Άθλημα: Ποδόσφαιρο 7x7

Εισαγωγή

Το Ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πιο δημοφιλή αθλήματα στον κόσμο και το Ποδόσφαιρο 7x7 αποτελεί ένα από τα πιο θεαματικά αθλήματα για αθλητές με κινητικές αναπηρίες. Ξεκινώντας από το 1978, το Ποδόσφαιρο 7x7 έχει εξαπλωθεί σε πάρα πολλές χώρες, προσελκύοντας ολοένα και περισσότερους φιλάθλους.

Στο Ποδόσφαιρο 7x7 συμμετέχουν αθλητές με εγκεφαλική παράλυση. Κάθε ποδοσφαιρικός αγώνας παίζεται από δύο ομάδες των 12 αθλητών εκ των οποίων εφτά, συμπεριλαμβανομένου και του τερματοφύλακα, βρίσκονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Ένας αγώνας Ποδόσφαιρο 7x7 έχει διάρκεια 60 λεπτά και πραγματοποιείται σε δύο ημίχρονα των 30 λεπτών, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα 15 λεπτών. Η ομάδα που πετυχαίνει τα περισσότερα γκολ κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι η νικήτρια.

Το Ποδόσφαιρο 7x7 διεξάγεται σύμφωνα με τους κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου (FIFA) και της Επιτροπής Ποδοσφαίρου του Διεθνούς Αθλητικού Οργανισμού Εγκεφαλικής Παράλυσης (CP-ISRA).

Το Ποδόσφαιρο 7x7 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Το Ποδόσφαιρο 7x7 κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας διεξήχθη στο Γήπεδο 1 του Ολυμπιακού Κέντρου Χόκεϊ, στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού. Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε πέντε ημέρες και πιο συγκεκριμένα στις 19, 21, 23, 25 και 27 Σεπτεμβρίου 2004.

Δείτε επίσης:

Διεθνής Αθλητική Ομοσπονδία για Άτομα με Εγκεφαλική Παράλυση (CP-ISRA)
Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA)

Ιστορικό

Το Ποδόσφαιρο 7x7 αποτελεί ένα από τα πιο θεαματικά αθλήματα για αθλητές με κινητικές αναπηρίες. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στους Διεθνείς Αγώνες του Εδιμβούργου το 1978. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1984, εντάχθηκε στο επίσημο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων, και το 1986 διεξήχθη το πρώτο διεθνές τουρνουά.
Η Διεθνής Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου (FIFA) σε συνεργασία με την Επιτροπή Ποδοσφαίρου της Διεθνούς Αθλητικής Ομοσπονδίας για Άτομα με Εγκεφαλική Παράλυση (CP-ISRA), είναι υπεύθυνες για την εξέλιξη του αθλήματος παγκόσμια.

Εξοπλισμός

Μπάλα

Δερμάτινη ή από ειδικό συνθετικό υλικό με περιφέρεια 68-70 εκατοστών και βάρος 410-450 γραμμαρίων, η οποία πρέπει να είναι σύμφωνη με τους κανονισμούς της FIFA.

Ενδυμασία

Οι αθλητές μίας ομάδας οφείλουν να φορούν την ίδια εμφάνιση, η οποία αποτελείται από φανέλα, κοντό παντελόνι (σορτσάκι) και κάλτσες. Τα χρώματα της στολής του τερματοφύλακα πρέπει να είναι διαφορετικά από αυτά των συμπαικτών του, καθώς και από αυτά του διαιτητή και των βοηθών διαιτητή.

Επικαλαμίδες

Ειδικά προστατευτικά από πλαστικό ή άλλο μαλακό υλικό, όπως το καουτσούκ που τοποθετείται μέσα από τις κάλτσες του αθλητή για να προστατεύει κυρίως την κνήμη του.

Παπούτσια

Ειδικά παπούτσια με τάπες στο πέλμα για να διευκολύνουν την κίνηση του αθλητή στον αγωνιστικό χώρο.

Γάντια Τερματοφύλακα

Ειδικά γάντια που διευκολύνουν τον τερματοφύλακα να σταματάει τη μπάλα και να αποτρέπει την επίτευξη τέρματος. Παράλληλα, προστατεύουν τα χέρια του.

Κανονισμοί

Αγωνιστικός χώρος

Ο αγωνιστικός χώρος του Ποδοσφαίρου 7x7 αποτελείται από ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο γήπεδο καλυμμένο με φυσικό ή συνθετικό γρασίδι. Το μήκος του γηπέδου φτάνει τα 75 μέτρα και το πλάτος τα 55 μέτρα. Το γήπεδο οριοθετούν οι πλάγιες γραμμές (touch lines) και οι γραμμές τέρματος (goal lines). Στο κέντρο του αγωνιστικού χώρου βρίσκεται η σέντρα, ένας κύκλος ακτίνας 7 μέτρων. Το τέρμα έχει μήκος 5 μέτρα και ύψος 2 μέτρα. Σε απόσταση 9,20 μέτρων από το κέντρο του τέρματος βρίσκεται μία άσπρη κυκλική βούλα, από όπου εκτελούνται τα πέναλτι. Σε κάθε γωνία (corner) του γηπέδου υπάρχει σημαία ύψους 1,5 μέτρων και μία γραμμή ενός τετάρτου του κύκλου, που χαρακτηρίζει την περιοχή του corner.

Ο Αγώνας

Κάθε ποδοσφαιρικός αγώνας παίζεται από δύο ομάδες των εφτά αθλητών, ένας εκ των οποίων είναι ο τερματοφύλακας. Κατά τη διάρκεια του αγώνα επιτρέπονται τρεις αλλαγές για κάθε ομάδα, από ένα σύνολο πέντε αναπληρωματικών ποδοσφαιριστών. Παρόλα αυτά η προαναφερθείσα αναλογία αθλητών από τις διάφορες κατηγορίες θα πρέπει να διατηρείται καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα. Κανένας αγώνας δεν ξεκινά με λιγότερους από πέντε αναπληρωματικούς αθλητές ανά ομάδα, ενώ δεν μπορεί να συνεχιστεί παιχνίδι με λιγότερους από τέσσερις αθλητές εντός γηπέδου. Κάθε παίκτης αναγνωρίζεται από τον αριθμό που φέρει στο πίσω μέρος της φανέλας του.

Ένας αγώνας Ποδοσφαίρου 7x7 έχει διάρκεια 60 λεπτά και πραγματοποιείται σε δύο ημίχρονα των 30 λεπτών, με ένα ενδιάμεσο διάλειμμα 15 λεπτών. Στόχος των δύο ομάδων είναι να σημειώσουν γκολ στο αντίπαλο τέρμα, χωρίς να παραβιάζουν τους κανονισμούς του αθλήματος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η μπάλα να περάσει ολόκληρη τη γραμμή του τέρματος ανάμεσα στα δοκάρια. Η ομάδα που πετυχαίνει τα περισσότερα γκολ κατά τη διάρκεια του αγώνα είναι η νικήτρια.

Σε περίπτωση ισοπαλίας κατά τον ημιτελικό ή τελικό μετά την ολοκλήρωση των δύο 30λεπτων ημιχρόνων, ακολουθεί παράταση δύο 10λεπτων περιόδων. Εάν δεν αναδειχτεί νικητής μετά την παράταση, οι ομάδες προχωρούν στη διαδικασία των πέναλτι, κατά την οποία πέντε ποδοσφαιριστές από κάθε ομάδα εκτελούν από ένα πέναλτι.

Η διεξαγωγή του αγώνα ελέγχεται από ένα διαιτητή, ο οποίος έχει την υποχρέωση να εφαρμόζει τους κανονισμούς του αθλήματος. Δύο βοηθοί διαιτητών, οι οποίοι κινούνται κατά μήκος των πλάγιων γραμμών του αγωνιστικού χώρου διευκολύνουν το έργο του. Πριν την έναρξη του αγώνα ο διαιτητής διενεργεί κλήρωση. Η ομάδα που κερδίζει, διαλέγει το αντίπαλο τέρμα για το πρώτο ημίχρονο, ενώ η άλλη ομάδα έχει στην κατοχή της τη μπάλα με το εναρκτήριο σφύριγμα του διαιτητή.

Τρεις από τις σημαντικότερες διαφορές μεταξύ του Ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς και του Ποδόσφαιρο 7x7 στους Παραολυμπιακούς Αγώνες είναι πως στους τελευταίους:

1. Δεν ισχύει ο κανονισμός του οφ σάιντ (off side)
2. Ο τερματοφύλακας έχει δικαίωμα να απομακρύνει τη μπάλα κάνοντας το πολύ τέσσερα βήματα. Επιπρόσθετα, η μπάλα θα πρέπει να έχει απομακρυνθεί εκτός περιοχής προτού κάποιος συμπαίκτης μπορέσει να επιστρέψει την μπάλα και πάλι στον τερματοφύλακα. Παράβαση του παραπάνω κανόνα ισοδυναμεί με έμμεσο λάκτισμα από το σημείο που έγινε η παράβαση.
3. Η επαναφορά της μπάλας μέσα στον αγωνιστικό χώρο μπορεί να γίνει και με το ένα χέρι (ενώ στο Ποδόσφαιρο στους Ολυμπιακούς η επαναφορά πρέπει να γίνει και με τα δύο χέρια). Στην περίπτωση αυτή, ο παίκτης μπορεί να «κυλήσει» την μπάλα, κατά τέτοιο τρόπο ώστε μόλις αυτή ελευθερωθεί από το χέρι του παίκτη, να ακουμπήσει αμέσως στο έδαφος.

Κάρτες

Κίτρινη: Ο διαιτητής δείχνει κίτρινη κάρτα σε παίκτη που επιδεικνύει αντιαθλητική συμπεριφορά, αντιδρά με άσχημο τρόπο λεκτικά ή με κινήσεις, καταπατά του κανονισμούς του αθλήματος, καθυστερεί την επανέναρξη του αγώνα ή εγκαταλείπει ή εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο χωρίς την άδεια του διαιτητή.
Κόκκινη: Ο διαιτητής δείχνει κόκκινη κάρτα και συνεπώς αποβάλλει έναν αθλητή από τον αγωνιστικό χώρο, αν αυτός αγωνίζεται αντιαθλητικά, επιδεικνύει ανάρμοστη συμπεριφορά, χτυπάει αντίπαλο εκτός αγωνιστικής δράσης, σταματάει τη μπάλα με τα χέρια και παρεμποδίζει την αντίπαλη ομάδα ή δέχεται δεύτερη κίτρινη κάρτα στον ίδιο αγώνα.

Κατηγοριοποίηση αθλητών

Στο Ποδόσφαιρο 7x7 συμμετέχουν αθλητές των εξής κατηγοριών:
C5: Στην κατηγορία αυτή εντάσσονται αθλητές οι οποίοι μπορεί να χρειάζονται βοηθήματα για τη βάδιση, αλλά όχι κατά την στάση ή όταν εκτελούν σουτ. Συνήθως, μια μικρή μετατόπιση του κέντρου βάρους του αθλητή οδηγεί στο χάσιμο της ισορροπίας.
C6: Στην κατηγορία C6 εντάσσονται αθλητές με αθέτωση. Οι αθλητές αυτής της κατηγορίας μολονότι βαδίζουν χωρίς βοηθήματα, έχουν ορατό περιορισμό στο βάδισμα. Στην κατηγορία C6 οι αθλητές έχουν συνήθως προβλήματα ελέγχου στα άνω άκρα αλλά έχουν καλύτερο συντονισμό στα κάτω άκρα, ειδικότερα όταν τρέχουν.
C7: Στην κατηγορία C7 εντάσσονται αθλητές με ημιπληγία. Μολονότι οι αθλητές αυτής της κατηγορίας βαδίζουν χωρίς βοηθήματα, έχουν ορατό περιορισμό στο βάδισμα. Η λειτουργία της μιας πλευράς του αθλητή συνήθως παρουσιάζει καλή λειτουργικότητα.
C8: Στην κατηγορία C8 εντάσσονται αθλητές με μικρό βαθμό ημιπληγίας. Οι αθλητές αυτής της κατηγορίας βαδίζουν και τρέχουν ελεύθερα χωρίς βοηθήματα και χωρίς ορατό περιορισμό. Η κινητική λειτουργικότητα τους παρουσιάζει ελάχιστη μείωση που μπορεί να οφείλεται σε αποσυντονισμό των χεριών ή του ενός ποδιού.

Σε κάθε ομάδα πρέπει να αγωνίζεται κατά τη διάρκεια όλου του παιχνιδιού ένας τουλάχιστον ποδοσφαιριστής από τη κατηγορία C5 ή C6. Εάν δεν υπάρχει, η ομάδα είναι υποχρεωμένη να παίξει με έξι παίκτες. Επίσης δεν επιτρέπεται να παίζουν στη διάρκεια ενός αγώνα πάνω από τρεις παίκτες της κατηγορίας C8.

Τεχνικές

Αθλητές

Ομάδες Διεθνούς Επιπέδου

Οι ομάδες που διακρίθηκαν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ είναι:

1. Ρωσία
2. Ουκρανία
3. Βραζιλία
4. Πορτογαλία

Οι ομάδες που διακρίθηκαν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας είναι:

1. Ουκρανία
2. Βραζιλία
3. Ρωσία
4. Αργεντινή

Διαβάστε περισσότερα...

Άθλημα: Πετοσφαίριση (Καθιστών)

Εισαγωγή

Η Πετοσφαίριση καθιστών αθλητών έκανε την εμφάνισή της το 1956 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ομαδικά αθλήματα για αθλητές με αναπηρία. Οι διαφορές μεταξύ Παραολυμπιακής και Ολυμπιακής Πετοσφαίρισης είναι ελάχιστες. Συγκεκριμένα, στην Πετοσφαίριση καθιστών, οι διαστάσεις του γηπέδου είναι μικρότερες, το φιλέ (δίχτυ) τοποθετείται σε πιο χαμηλό ύψος, ενώ οι αθλητές αγωνίζονται καθιστοί. 

Το άθλημα απαιτεί ένταση, αγωνιστικότητα, συνεργασία και στρατηγική από τους συμμετέχοντες. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν αθλητές με κινητικές αναπηρίες (ακρωτηριασμό ή άλλη κινητική αναπηρία). Στην Πετοσφαίριση καθιστών οι αθλητές και αθλήτριες, μολονότι δεν κατατάσσονται σε κατηγορίες όπως στα άλλα αθλήματα, πρέπει να πληρούν τους όρους της ελάχιστης αναπηρίας.

Οι αγώνες διεξάγονται μεταξύ δύο ομάδων σε κλειστό γήπεδο, σε αγωνιστικό χώρο διαστάσεων 10 x 6 μέτρων. Κάθε ομάδα αποτελείται από έξι βασικούς παίχτες, ενώ οι αναπληρωματικοί δεν ξεπερνούν τους έξι.

Η Πετοσφαίριση Καθιστών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Η Πετοσφαίριση Καθιστών στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας διεξήχθη στην Αίθουσα Ξιφασκίας Ελληνικού, στο Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού. Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε εφτά ημέρες από τις 21 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2004, ενώ στις 23 Σεπτεμβρίου 2004 δεν υπήρξε αγωνιστική δράση για το συγκεκριμένο άθλημα.

Δείτε επίσης:

Διεθνής Οργανισμός Πετοσφαίρισης για Αθλητές με Αναπηρία (WOVD)
Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (FIVB)

Ιστορικό

Η Πετοσφαίριση καθιστών αθλητών παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1956 στην Ολλανδία και ήταν συνδυασμός Πετοσφαίρισης με Sitzball, ένα παιχνίδι γερμανικής προέλευσης που παιζόταν στο δάπεδο χωρίς φιλέ, με περιορισμένη όμως κινητικότητα για τους αθλητές. Μέχρι το 1978 έγιναν πολλές διεθνείς διοργανώσεις. Ορόσημο στην ιστορία της Πετοσφαίρισης για άτομα με αναπηρία αποτέλεσε το έτος 1980, όταν εντάχθηκε για πρώτη φορά στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων, με συμμετοχή εφτά ομάδων. Από το 1993 διοργανώνονται Παγκόσμια Πρωταθλήματα Πετοσφαίρισης καθιστών για άνδρες και γυναίκες.

Ως τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ το 2000, το άθλημα περιελάμβανε δύο αγωνίσματα: την Πετοσφαίριση όρθιων και την Πετοσφαίριση καθιστών στο έδαφος αθλητών. Σήμερα, μετά από απόφαση της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής, διεξάγεται μόνο το αγώνισμα της Πετοσφαίρισης καθιστών.

Εξοπλισμός

Μπάλες

Η μπάλα μπορεί να είναι μονόχρωμη ή να αποτελείται από συνδυασμό περισσότερων χρωμάτων. Τόσο το υλικό της, όσο και το χρώμα της πρέπει να συμφωνούν με τους κανονισμούς της Παγκόσμιας Οργάνωσης Πετοσφαίρισης για Αθλητές με Αναπηρία (World Organisation Volleyball for Disabled - WOVD), όπως εφαρμόζονται σε κάθε παγκόσμιο πρωτάθλημα ή τουρνουά. Η περιφέρειά της είναι μεταξύ 65 έως 67 εκατοστών και το βάρος της κυμαίνεται από 260 έως 280 γραμμάρια.

Ενδυμασία

Όσον αφορά στη στολή του αγωνιζόμενου αθλητή, περιλαμβάνει μπλούζα, κάλτσες, αθλητικά παπούτσια, ενώ αντί για σορτς, οι παίκτες επιτρέπεται να φορούν μακρύ παντελόνι. Οι αθλητές της κάθε ομάδας πρέπει να φορούν μπλούζες οι οποίες φέρουν τους επίσημους αριθμούς. Οι αριθμοί στις μπλούζες των παικτών είναι από 1 έως 18. Η μπλούζα κάθε αθλητή πρέπει να φέρει τον αριθμό του, με γραμματοσειρά ύψους 15 εκατοστών για την μπροστινή πλευρά και 20 εκατοστών για την πίσω πλευρά. Η μπλούζα του αρχηγού της ομάδας πρέπει να φέρει κάτω από τον αριθμό στην μπροστινή πλευρά, μία ρίγα μήκους 8 εκατοστών και φάρδους 2 εκατοστών. Το χρώμα και το σχέδιο της στολής είναι κοινό για όλους τους παίκτες της ίδιας ομάδας εκτός από τον libero.

Κανονισμοί

Οι κανονισμοί που διέπουν το άθλημα έχουν καθοριστεί από τη Διεθνή Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης και το Διεθνή Οργανισμό Πετοσφαίρισης για Αθλητές με Αναπηρία (WOVD).

Αγωνιστικός Χώρος

Ο αγωνιστικός χώρος αποτελείται από το γήπεδο και την ελεύθερη ζώνη, που σχηματίζουν ένα ορθογώνιο παραλληλόγραμμο. Το γήπεδο είναι ένα ορθογώνιο με διαστάσεις 10 x 6 μέτρων, ενώ η ελεύθερη ζώνη εκτείνεται τουλάχιστον 4 μέτρα από τη μεγάλη και 6 μέτρα από τη μικρή πλευρά του γηπέδου.

Το γήπεδο χωρίζεται σε δύο ίσα μέρη, από μια κεντρική γραμμή, καθένα από τα οποία έχει μήκος 5 μέτρων και πλάτος 6 μέτρων. Κάθετα στη κεντρική γραμμή τοποθετείται το φιλέ (δίχτυ), ύψους 1,15 μέτρων για τους άνδρες και 1,05 μέτρων για τις γυναίκες. Το μήκος του κυμαίνεται από 6,50 έως 7 μέτρα, ενώ το πλάτος του είναι 0,80 μέτρα. Πάνω στους στυλοβάτες τεντώνεται το φιλέ, και τοποθετούνται οι αντένες (εύκαμπτες ράβδοι) που θεωρούνται μέρος του φιλέ και πλευρικά καθορίζουν τον κυρίως αγωνιστικό χώρο.
Σε καθένα από τα δύο ίσα μέρη και σε απόσταση 2 μέτρων από την κεντρική γραμμή υπάρχει η παράλληλη επιθετική γραμμή, που δημιουργεί δύο ζώνες, τη μπροστά ζώνη (επιθετική) και τη πίσω ζώνη (αμυντική). Το σερβίς εκτελείται πίσω από την τελική γραμμή καθ’ όλο το μήκος των 6 μέτρων.

Αγώνας

Στόχος κάθε ομάδας είναι να περάσει τη μπάλα πάνω από το δίχτυ και μέσα από το διάστημα που ορίζουν οι αντένες, και να ακουμπήσει στο έδαφος του γηπέδου της αντιπάλου ομάδας. Κάθε ομάδα επιτρέπεται να έχει μέχρι τρεις επαφές με τη μπάλα, προτού την επιστρέψει προς την αντίπαλη ομάδα. Η προσπάθεια για μπλοκ δεν θεωρείται επαφή.
Ένας αγώνας αποτελείται το πολύ από πέντε σετ. Καθένα από τα τέσσερα πρώτα σετ ολοκληρώνεται όταν μία ομάδα συγκεντρώσει 25 πόντους, έχοντας διαφορά τουλάχιστον δύο πόντων από την αντίπαλη ομάδα (π.χ. 25-23). Σε περίπτωση ισοπαλίας 24-24, το σετ συνεχίζεται έως ότου μία από τις δύο ομάδες αποκτήσει προβάδισμα δύο πόντων και ανακηρυχθεί νικήτρια του σετ (π.χ. 26-24). Σε περίπτωση ισοπαλίας 2-2 σετ, διεξάγεται και πέμπτο σετ, το οποίο ολοκληρώνεται όταν μία ομάδα συγκεντρώσει 15 πόντους, έχοντας διαφορά τουλάχιστον δύο πόντων από την αντίπαλη ομάδα (π.χ. 15-13). Σε περίπτωση ισοπαλίας 14-14, το σετ συνεχίζεται έως ότου μία από τις δύο ομάδες αποκτήσει προβάδισμα δύο πόντων και ανακηρυχθεί νικήτρια του σετ (π.χ. 16-14). Νικήτρια ομάδα του αγώνα ανακηρύσσεται εκείνη που θα φτάσει σε τρία νικηφόρα σετ.

Μια ομάδα έχει μέχρι 12 παίκτες, εκ των οποίων ένας είναι ο αρχηγός της ομάδας και κάποιος άλλος είναι ο libero. Οι αρχικές θέσεις των παικτών μέσα στον αγωνιστικό χώρο είναι συγκεκριμένες. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού αυτές προσδιορίζονται και ελέγχονται από τη θέση της λεκάνης στο έδαφος.

Ο αγώνας αρχίζει με προσπάθεια για σερβίς, δηλαδή κτύπημα της μπάλας από την ζώνη του σερβίς, στη πίσω άκρη του γηπέδου, με στόχο να περάσει η μπάλα πάνω από το φιλέ προς την αντίπαλη ομάδα. Κάθε φάση συνεχίζεται μέχρι η μπάλα να «προσγειωθεί» στο έδαφος εντός ή εκτός των ορίων του γηπέδου, ή όταν η αντίπαλη ομάδα αποτύχει να επιστρέψει τη μπάλα με κανονικό τρόπο. Κατά την εκτέλεση του σερβίς πρέπει η λεκάνη του παίκτη να είναι πίσω από την τελική γραμμή. Τα πόδια επιτρέπεται να είναι μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι άλλοι παίκτες παραμένουν στις θέσεις τους. Μετά την εκτέλεση του σερβίς από έναν παίκτη, οι υπόλοιποι αθλητές μπορούν να μετακινήσουν τη λεκάνη και να καταλάβουν οποιαδήποτε θέση στο γήπεδο και στην ελεύθερη ζώνη.

Η επαφή του πέλματος ή των ποδιών με το γήπεδο των αντιπάλων επιτρέπεται, με την προϋπόθεση ότι δεν παρεμποδίζεται το παιχνίδι των αντιπάλων. Η επαφή με τα χέρια επιτρέπεται με την προϋπόθεση ότι ένα μέρος του χεριού βρίσκεται είτε σε επαφή με την κεντρική γραμμή ή ακριβώς πάνω από αυτήν.

Κατά την εκτέλεση ενός επιθετικού χτυπήματος, η λεκάνη του παίκτη (της μπροστινής ζώνης) πρέπει να ακουμπά στο έδαφος.

Ο παίκτης της άμυνας μπορεί να κάνει επιθετική ενέργεια, δηλαδή να στείλει ή να καρφώσει την μπάλα, από οποιοδήποτε ύψος πίσω από την επιθετική ζώνη, αρκεί κατά τη στιγμή της ενέργειας η λεκάνη να μην αγγίζει ή να περνά τη γραμμή της επίθεσης. Μετά το χτύπημα, ο παίκτης μπορεί να εισέλθει στη ζώνη επίθεσης.

Σε όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού, οι παίκτες που βρίσκονται σε αμυντική προσπάθεια πρέπει να έχουν επαφή με το έδαφος, με κάποιο μέρος του σώματος μεταξύ λεκάνης και ώμων. Σε ορισμένες περιπτώσεις αμυντικής ενέργειας στο πίσω μέρος του γηπέδου, όπως για παράδειγμα κατά το «σώσιμο της μπάλας», οι αθλητές έχουν δικαίωμα να χάσουν για λίγο χρόνο την επαφή με το έδαφος. Παρόλα αυτά δεν επιτρέπεται να σηκωθούν όρθιοι, να σηκώσουν το σώμα ή να κάνουν βήματα.

Ο αγώνας διευθύνεται από δύο διαιτητές, με συνεργάτες το σημειωτή και τους επόπτες (2 έως 4, ανάλογα με την κατηγορία του αγώνα). Οι δύο διαιτητές τοποθετούνται ο ένας απέναντι στον άλλον, στη νοητή προέκταση της κεντρικής γραμμής του γηπέδου. Ο πρώτος διαιτητής διευθύνει τον αγώνα, ο δεύτερος ελέγχει τις παραβάσεις στην περιοχή της ευθύνης του, ο σημειωτής έχει την αποκλειστική ευθύνη να καταγράφει όλες τις ενέργειες στο φύλλο αγώνα, ενώ οι επόπτες γραμμών ελέγχουν την επαφή της μπάλας με το γήπεδο και την τροχιά της μέσα ή έξω από τις αντένες του φιλέ. Οι επόπτες επιπρόσθετα, υποδεικνύουν στον δεύτερο διαιτητή με μια κίνηση του χεριού, το αντικανονικό σήκωμα της λεκάνης.

Νέοι Κανονισμοί

Libero: Είναι ένας ειδικά εκπαιδευμένος αμυντικός παίκτης, ο οποίος φοράει διαφορετικού χρώματος στολή από όλη την υπόλοιπη ομάδα. Έχει δικαίωμα να μπει απεριόριστες φορές στον αγώνα, όταν η φάση είναι σε διακοπή και μόνο σε θέση αμυντικού παίκτη, χωρίς την έγκριση των διαιτητών, αντικαθιστώντας κάποιον από τους παίκτες της πίσω ζώνης του γηπέδου. Απαγορεύεται να κάνει σερβίς, και να εκδηλώσει επιθετική ενέργεια. Παίζει όμως σημαντικό ρόλο στην υποδοχή των σερβίς και στην άμυνα της ομάδας.

Σε περίπτωση τραυματισμού του libero, ο προπονητής με την εξουσιοδότηση του πρώτου διαιτητή, μπορεί να ονομάσει έναν άλλο παίκτη libero για το υπόλοιπο του αγώνα, ενώ ο αρχικός libero δεν μπορεί να αγωνιστεί ξανά στον ίδιο αγώνα.

Δείτε επίσης: Διεθνής Οργανισμός Πετοσφαίρισης για Αθλητές με Αναπηρία (WOVD) Διεθνής Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (FIVB)

Ταξινόμηση σε αγωνιστικές κατηγορίες

Στην Πετοσφαίριση καθιστών οι αθλητές και αθλήτριες δεν κατατάσσονται σε αγωνιστικές κατηγορίες όπως συμβαίνει σε πολλά άλλα αθλήματα των Παραολυμπιακών Αγώνων. Υπάρχει μόνο η κατάταξη με βάση την ελάχιστη αναπηρία. Δηλαδή οι αθλητές πρέπει απλώς να τηρούν έναν ελάχιστη βαθμό αναπηρίας για να μπορούν να αγωνίζονται στην Πετοσφαίριση καθιστών.
Στη Πετοσφαίριση καθιστών μπορούν να αγωνιστούν αθλητές με κινητικές αναπηρίες όπως:

ακρωτηριασμούς,
εγκεφαλική παράλυση,
κάκωση νωτιαίου μυελού και
άλλες κινητικές αναπηρίες (κατηγορία Les Autres).

Παραδείγματα αναπηριών αθλητών που έχουν το δικαίωμα να αγωνιστούν στη Πετοσφαίριση καθιστών είναι τα ακόλουθα:

• αθλητές με ακρωτηριασμό άνω ή κάτω άκρου,
• αθλητές με δυσπλασίες ή αθλητές με κινητική πάρεση ή ολική παράλυση των κάτω άκρων,
• αθλητές της κατηγορίας Les Autres με αναπηρίες όπως δυσπλασία ή εξάρθρωση των ισχίων, ολική ενδοπρόθεση του γονάτου ή του ισχίου, ατέλεια κυκλοφοριακή ανεπάρκεια του κάτω άκρου, ψευδάρθρωση του χαμηλότερου άκρου, αστάθεια πρόσθια οπίσθια 1,5 εκατ. του γονάτου, εξάρθρωση της γληνοβραχιόνιας άρθρωσης κ.λ.π.

Η ταξινόμηση στην ελάχιστη αναπηρία πραγματοποιείται από τουλάχιστον έναν εξουσιοδοτημένο ιατρό Πετοσφαίρισης. Κάθε αθλητής Πετοσφαίρισης πρέπει να έχει μια προσωπική κάρτα ταξινόμησης. Αυτή η κάρτα εκδίδεται από το τμήμα Πετοσφαίρισης πριν από την έναρξη κάθε επίσημου αγώνα.

Τεχνικές

Αθλητές

Αθλητές Διεθνούς ΕπιπέδουΣτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ανδρών που διεξήχθη στο Κάιρο της Αιγύπτου το 2002 οι αθλητές που ξεχώρισαν ήταν:

• Καλύτερος στο σερβίς: Hojat Behravan, Ιράν
• Καλύτερος επιθετικός: Hadi-A, Ιράκ
• Καλύτερος υποδοχέας: Thomas Renger, Γερμανία
• Καλύτερος μπλοκέρ: El Deen Hesham, Αίγυπτος
• Καλύτερος αμυντικός: Manko Adnan, Βοσνία-Ερζεγοβίνη
• Καλύτερος πασαδόρος: Ali Golhar, Ιράν
• Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γυναικών που διεξήχθη στο Kamnik της Σλοβενίας το 2002 οι αθλήτριες που ξεχώρισαν ήταν:
• Καλύτερη αμυντικός: Aletta Adema, Ολλανδία
• Καλύτερη υποδοχέας: Minna Hiltunen, Φιλανδία
• Καλύτερη πασαδόρος: Saito Yoko, Ιαπωνία
• Καλύτερη στο σερβίς: Larysa Klochkova, Ουκρανία
• Καλύτερη μπλοκέρ: Li-Ping Li, Κίνα
• Καλύτερη επιθετικός: Neringa Susinskyte, Λιθουανία
• Πιο πολύτιμη παίκτης: Anita Goltnik-Urnaut, Σλοβενία

Έλληνες Αθλητές

Η Πετοσφαίριση καθιστών καλλιεργείται στην Ελλάδα από το 2001 και μέχρι στιγμής έχουν σχηματίσει ομάδες τα σωματεία: Σπάρτακος, Αετοί, Αετοί Κρήτης, Λάζαρος Στεφανίδης ο Μακεδόνας, ΠΑΣΚΑ και Τριπτόλεμος. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας ήταν οι πρώτοι Αγώνες που συμμετείχε Ελληνική Ομάδα Πετοσφαίρισης Καθιστών. Επίσης η Εθνική Ομάδα έχει αγωνιστεί στα Πανευρωπαϊκά Πρωταθλήματα του 2003, 2005 και 2007.

Διαβάστε περισσότερα...

Άθλημα: Ξιφασκία με αμαξίδιο

Εισαγωγή

Η Ξιφασκία με αμαξίδιο είναι ένα άθλημα υψηλών απαιτήσεων προσαρμογής, οργάνωσης και υπομονής. Η εφευρετικότητα σε συνδυασμό με την πολύωρη άσκηση και προπόνηση αποτελούν βασικά εφόδια για κάθε αθλητή της Ξιφασκίας.

Στη Ξιφασκία συμμετέχουν αθλητές με κινητικές αναπηρίες, οι οποίοι αγωνίζονται με αμαξίδιο. Κατά τη διεξαγωγή ενός αγώνα Ξιφασκίας, τα αμαξίδια είναι σταθεροποιημένα στο έδαφος, επιτρέποντας παρόλα αυτά στον αθλητή ή την αθλήτρια να εκτελέσει γρήγορες εναλλασσόμενες κινήσεις.
Το άθλημα διέπεται από τους κανονισμούς της Διεθνούς Ομοσπονδίας Ξιφασκίας και της Επιτροπής Ξιφασκίας της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής. Στο πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων περιλαμβάνονται πέντε αγωνίσματα Ξιφασκίας, τα οποία διεξάγονται ατομικά και ομαδικά:

• Ξίφος ασκήσεων ανδρών (φλερέ ανδρών). Κατηγορία Α και κατηγορία Β
• Ξίφος ασκήσεων γυναικών (φλερέ γυναικών). Κατηγορία Α και κατηγορία Β
• Ξίφος μονομαχίας ανδρών (επέ ανδρών). Κατηγορία Α και κατηγορία Β
• Ξίφος μονομαχίας γυναικών (επέ γυναικών). Κατηγορία Α και κατηγορία Β
• Σπάθη ανδρών (σαμπρ ανδρών). Κατηγορία Α και κατηγορία Β

Η Ξιφασκία στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Η Ξιφασκία κατά τη διάρκεια των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας έλαβε χώρα στην Αίθουσα Ξιφασκίας, Γήπεδο Προκριματικών, του Ολυμπιακού Συγκροτήματος Ελληνικού. Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε έξι ημέρες, από τις 18 έως τις 23 Σεπτεμβρίου του 2004.

Δείτε επίσης:

• Διεθνής Επιτροπή Ξιφασκίας με Αμαξίδιο
• Διεθνής Παραολυμπιακή Επιτροπή
• Διεθνής Ομοσπονδία Ξιφασκίας

Εξοπλισμός

Ξίφος

Τα ξίφη είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Το ξίφος ασκήσεως είναι το πιο ελαφρύ. Το ξίφος μονομαχίας αποτελεί εξέλιξη του ξίφους μονομαχιών και η σπάθη, χρησιμοποιείται μόνο από άνδρες και μοιάζει με το σπαθί που χρησιμοποιούσε το ιππικό με μικρότερο όμως βάρος.

Ενδυμασία

Οι ξιφομάχοι φορούν, για την προστασία τους, γιλέκο και ζακέτα, μάσκα και γάντι. Στο ξίφος ασκήσεων οι αθλητές και οι αθλήτριες φορούν και προστατευτικό - μονωτικό κάλυμμα τροχού, έτσι ώστε να μη δίνεται χτύπημα εάν το ξίφος έρθει σε επαφή με αυτή την περιοχή. Στο ξίφος μονομαχίας παρέχεται μεταλλικό κάλυμμα (ποδιά) για την προστασία των ποδιών και του αμαξιδίου.

Μηχάνημα Ενδείξεων

Στους αγώνες Ξιφασκίας με αμαξίδιο χρησιμοποιείται ένα μηχάνημα ενδείξεων. Το μηχάνημα αποτελείται από ένα κύκλωμα (12V), το οποίο συνδέεται με τους αθλητές, δίνοντας το δικαίωμα στους ίδιους και στο διαιτητή να προσδιορίζουν και να αναλύουν τα χτυπήματα. Τα έγχρωμα φώτα του μηχανήματος (πράσινο και κόκκινο) καταγράφουν τα έγκυρα χτυπήματα, ενώ το λευκό καταγράφει τα άκυρα.

Κανονισμοί
Κατηγορίες

Οι αθλητές, εντάσσονται ανάλογα με την κινητική τους ικανότητα σε τρεις κατηγορίες: Α, Β και C.
Στην κατηγορία Α ανήκουν αθλητές οι οποίοι έχουν ισορροπία όταν κάθονται, μπορούν να κινήσουν τον κορμό προς όλες τις κατευθύνσεις και δεν έχουν περιορισμό στο χέρι με το οποίο αγωνίζονται.
Στην κατηγορία Β, η ισορροπία είναι περιορισμένη, γι’ αυτό και οι αθλητές χρειάζονται στήριξη.
Τέλος, στη κατηγορία C εντάσσονται αθλητές με μεγαλύτερο περιορισμό στις κινήσεις του κορμού και στο χέρι με το οποίο αγωνίζονται, όπως, για παράδειγμα, αθλητές με τετραπληγία.
Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες διεξάγονται μόνο τα αγωνίσματα της κατηγορίας Α και Β.

Αγώνας

Στα ατομικά αγωνίσματα, και συγκεκριμένα στον προκριματικό γύρο των ομίλων, κάθε αγώνας διαρκεί μάξιμουμ 4 λεπτά. Νικητής αναδεικνύεται όποιος δώσει πρώτος 5 χτυπήματα. Κατόπιν, εφαρμόζεται το σύστημα ευθέως αποκλεισμού όπου κάθε αγώνας διαρκεί τρεις γύρους των 3 λεπτών. Μεταξύ των γύρων υπάρχει διάλειμμα 1 λεπτού. Νικητής αναδεικνύεται ο ξιφομάχος που θα κάνει πρώτος 15 (ή τις περισσότερες) έγκυρες επαφές επί του αντιπάλου μέχρι το τέλος του αγώνα. Σε περίπτωση ισοπαλίας, δίνεται παράταση 1 λεπτού και νικητής αναδεικνύεται ο αθλητής που θα πετύχει πρώτος χτύπημα επί του αντιπάλου του. 

Στα ομαδικά αγωνίσματα κάθε ομάδα αποτελείται από τρεις ξιφομάχους των κατηγοριών Α και Β. Τουλάχιστον, ένας από τους τρεις αθλητές πρέπει να ανήκει στην κατηγορία Β. Αθλητές της κατηγορίας C δεν συμμετέχουν στα ομαδικά αγωνίσματα. Νικήτρια είναι η ομάδα που θα πετύχει πρώτη συνολικά 45 επαφές επί των αθλητών της αντιπάλου ή θα καταφέρει τις περισσότερες επαφές μέχρι το τέλος του αγώνα.
Οι αγώνες Ξιφασκίας διεξάγονται σε πίστα διαμέτρου 4 μέτρων μήκους και 1,5 μέτρων πλάτους. Η πίστα περιλαμβάνει μια κεντρική γραμμή, όπως και στην Ολυμπιακή Ξιφασκία. Η διαφορά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ότι στους Παραολυμπιακούς Αγώνες χρησιμοποιείται μια ειδική συσκευή, με την οποία τα αμαξίδια σταθεροποιούνται στο έδαφος, σε γωνία 110 μοιρών από την κεντρική γραμμή, αφού οι ξιφομάχοι αγωνίζονται στατικά. Η απόσταση μεταξύ των αθλητών καθορίζεται από τη θέση φύλαξης και των δύο. Συγκεκριμένα, ο ένας κρατώντας με το χέρι τεντωμένο το ξίφος, πρέπει να φθάνει στο λυγισμένο αγκώνα του άλλου. Σε περίπτωση που ένας βραχίονας είναι ανισοσκελής, τότε η μέτρηση γίνεται με το μικρότερο σε μήκος βραχίονα.

Η έναρξη του αγώνα γίνεται από τη «θέση φύλαξης» και οι δύο ξιφομάχοι αναμένουν το πρόσταγμα του διαιτητή για να ξεκινήσουν. Στη θέση αυτή, ο κορμός πρέπει να είναι σε ευθεία και τα ξίφη να μη φθάνουν στη γραμμή φύλαξης των ξιφομάχων. 

Τα αμαξίδια δεν πρέπει να μετακινούνται ή να ανυψώνονται σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Σε περίπτωση που ο ξιφομάχος μετακινηθεί ή χάσει την ισορροπία του, ο διαιτητής σταματάει τον αγώνα. Στους ξιφομάχους δεν επιτρέπεται επίσης να ανυψώνονται από το κάθισμα ή να χρησιμοποιούν τα πόδια για να κερδίζουν πλεονέκτημα στην επίθεση ή στην άμυνα.

Έγκυρα Χτυπήματα και Επαφές

Τα χτυπήματα και οι επαφές θεωρούνται έγκυρα ανάλογα με το ξίφος που χρησιμοποιείται και το σημείο του σώματος όπου επιτρέπεται να γίνει η επαφή.
Στο ξίφος ασκήσεως η έγκυρη επιφάνεια περιορίζεται στον κορμό και δεν περιλαμβάνει τα άκρα και το κεφάλι. Η επαφή γίνεται με την αιχμή του ξίφους (πούντα). 

Στο ξίφος μονομαχίας, η επαφή γίνεται με την αιχμή του ξίφους ενώ στη σπάθη, επιτρέπεται επαφή με την κόψη και την αιχμή του ξίφους. Τόσο στο ξίφος μονομαχίας όσο και στη σπάθη, έγκυρη περιοχή είναι οποιοδήποτε σημείο του σώματος ή του αμαξιδίου πάνω από μια οριζόντια νοητή γραμμή που περνάει από τα ισχία (οι λαγόνιες ακρολοφίες θεωρούνται το κατώτατο όριο).

Οι επαφές καταγράφονται ηλεκτρονικά κι έτσι οι αθλητές και το κοινό έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα έγκυρα χτυπήματα. Οι ξιφομάχοι είναι συνδεδεμένοι με ηλεκτρικό κύκλωμα των 12V, το οποίο αποτελεί τμήμα του μηχανήματος ενδείξεων. Έτσι γίνεται δυνατή η καταγραφή για να μπορούν τόσο οι ίδιοι όσο και ο διαιτητής να αναγνωρίζουν τα χτυπήματα. 

Κάθε μία από τις δύο ενδείξεις του μηχανήματος (η πράσινη και η κόκκινη), «αντιπροσωπεύουν» τους δύο αντιπάλους και δηλώνουν της έγκυρες επαφές των ξιφομάχων. Η λευκή ένδειξη δηλώνει ότι η επαφή έγινε σε μη έγκυρη επιφάνεια.

Τεχνικές

Αθλητές

Έλληνες Αθλητές

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας αγωνήτικαν πρώτη φορά Έλληνες αθλητές στην Ξιφασκία. Συγκεκριμένα αγωνίστηκαν ο Μάνος Μπόγδος και ο Δημήτρης Πέππας υπό την καθοδήγηση του προπονητή Δημήτρη Κάσαγλη.

Kαλή εμφάνιση πραγματοποίησαν οι αθλητές της Ξιφασκίας με Αμαξίδιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας με αμαξίδιο που πραγματοποιήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας 1-7 Οκτωβρίου 2006. Οι αγώνες οργανωθήκαν για πρώτη φορά μαζί με το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ξιφασκίας αθλητών χωρίς αναπηρία και είχαν ιδιαίτερη επιτυχία στο κοινό. Ο Μάνος ΜΠΟΓΔΟΣ κατάφερε να καταταγεί 14ος μεταξύ 23 αθλητών στην Κατηγορία Β με το όπλο της Σπάθης. O Γεράσιμος ΠΥΛΑΡΙΝΟΣ στη πρώτη του διεθνή εμφάνιση κατάφερε να περάσει στη 16-άδα και να κερδίσει τελικά την 14η θέση μεταξύ 26 αντιπάλων στην κατηγορία Α στο όπλο της Σπάθης.

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τους αθλητές Μάνο Μπόγδο, Γεράσιμο Πυλαρινό και Γιώργο Αλεξάκη οι οποίοι αγωνήστικαν υπό την έμπειρη καθοδήγηση του Ομοσπονδιακού Προπονητή Δημήτρη Κάζαγλη. Ο Γεράσιμος Πυλαρινός κατάφερε να κατακτήσει την 5η θέση στη Σπάθη στη κατηγορία Α.

Στους Παγκόσμιους Αγώνες της ΙWAS που διεξήχθησαν το Δεκέμβριο του 2009 στο Bangalore της Ινδίας. Ο Μάνος Μπόγδος, Γεράσιμος Πυλαρινός και Γιώργος Αλεξάκης κατέκτησαν Χρυσό Μετάλλιο στο Αγώνισμα της Σπάθης. ΔύοΧρυσά και ένα Χάλκινο αντίστοιχα.

Διαβάστε περισσότερα...

Άθλημα: Μπότσια (Boccia)

Εισαγωγή


Το Μπότσια είναι ένα ανταγωνιστικό άθλημα, το οποίο διεξάγεται μεταξύ δύο αθλητών, ζευγαριών ή ομάδων των τριών ατόμων έκαστη. Στις ημέρες μας, το Μπότσια αποτελεί άθλημα για άτομα με εγκεφαλική παράλυση ή άλλη κινητική αναπηρία που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο, τόσο σε επίπεδο δραστηριότητας αναψυχής όσο και σε αγωνιστικό επίπεδο. Το άθλημα απαιτεί αυτοσυγκέντρωση, συντονισμό, δυνατότητα ελέγχου των μυών, ακρίβεια, ομαδικότητα, συνεργασία και στρατηγική. 

Οι αγώνες διεξάγονται σε κλειστό χώρο, στον οποίο χαράσσονται ειδικές γραμμές που οριοθετούν τον αγωνιστικό χώρο. Στόχος των παικτών είναι να προωθήσουντις δερμάτινες κόκκινες ή μπλε μπάλες τους, όσο το δυνατόν πιο κοντά σε μια άσπρη μπάλα-στόχο, που καλείται “jack”. Η σειρά των παικτών καθορίζεται με κλήρωση. Ο αθλητής ή η ομάδα που κερδίζει την κλήρωση έχει το δικαίωμα να διαλέξει αν θα αγωνιστεί με τις κόκκινες ή τις μπλε μπάλες. O πρώτος γύρος ξεκινάει με τον παίκτη που θα παίξει με τις κόκκινες μπάλες, ο οποίος ρίχνει πρώτα την άσπρη και στη συνέχεια μια κόκκινη μπάλα. Η προώθηση της μπάλας μπορεί να γίνει με το χέρι, με το πόδι ή με τη βοήθεια μιας συσκευής, όταν οι παίκτες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο κινητικό περιορισμό στα άνω και κάτω άκρα. Στη συνέχεια οι αντίπαλοι ρίχνουν τις μπάλες τους, προσπαθώντας να φτάσουν την μπάλα-στόχο. Στο τέλος κάθε γύρου μετρώνται από το διαιτητή οι πιο κοντινές προς το στόχο αποστάσεις και συγκεντρώνεται η βαθμολογία για να αναδειχθεί ο νικητής.


Το Μπότσια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004


Το Μπότσια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας έλαβε χώρα στο Ολυμπιακό Γυμναστήριο 'Ανω Λιοσίων. Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε έξι ημέρες, από τις 23 έως τις 28 Σεπτεμβρίου 2004.

Δείτε επίσης: Διεθνής Επιτροπή Μπότσια (IBC)

Εξοπλισμός

Κανονισμοί

Αγωνιστικός Χώρος


Οι αγώνες Μπότσια διεξάγονται σε κλειστό χώρο. Το δάπεδο του αγωνιστικού χώρου πρέπει να είναι επίπεδο και λείο. Οι διαστάσεις του αγωνιστικού χώρου είναι 12,5 x 6 μέτρα. Μέσα στον αγωνιστικό χώρο χαράσσεται μια γραμμή σχήματος «V», η οποία οριοθετεί την περιοχή στην οποία όταν προσγειωθεί η μπάλα–στόχος θεωρείται άκυρη. Στην μια μικρή πλευρά του αγωνιστικού χώρου, χαράσσονται έξι ορθογώνια (πλαίσια), τα οποία αποτελούν τις θέσεις των παικτών. Τέλος, μέσα στον αγωνιστικό χώρο υπάρχει ένα κεντρικό σημείο «Χ», στο οποίο επανατοποθετείται η μπάλα-στόχος όταν αυτή βγει έξω από τον αγωνιστικό χώρο ή όταν δοθεί παράταση.

• A: Γραμμή V / Γραμμή μπάλας-στόχου
• B: Γραμμή ρίψεων
• C: Γραμμές πλαισίων
• D: Γραμμή Αγωνιστικού Χώρου
• E: «Σταυρός»
• F: Μη έγκυρη περιοχή για την προσγείωση της μπάλας-στόχου

Αγώνες


Οι αγώνες οι οποίοι είναι μικτοί, δηλαδή συμμετέχουν άνδρες και γυναίκες μαζί, είναι εφτά:

1. Ατομικό για την κατηγορία ΒC1
2. Ατομικό για την κατηγορία ΒC2
3. Ατομικό για την κατηγορία ΒC3
4. Ατομικό για την κατηγορία ΒC4
5. Ζευγάρια για την κατηγορία ΒC3
6. Ζευγάρια για την κατηγορία ΒC4
7. Ομαδικό για τις κατηγορίες ΒC1 και ΒC2

Διεξαγωγή Αγώνα


Σκοπός του παιχνιδιού είναι να ρίξουν οι παίκτες τις μπάλες τους, μπλε ή κόκκινες, όσο το δυνατόν πιο κοντά στην άσπρη μπάλα-στόχο. Η σειρά των παικτών καθορίζεται με κλήρωση. Ο αθλητής ή η ομάδα που κερδίζει την κλήρωση έχει το δικαίωμα να διαλέξει αν θα αγωνιστεί με τις κόκκινες ή τις μπλε μπάλες. Ο παίκτης που θα παίξει με τις κόκκινες μπάλες ξεκινάει πρώτος, ρίχνοντας πρώτα την άσπρη και στη συνέχεια μια κόκκινη μπάλα. Έτσι ξεκινάει ο πρώτος γύρος. Η προώθηση της μπάλας μπορεί να γίνει με το χέρι, με το πόδι ή με τη βοήθεια μιας συσκευής, όταν οι παίκτες παρουσιάζουν πολύ μεγάλο κινητικό περιορισμό στα άνω και κάτω άκρα.

Στους ατομικούς αγώνες κάθε αγώνας αποτελείται από τέσσερις γύρους και κάθε αθλητής έχει στη διάθεσή του έξι μπάλες. Στους αγώνες των ζευγαριών κάθε αγώνας αποτελείται από τέσσερις γύρους και κάθε αθλητής έχει στη διάθεσή του τρεις μπάλες (έξι μπάλες ανά ζευγάρι). Στους ομαδικούς αγώνες, κάθε αγώνας αποτελείται από έξι γύρους και καθένας από τους τρεις αθλητές της ομάδας, έχει στη διάθεσή του δύο μπάλες (έξι μπάλες ανά ομάδα).

Ένας γύρος ολοκληρώνεται όταν οι παίκτες εξαντλήσουν τις μπάλες τους. Στη συνέχεια, μετρώνται από το διαιτητή οι πιο κοντινές προς το στόχο αποστάσεις και συγκεντρώνεται η βαθμολογία για να αναδειχθεί ο νικητής. Για κάθε μπάλα που βρίσκεται πιο κοντά στον στόχο συγκριτικά με την πιο κοντινή μπάλα του αντιπάλου, ο αθλητής  παίρνει έναν βαθμό. Σε περίπτωση που δυο μπάλες του ιδίου χρώματος, παραδείγματος χάριν δύο κόκκινες, είναι πιο κοντά στον στόχο απ’ ό,τι η πιο κοντινή μπλε του αντιπάλου, τότε ο παίκτης παίρνει δυο βαθμούς.  Εάν δύο ή περισσότερες μπάλες διαφορετικού χρώματος είναι στην ίδια απόσταση από το στόχο και δεν υπάρχει άλλη μπάλα πιο κοντά, τότε κάθε πλευρά θα λάβει από ένα βαθμό για κάθε μπάλα. Στο τέλος όλων των γύρων ο παίκτης, το ζευγάρι ή η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς είναι ο νικητής. Σε περίπτωση ισοπαλίας δίνεται  παράταση.

Κάθε πλευρά (αθλητής, ζευγάρι ή ομάδα) έχει ένα συγκεκριμένο χρονικό όριο για να παίξει σε κάθε γύρο. Ο χρόνος μετράει από τη στιγμή που ο διαιτητής δείχνει ποια πλευρά θα παίξει και σταματάει τη στιγμή που κάθε μπάλα ακινητοποιείται στον αγωνιστικό χώρο ή περνάει τα όρια του. Το χρονικό όριο καθορίζεται ως εξής:

• 5 λεπτά για κάθε παίκτη ανά γύρο, για τις κατηγορίες BC1, BC2, BC4
• 6 λεπτά για κάθε παίκτη ανά γύρο, για την κατηγορία BC3
• 6 λεπτά για κάθε ομάδα ανά γύρο, για τα ομαδικά των κατηγοριών BC1-2
• 8 λεπτά για κάθε ζευγάρι ανά γύρο, για την κατηγορία BC3
• 6 λεπτά για κάθε ζευγάρι ανά γύρο, για την κατηγορία BC4

Ο χρόνος ολοκλήρωσης των ρίψεων που αναλογεί σε κάθε παίκτη, δεν συμπεριλαμβάνει το χρόνο για τη ρίψη της μπάλας-στόχου. Εάν μία πλευρά δεν απελευθερώσει μια ή περισσότερες μπάλες μέσα στο επιτρεπτό χρονικό όριο, την τήρηση του οποίου επιβλέπει ο χρονομέτρης, τότε αυτές ακυρώνονται και τοποθετούνται στο κουτί με τις «νεκρές μπάλες». Σε περίπτωση που μία πλευρά απελευθερώσει μία μπάλα μετά τη λήξη του χρόνου της, ο διαιτητής την ανακαλεί, δηλαδή σταματάει την μπάλα και την απομακρύνει από τον αγωνιστικό χώρο, πριν αυτή παρεμποδίσει το παιχνίδι. Εάν η μπάλα προλάβει και μετακινήσει άλλες μπάλες, ο γύρος διακόπτεται. Σε περίπτωση ανάκλησης, η μπάλα τοποθετείται στο κουτί με τις νεκρές μπάλες και παραμένει εκεί μέχρι το τέλος του γύρου.
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, παραβάσεις οι οποίες χρεώνονται με πέναλτι θεωρούνται οι παρακάτω ενέργειες:

1. η μετακίνηση του παίκτη από το πλαίσιο χωρίς άδεια,
2. η στροφή του βοηθού προς τον αγωνιστικό χώρο κατά τη διάρκεια του γύρου και πριν ο διαιτητής ανακοινώσει το τέλος του γύρου,
3. η παράβαση των κανονισμών που διέπουν την επικοινωνία μεταξύ παικτών, βοηθών και προπονητών.

Παραβάσεις που χρεώνονται με πέναλτι και ανάκληση της μπάλας θεωρούνται οι παρακάτω ενέργειες:

1. εάν κατά την απελευθέρωση της μπάλας ο βοηθός, ο παίκτης ή οποιαδήποτε βοηθητική συσκευή χρησιμοποιεί, αγγίξει τις γραμμές του γηπέδου ή την επιφάνεια του αγωνιστικού χώρου που δεν θεωρείται μέρος του πλαισίου του,
2. εάν ο βοηθός δεν μετακινήσει τη βοηθητική συσκευή του και ο παίκτης ρίξει την επόμενη βολή από την ίδια θέση με την προηγούμενη βολή,
3. εάν κατά την απελευθέρωση της μπάλας η βοηθητική συσκευή είναι πάνω στη γραμμή ρίψης,
4. εάν ο παίκτης απελευθερώσει τη μπάλα χωρίς ο ένας τουλάχιστον γλουτός του να βρίσκεται σε επαφή με το κάθισμα,
5. εάν, κατά την απελευθέρωση της μπάλας, η μπάλα αγγίζει μέρος του αγωνιστικού χώρου που βρίσκεται εκτός του πλαισίου του παίκτη.

Παραβάσεις που οδηγούν σε πέναλτι και προειδοποίηση θεωρούνται οι παρακάτω ενέργειες:

1. εάν ένας παίκτης ηθελημένα παρεμποδίζει κάποιον άλλον, έτσι ώστε να χάσει την αυτοσυγκέντρωσή του,
2. εάν ηθελημένα προκαλέσει διάσπαση, δηλαδή διακοπή, του γύρου.

Σε απομάκρυνση της μπάλας οδηγεί η:

1. ρίψη της μπάλας πριν ο διαιτητής δείξει την πλευρά που θα παίξει,
2. ρίψη της μπάλας, ενώ είναι σειρά της αντιπάλου πλευράς να παίξει – (εκτός κι αν ο διαιτητής έχει κάνει λάθος).

Ενέργειες που οδηγούν σε προειδοποίηση είναι:

1. η χωρίς λόγο καθυστέρηση του αγώνα,
2. εάν ένας παίκτης δεν δεχθεί μια απόφαση του διαιτητή και ενεργήσει εναντίον του αντιπάλου ή των διαιτητών.

Το πέναλτι είναι δυο επιπλέον ρίψεις στην αντίπαλη πλευρά που εκτελούνται στο τέλος του γύρου χωρίς χρονικά όρια. Για την εκτέλεση χρησιμοποιούνται οι νεκρές μπάλες από το κουτί και, αν δεν υπάρχουν, χρησιμοποιούνται οι πιο απομακρυσμένες από την μπάλα-στόχο. Εάν μια παράβαση συμβεί κατά τη ρίψη της  μπάλας-στόχου, η ρίψη αυτή ακυρώνεται και η μπάλα-στόχος δίνεται στον επόμενο παίκτη που έχει σειρά.
Τέλος, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα απαιτείται από τους θεατές να κάνουν απόλυτη ησυχία, έτσι ώστε ο αγωνιζόμενος να συγκεντρώνει την προσοχή του στην εκτέλεση της ρίψης.

Τεχνικές

Αθλητές

Έλληνες Αθλητές


Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας συμμετείχαν οι αθλητές Εμμανουήλ Μούρτος, Γρηγόρης Πολυχρονίδης και οι αθλήτριες Μαρία Τσιλικοπούλου και Αναστασία Χατζηπαναγιωτίδου υπό την καθοδήγηση του προπονητή Γεωργίου Τζίμα.  

Διαβάστε περισσότερα...

Άθλημα: Κωπηλασία

Εισαγωγή

Η Κωπηλασία είναι το άθλημα που προστέθηκε στο Παραολυμπιακό πρόγραμμα το 2005 και θα διοργανωθούν για πρώτη φορά τα αγωνίσματα της Κωπηλασίας σε Παραολυμπιακό επίπεδο στους Αγώνες του Πεκίνου το 2008. Η Διεθνής Ομοσπονδία Κωπηλασίας (FISA) είναι η αρχή που αναπτύσσει το άθλημα της Κωπηλασίας για αθλητές με και χωρίς αναπηρία.

Η Κωπηλασία προσφέρεται για αθλητές με αναπηρία οι οποίοι κατατάσσονται σύμφωνα με τα κριτήρια των κανονισμών κατάταξης σε κατηγορία (classification regulations). Για τη διεξαγωγή του αθλήματος προσαρμόζεται ο εξοπλισμός στους αθλητές παρά το άθλημα στους αθλητές.
Ιστορικό

 Η Διεθνής Ομοσπονδία Κωπηλασίας (FISA) είναι ο φορέας που αναπτύσσει το άθλημα παγκοσμίως. Το άθλημα καλλιεργείται προς το παρόν σε 24 χώρες.

Εξοπλισμός


Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται είναι "προσαρμοσμένος" ώστε να εξυπηρετεί τον αθλητή που το χρησιμοποιεί. Δε σημαίνει ότι το άθλημα προσαρμόζεται στις ανάγκες του χρήστη.

Κανονισμοί


Στην Κωπηλασία για αθλητές με αναπηρία μπορούν να συμμετάσχουν άνδρες και γυναίκες, και είναι χωρισμένη σε 4 κατηγορίες σκαφών οι οποίες αποτελούν και μέρος του Προγράμματος Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της FISA: LTA4+, TA2x, AW1x και AM1x. Στα σκάφη LTA4+ και TA2x συμμετέχουν μεικτά πληρώματα. Οι αγώνες διεξάγονται στην απόσταση των 1000 μέτρων και τις τέσσερις κατηγορίες σκαφών (η LTA4+ διεξήχθη σε απόσταση 2000 μέτρων μέχρι και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της FISA το 2005 ).

Τεχνικές

Αθλητές

Η Κωνσταντίνα Γκαράτσα και ο Βαγγέλης Καρέλης προπονούνται στο διπλό σκιφ. Συμμετείχαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κωπηλασίας που διεξήχθη στην Ολυμπιακή εγκατάσταση στο Μόναχο της Γερμανίας και κατατάχθηκαν στην 10η θέση με χρόνο 4:33.19. Συνεχίζουν να προπονούνται ώστε να πετύχουν την πρόκριση για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου.

Διαβάστε περισσότερα...

Άθλημα: Κολύμβηση

Εισαγωγή

Η Κολύμβηση ξεκίνησε ως δραστηριότητα αποκατάστασης και ψυχαγωγίας, γρήγορα όμως εξελίχθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα αθλήματα για άτομα με αναπηρία. Στους αγώνες Κολύμβησης συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με: κινητικές
αναπηρίες, με ολική ή μερική απώλεια όρασης και νοητική αναπηρία.
Οι τυφλοί αθλητές και οι αθλητές με περιορισμό όρασης, ανάλογα με το βαθμό οπτικής απώλειας, κατατάσσονται στις ακόλουθες κατηγορίες: S11-SB11-SM11, S12-SB12-SM12 και S13-SB13-SM13.
Στους κολυμβητές με κινητικές αναπηρίες η ταξινόμηση σε κατηγορίες είναι σχετικά πιο περίπλοκη. Ανάλογα με τον τύπο της αναπηρίας, εξετάζεται ο βαθμός μυϊκής δύναμης, ο συντονισμός κινήσεων ή το εύρος της κίνησης και, στη συνέχεια, αξιολογείται μέσα στο νερό η λειτουργική δυνατότητα και ο περιορισμός κινήσεων στα διάφορα στυλ κολύμβησης. Μετά από την παραπάνω αξιολόγηση οι αθλητές κατατάσσονται σε μία από τις

• 10 κατηγορίες, S1-S10, για το ελεύθερο, το ύπτιο και την πεταλούδα
• 8 για το πρόσθιο, SB2-SB9
• 8 για τη μεικτή ατομική, SM3-SM10

Όσο μεγαλύτερες είναι οι κινητικές δυνατότητες ενός κολυμβητή τόσο υψηλότερη είναι και η κατηγορία στην οποία θα ενταχθεί. Ένας κολυμβητής μπορεί να έχει μία κατηγορία για ένα κολυμβητικό στυλ και διαφορετική για ένα άλλο, π.χ. να είναι S5 στο ελεύθερο, SB4 ή SB3 στο πρόσθιο και SM5 ή SM4 στη μεικτή ατομική. Με αυτό το σύστημα ταξινόμησης, σε κάθε κατηγορία εντάσσονται κολυμβητές με διαφορετική αναπηρία αρκεί, λειτουργικά, να έχουν όμοιες ή περίπου όμοιες δυνατότητες.

Οι κολυμβητές με νοητική αναπηρία αγωνίζονται σε μια κατηγορία S14 στο ελεύθερο στο ύπτιο και στην πεταλούδα, στην SB14 στο πρόσθιο και στην SM14 στη μεικτή ατομική.

Η Κολύμβηση στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004

Οι αγώνες Κολύμβησης διεξήχθησαν στο Κλειστό Κολυμβητήριο του Ολυμπιακού Κέντρου Υγρού Στίβου, στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας (ΟΑΚΑ). Το αγωνιστικό πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε εννέα αγωνιστικές ημέρες, από τις 19 έως τις 27 Σεπτεμβρίου 2004. Το πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων περιελάμβανε εφτά ατομικά αγωνίσματα και δύο σκυταλοδρομίες για κάθε κατηγορία ανδρών και γυναικών.

Δείτε επίσης:
Επιτροπή Κολύμβησης Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής
Διεθνής Ομοσπονδία Υγρού Στίβου

Ιστορικό

Η Κολύμβηση συμπεριλήφθηκε ως Παραολυμπιακό άθλημα στους πρώτους Αγώνες που διεξήχθησαν το 1960, στη Ρώμη και έκτοτε αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αγωνιστικού προγράμματος των Παραολυμπιακών Αγώνων. 

Στην Ελλάδα η κολύμβηση καλλιεργείται αρκετά χρόνια, ενώ Πανελλήνια Πρωταθλήματα για αθλητές με αναπηρία άρχισαν να διεξάγονται από το 1988. Οι μεγαλύτερες διεθνείς επιτυχίες Ελλήνων κολυμβητών και κολυμβητριών σημειώθηκαν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ, με τη κατάκτηση δύο χρυσών και ενός χάλκινου μεταλλίου, καθώς επίσης και αρκετών θέσεων στις τελικές οχτάδες.

Εξοπλισμός

Ο εξοπλισμός των αθλητών αποτελείται από μαγιό, σκουφάκι και προστατευτικά γυαλιά. Τα γυαλιά συμβάλλουν στη προστασία των ματιών των κολυμβητών. Οι αθλητές απαγορεύεται να χρησιμοποιήσουν ή να φορέσουν οτιδήποτε μπορεί να αυξήσει την ταχύτητα τους, την ικανότητα να επιπλέουν, ή την αντοχή τους.

Κανονισμοί

Στους αγώνες Κολύμβησης συμμετέχουν αθλητές και αθλήτριες με κινητικές αναπηρίες και αθλητές με μειωμένη όραση ή τυφλοί. 

Οι κανονισμοί της Επιτροπής Κολύμβησης της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (ΔΠΕ) ισχύουν για τους κολυμβητές και κολυμβήτριες με αναπηρία. Οι κανονισμοί της ΔΠΕ είναι σύμφωνοι με τους κινητικούς περιορισμούς που παρουσιάζει ένας κολυμβητής ή μια κολυμβήτρια. Για παράδειγμα ένας από τους κανονισμούς αφορά στη στροφή και στον τερματισμό στο αγώνισμα της πεταλούδας, κατά τον οποίο ο κολυμβητής που έχει ανισοσκελείς βραχίονες επιτρέπεται να ακουμπήσει στο τοίχωμα με το ένα χέρι, αλλά η κίνηση και των δύο βραχιόνων προς τα εμπρός θα πρέπει να γίνει ταυτόχρονα.

Αγώνες

Αθλητές με ολική ή μερική απώλεια όρασης
Οι κολυμβητές και κολυμβήτριες με περιορισμούς όρασης κατατάσσονται σε τρεις κατηγορίες ανάλογα με το βαθμό οπτικής απώλειάς τους. Οι κατηγορίες είναι οι: S11-SB11-SM11, S12-SB12-SM12 και S13-SB13-SM13. Οι κατηγορίες με το γράμμα S αναφέρονται στο ελεύθερο, στο ύπτιο και στην πεταλούδα, οι κατηγορίες με SB στο πρόσθιο και οι κατηγορίες με SM στη μεικτή ατομική. Οι αγώνες που περιλαμβάνονται είναι:

• 50μ., 100μ. και 400μ. ελεύθερο
• 100μ. ύπτιο
• 100μ. πρόσθιο
• 100μ. πεταλούδα
• 200μ. μεικτή ατομική
• Σκυταλοδρομία 4x100μ. ελεύθερο και 4x100μ. μεικτή ομαδική

Κατά τη διάρκεια ενός αγώνα Κολύμβησης, κάθε τυφλός αθλητής έχει και έναν βοηθό προκειμένου να αντιληφθεί ότι πλησιάζει στο τοίχωμα της πισίνας, είτε για στροφή είτε για τον τερματισμό. Ο βοηθός, χρησιμοποιώντας ένα κοντάρι το οποίο στην άκρη του έχει δεμένο ένα μαλακό αντικείμενο, αγγίζει τον κολυμβητή στον ώμο ή στο κεφάλι, προκειμένου να τον προειδοποιήσει πως πλησιάζει στο τοίχωμα της πισίνας.

Αθλητές με κινητικές αναπηρίες

Στους κολυμβητές με κινητικές αναπηρίες η ταξινόμηση σε κατηγορίες είναι πιο περίπλοκη. Αρχικά εξετάζεται ο η λειτουργική ικανότητα δηλαδή ο βαθμός μυϊκής δύναμης, ο συντονισμός κινήσεων ή το εύρος της κίνησης του αθλητή, βάση του τύπου της αναπηρίας. Στη συνέχεια αξιολογείται η λειτουργική δυνατότητα και ο περιορισμός των κινήσεων του αθλητή μέσα στο νερό στα διάφορα στυλ κολύμβησης.
Μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, οι αθλητές κατατάσσονται σε μια από τις:

• 10 κατηγορίες, S1-S10, για το ελεύθερο, το ύπτιο, την πεταλούδα,
• 8 κατηγορίες, SB2-SB9, για το πρόσθιο, και
• 8 κατηγορίες, SM3-SM10, για τη μεικτή ατομική.

Σύμφωνα με αυτό το σύστημα ταξινόμησης, αθλητές με όμοιες ή περίπου όμοιες λειτουργικά δυνατότητες κατατάσσονται στην ίδια κατηγορία, ανεξάρτητα από την αναπηρία. Όσο μεγαλύτερες είναι οι δυνατότητες ενός κολυμβητή, τόσο υψηλότερη είναι και η κατηγορία στην οποία θα ενταχθεί. Επιπρόσθετα, ένας κολυμβητής μπορεί να ενταχθεί σε μία κατηγορία για ένα κολυμβητικό στυλ και σε διαφορετική κατηγορία για κάποιο άλλο. Για παράδειγμα μπορεί να αγωνίζεται στην κατηγορία S5 στο ελεύθερο, SB4 στο πρόσθιο και SM5 στη μεικτή ατομική.

Ανάλογα με τις κατηγορίες στις οποίες εντάσσεται ο κάθε αθλητής με κινητική αναπηρία, μπορεί να λάβει μέρος σε ένα ή περισσότερα από τα ακόλουθα αγωνίσματα:

• 50μ. και 100μ. ελεύθερο: κατηγορίες S1ανδρών και S2 έως S10
• 200μ. ελεύθερο: κατηγορίες S2 ανδρών και S3 έως S5
• 400μ. ελεύθερο: κατηγορίες S6 έως S10
• 50μ. ύπτιο: κατηγορίες S1 ανδρών και S2 έως S5
• 100μ. ύπτιο: κατηγορίες S6 έως S10
• 50μ. πεταλούδα: κατηγορίες S4 έως S7
• 100μ. πεταλούδα: κατηγορίες S8 έως S10
• 50μ. πρόσθιο: κατηγορίες SB2 ανδρών και SΒ3
• 100μ. πρόσθιο: κατηγορίες SΒ4 έως SΒ9
• 150μ. μεικτή ατομική: κατηγορίες SΜ3 ανδρών και SΜ4
• 200μ. μεικτή ατομική: κατηγορίες SΜ5 ανδρών και SΜ6 έως SΜ10
• Σκυταλοδρομία 4x50μ. ελεύθερο και 4x50μ. μεικτή ομαδική
• Σκυταλοδρομία 4x100μ. ελεύθερο και 4x100μ. μεικτή ομαδική

Οι κολυμβητές οι οποίοι λόγω κινητικού περιορισμού δε μπορούν να εκτελέσουν εκκίνηση από το βατήρα, αποκτούν το δικαίωμα να ξεκινήσουν μέσα από το νερό.

Στην εκκίνηση επιτρέπεται ένας βοηθός να κρατήσει τους εν λόγω κολυμβητές από τα πόδια, τα χέρια ή τους βραχίονες στο τοίχωμα της πισίνας, αλλά απαγορεύεται να τους δώσει οποιαδήποτε ώθηση.

Τεχνικές

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (2008) και της Αθήνας (2004), η ελληνική κολύμβηση έκανε την υπέρβαση, ανοίγοντας ένα λαμπρό κεφάλαιο στις σελίδες του Παραολυμπιακού Κινήματος στη χώρα μας. Οι αθλητές και οι αθήτριες μας κατέκτησαν συνολικά 12 μετάλλια, σημειώνοντας έτσι τη μεγαλύτερη διάκριση που έχει πετύχει ελληνική ομάδα κολύμβησης διεθνώς.

Πρωταγωνιστές των διακρίσεων ο Χαράλαμπος Ταϊγανίδης που κατέκτησε συνολικά εννέα μετάλλια, εκ των οποίων τέσσερα χρυσά. Ο Κωνσταντίνος Φύκας έχει τη δεύτερη καλύτερη συγκομιδή μεταλλίων, με συνολικά πέντε μετάλλια (2-3-0), όσα και ο Γιώργος Καπελάκης (1-1-3). Τέσσερα μετάλλια έχει ο Χρήστος Ταμπαξής (2-2-0).

Οι Ταϊγανίδης, Ταμπαξής, Κωστάκης και Καλπακίδου, είναι οι κάτοχοι συνολικά επτά παγκοσμίων ρεκόρ σύμφωνα με τη Διεθνή Παραολυμιακή Επιτροπή (IPC).

ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

	ΧΡΥΣΑ	ΑΣΗΜΕΝΙΑ	ΧΑΛΚΙΝΑ	ΣΥΝΟΛΟ
Πεκίνο 2008	4	5	3	12
Αθήνα 2004	3	7	2	12
Σίδνεϊ 2000	2	-	1	3
Ατλάντα 1996	-	1	1	2
Σεούλ 1988	-	1	1	2

Αθλητές

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕΤΑΛΛΙΟΥΧΟΙ

 

Χαράλαμπος Ταϊγανίδης	4	4	1
Κωνσταντίνος Φύκας	2	3	-
Χρήστος Ταμπαξής	2	2	-
Γιώργος Καπελάκης	1	1	3
Μαρία Καλπακίδου	-	1	1
Κυριάκος Γριβέας	-	1	1
Αλέξανδρος Ταξιλδάρης	-	1	-
Ανδρέας Κατσαρός	-	1	-
Γιάννης Κωστάκης	-	-	1
Αντώνης Γιαπουντζής	-	-	1

 

 

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΤΟΧΟΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΡΕΚΟΡ

 

Χαράλαμπος Ταϊγανίδης

200μ. ελεύθερο S13, 2:02.21

50μ. ύπτιο S13, 29.25

100μ. ύπτιο S13, 59.85

 

Χρήστος Ταμπαξής

50μ. ύπτιο S1, 1:20.01

100μ. ύπτιο S1, 3:12.97

 

Ιωάννης Κωστάκης

200μ. μικτή SM3, 4:51.35

 

Μαρία Καλπακίδου

100μ. ύπτιο S2, 2:55.19

Διαβάστε περισσότερα...