Όσα θέλουν οι γυναίκες στο σεξ αλλά φοβούνται να ρωτήσουν!
Α, το σεξ, η ζωογόνος αυτή και κινητήριος δύναμη, που συγκεντρώνει όλη μας την ενέργεια και τη σκέψη, το σύνολο λες των γνωστικών και νοητικών μας δομών!
Κι όμως, για κάτι τόσο σπουδαίο και κοινό ταυτόχρονα πολλά πράγματα παραμένουν στο σκοτάδι.
Όπως η σεξουαλική επικοινωνία του ζεύγους και τα ταμπού, που συνεχίζουν να ρίχνουν την πλατιά σκιά τους στα κρεβάτια, τα πατώματα και τις καρέκλες του μάταιου αυτού κόσμου.
Οι προκαταλήψεις λοιπόν, απομεινάρια παρελθουσών εποχών και κόσμων που δεν υπάρχουν πια, είναι που στερούν τη χαρά στο κρεβάτι, αποκόπτοντας τα «θέλω» του καθενός από τη σεξουαλική πρακτική του ζευγαριού.
Για να τελειώνουμε λοιπόν με τα παλιά, ώρα να ανοιχτούμε στο σεξουαλικό σύμπαν και να διατυπώσουμε ρητά τις φαντασιώσεις και τα «γούστα» μας.
Στο πλαίσιο αυτό, πάρτε και μια ιδέα και τι μπορεί να θέλει η σύντροφός σας αλλά ντρέπεται να το ζητήσει...
Παιχνίδι ρόλων
Η συνταγή δεν είναι βέβαια καινούρια ούτε και την Αμερική ανακαλύπτουμε εδώ. Απλώς, λόγω του «προχωρημένου» του πράγματος -ίδια πορνογραφική πλοκή λες-, ενδέχεται να διστάζει να το ζητήσει. Κι όμως, ποιος δεν εκτιμά λίγο πατροπαράδοτο παιχνίδι ρόλων; Κυνηγός-πουλάκι, άτακτη μαθήτρια-καθηγητής, ασύδοτη νοσοκόμα-ανήμπορος ασθενής, κηπουρός-πλούσια κυρία και το πράγμα δεν έχει τέλος. Ψέματα, έχει, τη φαντασία σας!
Ερωτικά βοηθήματα
Τα λέμε sex toys και κάνουν θαύματα. Το καλύτερο είναι ότι οι γυναίκες το ξέρουν καλά αυτό, ασχέτως αν το κρύβουν επιμελώς (σε συρτάρια και ντουλάπες). Και το ακόμα καλύτερο είναι ότι τα σεξουαλικά βοηθήματα δεν είναι φτιαγμένα αποκλειστικά για σόλο χρήση. Η σύνδεση των δύο προτάσεων παραείναι εύκολη για να αναλυθεί...
Αντρικό στριπτίζ
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο άντρας αρέσκεται στον προκλητικό (ερωτικό, σεξουαλικό, αισθησιακό, πείτε τον όπως θέλετε) γυναικείο χορό, το όμοιο ισχύει και για τη γυναίκα. Τα φύλα δεν είναι τελικά τόσο διαφορετικά όσο νομίζαμε. Στριπτίζ για όλους λοιπόν!
Αντρικός αυνανισμός
Το ξέρουν καλά οι άντρες, το έχουν κάνει (και συνεχίζουν να το κάνουν) αναρίθμητες φορές, απλώς δεν έχουν κοινό. Γιατί λοιπόν να μην ενταχθεί στο σεξουαλικό παιχνίδι, αφού δεν είναι λίγες οι γυναίκες που αρέσκονται στο «θέαμα»; Και μην ανησυχείτε, δεν είστε περισσότερο... (ξέρετε τι!) αν το κάνετε μπροστά της. Ο τολμών νικά τις περισσότερες φορές...
Σαδομαζοχισμός (και άλλα φετίχ)
Δεν υπάρχει τίποτα το κακό με τα φετίχ, ώρα λοιπόν να τα απενοχοποιήσουμε ανοιχτά. Οι «αγριάδες» στο κρεβάτι μπορούν να δώσουν το κάτι παραπάνω στην ερωτική ζωή (αρκεί να το θέλουν και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη), μιλήστε λοιπόν ανοιχτά και πού ξέρετε, όλο και κάποια αφέντρα μπορεί να ξεπηδήσει στην πορεία...
Τα... σούπερ ταμπού
Τρίο
Συζητήστε το, δείτε ότι το θέλετε και οι δυο, ξεκαθαρίζοντας βέβαια ρητά ότι δεν αποτελεί απλώς φαντασίωση αλλά είστε έτοιμοι να περάσετε στην πράξη. Εκτός την επιθυμία, πρέπει να μπορείτε να αντιμετωπίσετε και το... μετά.
Πρωκτικό σεξ
Ένα από τα διαπρεπέστερα ταμπού. Μπορεί να το θέλετε και οι δυο αλλά να μην το επιχειρείτε λόγω προκαταλήψεων ή φόβων κακοχαρακτηρισμού. Μια ανοιχτή συζήτηση μπορεί να αποκαλύψει ένα νέο πεδίο σεξουαλικής ηδονής...
Συμπέρασμα
Η γυναικεία σεξουαλικότητα, όμοια ακριβώς με την αντρική, είναι ένα πεδίο εξερεύνησης για τους ερωτικούς συντρόφους. Καλό είναι να μη μένουν στο σκοτάδι οι φαντασιώσεις και τα «θέλω» στο κρεβάτι, αφού το σεξ αποτελεί πυρηνικό στοιχείο μιας σχέσης. Και για να είναι υγιής, οφείλει και η σεξουαλική πρακτική να είναι ανοιχτή και εκπεφρασμένη. Και πού ξέρετε, μπορεί και να εκπλαγείτε..
Τα δεινά που έφεραν οι Εγγλέζοι στην οικουμένη.
Είναι γνωστό ότι ο ήλιος δεν έδυε ποτέ στη Βρετανική Αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος.
Στην ακμή τους, τα εδάφη των Βρετανών συγκροτούσαν τη μεγαλύτερη σε έκταση αυτοκρατορία όλων των εποχών, ενώ για δύο αιώνες αποτέλεσε την αδιαμφισβήτητη υπερδύναμη του πλανήτη.
Το 1922, για παράδειγμα, οι Βρετανοί κυβερνούσαν περισσότερους από 458 εκατομμύρια ανθρώπους, με τα εδάφη της επιρροής τους να ανέρχονται στο 1/4 της χερσαίας έκτασης της Γης.
Και βέβαια, παρά τα όποια επιτεύγματα είχαν να επιδείξουν, οι Βρετανοί της εποχής έσπειραν τους σπόρους για μια σειρά από τις χειρότερες καταστροφές που θα έπλητταν ποτέ την ανθρωπότητα.
Δεν θα μιλήσουμε μόνο για γεγονότα που είχαν ευθέως την ευθύνη οι Βρετανοί, αλλά και για την παρέμβασή τους στα προβλήματα άλλων, που τις περισσότερες φορές αποδείχτηκε εξίσου καταστροφική.
Ας δούμε λοιπόν τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα...
Απαρτχάιντ
Το Απαρτχάιντ ήταν το διαβόητο σύστημα του φυλετικού διαχωρισμού, θεσμοθετημένο μάλιστα με νόμο, που επέβαλαν οι κυβερνήσεις του Εθνικού Κόμματος, του αποικιοκρατικού κυβερνώντος κόμματος της Νότιας Αφρικής, από το 1948-1994. Τα δικαιώματα της έγχρωμης πλειοψηφίας καταπιέστηκαν μαζικά για να απολαύσει η λευκή ανωτερότητα και υπεροχή βασιλική ζωή. Κι ενώ οι Βρετανοί εισήγαγαν κάποιες μεταρρυθμίσεις προς τη σωστή κατεύθυνση όταν κατέλαβαν το Κέιπ Τάουν από τους Ολλανδούς, όπως να αποτινάξουν τους πλέον προσβλητικούς και ρατσιστικούς νόμους των Ολλανδών, έπειτα από 100 χρόνια πολέμου ωστόσο στην περιοχή -και αφού απέκτησαν τον πλήρη πολιτικό έλεγχο- οι Βρετανοί θα έπαιρναν μια απόφαση που θα καταδίκαζε τους Νοτιοαφρικανούς: έδωσαν σε όλες τις ολλανδικές αποικίες της περιοχής το πράσινο φως να στερήσουν τα πολιτικά δικαιώματα στους μη λευκούς. Το σύστημα του Απαρτχάιντ παγιώθηκε ακόμα και στο Σύνταγμα, με τη βρετανική κυβέρνηση να το προσυπογράφει. Και βέβαια το 1913 έκαναν και κάτι ακόμα: με νομοθετική ρύθμιση, πήραν τη Γη που κατείχαν ή νοίκιαζαν οι έγχρωμοι, τους οποίους ανάγκασαν να μεταναστεύσουν εσωτερικά σε παραγκουπόλεις στις παρυφές των πόλεων. Το Απαρτχάιντ δεν θα έπαιρνε τέλος αν δεν υπήρχαν αγωνιστές όπως ο Νέλσον Μαντέλα, που πίεσαν και πέτυχαν τελικά τις πρώτες δημοκρατικές (πολυ-φυλετικές) εκλογές του 1994...
Ιρλανδικός Λιμός
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 1845, μια «μάστιγα με ασυνήθιστο χαρακτήρα» έπληξε τις πατατοκαλλιέργειες της Ιρλανδίας, το βασικό διατροφικό αγαθό της χώρας. Στα επόμενα 5 χρόνια, περίπου 1,5 εκατομμύριο Ιρλανδοί έχασαν τη ζωή τους από τον λιμό που ξέσπασε, με περισσότερα από 2 εκατομμύρια να εξαναγκάζονται σε μετανάστευση (κυρίως στις ΗΠΑ και τον Καναδά), με τον πληθυσμό της χώρας να συρρικνώνεται κατά 25%. Τι έκαναν οι Βρετανοί για να ανακουφίσουν τα υπό βρετανική κατοχή εδάφη; Τίποτα προς τη σωστή κατεύθυνση! Η ανεπάρκεια των μέτρων ήταν χαρακτηριστική, με την πεποίθηση της βρετανικής κυβέρνησης ότι αν αφηνόταν η ελεύθερη αγορά να λειτουργήσει ανενόχλητα τότε ο λιμός θα έπαιρνε τέλος να αποδεικνύεται τραγικά λάθος. Οι τακτικισμοί των Βρετανών θα έκαναν σαφώς χειρότερη τη μάστιγα του λιμού, με το μέτρο των πτωχοκομείων που εμπνεύστηκαν για να αντιπαρατεθούν με την κατάσταση να αποδεικνύεται λίγο σε σχέση με τη σφοδρότητα του λιμού. Περίπου 2,5 εκατομμύρια Ιρλανδοί αφέθηκαν στα χέρια των ιδρυμάτων, με περισσότερους από 200.000 να πεθαίνουν στις εγκαταστάσεις τους. Κι όταν άλλα έθνη αποφάσισαν να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια, ήταν το αίσθημα ανωτερότητας των Βρετανών που θα εμπόδιζε τα καράβια με τα τρόφιμα και τους σπόρους να φτάσουν στην Ιρλανδία...
Υιοθέτηση του πολυβόλου
Το 1879, το πολυβόλο Gardner έκανε την πρώτη του επίδειξη: μπορούσε να εξαπολύσει 10.000 σφαίρες μέσα σε 27 λεπτά, με την ακρίβειά του να είναι καλύτερη απ' ό,τι είχε κυκλοφορήσει μέχρι τότε. Οι αξιωματούχοι του βρετανικού στρατού θαμπώθηκαν φυσικά από το εργαλείο και την επόμενη χρονιά το πολυβόλο εντάχθηκε στην πολεμική μηχανή των Βρετανών. Το 1881, ο αμερικανός εφευρέτης Hiram Maxim επισκέφτηκε την έκθεση του Παρισιού, όπου και συνειδητοποίησε το προφανές: «αν θες να βγάλεις πακτωλό χρημάτων, πρέπει τότε να εφεύρεις κάτι που θα επιτρέψει στους Ευρωπαίους να κόβουν τους λαιμούς τους με μεγαλύτερη ευχέρεια»! Ο Maxim μετακόμισε στο Λονδίνο και ξεκίνησε να δουλεύει στη δική του εκδοχή του πολυβόλου, ενώ το 1885 ήταν πλέον έτοιμος να το παρουσιάσει στον βρετανικό στρατό: ήταν το πρώτο φορητό πυροβόλο του κόσμου! Το πολυβόλο Maxim μπορούσε να ρίχνει 500 σφαίρες το λεπτό, γεγονός που μεταφραζόταν σε δύναμη πυρός 100 τουφεκιών. Ο βρετανικός στρατός υιοθέτησε το πολυβόλο του Maxim το 1889, ενώ την επόμενη χρονιά Αυστρία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία αγόρασαν επίσης το πολυβόλο, προκαλώντας έναν εξοπλιστικό «πυρετό» στην Ευρώπη. Οι Βρετανοί χρησιμοποίησαν το πολυβόλο στις πολυάριθμες πολεμικές τους ανάγκες στα πέρατα του κόσμου, εξοντώνοντας πράγματι περισσότερους ανθρώπους σε σαφώς λιγότερο χρόνο...
Δουλεμπόριο στον Ατλαντικό
Οι Βρετανοί δεν εγκαινίασαν βέβαια την αποτρόπαιη πρακτική του δουλεμπορίου ούτε και εισήγαγαν τους περισσότερους σκλάβους (και οι δύο αυτές αμφιβόλου ηθικής τιμές ανήκουν στους Πορτογάλους). Στην αρχή, οι βρετανοί δουλέμποροι προμήθευαν απλώς δούλους στις ισπανικές και πορτογαλικές αποικίες, ενώ προοδευτικά θα ξεκινήσουν να μεταφέρουν μαζικά σκλάβους στις νέες βρετανικές αποικίες της Βόρειας Αμερικής. Η πρώτη καταγεγραμμένη μεταφορά Αφρικανών στον βρετανικό Νέο Κόσμο συνέβη το 1619, στην αποικία της Βιρτζίνια. Μέχρι το 1660, ο αριθμός των ανθρώπων που μεταφέρονταν από την Αφρική με βρετανικά πλοία κυμαινόταν κατά μέσο όρο στους 6.700 τον χρόνο. Εκατό χρόνια αργότερα, το 1760, η Βρετανία κατείχε πλέον το θλιβερό ρεκόρ στο δουλεμπόριο, αφήνοντας τις άλλες ευρωπαϊκές δυνάμεις πολύ πίσω: περισσότερο από το 50% των Αφρικανών που μεταφέρονταν σκλάβοι στην Αμερική ήταν βρετανική υπόθεση. Η εμπλοκή των Βρετανών στο δουλεμπόριο κράτησε από το 1562 μέχρι και την κατάργηση της δουλείας στις ΗΠΑ, στις αρχές του 19ου αιώνα, μια περίοδο 245 χρόνων δηλαδή, με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για περισσότερους από 3,4 εκατομμύρια Αφρικανούς που μεταφέρθηκαν πάνω σε βρετανικά πλοία. Και βέβαια η εμπλοκή των Βρετανών στο δουλεμπόριο δεν εξαντλείται εδώ, καθώς υποστήριξαν σθεναρά τις πολιτείες που ήθελαν τους σκλάβους στον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο. Ως ιστορική ειρωνεία άλλωστε, ενώ η Μεγάλη Βρετανία ήταν από τα πρώτα έθνη που κατάργησαν τη δουλεία, αντιστάθμισαν τις απώλειες σε ανθρώπινη εργασία υφαρπάζοντας τον ορυκτό πλούτο και τις πηγές της Αφρικής...
Πόλεμοι του Οπίου
Βλέποντας ότι δεν είχε να κερδίσει και πολλά από το εμπόριο με τις ευρωπαϊκές χώρες, ο κινέζος αυτοκράτορας απαγόρευσε τις συναλλαγές με τους Ευρωπαίους, επιτρέποντας να λαμβάνουν χώρα μόνο σε ένα κινεζικό λιμάνι και μέσω εμπόρων με ειδική άδεια. Για χρόνια, οι έμποροι του κόσμου αποδέχονταν τους όρους της Κίνας, μέχρι το 1839 βέβαια, όταν οι Βρετανοί -η κυρίαρχη εμπορική δύναμη της εποχής- αποφάσισαν να δείξουν τη δύναμή τους. Είχαν «ανακαλύψει» ένα ναρκωτικό που οι Κινέζοι θα αγόραζαν αναμφίβολα: το όπιο. Παραγόμενο παρανόμως στη βρετανική Ινδία, το όπιο περνούσε λαθραία στην Κίνα, με τη χρήση και την πώλησή του να απαγορεύονται βέβαια σύντομα εξαιτίας των καταστρεπτικών συνεπειών του στον κινεζικό πληθυσμό. Με την κυριαρχία τους στη θάλασσα, οι Βρετανοί απέκλεισαν εύκολα λιμάνια-κλειδιά της Κίνας, αναγκάζοντας τους Κινέζους να διαπραγματευτούν, σηματοδοτώντας την αρχή αυτού που θα έμενε γνωστό στην Κίνα ως «τα 100 χρόνια της ταπείνωσης». Αποκαρδιωμένοι από την έκβαση των διαπραγματεύσεων, οι Βρετανοί θα έστελναν δεύτερη και ακόμα μεγαλύτερη δύναμη για να καταλάβει τις παράκτιες πόλεις, περιλαμβανομένης πλέον και της Σαγκάης. Ο επακόλουθος Πόλεμος του Οπίου (1839-1842) θα κατέληγε σε μια σειρά δεινών για την Κίνα, όπως καθορισμένες από τους Βρετανούς ταρίφες στα αγαθά, δυσβάσταχτες πολεμικές αποζημιώσεις για τα έξοδα των Βρετανών και βέβαια την παραχώρηση του Χονγκ-Κονγκ στη Μεγάλη Βρετανία. Παρά ταύτα, η συνθήκη δεν ικανοποίησε τους Βρετανούς, οι οποίοι με τους Γάλλους αυτή τη φορά στο πλευρό τους θα ανανέωναν τις εχθροπραξίες σε αυτό που θα έμενε γνωστό ως δεύτερος Πόλεμος του Οπίου (1856-1860): 17.000 βρετανοί και γάλλοι στρατιώτες κατέλαβαν το Πεκίνο και έκαψαν το Αυτοκρατορικό Παλάτι, την ίδια στιγμή που η συνθήκη ειρήνης που υπογράφηκε θα έδινε ακόμα περισσότερα προνόμια στους Βρετανούς, φέρνοντας τον οικονομικό όλεθρο στην Κίνα...
Η τύχη της Αφρικής
Μετά τη Συνθήκη του Βερολίνου (1878), το 1884-1885 ξεκινά η μεγάλη μοιρασιά της Αφρικής, χωρίς φυσικά πρόβλεψη για τις τοπικές κουλτούρες και τις διαφορές ανάμεσα στις πολυάριθμες φυλές της Μαύρης Ηπείρου: τα τεχνητά και επιβεβλημένα από τους Ευρωπαίους νέα σύνορα της Αφρικής χώριζαν πολλές φορές τη φυλή στα δυο. Η Βρετανία ενδιαφερόταν κυρίως να διατηρήσει τις γραμμές επικοινωνίας με την Ινδία, ως εκ τούτου ήθελε την Αίγυπτο και τη Νότια Αφρική. Μόλις εξασφάλισε τις περιοχές αυτές, ο επεκτατισμός επικράτησε και νέα αφρικανικά εδάφη έγιναν πλέον στόχος, με σκοπό να εγκαθιδρυθεί σιδηρόδρομος από το Κέιν Τάουν ως το Κάιρο αλλά και να εκμεταλλευτεί το πλούσιο υπέδαφος της ηπείρου. Ως αποτέλεσμα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων του 19ου αιώνα η Μεγάλη Βρετανία κατέλαβε ή προσάρτησε εδάφη που αντιστοιχούσαν στο 30% του πληθυσμού της Αφρικής, κάνοντας τους Βρετανούς τα αδιαφιλονίκητα αφεντικά της ηπείρου. Μέχρι το 1965 βέβαια οι Βρετανοί θα έχαναν τα περισσότερα ερείσματά τους στην Αφρική, με τις επιπτώσεις του επεκτατισμού να είναι ορατές: αποικιακά κράτη όπως η Κένυα, Ροδεσία και Νότια Αφρική έζησαν στιγμές βίας και αιματοκυλίσματος, με την απόσυρση των αποικιακών κυβερνήσεων να αφήνει τις χώρες ρημαγμένες και να δίνει τη δυνατότητα σε εθνικιστές δικτάτορες να εγκαθιδρύουν τη δική τους πλέον ηγεμονία. Η πολιτική διαφθορά που επικράτησε και η οικονομική εξάρτηση φυσικά από τη Δύση θα υπονόμευαν καθοριστικά οποιαδήποτε απόπειρα ευημερίας της Αφρικής. Τα αποτελέσματα της δράσης των αποικιοκρατών, και κυρίως των Βρετανών, είναι ορατά ακόμα και σήμερα στη Μαύρη Ήπειρο, που παραμένει η λιγότερο ανεπτυγμένη ήπειρος του κόσμου. Ο «εκπολιτισμός» της Αφρικής που ευαγγελίζονταν οι αποικιοκράτες ήταν απλώς άλλος ένας τρόπος να δικαιολογήσουν την κατάφωρη εκμετάλλευση εδαφών, υπεδάφους και ανθρώπων...
Πολιτική του «κατευνασμού»
Τον Μάρτιο του 1935, ο Χίτλερ διακήρυξε ότι οι «άνισες» ρήτρες αφοπλισμού της Συνθήκης των Βερσαλιών δεν είχαν πλέον έρεισμα, με κάποιους ευρωπαίους ηγέτες να διαβλέπουν τον κίνδυνο και να τον προειδοποιούν ανοιχτά για ενδεχόμενες επιθετικές βλέψεις. Το ενωμένο μέτωπο κατά της ναζιστικής απειλής σύντομα βέβαια θα κατέρρεε, με τη Βρετανία να υιοθετεί την περίφημη πολιτική του «κατευνασμού», παραχωρώντας στον Χίτλερ ό,τι ήθελε για να αποφύγει το ενδεχόμενο πολέμου. Η τελευταία ευκαιρία να αναχαιτιστούν οι Ναζί χωρίς παγκόσμιο πόλεμο ήρθε τον Μάρτιο του 1936, όταν ο Χίτλερ εισέβαλε ξαφνικά στην αποστρατικοποιημένη Ρηνανία, παραβιάζοντας με θράσος τόσο τη Συνθήκη των Βερσαλιών όσο και την αντίστοιχη του Λοκάρνο. Η Γαλλία δεν θα έκανε καμία κίνηση χωρίς τη βρετανική υποστήριξη, οι Βρετανοί αρνήθηκαν ωστόσο να δράσουν. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ναζιστική Γερμανία ισχυροποιήθηκε κι άλλο, με το 1936 να υπογράφει την περίφημη συμφωνία με την Ιταλία και την Ιαπωνία και τις επεκτατικές της βλέψεις να εκτινάσσονται. Μετά ακολούθησε η παράδοση της Αυστρίας, με τον Χίτλερ να βάζει κατόπιν στο στόχαστρό του την Τσεχοσλοβακία. Τον Σεπτέμβριο μάλιστα του 1938, ο βρετανός πρωθυπουργός Τσάμπερλεϊν πήγε στη Γερμανία για να διαπραγματευτεί με τους Ναζί την τύχη της Τσεχοσλοβακίας. Τι αποφάνθηκαν οι διαπραγματεύσεις; Γάλλοι και Βρετανοί συμφώνησαν ότι η Τσεχοσλοβακία έπρεπε να παραδοθεί επιτόπου στους Ναζί! Κι όταν ο «ζωτικός χώρος» των Ναζί έκανε τον Χίτλερ να εισβάλει στην Πολωνία, την 1η Σεπτεμβρίου 1939, Βρετανοί και Γάλλοι δεν είχαν πλέον άλλη επιλογή παρά να κηρύξουν τον πόλεμο στη χιτλερική Γερμανία, εγκαινιάζοντας τις εχθροπραξίες που θα έμεναν γνωστές ως Β' Παγκόσμιος Πόλεμος και θα έσπερναν τον όλεθρο και την καταστροφή στην Ευρώπη αλλά και τον κόσμο...
Βιομηχανική Επανάσταση
Μια από τις μεγαλύτερες τομές που σφυρηλάτησαν τον σύγχρονο δυτικό κόσμο εγκαινιάστηκε στη Βρετανία κατά τη δεκαετία του 1780, επανάσταση που θα επηρέαζε άμεσα την ηπειρωτική Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο μετά το 1815: τα πρότυπα και τα μέσα εργασίας άλλαξαν δραστικά, η κοινωνικο-ταξική διάρθρωση μεταμορφώθηκε, δίνοντας ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στον ευρωπαϊκό επεκτατισμό. Παρά το γεγονός ότι θα οδηγούσε προοδευτικά σε καλύτερο βιοτικό επίπεδο, η ραγδαία εκβιομηχάνιση θα είχε τραγικές επιπτώσεις και για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες αλλά και τον υπόλοιπο πλανήτη. Οι εργοστασιάρχες έγιναν ζάμπλουτοι, την ώρα που οι εργάτες μαστίζονταν από φτώχεια και αναγκάζονταν να δουλεύουν σε βάρδιες που διαρκούσαν μεταξύ 12-16 ωρών, ο πληθυσμός μετακινήθηκε μαζικά και άναρχα στις πόλεις χωρίς μέλημα για σχεδιασμό και υποδομές, με τις πρώτες ευρωπαϊκές παραγκουπόλεις να στήνονται άρον-άρον στη Βρετανία για να στεγάσουν τις ορδές των εξαθλιωμένων βιομηχανικών εργατών. Γυναίκες και παιδιά επιστρατεύτηκαν στις φάμπρικες, καθώς πληρώνονταν λιγότερα (αν και δούλευαν εξίσου πολύ), με τη Βιομηχανική Επανάσταση να χρωστά την ύπαρξή της στον εξαντλητικό μόχθο και τα δεινά του λαού της Ευρώπης...
Διχοτόμηση της Ινδίας
Έπειτα από δύο αποικιοκρατικούς αιώνες καταλήστευσης της Ινδίας, η βρετανική κυβέρνηση συμφώνησε άρον-άρον το 1945 στην ανεξαρτησία της χώρας. Οι φονικές συγκρούσεις μεταξύ ινδουιστών και μουσουλμάνων εθνικιστών ωστόσο το 1946 θα καλούσαν σε μια άλλη λύση: έγινε σαφές ότι οι μουσουλμάνοι δεν θα δέχονταν τίποτα λιγότερο από ένα ανεξάρτητο Πακιστάν. Ο τελευταίος βρετανός αντιβασιλέας λοιπόν της Ινδίας, λόρδος Louis Mountbatten, πρότεινε την περίφημη διχοτόμηση: και οι δύο πλευρές τη δέχτηκαν και μέσα κυριολεκτικά σε μια μέρα, 14 Αυγούστου 1947, το ένα πέμπτο της ανθρωπότητας αποκτούσε πολιτική υπόσταση και ανεξαρτησία. Η ανεξαρτησία μέσω της διχοτόμησης θα κατέληγε βέβαια σε τραγωδία: στις βδομάδες που ακολούθησαν, η σύγκρουση των δύο κοινοτήτων γενικεύτηκε σε ένα όργιο σφαγών και βίαιων εκτοπισμών πληθυσμού, με εκατοντάδες χιλιάδες ινδουιστές και μουσουλμάνους να σφαγιάζονται και περίπου 5 εκατομμύρια ανθρώπους να γίνονται πρόσφυγες. «Για ποιον ακριβώς λόγο να γιορτάσουμε;» θα διαμαρτυρηθεί ο Γκάντι για τον τρόπο που επιτεύχθηκε η πολυπόθητη ανεξαρτησία, «δεν βλέπω τίποτα παρά ποτάμια αίματος». Τον Ιανουάριο του 1948 ο Γκάντι θα δολοφονούταν από οπλισμένο χέρι φανατικού ινδουιστή, που πίστευε ότι ο πεφωτισμένος ηγέτης παραήταν επιεικής με τους μουσουλμάνους. Ο βρετανικός τακτικισμός της διχοτομημένης Ινδίας εξακολουθεί να ρίχνει τη σκιά του στις τεταμένες μέχρι και σήμερα σχέσεις Ινδίας και Πακιστάν, με πολυάριθμους πολέμους να έχουν συμβεί ανάμεσα στις δύο χώρες (1965-1966, 1971, 1999) και το Κασμίρ να συνεχίζει να αποτελεί μήλο της έριδος...
Όταν η μαμά έχει καλλιτεχνικές ανησυχίες.
Δείτε τις εικόνες...
Για όσους λατρεύουν το vintage στυλ.
Δείτε τις εικόνες...
Οι περισσότερες μαμάδες έχουν αμέτρητες φωτογραφίες των μωρών τους. Λατρεύουν τα παιδιά τους και θέλουν να απαθανατίζουν κάθε ώρα και στιγμή της ζωής τους.
Σχεδόν όλες έχουν γεμίσει ένα κάρο άλμπουμ με αυθόρμητες φωτογραφίες. Δεν είναι λίγες κι εκείνες που έχουν επισκεφτεί φωτογράφο για επαγγελματικές λήψεις. Ποια η ανταμοιβή; Το να μπορούν κοιτώντας τη φωτογραφία να μεταφερθούν στη στιγμή εκείνη.
Ποιες όμως είναι οι αγαπημένες φωτογραφίες της μαμάς; Εκείνες πραγματικά που την κάνουν να «λιώνει» με ένα μόνο κοίταγμα. Παρουσιάζουμε τις 5 φωτογραφίες που λατρεύουν οι μαμάδες, ακόμα και αν δεν είναι οι καλύτερες της παρτίδας ...
Η οικογενειακή
Είναι συνήθως η πιο δύσκολη στην λήψη και αυτό επειδή τα παιδιά κοιτάνε την ανατολή και οι γονείς τη δύση. Εάν στην οικογένεια υπάρχει και μωρό τότε χρειάζεται και ο απαραίτητος εξοπλισμός όπως κουδουνίστρες, αστεία καπέλα, γιρλάντες, προκειμένου να εστιάσει κάπου και να χαμογελάσει. Είναι η αγαπημένη της μάμας γιατί συνήθως αυτήν επιλέγει ως cover photo στο προφίλ της στο facebook και επειδή καθρεφτίζει την αγάπη της οικογένειας. Και όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει αγαπημένη.
Το παιδί μου κι εγώ
Η αξία αυτής της φωτογραφίας αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου. Κι αυτό επειδή τη στιγμή που την τραβήξατε, σκεφτήκατε εκατόν δυο λόγους για τους οποίους δεν σας αρέσει. «Φαίνομαι χοντρή, κοιτάω αλλού, είμαι άβαφη» είπατε στον σύζυγό σας και την καταχωνιάστε. Ευτυχώς που το παιδί είναι κουκλάκι! Και φτάνουμε στο σήμερα. Η φωτογραφία αυτή βρίσκεται κορνιζαρισμένη στο σαλόνι σας και κάθε φορά την κοιτάτε με μια νοσταλγική και γλυκιά διάθεση.
Μια φωτογραφία, μια ιστορία
Αυτή η φωτογραφία σας κάνει πάντα να γελάτε επειδή τη συνοδεύει και μια αστεία ιστορία. Οι εικονιζόμενοι ή που κοιτάνε αλλού ή που έχουν βγει με το στόμα ορθάνοιχτο. Ανήκει στις αγαπημένες, επειδή στις μαμάδες αρέσει να αφηγούνται ιστορίες έτσι ακριβώς όπως ξεδιπλώθηκαν. Τα δε παιδιά δεν βαριούνται ποτέ να τις ακούνε.
Αστείες γκριμάτσες
Το παιδί σας ποζάρει κάνοντας γκριμάτσες. Οι φωτογραφίες αυτές απαθανατίζουν τη φάση εκείνη που τους ζητούσατε να κοιτάξουν την κάμερα, εκείνα στράβωναν τα μούτρα ή έκαναν γελοίες γκριμάτσες. Ευτυχώς εκμεταλλευτήκατε τη στιγμή για να πάρετε μερικές πολύ αστείες λήψεις.
Οι πρωτιές
Και τέλος φτάνουμε στις φωτογραφίες που αποτυπώνουν τις πρωτιές του μωρού σας. Ποιος νοιάζεται για το αν η φωτογραφία είναι λίγο κοκκώδες ή θολή; Τα πρώτα βήματα, το πρώτο γκόλ, η πρώτη παράσταση στη σχολή μπαλέτου, όλες αυτές οι φωτογραφίες συνθέτουν το άλμπουμ σας. Αναμνήσεις που θα σας πάνε πολλά χρόνια πίσω…
Έγχρωμες ή ασπρόμαυρες λοιπόν, φυσικές ή στημένες, οι φωτογραφίες αποτυπώνουν όλες αυτές τις στιγμές που θέλει να θυμάται μια μαμά ώστε να μην παραμείνουν απλά αναμνήσεις, αλλά να μπορεί να τις μοιραστεί με τα παιδιά της όταν μεγαλώσουν ή ακόμα και με τα εγγόνια της.
Γλιτώνετε χρόνο και χώρο.
Όλοι έχουμε υποφέρει κάποια στιγμή από τις δυσάρεστες συνέπειες του λάθος πακεταρίσματος των αποσκευών: από το μπουκαλάκι της κρέμας που χύθηκε στο αγαπημένο σας πουλόβερ, μέχρι το αναμνηστικό που έσπασε επειδή δεν φροντίσατε να το τοποθετήσετε καλά ανάμεσα στα ρούχα.
Για να μην αναφερθούμε στις φορές που έχετε ξαπλώσει ή χοροπηδήσει επάνω στη βαλίτσα προσπαθώντας να καταφέρετε να κλείσετε το φερμουάρ…
Για να γλιτώσετε χρόνο και… χώρο στις βαλίτσες σας, δείτε παρακάτω μερικές συμβουλές για σωστό πακετάρισμα, όπως παρουσιάστηκαν σε δημοσίευμα της Skyscanner.
1. Καταρχήν φροντίστε για τα… αναγνωριστικά σημάδια
Αποφύγετε τις δυσάρεστες εκπλήξεις στο αεροδρόμιο και μειώστε τις πιθανότητες να φύγετε με την αποσκευή κάποιου άλλου, βάζοντας το δικό σας χαρακτηριστικό σημάδι (π.χ. κορδελάκι, ή κορδόνι με συγκεκριμένο χρώμα) στη βαλίτσα σας.
2. Χρησιμοποιήστε ξεχωριστές σακούλες/τσάντες με φερμουάρ για να διαχωρίσετε τις διαφορετικές ομάδες αντικειμένων
Φορτιστής κινητού, φωτογραφικής μηχανής, αντάπτορες, ακουστικά και άλλα ηλεκτρονικά gadget ή αξεσουάρ μπορεί εύκολα να «χαθούν» μέσα στη βαλίτσα. Για να το αποφύγετε μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ξεχωριστές τσάντες που κλείνουν με φερμουάρ για να τα έχετε όλα μαζί. Ακολουθήστε το ίδιο κόλπο και για τα υγρά, έτσι ώστε να μειώσετε τις πιθανότητες ενός ατυχήματος.
3. Γλιτώστε από τους λεκέδες και τη βρωμιά
Τυλίξτε τα ευαίσθητα και ανοιχτόχρωμα ρούχα από τη μέσα πλευρά προς τα έξω και χρησιμοποιήστε σκουφάκια μαλλιών μιας χρήσης για να καλύψετε τα παπούτσια μέσα στη βαλίτσα σας.
4. Γλιτώστε χώρο με ειδικές σακούλες αφαίρεσης του αέρα
Αν δε θέλετε να αρχίσετε το… σιδέρωμα με το που θα φτάσετε στον προορισμό σας, για να στρώσετε τα ρούχα που ανακατεύτηκαν στη βαλίτσα, δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε ειδικές σακούλες αφαίρεσης του αέρα. Θα σας γλιτώσουν και χώρο και χρόνο. Επίσης μπορείτε να χρησιμοποιήσετε διαφορετικές σακούλες για τις μπλούζες, τα παντελόνια κ.τ.λ. έτσι ώστε να μην ψάχνετε πού έχετε βάλει τι.
5. Η διαφανής μεμβράνη κάνει θαύματα
Βάλτε διαφανή μεμβράνη στο στόμιο των μπουκαλιών και στη συνέχεια βιδώστε τα κανονικά τα καπάκια τους. Με αυτό το κόλπο θα αποφύγετε τις διαρροές.
6. Για να σώσετε την πούδρα και τις σκιές ματιών
Ένα μυστικό για τις γυναίκες. Αν θέλετε να αποφύγετε το σπάσιμο της αγαπημένης σας πούδρας, ρουζ και σκιών ματιών, τοποθετήστε ένα κομμάτι βαμβάκι και κλείστε το καπάκι. Με αυτόν τον τρόπο θα προστατέψετε το «πολύτιμο» περιεχόμενο των καλλυντικών σας.
7. Εκμεταλλευτείτε τους άχρηστους «άδειους» χώρους
Όταν πακετάρετε τις αποσκευές σας πρέπει να εκμεταλλεύεστε κάθε δυνατό χώρο που ενδεχομένως να υπάρχει, όπως για παράδειγμα, το εσωτερικό των παπουτσιών σας. Ρολάρετε τις κάλτσες ή λεπτά φανελάκια και άλλα μικρά αντικείμενα και γλιτώστε λίγο χώρο στη βαλίτσα σας.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Ο Δήμος δεν έχει χώρο προκειμένου να διατεθούν.
Λόφους σχηματίζουν τα σκουπίδια σε όλες τις γειτονιές της Τρίπολης, για πολλοστή φορά το τελευταίο διάστημα. Τα σκουπίδια βρίσκονται στους δρόμου για περισσότερες από είκοσι ημέρες, αφού ο Δήμος δεν έχει χώρο προκειμένου να διατεθούν.
Η μεταφορά των σκουπιδιών της Τρίπολης στο ΧΥΤΑ Φυλής σταμάτησε πριν τα Χριστούγεννα, δεδομένου ότι συμπληρώθηκε το όριο του όγκου απορριμμάτων, για το οποίο είχε άδεια και είχε πληρώσει ο Δήμος για να μεταφέρει και δεν του έχει επιτραπεί περαιτέρω εναπόθεση.
Στο κέντρο της πόλης ο Δήμος στοιχειωδώς προσπαθεί να μαζέψει τα σκουπίδια, αλλά στην υπόλοιπη πόλη, το πρόβλημα είναι ιδιαίτερα έντονο και σε ορισμένα σημεία οι σακούλες των σκουπιδιών έχουν επεκταθεί, έχουν ανοίξει με αποτέλεσμα τα αυτοκίνητα να περνούν οριακά από τους λόφους που έχουν δημιουργηθεί.
Επιπλέον, στον περίβολο του Παναρκαδικού νοσοκομείου Τρίπολης, έχουν στοιβαχτεί σε μαύρες σακούλες, τόνοι με επικίνδυνα νοσοκομειακά απόβλητα κι όπως υπογραμμίζει ο πρώην πρόεδρος και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ιατρικού Συλλόγου Αρκαδίας Γιώργος Παπασταματάκης, εγκυμονούν κινδύνους για την δημόσια υγεία και πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν.
Η κατάσταση είναι δύσκολη κι ανησυχητική, αφού η δημοτική αρχή προσπαθεί να βρει λύση στο μείζον αυτό πρόβλημα και χώρο εναπόθεσης, ακόμα και με μεταφορά σε πολύ μακρινές περιοχές, χωρίς ωστόσο να έχουν ευοδωθεί οι προσπάθειες.
