμάται κάθε βράδυ με τη φωτογραφία του παραμάσχαλα, ενώ δεν νιώθει καμία ζήλια για τις τόσες και τόσες αντίζηλες που καβαλούν καθημερινά τον σύζυγό της...
Eija-Riita Berliner-Mauer
Αντικείμενο πόθου: το Τείχος του Βερολίνου
Η Σουηδή Eija-Riitta Berliner-Mauer ζει σε πόλη της βόρειας Σουηδίας και είναι επισήμως παντρεμένη από το 1979 με το διαβόητο ψυχροπολεμικό απομεινάρι! Το επίθετό της μάλιστα σημαίνει «Τείχος του Βερολίνου» στα γερμανικά, με την ίδια να δηλώνει ότι το ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα από την τρυφερή ηλικία των 7 ετών, όταν το πρωτοαντίκρισε στη σουηδική τηλεόραση. Ο γάμος όμως δεν έμελλε να τελεσφορήσει, καθώς το Τείχος γκρεμίστηκε το 1989, κάτι που σήμαινε αυτομάτως και διαζύγιο. Η ίδια έχει ξαναφτιάξει έκτοτε τη ζωή της και πλέον συνδέεται ερωτικά με φράχτη κήπου...
Erika Eiffel
Αντικείμενο πόθου: ο Πύργος του Άιφελ
Με το επίθετο του συζύγου της να μην αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, η Erika είναι παντρεμένη με το περίφημο μνημείο του Παρισιού. Δεν ήταν όμως ο πρώτος της έρωτας, καθώς αρχικά είχε συνδεθεί με τον «Lance», ένα τόξο (που τη βοήθησε να γίνει παγκοσμίου φήμης τοξότρια!), αργότερα με τον γυναικομαγνήτη, όπως φαίνεται, Τείχος του Βερολίνου, ενώ πέρασε κι αυτή από το κρεβάτι γειτονικού φράχτη. Η Βερολινέζα έχει φτιάξει μια μη κυβερνητική, την OS Internationale, μια κοινότητα για ανθρώπους με ίδια γούστα, η οποία αριθμεί πλέον πάνω από 200 μέλη...
Lee Jin-Gyu
Αντικείμενο πόθου: το μαξιλάρι του
Ο Νοτιοκορεάτης έχει τον τρόπο του με τα αξεσουάρ κρεβατιού, κανένα όμως δεν έχει εξασφαλίσει τέτοια θέση στην καρδιά του όπως το «dakimakura», ένα μαξιλάρι που αγόρασε από την Ιαπωνία μετά τον κεραυνοβόλο έρωτά τους. Για να είμαστε δίκαιοι ωστόσο, ο άντρας δεν ερωτεύτηκε το ίδιο το μαξιλάρι, αλλά τον anime χαρακτήρα της Fate Testarossa, μιας φιγούρας από τη σειρά «Magical Girl Lyrical Nanoha», που απεικονίζεται πάνω στο μαξιλάρι. Ο δεσμός κράτησε 6 χρόνια πριν αποφασίσει να αποκαταστήσει τη μαξιλαρο-κοπέλα, με τον γάμο τους να τελείται με κάθε επισημότητα στη γενέτειρα της κοπέλας, την Ιαπωνία. Και σε περίπτωση που διερωτάστε, φυσικά και φόρεσε το μαξιλάρι νυφικό. Βέβαια, όπως τόσοι και τόσοι αμετανόητοι εργένηδες, ο Lee Jin-Gyu έχει πλέον δεύτερες σκέψεις για τον γάμο του: «Ο έρωτάς μου για τη Fate παραμένει απαράλλακτος, θέλω χρόνο όμως να σκεφτώ για τον γάμο μας». Το διαζύγιο φαντάζει προ των πυλών...
Nathaniel
Αντικείμενο πόθου: το αυτοκίνητό του
Δεν είναι λίγοι αυτοί που λατρεύουν το αμαξάκι τους, κανείς όμως δεν μπορεί να φτάσει τον Nathaniel και τον έρωτα που τρέφει για το Monte Carlo του 1998, που μετονόμασε σε Chase. Δεν υπάρχει μέρα που να μη δει την Chase, οι φωτογραφίες της οποίας φιγουράρουν παντού στον περίγυρό του. Ο Nathaniel βγαίνει συχνά πονηρά ραντεβουδάκια με το αμάξι του, του δίνει κάθε μέρα πρωινό τρυφερό φιλάκι, χαρίζοντάς του επιπλέον πλούσια μπάνια με σαπουνόφουσκες αλλά και δώρα γενεθλίων. Ο ίδιος παραδέχεται ότι ο έρωτάς του για την Chase δεν είναι πλατωνικός, καθώς τρέφει σεξουαλικά αισθήματα για το αμάξι, που δεν είναι ωστόσο ο πρώτος του δεσμός με τετράτροχο. Πριν το Monte Carlo του 1998, υπήρχε η Dylan, ένα παιδικό αυτοκινητάκι, με το οποίο κοιμάται ακόμα αγκαλιά κάθε νύχτα. Αν το δέχεται αυτό η Chase χωρίς εκρήξεις ζήλιας, μένει να φανεί...
Sal 9000
Αντικείμενο πόθου: χαρακτήρας ηλεκτρονικού παιχνιδιού
Εδώ το gaming πέρασε στην τελευταία πίστα: ο άντρας από το Τόκιο είναι επισήμως παντρεμένος με τη Nene Anegasaki, μια χαριτωμένη και όμορφη φιγούρα videogame που είναι πάντα εκεί γι' αυτόν και δεν τον πολυσκοτίζει. Ο χαρακτήρας του παιχνιδιού Love Plus (Nintendo DS) έκλεψε λοιπόν την καρδιά του Sal 9000, ο οποίος την παντρεύτηκε στα 27 του, σε μια online μάλιστα γαμήλια τελετή για να την απολαύσουν όλοι οι φίλοι του gaming (και όχι μόνο). Και βέβαια είναι και ιστορικό το γεγονός της γαμήλιας ένωσης, καθώς είναι η πρώτη φορά στην κοινότητα του gaming που άνθρωπος παντρεύεται avatar! Όσο για τον ίδιο, δηλώνει ότι η Nene είναι καλύτερη απ' όλες τις γυναίκες εκεί έξω: «Δεν θυμώνει αν αργώ τα βράδια. Θυμώνει δηλαδή, αλλά με συγχωρεί γρήγορα»...
Amanda Whittaker
Αντικείμενο πόθου: το Άγαλμα της Ελευθερίας
Είναι δυνατόν το σύμβολο της Αμερικής να μην έσπερνε έρωτες στο πέρασμά του; Όχι βέβαια, όπως προκύπτει από την ιστορία της πωλήτριας Amanda Whittaker από το Leeds της Αγγλίας και τη μακροχρόνια σχέση που διατηρεί με το εν λόγω άγαλμα να προσυπογράφει το ευχάριστο του γεγονότος. Η ίδια το ερωτεύτηκε όταν το είδε σε φωτογραφία μιας φίλης της πίσω στο 2007, παρατώντας σύξυλο τον δεσμό που διατηρούσε τότε με ντραμς! Όσο για το πώς τα βρίσκουν σεξουαλικά, η ίδια επισκέπτεται συχνά τον μαρμαρωμένο εραστή και το άγγιγμά του και μόνο της προκαλεί οργασμό: «Ο Libby ικανοποιεί κάθε σεξουαλική μου ανάγκη». Επί του πρακτέου ωστόσο, έχει και μια δίμετρη ρέπλικα του αγάλματος στο σπίτι της, καθώς τα ταξίδια στην Αμερική είναι πανάκριβα στις μέρες μας...
Reighner Deleighnie
Αντικείμενο πόθου: άγαλμα
Τα αγάλματα έχουν την τιμητική τους στους έρωτας με άψυχα αντικείμενα, αν και εδώ τα πράγματα είναι σαφώς πιο σφοδρά, καθώς η Reighner Deleighnie είναι ερωτευμένη με το μήλο της έριδος μεταξύ Αφροδίτης και Περσεφόνης, τον Άδωνι! Η ίδια αγόρασε μια ρέπλικα του γνωστού αγάλματος, την οποία μετονόμασε σε «Χανς», καθώς δεν πολυσκοτίζεται για την ιστορική ακρίβεια του εραστή της. Περνά άπειρες ώρες την ημέρα στο πλευρό του, ενώ δεν τον αποχωρίζεται ποτέ, όπου κι αν πάει. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα στη σχέση τους: η Reighner εξομολογείται ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να τον παντρευτεί, καθώς δεν γίνεται λέει να του μείνει πιστή. Ο Άδωνις το ξέρει αυτό;
Edward Smith
Αντικείμενο πόθου: πάνω από χίλια αυτοκίνητα
Η περίπτωση του Edward Smith είναι τουλάχιστον ιδιαίτερη. Η τωρινή του σύντροφος είναι ένας «Σκαραβαίος» που ονόμασε Vanilla. Ο ίδιος δεν έχει νιώσει ποτέ έλξη για άνθρωπο: «Είμαι ρομαντικός», λέει, «γράφω ποίηση με θέμα τα αυτοκίνητα. Τους τραγουδώ και τους μιλάω σαν να ήταν η κοπέλα μου. Ξέρω τι είναι μέσα στην καρδιά μου και δεν θέλω να αλλάξω». Παρά τον έρωτά του για την αυτοκίνηση ωστόσο, το σφοδρότερο ειδύλλιο της ζωής του ήταν ένα ελικόπτερο από τη ρετρό τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '80 «Airwolf»! Τα αισθήματα που τρέφει ο Smith για την αυτοκίνηση όμως μόνο πλατωνικά δεν είναι, καθώς ισχυρίζεται ότι μετρά μέχρι σήμερα στη ζωή του ολοκληρωμένες σεξουαλικές επαφές με περισσότερα από χίλια τετράτροχα. Όλα τους ανήκαν σε ξένους ή σε αντιπροσωπείες, καθώς προτιμά τα εφήμερα λαμαρινένια ειδύλλια από τις μόνιμες μηχανοκίνητες σχέσεις...
Davecat
Αντικείμενο πόθου: κούκλες
Ο Davecat έχει καταφέρει στη ζωή αυτό που ονειρεύονται πολλοί άντρες: να συζεί με τη σύζυγο και την ερωμένη του. Μόνη ενοχλητική λεπτομέρεια, ότι οι Sidore Kuroneko και Elena Vostrikova είναι λαστιχένιες κούκλες. Παρά το γεγονός όμως ότι οι κούκλες του σεξ είναι φτιαγμένες μόνο γι' αυτό, ο ίδιος έχει επιφυλάξει γι' αυτές έναν σαφώς καλύτερο ρόλο, ως συντρόφους ζωής δηλαδή. Ο Davecat, όπως είναι το ψευδώνυμό του, θεωρεί τον εαυτό του ακτιβιστή του συνθετικού έρωτα και μάχεται για τα δικαιώματα των συνθετικών (βλέπε σιλικονούχων) ανθρώπων! Παραδέχεται ωστόσο ότι τα κίνητρά του δεν είναι αμιγώς ιδιοτελή: «ο λόγος που τις αγόρασα ήταν 70% σεξ και 30% συντροφικότητα». Σύντομα βέβαια τα κίνητρά του άλλαξαν και πλέον οι δύο κούκλες είναι οι παντοτινές του σύντροφοι..
Επιστήμονες ανακάλυψαν νέο είδος στην Ινδία.
Μια νέα ανακάλυψη δείχνει ότι τα μυστικά της φύσης είναι ανεξάντλητα κι εμείς έχουμε να μάθουμε πολλά ακόμη… Ερευνητές εντόπισαν στα βουνά της Ινδίας 14 νέα είδη βατράχων που… χορεύουν για να προσελκύσουν το ταίρι τους!
Σύμφωνα με τη Guardian, πρόκειται για μικροσκοπικούς βατράχους μήκους μόλις 13-35 mm. Το είδος αυτό κινδυνεύει με εξαφάνιση. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Σαθγιαμπχάμα Ντας Μπιζού, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Δελχί, τους ονόμασαν «dancing frogs», αφού «τινάζουν» τα πίσω τους πόδια σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν το ταίρι τους.
Σύμφωνα τους ερευνητές, οι μικροσκοπικοί «χορευτές» ανήκουν σε ένα αρχαίο γένος που ονομάζεται Micrixalus.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Ήταν η «βασίλισσα του εγκλήματος» που τα μυθιστορήματα μυστηρίου της τελείωναν με μία «μεγάλη αποκάλυψη». Σύμφωνα με την αλληλογραφία της Αγκάθα Κρίστι με το θεατρικό παραγωγό που ανέβαζε τα έργα της και αποκαλύφθηκε πρόσφατα, καθώς δημοπρατείται στο τέλος του μήνα, αποκαλύπτεται μία διαφορετική πλευρά της σπουδαίας συγγραφέως, όπου παρά την αναγνώρισή της ήταν εξαιρετικά αγχώδης.
Όπως φαίνεται από τα γράμματα, οι θεατρικοί παραγωγοί και σκηνοθέτες των έργων της θεωρούσαν πως το τέλος των μυθιστορημάτων της ήταν αργό και κουραστικό, παρά το γεγονός ότι η Αγκάθα Κρίστι ήταν πρωτοπόρος του είδους. Ένα γράμμα που εστάλη το 1961 από τον παραγωγό της Κρίστι, Πίτερ Σάουντερς, στο σκηνοθέτη, Χιούμπερτ Γκρεγκ, αναφερόταν στο έργο της «The Patient», υποστηρίζοντας πως οι τελευταίες σκηνές είχαν εξαιρετικά παρατεταμένη διάρκεια και μάλιστα υποστήριζε πως το σενάριο θα πρέπει να αλλάξει.
«Ο Ντόναλντ Γουόκερ θεωρεί ότι το τέλος είναι πολύ αργό και ότι χρειάζεται αλλαγή. Σου στέλνω επίσης για να διασκεδάσεις τη δική του πρόταση για το πώς πρέπει να τελειώσει. Φαντάζεσαι το πρόσωπο της Αγκάθα;», αναφέρει.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Ο σημερινός αναγνώστης είναι γυναίκα, διαβάζει ελληνική λογοτεχνία, δανείζεται βιβλία από τις βιβλιοθήκες (ειδικά αυτές των λεγόμενων "υποβαθμισμένων" περιοχών), δανείζεται περισσότερο απ' ό,τι τα προηγούμενα χρόνια, παρά αγοράζει βιβλία, (η οικονομική κρίση μείωσε και την αγορά βιβλίου) και ζητά από τις βιβλιοθήκες να ανανεώνουν το περιεχόμενο τους με περισσότερα βιβλία της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής.
Το συμπέρασμα προκύπτει από την πολύωρη συζήτηση, με θέμα "Τι διαβάζουμε, πώς διαβάζουμε. Το προφίλ του σημερινού αναγνώστη", που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη το περιοδικό "Ο Αναγνώστης" στις εγκαταστάσεις της 11ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου.
Σύμφωνα με τα στοιχεία από την κίνηση των δημοτικών βιβλιοθηκών της Θεσσαλονίκης (στην τριακονταετία 1982-2012) και την επεξεργασία τους:
- Το 75% των αναγνωστών είναι γυναίκες.
- Η πλειονότητα των αναγνωστών βιβλίων από δημοτικές βιβλιοθήκες είναι κάτοικοι των εργατικών (δυτικών) συνοικιών και, κυρίως, μετανάστες (με καταγωγή από την Αλβανία, τη Γεωργία, τη Βουλγαρία, κλπ).
-Το 67% των βιβλίων που δανείζονται αφορούν κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας και, κυρίως, της λεγόμενης "pop culture" (στην πρώτη πεντάδα των "ζητούμενων" είναι συγγραφείς, όπως η Χρυσηίδα Δημουλίδου, η Λένα Μαντά, Κάλη Καρατζά, κλπ).
- Το 31% των ζητούμενων προς δανεισμό είναι βιβλία σύγχρονης ξένης λογοτεχνίας.
- Τα παιδιά δανείζονται λιγότερο κι, όταν το κάνουν, προτιμούν βιβλία του... Χάρι Πότερ.
- Η κίνηση στις δημοτικές βιβλιοθήκες κορυφώθηκε στην τριετία 2009-2012 (με την έναρξη της οικονομικής κρίσης).
Στη συζήτηση, που συντόνισε ο διευθυντής του περιοδικού "Ο αναγνώστης", Γιάννης Μπασκόζος, μετείχαν οι: Βενετία Αποστολίδου, καθηγήτρια στο ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, Μαρίζα Ντεκάστρο, κριτικός λογοτεχνίας για παιδιά, συγγραφέας, Σωτηρία Καλασαρίδου, Δρ. λογοτεχνικής εκπαίδευσης.
Όπως επισημαίνει το Αθηναϊκό - Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, στα "βιβλία για παιδιά και το κοινό τους" αναφέρθηκε η συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Μαρίζα Ντεκάστρο, θέτοντας σειρά ερωτημάτων που αφορούν τα είδη των βιβλίων, την ποιότητά τους, τις πρακτικές συγγραφέων, εικονογράφων και εκδοτών (τα βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά και νέους φτάνουν, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιοποίησε το ΕΚΕΒΙ για τα έτη 2009-2011, περίπου στο 18% του συνόλου της βιβλιοπαραγωγής).
Αναφερόμενη στα βιβλία για παιδιά, η κ. Ντεκάστρο διαπίστωσε διαιώνιση των στερεοτύπων ("ο μπαμπάς διαβάζει εφημερίδα", "η μαμά φοράει ρόλεϊ"), γλώσσα "φτωχή" και συχνά τάση για απόδοση των γλωσσικών ιδιωμάτων των νέων (στα εφηβικά βιβλία ), μίμηση στον τρόπο γραφής του επιτυχημένου συγγραφέα Ευγένιου Τριβιζά ("Τριβιζ-ισμό" των νέων συγγραφέων), ενώ χαρακτήρισε ως "παγίδα" την ηλικιακή κατάταξη των παιδικών βιβλίων, καθώς η αναγνωστική ωριμότητα των παιδιών είναι απολύτως σχετική.
Στην κοινωνική λειτουργία της ανάγνωσης αναφέρθηκε η κ. Αποστολίδου, χαρακτηρίζοντάς την όχι μόνο "απόλαυση", αλλά και "πολιτισμικό κεφάλαιο ενός λαού".
Είναι χαρακτηριστικό, πάντως, όπως διαπίστωσε η κ. Αποστολίδου, πως σε ό,τι αφορά την κοινωνική λειτουργία της ανάγνωσης (με τα στοιχεία της έρευνας που παρουσιάστηκε) η αναγνωσιμότητα εξελίσσεται σε μέσο βελτίωσης της κοινωνικής θέσης (επικοινωνία μέσα από τα αναγνώσματα, τις εκτιμήσεις και τις αναγνωστικές εμπειρίες- χρήση της ανάγνωσης ως συστατικό του κοινωνικού προφίλ), γεγονός που αποδεικνύεται από τον υψηλότερο αριθμό αναγνωστών σε λαϊκές συνοικίες και συνοικίες μεταναστών και τον εμφανώς χαμηλότερο σε μεσοαστικές και μεγαλοαστικές περιοχές, όπου η κοινωνική θέση είναι και θεωρείται ως δεδομένη.
Πηγή: http://www.enikos.gr
Ποια είδη ζώων ζουν περισσότερο από τον άνθρωπο.
Μπορεί ο μέσος όρος ζωής των ανθρώπων να έχει αυξηθεί και ελάχιστοι μπροστά στα δισεκατομμύρια όλου του κόσμου να ζουν πάνω από 100 χρόνια, ωστόσο ο θάνατος είναι κάτι που δε μπορεί να αποφύγει κανείς.
Υπάρχουν όμως, ορισμένα είδη ζώων και μικροοργανισμών, που –ανάλογα και με τις συνθήκες του περιβάλλοντός τους- μπορούν να επιβιώσουν για πολύ περισσότερα χρόνια από ένα μέσο άνθρωπο, ενώ ένα έχει την ικανότητα να ζει… για πάντα!
1. Γιγαντιαίες χελώνες
Η χελώνα Aldabra που ζει σε μια μικρή ατόλη βόρεια της Μαδαγασκάρης μπορεί άνετα να ξεπεράσει τα 100 χρόνια ζωής. Πιστεύεται ότι η γηραιότερη του είδους, που ζούσε σε καθεστώς αιχμαλωσίας, πέθανε σε ηλικία 250 ετών.
2. Η αθάνατη μέδουσα
Το 1883 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τη μέδουσα Turritopsis dohrnii, όμως χρειάστηκε να περάσει παραπάνω από ένας αιώνας μέχρι να καταλάβουν ότι το συγκεκριμένο είδος έχει την ικανότητα να… ζει για πάντα!
Σύμφωνα με δημοσίευμα της ιστοσελίδας Mental Floss, όταν το συγκεκριμένο είδος μέδουσας βρίσκεται αντιμέτωπο με στρεσογόνους παράγοντες, όπως η πείνα ή ένας τραυματισμός, επανέρχεται στη νεότερη μορφή του. Τα κύτταρά του μετατρέπονται σε άλλα κύτταρα και σχηματίζεται μια κύστη. Αυτή η άμορφη μάζα γεννά πολύποδες από τους οποίους προκύπτουν άλλες μέδουσες, πανομοιότυπες με την αρχική.
3. Αχιβάδες του βόρειου Ατλαντικού
Οι μεγάλες αυτές αχιβάδες ζουν στο βόρειο Ατλαντικό και αποτελούν εκλεκτή νοστιμιά για τους καλοφαγάδες. Όταν οι επιστήμονες ανέλυσαν τα όστρακά τους, διαπίστωσαν ότι οι θαλάσσιοι αυτοί οργανισμοί είναι μερικοί από τους μακροβιότερους κατοίκους των ωκεανών.
Το 2006 οι επιστήμονες βρήκαν μία αχιβάδα, η οποία όπως αποκαλύφθηκε ήταν 507 ετών.
4. Tuatara
Το tuatara, ένα ερπετό που ζει στη Νέα Ζηλανδία, είναι αλλιώς γνωστό και ως το «ζωντανό απολίθωμα». Οι κοντινότεροι συγγενείς του έχουν εξαφανιστεί, ενώ διαθέτει ένα υποτυπώδες τρίτο μάτι στην κορυφή του κεφαλιού του. Παρότι επάνω του υπάρχει δέρμα, μπορεί να ανιχνεύσει φως.
Το συγκεκριμένο είδος αναπτύσσεται με πολύ αργούς ρυθμούς και φτάνει στην «ενήλικη» ζωή του στην ηλικία των 13-20 ετών.
Μπορούν να διακόψουν την αναπνοή τους για μέχρι και μία ώρα, ενώ δεν καταλαβαίνουν από κρύο. Ζουν μέχρι και 100 χρόνια σε άγρια κατάσταση.
5. Παπαγάλοι
Οι παπαγάλοι μακάο μπορούν να ζήσουν γύρω στα 60 χρόνια στη Φύση. Κάποιοι έχουν ξεπεράσει και τα 100 χρόνια, όπως ο ξακουστός Charlie που είχε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ.
6. Φάλαινα bowhead
Η φάλαινα bowhead μπορεί να έρχεται στη δεύτερη θέση σε ό,τι αφορά το μέγεθος (συγκριτικά με τη γαλάζια φάλαινα), όμως κατακτά την πρωτιά σε ό,τι αφορά τη διάρκεια ζωής.
Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει τουλάχιστον τρεις φάλαινες ηλικίας από 135 έως 172 ετών, ενώ μία τέταρτη πιστεύεται ότι είναι 211 ετών.
7. Koi
Το συγκεκριμένο είδος ψαριού ζει κατά μέσο όρο 50 χρόνια. Ανάλογα όμως με την ποιότητα ζωής τους και γενετικούς παράγοντες, τα koi μπορούν να ζήσουν και για πάνω από έναν αιώνα.
Το Hanako, ένα ψάρι που πέθανε το 1977, πιστεύεται ότι ήταν 226 ετών, αναφέρει το δημοσίευμα.
8. Φλαμίνγκο
Το πιο πιθανό είναι, ότι ένας άνθρωπος θα ζήσει περισσότερο από ένα φλαμίνγκο. Όχι όμως και από όλα. Σε καθεστώς αιχμαλωσίας τα φλαμίνγκο μπορούν να ζήσουν μέχρι και 40 χρόνια. Δέκα χρόνια δηλαδή παραπάνω απ’ ό,τι θα συνέβαινε σε άγρια κατάσταση.
Ένα φλαμίνγκο, που άκουγε στο όνομα Greater, και ζούσε στο ζωολογικό κήπο της Αδελαΐδα στην Αυστραλία, έφτασε τα 83 χρόνια.
9. Βακτήρια
Στα βάθυ των ωκεανών ζουν μερικοί από τους μακροβιότερους οργανισμούς, που έχουν υπάρξει ποτέ στον πλανήτη. Οι ιοί, τα βακτήρια και οι μύκητες έχουν αργό μεταβολισμό και οι επιστήμονες διστάζουν να τους αποκαλέσουν «ζωντανούς», με τη συμβατικοί έννοια του όρου, καταλήγει το άρθρο. Κι όμως κάποιοι από αυτούς έχουν υπάρξει για εκατομμύρια χρόνια.
Αποκάλυψη εκ των έσω - Δείτε τις φωτογραφίες.
Ο Kelly Hofer είναι φωτογράφος από τα 11 του- στοιχεία αξιοσημείωτο αν σκεφτεί κανείς πως ζει σε κοινότητα Χουτεριτών- συντηρητικών χριστιανών- οι οποίοι θεωρούν τις φωτογραφίες αμαρτία.
«Πιστεύω πως η αντίληψη αυτή βασίζεται σε μια αποστροφή της Βίβλου αλλά νομίζω πως έχει χαθεί το νόημά της», λέει ο Hofer στη Daily Mail, «πάντα μου έλεγαν πως οι φωτογραφίες είναι αμαρτία, κάτι παρακινδυνευμένο».
Ο Hofer αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένεια και την κοινότητά του πριν από δύο χρόνια, σε ηλικία 19 ετών, για να αφοσιωθεί στην αγάπη του για τη φωτογραφία, πριν φύγει όμως κατέγραψε στο φακό του στιγμιότυπα και πτυχές μιας συντηρητικής χριστιανικής κοινότητας που ζει αποκλεισμένη από τον υπόλοιπο κόσμο.
Οι φωτογραφίες του από την κοινότητα των Χουτεριτών στη Μανιτόμπα του Καναδά αποτυπώνουν τη ζωή των ανθρώπων που ακολουθούν τις παραδοσιακές θρησκευτικές αρχές και ζουν μια απλή ζωή.
Οι Χουτερίτες, όπως και άλλες κοινότητες Αναβαπτιστών- οι Άμις και οι Μεννονίτες- συγκροτούν «δεμένες» κοινότητες που ζουν αγροτική ζωή.
Αντίθετα με τους Άμις, πολλοί Χουτερίτες δεν λένε όχι στην τεχνολογία και κάθε σπίτι έχει σύνδεση ίντερνετ- κυρίως όμως για να μπορούν τα παιδιά να συνδέονται με Χουτερίτες δασκάλους σε άλλες απομακρυσμένες κοινότητες.
Επίσης επιτρέπονται οι φωτογραφικές μηχανές αλλά μόνο για να καταγράφουν την πρόοδο των οικοδομικών εργασιών.
Ο Hofer είναι πλήρως αυτοδίδακτος. Η αγάπη του για τη φωτογραφία γεννήθηκε όταν έπιασε στα χέρια του μια φωτογραφική μηχανή που είχε πάει σπίτι ο πατέρας του, διευθυντής του σχολείου της κοινότητας.
«Ήμουν ο μόνος Χουτερίτης φωτογράφος, κανείς άλλος δεν ήξερε τίποτα από φωτογραφία», εξηγεί ο ίδιος, ενώ η υπόλοιπη κοινότητα κάθε άλλο παρά τον ενθάρρυνε.
Όταν φωτογράφιζε κάποιον, φίλους, γείτονες, συγγενείς, απειλούσαν να ενημερώσουν τον ιερέα ο οποίος θα του αφαιρούσε τη φωτογραφική μηχανή- όπως κι έγινε μία φορά, για σύντομο διάστημα.
Όταν για πρώτη φορά ανέβασε τις φωτογραφίες του στο Flickr, κλήθηκε ενώπιον του συμβουλίου των γηραιών της κοινότητας και αναγκάστηκε να τις σβήσει.
Αλλά εκείνος συνέχιζε να φωτογραφίζει επειδή ήθελε οι άνθρωποι εκτός της κοινότητάς του να καταλάβουν τα μέλη της. «Ο λόγος που συνέχιζα είναι επειδή έλεγαν συνέχεια πως οι άλλοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν οι Χουτερίτες, πως δεν είναι σαν τους Άμις», εξηγεί.
Τουλάχιστον 45.000 Χουτερίτες ζουν στη Βόρεια Αμερική.
Δείτε τις φωτογραφίες
