Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Το Facebook όπως και η Google, ήθελαν να κάνουν δική τους την υπηρεσία αποστολής μηνυμάτων Snapchat, με τις προσφορές να απορρίπτονται κι έτσι το Facebook ετοιμάζει τη δική του ανάλογη υπηρεσία.
Η νέα εφαρμογή που ετοιμάζει θα ονομάζεται Slingshot και θα είναι μία video message εφαρμογή η οποία θα επιτρέπει στους χρήστες να στέλνουν μικρά video-μηνύματα, όπως περίπου το Instagram Direct.
Επιπλέον, η εφαρμογή δεν αναμένεται να ενσωματωθεί σε άλλες όπως το Facebook Messenger, αλλά θα είναι αυτόνομη, ενώ είναι πιθανό να διατεθεί από αυτόν τον μήνα.
Σε διευκρινίσεις σχετικά με το μέλλον του ακινήτου του Δημοσίου στην Ελαφόνησο, το οποίο έχει μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ, προχώρησε το Ταμείο, καθώς υπήρξαν δημοσιεύματα ότι το εν λόγω ακίνητο πωλείται.
Σύμφωνα με το ΤΑΙΠΕΔ, αφενός η συγκεκριμένη έκταση δεν έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα αξιοποίησης και αφετέρου, το όποιο μελλοντικό σχέδιο αξιοποίησής της θα τεθεί σε δημόσια διαβούλευση και ανοικτό διάλογο με τις τοπικές και περιφερειακές αρχές, με γνώμονα τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος. Στην ανακοίνωση του ΤΑΙΠΕΔ προστίθεται ότι οι χρήσεις που αναφέρονται στην ιστοσελίδα του Ταμείου είναι μόνο ενδεικτικές και σε κάθε περίπτωση αφορούν σε ιδιαίτερα ήπια και οικολογική ανάπτυξη, με ειδική μέριμνα για την προστασία των ευαίσθητων περιβαλλοντικά ή και προστατευόμενων δημοσίων ακινήτων. Επιπλέον, η όποια αξιοποίηση παραθαλάσσιων εκτάσεων προβλέπει ρητά την ελεύθερη πρόσβαση των λουόμενων στις παραλίες.
Το ΤΑΙΠΕΔ αναφέρει, επίσης, ότι η πάγια διαδικασία για την αξιοποίηση ακίνητης δημόσιας περιουσίας που προβλέπεται από τον ιδρυτικό νόμο του Ταμείου, προϋποθέτει την κατάρτιση ΕΣΧΑΔΑ και περιλαμβάνει τρεις ουσιώδεις ασφαλιστικές δικλείδες: (1) κατάρτιση Στρατηγικής Περιβαλλοντικής Μελέτης (ΣΜΠΕ) για την όποια ανάπτυξη, όπου είναι αυτονόητος ο απόλυτος σεβασμός στις περιβαλλοντικές και άλλες δεσμεύσεις κάθε ακινήτου, (2) δημόσια διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες και την Περιφερειακή Διοίκηση επί του σχεδίου ανάπτυξης και την ΣΜΠΕ και (3) γνωμοδότηση του Συμβουλίου της Επικρατείας ως προς την πληρότητα της ΣΜΠΕ και τη νομιμότητα της προτεινόμενης ανάπτυξης.
Απίστευτα πράγματα που αγνοούμε για το κοινωνικότατο έντομο! Με τα μυρμήγκια μοιραζόμαστε συχνά το φαΐ μας και κάποιες φορές ακόμα και το σπίτι μας, έστω κι αν έρχονται μονίμως απρόσκλητα.
Και μάλιστα όσο μακριά κι αν ταξιδέψεις, όπου κι αν βρεθείς, από την παρουσία τους δεν μπορείς να ξεφύγεις!
Παρά τη μόνιμη παρουσία τους στη ζωή μας όμως, πολλά είναι αυτά που δεν ξέρουμε για τον υπέροχο κόσμο των μυρμηγκιών, και αυτό είναι κρίμα.
Το μικροσκοπικό υμενόπτερο έντομο παρουσιάζει απίθανα χαρακτηριστικά και ιδιαιτέρως πλούσια κοινωνική συμπεριφορά, μοιάζοντας με τον άνθρωπο σε περισσότερους τομείς απ' όσους είμαστε ενδεχομένως έτοιμοι να δεχτούμε.
Η -σοκαριστική;- γειτνίασή του με τον άνθρωπο φανερώνεται από τόσες πτυχές της ζωής του, ώρα λοιπόν να τις δούμε...
Μπορούν να ράψουν τραύματα
Τα μικροτραύματα είναι για μας τους Δυτικούς απλές ενοχλήσεις, καθώς η σύγχρονη ιατρική είναι στο πλευρό μας. Αν όμως ζούσαμε στην καρδιά της αφρικανικής σαβάνας και δεν είχαμε εύκαιρο κουτί πρώτων βοηθειών, ο κοντινότερος σύμμαχός μας θα ήταν το μυρμήγκι, καθώς εδώ το τραύμα αποτελεί θέμα ζωής και θανάτου. Αυτό κάνει η φυλή των Μασάι της Ανατολικής Αφρικής που βρήκε στις πανίσχυρες δαγκάνες των μυρμηγκιών της περιοχής τον καλύτερο γιατρό!
Αν λοιπόν το τραύμα του Μασάι χρειάζεται ράμματα, το μόνο που έχει να κάνει είναι να ψάξει στην κοντινότερη μυρμηγκοφωλιά για τα μεγαλύτερα του είδους: τα μυρμήγκια θα δαγκώσουν τη σάρκα στις δύο πλευρές του τραύματος και ο γηγενής θα του κόψει το σώμα, αφήνοντας το κεφάλι του ως άλλη παραμάνα πάνω στην πληγή! Ο τρόπος αυτός να κλείνουν τα τραύματα είναι πολύ διαδεδομένος στην Αφρική, καθώς το αυτοσχέδιο χειρουργικό ράμμα παραμένει στη θέση του για μέρες και μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα, αν παραστεί ανάγκη...
Μέχρι να εμφανιστεί ο άνθρωπος, τα μυρμήγκια έκαναν πάρτι
Όλοι ξέρουμε ότι ο άνθρωπος είναι σχετικά νέο είδος στην εξελικτική διαδικασία, ένα πλάσμα που άρχισε να εξελίσσεται δηλαδή πριν από 5 εκατομμύρια χρόνια. Συγκρίνετε τώρα το νούμερο αυτό με το ζωντανό απολίθωμα που ακούει στο όνομα μυρμήγκι, ένα ον που κυκλοφορεί στη Γη ήδη από την Κρητιδική Περίοδο, κάπου 110-130 εκατομμύρια χρόνια πριν δηλαδή! Αν μάλιστα κρίνουμε από την εκτεταμένη και πλούσια συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι μικροί μας φίλοι, τότε ήταν απλά η τυφλή ριξιά των εξελικτικών ζαριών που αποφάσισε ποιος θα εμφανιστεί πρώτος στον πλανήτη...
Απομακρύνουν τους νεκρούς τους
Πολύ λίγα πλάσματα στη Γη ασχολούνται με τα νεκρά μέλη της ομάδας τους: οι άνθρωποι, οι ελέφαντες και, όπως φαίνεται, τα μυρμήγκια! Μέχρι και ειδικούς νεκροθάφτες έχουν για τη δουλειά αυτή. Όταν λοιπόν ένα μυρμήγκι εγκαταλείψει τα εγκόσμια μέσα στη φωλιά του, οι εργάτες-«κοράκια» απομακρύνουν τη σορό για λόγους υγιεινής, ώστε να μην εξαπλωθεί η μόλυνση ή η ασθένεια σε όλη την αποικία. Κι ενώ κάθε εργάτης θα μπορούσε να κάνει τη δουλειά αυτή, επιστήμονες βρήκαν πρόσφατα ότι υπάρχει ξεχωριστή ειδικότητα γι' αυτό μέσα στην πολυσυλλεκτική κοινωνία των μυρμηγκιών!
Μπορούν να κλωνοποιήσουν τους εαυτούς τους
Όλοι ξέρουμε ότι η παρθενογένεση είναι μια μορφή αναπαραγωγής που λαμβάνει χώρα χωρίς γονιμοποίηση: ο απόγονος σχηματίζεται ως κλώνος της μητέρας. Ένα είδος μυρμηγκιού του Αμαζονίου αναπαράγεται ακριβώς έτσι, δημιουργώντας μια αποικία αποκλειστικά με θηλυκά μέλη, καθώς τα αρσενικά είναι εδώ περιττά, σαν να απηχούν δηλαδή τον θρύλο των αδάμαστων Αμαζόνων! Αλλά και στα κοινά μυρμήγκια της φωτιάς, τα αρσενικά σχηματίζουν κλώνους τους, την ίδια στιγμή που και η βασίλισσα εφαρμόζει τεχνικές παρθενογένεσης για να παράγει τις νέες πριγκίπισσες.
Όσο για το αρσενικό, κάνει το τέχνασμα της παραγωγής κλώνου του μέσω μιας περίπλοκης διαδικασίας που εξαλείφει το θηλυκό γονιδίωμα από τα γονιμοποιημένα αυγά. Η ιδιαίτερη αναπαραγωγική διαδικασία των μυρμηγκιών της φωτιάς καταλήγει σε μια φωλιά γεμάτη από κλώνους: αρσενικούς κλώνους, κλώνους της βασίλισσας και κλώνους των στείρων εργατριών!
Εκπαιδεύουν τα μικρά τους
Ως κοινωνικά όντα, τα μυρμήγκια έχουν ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο δίκτυο σχέσεων που καθορίζει τη ζωή στην αποικία. Οι εργάτες χωρίζονται σε ομάδες και καθεμιά ασχολείται με μία μόνο δουλειά: από συλλέκτες τροφής και επιστάτες μέχρι μαχητές και νταντάδες των αυγών. Αυτό που είναι ιδιαιτέρως εντυπωσιακό εδώ είναι ότι οι εργάτες δεν γεννιούνται με προγραμματισμένο DNA για κάθε δουλειά, αλλά η διαδικασία αποτελεί προϊόν μάθησης.
Κι έτσι τα νέα μέλη αποκτούν τις δεξιότητες με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν και οι άνθρωποι: με παρατήρηση και μαθητεία! Θέλετε και κάτι ακόμα πιο απίστευτο; Οι δάσκαλοι αλληλεπιδρούν με τους νεαρούς μαθητές και κρίνουν ανά πάσα στιγμή την ικανότητά τους: αν οι μαθητές αποτύχουν στις «εξετάσεις», τότε οι δάσκαλοι θα τα κατευθύνουν σε άλλες δουλειές που δεν χρειάζονται ειδικές ικανότητες. Ποιος θα μας έλεγε ότι θα έμεναν τα μυρμήγκια μετεξεταστέα;
Ξέρουν καλά πώς λειτουργεί η γεωργία
Από όλα τα πλάσματα του κόσμου μας, ξέρουμε ότι μόνο τέσσερα βασίζονται στη γεωργία για την επιβίωσή τους: ένα είδος σκαθαριού που ζει στους φλοιούς των δέντρων, οι τερμίτες, οι άνθρωποι και τα μυρμήγκια. Και μεταξύ μας, τα μυρμήγκια το ξεκίνησαν πολύ πριν από τον άνθρωπο, κάπου 50 εκατομμύρια χρόνια πρωτύτερα, για να είμαστε ακριβείς! Πριν εγκαταλείψει λοιπόν η νεαρή βασίλισσα τη φωλιά που μεγάλωσε, πρέπει να τρυπώσει μέσα στον κήπο και να αρπάξει τμήμα από τους μύκητες που καλλιεργούνται εκεί. Αυτά τα σπορόφυτα είναι απαραίτητα για να γεννηθεί μια νέα φωλιά, καθώς από αυτά τρέφεται η βασίλισσα.
Οι μικροί αγρότες καλλιεργούν λοιπόν μύκητες με τον ίδιο τρόπο που καλλιεργούν οι άνθρωποι τις σοδειές τους. Και επειδή δεν τους λείπει τίποτα σε όρους γνώσης για τις γεωργικές καλλιέργειες, χρησιμοποιούν ακόμα και φυτοφάρμακα για να απαλλαχθούν από τα παράσιτα που απειλούν το βιος τους. Και κάτι ακόμα: έχουμε εντοπίσει μέχρι στιγμής πέντε μεθόδους αγροτικών καλλιεργειών που εφαρμόζουν τα μυρμήγκια στις φωλιές τους, καθώς διαφορετικοί μύκητες απαιτούν διαφορετικούς χειρισμούς! Έχουμε πολλά να μάθουμε στην κηπουρική μυκήτων...
Χρησιμοποιούν ζιζανιοκτόνα και απολυμαντικά
Μιλώντας για εντομοκτόνα, τα μυρμήγκια τα χρησιμοποιούν στους κήπους με τους μύκητες, αν και τα δικά τους είναι σαφώς πιο φιλικά στο περιβάλλον από τα δικά μας! Οι μυκητο-καλλιέργειες περιλαμβάνουν και δηλητηριώδεις μύκητες που σκοτώνουν τη σπορά, αναγκάζοντας τα μυρμήγκια να μετατρέπονται σε αγρότες κανονικούς: με ένα είδος βακτηρίου που ζει στο δέρμα τους, καταπολεμούν λοιπόν την απειλή και δεν την αφήνουν να εξαπλωθεί. Το βακτήριο μάλιστα παράγει ένα αντιβιωτικό ειδικά για την καταστολή του μυκητο-παρασίτου!
Το βακτήριο δεν είναι όμως το μόνο αντίμετρο στα παράσιτα που χρησιμοποιούν τα μυρμήγκια, καθώς διαφορετικά είδη εφαρμόζουν διαφορετικές τεχνικές «απεντόμωσης». Το μυρμήγκι του ξύλου, για παράδειγμα, εφαρμόζει ένα στρώμα από ρητίνη κωνοφόρου την ώρα που χτίζει τη φωλιά του, μονώνοντας το περιβάλλον ώστε να μην ευνοείται η ανάπτυξη βακτηρίων και άλλων παρασίτων. Όσο για το μυρμήγκι του λεμονιού, που χτίζει την αποικία του στα δέντρα, παράγει ένα φυσικό ζιζανιοκτόνο που εξοντώνει κάθε άλλο φυτό που περιβάλλει τη φωλιά, ακόμα και τα γύρω δέντρα! Τα μυρμήγκια εισάγουν το δηλητήριο στα φύλλα και το φυτό αρχίζει να εξασθενεί μέσα σε μερικές ώρες...
Ασχολούνται και με την κτηνοτροφία
Πέρα από δαιμόνιοι αγρότες, τα μυρμήγκια είναι και ικανότατοι κτηνοτρόφοι, άρχοντες στο «άρμεγμα»! Τα ζώα που αναθρέφουν αποτελούνται από έντομα (ψείρες, κάμπιες κ.ά.) που φιλοξενούν στο σώμα τους έναν ειδικό «χυμό» που χρειάζεται το μυρμήγκι. Και βέβαια, σαν γνήσιοι καουμπόι, προσέχουν νυχθημερόν το κοπάδι τους για αρπακτικά και θηρευτές, την ίδια ώρα που το μετακινούν συχνά σε καινούρια βοσκοτόπια! Κι όταν έρθει η ώρα να μαζέψουν το υγρό, τα μυρμήγκια αρμέγουν (κυριολεκτικά) το κοπάδι τους ακουμπώντας το απλά με τις κεραίες τους. Και φυσικά δεν νοείται μετανάστευση σε νέα περιοχή χωρίς το πολύτιμο κοπάδι παραμάσχαλα. Κι αν σας θυμίζει το πώς ζούσαν άλλοτε οι ακρίτες και οι νομάδες, είναι γιατί πρόκειται για την ίδια ακριβώς διαδικασία...
Διεξάγουν πολέμους
Σε κάτι που μοιάζει με τελική μάχη επικών ταινιών, έτσι καταλήγουν οι μυρμηγκοπόλεμοι, μέσα σε λουτρά αίματος και σωρεία πτωμάτων. Οι τακτικές μάχης που χρησιμοποιούν μάλιστα τα μικρά έντομα είναι τρομακτικά παρόμοιες με τις ανθρώπινες στρατηγικές πολέμου, την ίδια στιγμή που μπορούν να αλλάξουν τακτική με βάση του τι διακυβεύεται! Χρησιμοποιούν ακόμα και τεχνικές συσκότισης του εχθρού, όπως τις «φερομόνες προπαγάνδας», με σκοπό να αποπροσανατολίσουν τον αντίπαλο και να τον κάνουν να εμπλακεί σε φίλια πυρά.
Υπάρχουν μέχρι και είδη μυρμηγκιών που βασίζονται αποκλειστικά στον πόλεμο για την επιβίωσή τους: επιβιώνουν διεξάγοντας πολέμους, για να αναπληρώνουν τους σκλάβους τους και να αποκτούν περισσότερες πηγές για τις αποικίες τους. Και βέβαια στη φωλιά τους λειτουργούν ως μεσαιωνικοί ιππότες, μην κάνοντας τίποτα άλλο από το να απαιτούν από τους δούλους τους να τους φέρνουν φαΐ και να τους γυαλίζουν τις πανοπλίες. Και ναι, όταν μιλάμε για σκλαβιά, το εννοούμε...
Χρησιμοποιούν δούλους
Μπορεί στα του ανθρώπου το μυρμήγκι να συνδέεται με την εργατικότητα (και εν πολλοίς αυτό συμβαίνει), όπως όμως ακριβώς και στον άνθρωπο, υπάρχουν πολλά «σάπια» μέλη ανάμεσά τους. Δεν είναι έτσι λίγα τα είδη των μυρμηγκιών που βασίζονται στη δουλική εργασία για την επιβίωσή τους, πανέτοιμα να εισβάλουν σε αντίπαλες φωλιές για να κλέψουν τα μικρά (τις νύμφες) και να τα υποδουλώσουν!
Το πλέον «κακό» του είδους είναι το Polyergus breviceps, το οποίο αρκετά συμβολικά ενδημεί αποκλειστικά στις ΗΠΑ: το μυρμήγκι αυτό έχει χάσει την ικανότητα να περιποιείται τα μικρά του, ακόμα και τον εαυτό του. Κι ενώ αυτό θα οδηγούσε τα περισσότερα είδη στην εξαφάνιση, το μυρμήγκι έχει ένα τεράστιο όπλο στο μανίκι του: όπλα μαζικής καταστροφής! Ο μαχητής λοιπόν εισέρχεται στην αντίπαλη φωλιά και απελευθερώνει ένα είδος οξέος, που πυροδοτεί πανικό στις τάξεις του εχθρού και κουτσουρεύει την άμυνά του, αφήνοντάς το έτσι ανενόχλητο να κλέψει τα μικρά. Κι αν αυτό δεν φτάσει, έχουν στο πλευρό τους τη βασίλισσά τους, η οποία απελευθερώνει φερομόνες που μειώνουν την επιθετικότητα των εχθρών, κάνοντας την κατάληψη της αποικίας παιχνιδάκι.
Η βασίλισσα των Polyergus εξοντώνει κατόπιν τη βασίλισσα της φωλιάς και γίνεται έτσι ο νέος μονάρχης της αποικίας, με τους υπερασπιστές της φωλιάς να υποδουλώνονται στα κελεύσματά της. Δεν έχουν χαθεί όλα όμως για τους σκλάβους, καθώς κάθε τόσο λαμβάνουν χώρα επαναστάσεις κατά των νέων αφεντικών, αν και με ύπουλο τρόπο: αρχίζουν να σκοτώνουν στα κρυφά τις προνύμφες των κατακτητών, μειώνοντας έτσι τον μελλοντικό αριθμό τους. Κι αν οι δούλοι αυτοί δεν τη γλιτώσουν τελικά, κάτι έχουν κάνει για να περισώσουν την αξιοπρέπεια όλων των άλλων στόχων του Polyergus...
Απομένει πλέον να «βαφτιστεί». Μεγαλώνει διαρκώς ο διάσημος Περιοδικός Πίνακας, χάρη σε νέες ανακαλύψεις στοιχείων που είναι πολύ «βαριά». Ένα ακόμη χημικό στοιχείο, με τον ατομικό αριθμό 117, πρόκειται να προστεθεί στον Πίνακα.
Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το στοιχείο 117 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010 από μια αμερικανο-ρωσική επιστημονική ομάδα και τώρα, όπως παραδοσιακά απαιτείται, υπήρξε η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, καθώς μια δεύτερη διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής γερμανούς επιστήμονες, κατάφερε επίσης να «δει» το εν λόγω στοιχείο.
Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το New Scientist, θα είναι πλέον η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και η αντίστοιχη Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP) να αποδεχτούν επίσημα την επιβεβαίωση και να αποφασίσουν αν χρειάζονται και άλλα πειράματα ή αν θα αναγνωρίσουν οριστικά το νέο στοιχείο 117, οπότε αυτό θα πρέπει πλέον να πάρει ένα όνομα. Η κοινή επιτροπή των δύο επιστημονικών Ενώσεων θα κρίνει ποιός ερευνητικός φορέας δικαιούται να «βαφτίσει» το νέο στοιχείο;
Η τιμή ανήκει πρωτίστως στους επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, που έκαναν τη σχετική αρχική ανακάλυψη προ τετραετίας.
Η επιβεβαίωση έγινε στον γερμανικό επιταχυντή του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς στο Ντάρμσταντ. Οι γερμανοί και άλλοι χημικοί και πυρηνικοί φυσικοί (συνολικά 72 ερευνητές από 11 χώρες), με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφ Ντίλμαν, βομβάρδισαν με ιόντα ασβεστίου έναν εξωτικό στόχο, ένα ραδιοϊσότοπο του μπερκελίου (Bk-249), και από τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκαν δύο άτομα του στοιχείου 117, που «έζησαν» λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου.
Το στοιχείο 117 -για το οποίο υπήρξε και σχετική επιστημονική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters»- διασπάται πολύ γρήγορα στα στοιχεία 113 και 115, τα οποία είχαν ανακαλυφθεί το 2004, στο πλαίσιο της ίδιας αμερικανο-ρωσικής ερευνητικής συνεργασίας.
Τα χημικά στοιχεία μετά τον ατομικό αριθμό 104 (αφορά τον αριθμό των πρωτονίων σε ένα πυρήνα ατόμου) θεωρούνται υπερβαρέα και είναι συνήθως φευγαλέα. Όμως τα πιο σταθερά από αυτά (που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί) πιστεύεται ότι «κατοικούν» στη λεγόμενη «νησίδα σταθερότητας», μια περιοχή όπου αναμένεται να βρεθούν πυρήνες σταθερών υπερβαρέων χημικών στοιχείων με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής.
Προς το παρόν -και μέχρι να βρεθούν τέτοια υπερβαρέα στοιχεία στη φύση- αυτά παράγονται σε επιταχυντές με τη σύγκρουση σωματιδίων. Η σύντηξη δύο ελαφρύτερων πυρήνων, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει, μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενός υπερβαρέος στοιχείου, το οποίο ζει ελάχιστα.
Εδώ και 30 χρόνια αδιάκοπων ερευνών, νέα «τεχνητά» υπερβαρέα στοιχεία ανακαλύπτονται με ρυθμό ένα ανά δύο έως τρία χρόνια και με απώτερο στόχο πάντα την ανακάλυψη της «νησίδας σταθερότητας». Οι πιο πρόσφατες προθήκες στον Περιοδικό Πίνακα ήσαν τα στοιχεία 114 και 116, που ανακοινώθηκαν το 2011.
Έπιασε μια πέρκα κι ένα βάτραχο - Δείτε τις φωτογραφίες. Είχε ήδη πετύχει αυτό που επιθυμούσε ο ψαράς Angus James: είχε πιάσει μια πέρκα, ψαρεύοντας ανοιχτά του Queensland στην Αυστραλία. Αλλά όταν άνοιξε το στόμα της, τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη: ανακάλυψε μέσα του έναν ζωντανό βάτραχο!
«Σοκαρίστηκα, αρχικά νόμισα πως ίσως ήταν γρασίδι, μετά ανοιγόκλεισε τα μάτια του και κατάλαβα πως είναι βάτραχος και μάλιστα ζωντανός», περιέγραψε ο James στο News Limited.
Ο βάτραχος δεν έμεινε πάντως άπραγος και μόλις υπήρξε… δρόμος διαφυγής, «εξαφανίστηκε» πηδώντας αρχικά πάνω στο κεφάλι του ψαρά.
Για καλή του τύχη εκείνος είχε προλάβει να φωτογραφίσει την παράξενη ψαριά του.
Πώς λειτουργούν αυτές οι μεγαλύτερες ομάδες. Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι λύκοι σε αγέλες για να κυνηγήσουν, εξαρτάται από τον αριθμό των λύκων που συμμετέχουν κάθε φορά και τη θέση του κάθε μέλους στην κοινωνία τους.
Σύμφωνα με μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Journal of the Royal Society Interface, οι μέθοδοι που ακολουθούν οι λύκοι παρουσιάζουν αξιοσημείωτη ομοιότητα με τον τρόπο που οι άνθρωποι... διοικούν τις επιχειρήσεις!
Άλλωστε, όπως αναφέρει η Jennifer Viegas στο Discovery News, πρόκειται για άλλο ένα παράδειγμα συνεργασίας ενός ζωικού είδους με σκοπό την επίτευξη ενός κοινού στόχου.
Στην περίπτωση των λύκων, ο σκοπός είναι να σκοτώσουν άλλα ζώα για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Σε τέτοιου είδους συνεργασίες βέβαια υπάρχουν τόσο πλεονεκτήματα, όσο και μειονεκτήματα, σημειώνουν οι συγγραφείς της μελέτης.
«Η συνεργασία πολλών κυνηγών πιθανώς μερικές φορές να τους επιτρέπει να πιάνουν θηράματα που διαφορετικά μόνοι τους δε θα ήταν σε θέση να αιχμαλωτίσουν» γράφει ο Ramón Escobedo και οι συνεργάτες του από το AEPA Euskadi. «Αυτό είναι το πλεονέκτημα της συνεργασίας. Από την άλλη, όσοι κυνηγούν μαζί με άλλους πρέπει να μοιράζονται τα ‘λάφυρα’ και αυτό είναι το κόστος της συνεργασίας» προσθέτει ο ίδιος.
Όταν κυνηγούν θηράματα, όπως μεγάλα ελάφια, ο ιδανικός αριθμός στις αγέλες των επιτιθέμενων λύκων είναι τέσσερις ή πέντε.
Ο Escobedo υποστηρίζει, ότι οι λύκοι μπορούν με αυτόν τον τρόπο να σχηματίσουν ένα κανονικό πολύγωνο γύρω από το «θύμα» τους. Αφού το περικυκλώσουν, το θύμα έχει ελάχιστες πιθανότητες διαφυγής, δεδομένων των γρήγορων κινήσεων και των κοφτερών δοντιών των λύκων.
Αυτός ο αριθμός κρίνεται επίσης ιδανικός, επειδή κάθε λύκος που συμμετέχει στην αγέλη παίρνει ένα καλό μερίδιο κρέατος ως ανταμοιβή, παροτρύνοντάς τους με αυτόν τον τρόπο να συνεχίσουν να συνεργάζονται αρμονικά και... τις επόμενες φορές.
Οι αγέλες που αποτελούνται από περισσότερα από 4-5 μέλη, αποτελούν εξαιρετικά οργανωμένες κοινωνικά ομάδες.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το παρακάτω σενάριο θα μπορούσε να εξηγεί πώς λειτουργούν αυτές οι μεγαλύτερες ομάδες:
«Ένα ζευγάρι στέκεται σχεδόν ακίνητο στον εσωτερικό κύκλο, καθοδηγώντας την αγέλη, ενώ την ίδια ώρα τέσσερα άπειρα νεαρά μέλη κινούνται πίσω και μπροστά μέσα στον εσωτερικό και εξωτερικό κύκλο, ενώ το μικρότερο μέλος παραμένει προστατευμένο πίσω από τους προγόνους του».
Ο νεαρός λύκος μαθαίνει, παρατηρώντας τα μεγαλύτερα μέλη, παραμένοντας κατά το μεγαλύτερο διάστημα πιο παθητικός, προστατευμένος πίσω από τα υπόλοιπα.
Η συμπερίληψη νεότερων, μη έμπειρων λύκων θα μπορούσε να ωφελήσει την αγέλη μακροχρόνια, όμως σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο τα νέα μέλη μπορεί να αποδειχτούν βάρος για τους ‘σκληρά εργαζόμενους’ ενήλικες λύκους, οι οποίοι πρέπει να μοιράζονται με περισσότερους το θήραμά τους, κάτι που σημαίνει φυσικά... μικρότερες μερίδες για τους ίδιους.
Σας θυμίζει κάτι όλη αυτή η συμπεριφορά;
Οι επιχειρηματίες αναγκάζουν συχνά τους υπαλλήλους τους να υπομένουν διάφορα για το καλό της επιχείρησης, και φυσικά όχι προς δικό τους όφελος, αναφέρει η αρθρογράφος.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, ακόμη, το συμπέρασμα στο οποίο έχουν καταλήξει προηγούμενες μελέτες, οι οποίες έχουν γίνει σε τσακάλια, κογιότ και τα αφρικανικά άγρια σκυλιά, ότι δηλαδή «οι μικρές ομάδες παρέχουν τη βέλτιστη αναλογία οφέλους προς κόστος», όπως αναφέρουν οι ερευνητές.
Πολλές μικρές επιχειρήσεις πιθανότατα θα συμφωνούσαν με αυτήν την άποψη.
Οι ερευνητές προσθέτουν, ωστόσο, ότι μεγαλύτερες ομάδες ζώων τα οποία οργανώνονται για κυνήγι μειώνουν επίσης τα υπολείμματα τροφής που απομένουν για τα ζώα «οδοκαθαριστές».
Ο Escobedo και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η συνεργατική συμπεριφορά μπορεί να αναδειχθεί από κάτι που ξεκινά ως μια σχετικά απλή κατάσταση.
Στην περίπτωση των λύκων, αυτός ο απλός σκοπός είναι πώς θα καταφέρουν σκοτώσουν με αποτελεσματικό τρόπο το θήραμά τους.
Και... όσο μεγαλύτερος ο αριθμός των λύκων που συμμετέχουν στην προσπάθεια, τόσο πιο σημαντική γίνεται η κοινωνική οργάνωσή τους.
Τα φρένα μας λειτουργούν κανονικά στη βροχή, ωστόσο, τα περιθώρια πρόσφυσης είναι σαφώς μειωμένα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουμε αν δεν προσαρμόσουμε το φρενάρισμά μας στα νέα δεδομένα.
Μειωμένη πρόσφυση, λοιπόν, σημαίνει και μεγαλύτερες αποστάσεις φρεναρίσματος, παράλληλα με τον κίνδυνο να μπλοκάρει πιο εύκολα κάποιος από τους τροχούς μας. Τι πρέπει να κάνουμε για να φρενάρουμε όσο το δυνατόν με περισσότερη ασφάλεια στη βροχή;
Ο λόγος που στη βροχή οφείλουμε να διατηρούμε μεγαλύτερες αποστάσεις έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με το φρενάρισμα. Ο βρεγμένος δρόμος δεν θα μας επιτρέψει να φρενάρουμε άμεσα, οπότε πρέπει να διατηρούμε μεγάλη απόσταση από το προπορευόμενο όχημα.
Αν στον στεγνό δρόμο πρέπει να έχουμε μια φορά τα δάχτυλά μας πάντα στη μανέτα του φρένου, στον βρεγμένο πρέπει να τα έχουμε δέκα! Το προπορευόμενο όχημα μπορεί να σταματήσει απότομα για οποιοδήποτε λόγο και εμείς θα πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα για να σταματήσουμε πίσω του.
Το φρενάρισμά μας σε βρεγμένο δρόμο δεν θα πρέπει να είναι απότομο, αλλά προοδευτικό. Πιέζουμε με φειδώ τις μανέτες αρχικά και σταδιακά τις φέρνουμε προς το τέλος της διαδρομής τους.
Ειδικά στα πρώτα μέτρα της διαδρομής μας, καλό είναι να τσιμπάμε σε τακτά χρονικά διαστήματα τις μανέτες, προκειμένου να καθαρίσουν οι δίσκοι. Η σκόνη που ενδεχομένως έχουν συγκεντρώσει τις προηγούμενες ημέρες θα μετατραπεί σε λάσπη, λόγω της βροχής.
Το φρένο του κινητήρα μπορεί να αποτελέσει σημαντικό σύμμαχο κατά το φρενάρισμα στη βροχή. Συνδύασέ το με τα φρένα σου.
Ερευνητές κατάφεραν να αυξήσουν τη διάρκεια μιας μπαταρίας κατά 26%. Οι ηλεκτρικές συσκευές του μέλλοντος θα μπορούσαν να διαρκούν για δεκαετίες ολόκληρες με μία μόνο φόρτιση.
Ερευνητές από το εργαστήριο ORNL (Department of Energy’s Oak Ridge National Laboratory) στο Τεννεσί των ΗΠΑ δημιούργησαν ένα «επαναστατικό κι αντισυμβατικό» σχέδιο, το οποίο παρατείνει τη διάρκεια ζωής μιας μπαταρίας μέχρι τουλάχιστον 26%.
Καθώς η καινούρια αυτή μπαταρία αποφορτίζεται, απελευθερώνεται ένα στοιχείο το οποίο αντιδρά με τον ηλεκτρολύτη και δίνει έξτρα «ώθηση» στο φορτίο, σύμφωνα με δημοσίευμα της Victoria Woollaston στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail.
Στις παραδοσιακές μπαταρίες, δύο πλάκες από διαφορετικά μέταλλα τοποθετούνται σε ένα χημικό διάλυμα που ονομάζεται ηλεκτρολύτης. Τα μέταλλα αντιδρούν με τον ηλεκτρολύτη και παράγουν φορτίο, το οποίο συσσωρεύεται στην αρνητική πλάκα, η οποία ονομάζεται άνοδος.
Η θετική πλάκα, που ονομάζεται κάθοδος, απελευθερώνει αυτά τα φορτία και έτσι δημιουργείται τάση μεταξύ των δύο πλακών.
Όταν συνδεθεί σε κύκλωμα, αυτή η τάση παρέχει ρεύμα για την τροφοδότηση μιας ηλεκτρικής συσκευής.
Σε αυτό το αρχικό σχέδιο, ο ηλεκτρολύτης είναι ένα «ανενεργό στοιχείο».
Η μπαταρία αποφορτίζεται τελικά μόλις η χημική αντίδραση υποχωρήσει και δε ρέει πια φορτίο.
Σύμφωνα με το νέο σχέδιο των αμερικανών ερευνητών, καθώς η μπαταρία αποφορτίζεται, παράγεται φθοριούχο άλας λιθίου.
Αυτό βοηθά στην περαιτέρω κατάλυση της ηλεκτροχημικής δραστηριότητας του ηλεκτρολύτη -μετατρέποντάς τον από ένα ανενεργό σε ένα δραστικό συστατικό- αυξάνοντας την ποσότητα ενέργειας και το χρόνο ζωής της μπαταρίας.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο έντυπο της Αμερικανικής Ένωσης Χημικών, Journal of the American Chemical Society.
Η Crater Lake στο Όρεγκον φημίζεται για τη μεγάλη καθαρότητα των νερών της, γεγονός που την κατατάσσει στην πρώτη θέση παγκοσμίως ως την καθαρότερη λίμνη στον κόσμο.
Η λίμνη τροφοδοτείται με νερό από τις μεγάλες ποσότητες χιονιού που λιώνουν από τα γύρω βουνά και -το σημαντικότερο- δεν έχει ούτε παραποτάμους να χύνονται στο εσωτερικό της, αλλά ούτε και «εισόδους» ή ανοίγματα σε κάποιο σημείο, που να τη φέρνουν σε επαφή με άλλα ύδατα.
Καταγάλανα νερά, σχεδόν διάφανα, καλύπτουν ολόκληρη την επιφάνεια της λίμνης, που φτάνει τα 6 μίλια σε πλάτος, ενώ οι μαγικές αντανακλάσεις συνθέτουν ένα εντυπωσιακό φυσικό τοπίο.
Επιπλέον, στο κέντρο της λίμνης δεσπόζει ένα μικρό νησάκι, το οποίο αποτελεί σπουδαίο βιότοπο για διάφορα πτηνά που ενδημούν στην περιοχή. Δημοφιλής ανάμεσα στους επισκέπτες για ψάρεμα, καταδύσεις και πεζοπορία στις ακτές, η Crater Lake αποτελεί έναν από τους καλύτερους προορισμούς όλες τις εποχές του χρόνου.
«Το μπάνιο στα κατακάθαρα νερά της είναι μια μοναδική εμπειρία, ενώ μια βουτιά στο βυθό με τα μάτια ορθάνοιχτα ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο μια μοναδική… υδάτινη εμπειρία. Άλλωστε, εδώ οι μάσκες είναι… περιττές!», λέει ένας επαγγελματίας δύτης.
Η οριστικοποίηση της εμφάνισής του θα γίνει μέσα στους επόμενους δύο μήνες. Μία αιφνίδια άνοδος της θερμοκρασίας της θάλασσας στον Ειρηνικό Ωκεανό και η ταχεία κίνηση των θερμών υδάτινων μαζών προς την ανατολή, αυξάνει την ανησυχία ότι το φαινόμενο Ελ Νίνιο, κατά τη διάρκεια αυτού του έτους, θα είναι το ισχυρότερο εδώ και δεκαετίες, προειδοποιεί αυστραλός επιστήμονας του κλίματος.
Το φαινόμενο Ελ Νίνιο, που συνίσταται στην αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειας της θάλασσας στον Ειρηνικό Ωκεανό, επηρεάζει τις κινήσεις των ανέμων και προκαλεί πλημμύρες και ξηρασία σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.
Πολλά μοντέλα μετεωρολογικής πρόβλεψης δείχνουν ότι το Ελ Νίνιο είναι πιθανόν να αναπτυχθεί περί τα μέσα του έτους, αλλά είναι πολύ νωρίς για να γίνουν εκτιμήσεις σχετικά με την έντασή του, ανακοίνωσε η Παγκόσμια Μετεωρολογική Υπηρεσία του ΟΗΕ στις 15 Απριλίου.
Ο δρ Γουεντζού Κάι, του Commonwealth Scientific and Industrial Research Organisation της Αυστραλίας, δήλωσε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας του Ειρηνικού Ωκεανού, επάνω από τα επίπεδα που καταγράφηκαν σε άλλες χρονιές εμφάνισης του Ελ Νίνιο και η ταχεία κίνηση των θερμών υδάτινων μαζών προς ανατολάς αυξάνει την ανησυχία για την εμφάνιση ενός ισχυρού φαινομένου Ελ Νίνιο φέτος.
Ένα ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο εμφανίζεται νωρίς και έχουμε παρατηρήσει αυτό το γεγονός τους τελευταίους δύο μήνες, πράγμα ασυνήθιστο. Ο άνεμος που προκάλεσε τη θέρμανση είναι ισχυρός και δημιουργεί τις αναγκαίες προϋποθέσεις, δηλαδή τη συγκέντρωση ήδη μεγάλης θερμότητας στο σύστημα ώστε να προκληθεί ένα ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο, εξηγεί ο επιστήμονας.
Σύμφωνα με τους μετεωρολόγους, η προοπτική της εμφάνισης του Ελ Νίνιο θα οριστικοποιηθεί τους επόμενους δύο μήνες, αν και η πρόβλεψη της έντασής του είναι δύσκολη.
Η πιθανότητα ανάπτυξης ενός φαινομένου Ελ Νίνιο κατά τη διάρκεια του 2014 υπερβαίνει το 70%, ανακοίνωσε η Μετεωρολογική Υπηρεσία της Αυστραλίας στις 8 Απριλίου. Η επόμενη πρόβλεψη θα ανακοινωθεί αύριο, ενώ η πρόβλεψη της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας του Τόκιο για το φαινόμενο αναμένεται εντός των επομένων δύο εβδομάδων.
Η χρονιά 1997-1998 ήταν η χειρότερη ως προς τις συνέπειες του φαινομένου. Τότε οι εκτεταμένες πλημμύρες του ποταμού Γιανγκτσέ είχαν προκαλέσει τον θάνατο 1.500 ανθρώπων. Ένα ισχυρό φαινόμενο Ελ Νίνιο αυξάνει επίσης τις ανησυχίες για επιπτώσεις στη γεωργική παραγωγή στην Ασία και την Αυστραλία.
Ήδη από την αρχαιότητα ο φιλόσοφος Αριστοτέλης στο έργο του «Περί ύπνου και εγρηγόρσεως» εξηγεί ότι δεν βλέπουν όνειρα μόνο οι άνθρωποι, αλλά και όλοι οι ζώντες οργανισμοί στη γη, το νερό και τον αέρα. Οι σύγχρονοι επιστήμονες έρχονται να επιβεβαιώσουν τον Σταγειρίτη αποδεικνύοντας ότι τα ζώα βλέπουν όνειρα.
Οι πρώτες μελέτες για το αν τα ζώα ονειρεύονται ή όχι, άρχισαν στη δεκαετία του 1960. Το 1965 οι επιστήμονες έγραψαν σε σχετικά περιοδικά μελέτες που αναφέρουν ότι και τα ζώα όπως οι άνθρωποι έχουν το στάδιο ύπνου REM (rapid eye movement) - πρόκειται για το πέμπτο στάδιο του ύπνου που διακρίνεται από τη γρήγορη κίνηση των ματιών και αντιστοιχεί στον λεγόμενο ελαφρύ ύπνο.
Ο νευρολόγος κτηνίατρος Adria Morrison παρατήρησε ότι οι γάτες κατά τη διάρκεια του ύπνου τους κινούνται και συχνά μοιάζουν σαν να κυνηγούν ποντίκια, ενώ παρόμοια δραστηριότητα παρατηρήθηκε και στους σκύλους.
Οι επιστήμονες εκτός από την παρατήρηση χρησιμοποίησαν και ανώδυνες ηλεκτρικές και χημικές μεθόδους για να ερευνήσουν αν τα ζώα ονειρεύονται. Το 2007 ερευνητές από το πανεπιστήμιο MIT στις ΗΠΑ, έκαναν πειράματα σε αρουραίους καταγράφοντας τις δραστηριότητες των νευρώνων τους στο τμήμα του εγκεφάλου τους που ονομάζεται ιππόκαμπος και στο οποίο γίνεται η κωδικοποίηση των αναμνήσεών τους.
Οι επιστήμονες ηχογράφησαν τη δραστηριότητα των νευρώνων των αρουραίων, ενώ έτρεχαν στους λαβυρίνθους τους κατά τη διάρκεια της ημέρας και ανακάλυψαν ότι οι νευρώνες είχαν την ίδια ακριβώς κινητικότητα και κατά τη διάρκεια του ύπνου των ζώων αυτών.
Οι μελετητές διαβεβαιώνουν ότι οι έρευνες αποδεικνύουν ότι όπως ακριβώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στον ύπνο τους το ίδιο κάνουν και γάτες, πουλιά, ποντίκια και άλλα ζώα.
O Ρόνι Σάλβις είναι ο Spiderman. Ο γνωστός στάντμαν, αθλητής και παρκουρίστας έβαλε τη στολή του σούπερ ήρωα και «αναστάτωσε» την πόλη Πρόβο της Γιούτα με τις εκπληκτικές κινήσεις του.
Πραγματοποιώντας επικίνδυνα κόλπα και υπερπηδώντας εμπόδια, κάνοντας parkour, το αποτέλεσμα των κινήσεων του είναι πολύ κοντά στο αποτέλεσμα που μπορεί κανείς να δει στην υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ, χωρίς τη βοήθεια οπτικών εφέ. Μόνο με τις δυνάμεις και το ταλέντο του.
«Πετάει» μαζί με τις χήνες του! - Δείτε τις φωτογραφίες. Δεν έχει φτερά ούτε ράμφος αλλά αυτό δεν εμποδίζει τις χήνες να θεωρούν τον Christian Moullec τη… μαμά τους (!) και να πετούν μαζί του όπως κάθε κοπάδι!
Ο 52χρονος Γάλλος μεγάλωσε τις χήνες στα χέρια του από πολύ μικρές κι έτσι εκείνες τον αναγνωρίζουν ως γονιό τους και τον ακολουθούν παντού- και στον ουρανό όπου πετούν όλοι μαζί σε τέλειο «V» σχηματισμό, ο Moullec με το ανεμόπτερό του και οι χήνες με τα φτερά τους- ένα αναμφίβολα εντυπωσιακό θέαμα.
Ο ίδιος εξομολογείται στη Daily Mail πως ευχαριστεί τις χήνες ύστερα από κάθε «πτήση» για το καταπληκτικό δώρο που του προσφέρουν, να μπορεί να τις δει να πετούν από τόσο κοντά.
Ο Moullec πετά με τις χήνες του εδώ και 15 χρόνια, ζει και αναπνέει γι’ αυτές και ο εκπληκτικός δεσμός τους αναδεικνύει τη σχέση που μπορεί να αναπτύξει ο άνθρωπος με τα πουλιά.
Πρώην μετεωρολόγος, ο 52χρονος αφιέρωσε 17 χρόνια εκπαιδεύοντας ορφανές χήνες για να τον μάθουν ως μητέρα. Για το σκοπό αυτό μοιράζεται το σπίτι του στη Βρετάνη και ενίοτε και το υπνοδωμάτιό του με τη σύζυγο, τα τρία παιδιά του και τις… νεογέννητες χήνες.
«Πρέπει πάντα να νιώθουν πως η θέση τους είναι δίπλα μου», εξηγεί.
«Πέταξε» για πρώτη φορά στη Γαλλία το 1996 κι έκτοτε έκανε πολλές πτήσεις με τις χήνες στην Ευρώπη. Τα χρήματα που συγκέντρωσε από τις επιδείξεις του συνέβαλαν στη διάσωση ενός είδους αγριόχηνας που βρισκόταν στο χείλος της εξαφάνισης.
«Η γυναίκα μου κι εγώ καταφέραμε να δημιουργηθούν νέες αποικίες σε κατάλληλα σημεία στην Ευρώπη», λέει ο ίδιος.
Θαυμάσια ενσταντανέ από ψηλά που απεικονίζουν τη μεγαλοπρέπεια του κόσμου μας! Αν ψάχνετε έμπνευση και πίστη στα της Γης, οι φωτογραφίες του Yann Arthus-Bertrand είναι ό,τι ακριβώς αναζητάτε!
Ο φωτογράφος που από το 1994 έχει βαλθεί να μας κάνει να σκεφτούμε σε παγκόσμιο επίπεδο, εγκαταλείποντας τη σιγουριά του γνώριμου περιβάλλοντός μας, έχει τον τρόπο να πείθει και τον πλέον κακόπιστο.
Θέλοντας να περάσει λοιπόν το μήνυμα της αειφόρου ανάπτυξης αλλά και της παγκόσμιας ειρήνης, μας χαρίζει διαρκώς ασύλληπτα στιγμιότυπα του πλανήτη μας, βγαλμένα κατευθείαν από τον κόσμο των παραμυθιών.
Απολαύστε λοιπόν τον κόσμο μας όπως σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε και... σκεφτείτε.
Παγοθραυστικό στον κόλπο Resolute του Καναδά
Εργάτης ξεκουράζεται πάνω σε μπάλες βαμβακιού στο Korhogo της Ακτής του Ελεφαντοστού
Κοπάδι προβάτων στην περιοχή Tierra del Fuego της Αργεντινής
Ορεινό ηφαιστειογενές τοπίο στην επαρχία Myrdalsjοkull της Ισλανδίας, με τη ζωή να ξεκινά εκ νέου μόλις τα ποτάμια λάβας καταλαγιάσουν
Το «δέντρο της ζωής» στο εθνικό πάρκο Tsavo της Κένιας, με την ακακία να αποτελεί πράγματι πηγή ζωής καταμεσής της σαβάνας
Ελέφαντες στο δέλτα του ποταμού Okavango της Μποτσουάνα
Πολύχρωμο πλήθος στο Abengourou της Ακτής Ελεφαντοστού χαιρετά τον φωτογράφο
Ο διαμέτρου 5 χιλιομέτρων κρατήρας Gosses Bluff της Αυστραλίας που σχηματίστηκε από πτώση μετεωρίτη κάπου 135 εκατομμύρια χρόνια πριν
«Νεκροταφείο» ιρακινών αρμάτων μάχης στο Κουβέιτ, ζοφερό ενθύμιο του Πολέμου του Κόλπου
Βιότοπος στη Μαδαγασκάρη, έκτασης 853 τετραγωνικών χιλιομέτρων, που χαρακτηρίστηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO το 1990
Οχυρωμένο χωριό στην κοιλάδα Rheris του Μαρόκο, σχεδιασμένο για να παρέχει άλλοτε προστασία από τους εισβολείς, είναι σήμερα ιδανικό καταφύγιο για τη ζέστη
Κοιτάσματα πετρελαίου στην Αλμπέρτα του Καναδά, η μεγαλύτερη μάλιστα δεξαμενή αργού πετρελαίου του κόσμου, που προμηθεύει περισσότερα από 1 εκατ. βαρέλια την ημέρα
Χωριό σε «ξυλοπόδαρα» στα κοραλλιογενή νησιά Samales των Φιλιππίνων
Φθινοπωρινό δάσος φυλλοβόλων και κωνοφόρων στο Κεμπέκ του Καναδά, έκτασης 4.600 τετραγωνικών χιλιομέτρων, αναγνωρισμένος βιότοπος από την UNESCO το 1988
Ρυζοχώραφα στο Νεπάλ, στις βουνοκορφές των Ιμαλαΐων, σε υψόμετρο 3.000 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας
Δρόμος που διακόπτεται από αμμόλοφο στην αιγυπτιακή κοιλάδα του Νείλου
Η κωμόπολη Koh Pannyi στον κόλπο Phand Nga της Ταϊλάνδης, χτισμένο από μουσουλμάνους ναυτικούς της Μαλαισίας δύο αιώνες πριν
Πολυπληθής συνοικία του Καράκας σκαρφαλωμένη πάνω στους λόφους της Βενεζουέλας
Αμερικανικό νεκροταφείο στη Γαλλία, κληρονομιά του Α' Παγκοσμίου Πολέμου
Παγόβουνα και πιγκουίνος στην Ανταρκτική, την έκτη ήπειρο που τόσο βάλλεται από την κλιματική αλλαγή
Το παλάτι Darul Aman στην Καμπούλ του Αφγανιστάν, που έχει γκρεμιστεί και ανακατασκευαστεί αναρίθμητες φορές
Φάλαινα στα ανοιχτά της Αργεντινής, επιστρέφοντας από το μακρύ ταξίδι της στους πάγους
