Κατά τη διάρκεια των μηνιαίων μετρήσεων πανίδας στο Δέλτα Καλαμά παρατηρήθηκε ανήλικος λαφιάτης... Πρόκειται για ένα φίδι μη δηλητηριώδες, που φτάνει τα 2,6 μέτρα σε μήκος!
Δείτε το βίντεο
Πηγή: http://www.enikos.gr
Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014
Το μεγαλύτερο φίδι που ζει στην Ελλάδα
Κατά τη διάρκεια των μηνιαίων μετρήσεων πανίδας στο Δέλτα Καλαμά παρατηρήθηκε ανήλικος λαφιάτης... Πρόκειται για ένα φίδι μη δηλητηριώδες, που φτάνει τα 2,6 μέτρα σε μήκος!
Δείτε το βίντεο
Πηγή: http://www.enikos.gr
«Μαγικό» τοπίο η γη από το διάστημα
Ο ταλαντούχος φωτογράφος Γκιγιέρμε Χουίν, εκμεταλλεύτηκε κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα 80GB με φωτογραφίες από τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού που είχαν τραβήξει από το 2011 έως το 2014 και δημιούργησε ένα εκπληκτικό βίντεο για το πώς φαίνεται η Γη από το διάστημα.
Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο:
Πηγή: http://www.enikos.gr
Η πιο εντυπωσιακή στάση μετρό στον κόσμο
Με το στόμα ανοιχτό έμειναν το περασμένο Σάββατο οι πρώτοι επιβάτες που επισκέφτηκαν την πιο ακριβή αλλά και πιο εντυπωσιακή στάση μετρό που έχει κατασκευαστεί ποτέ.
Στην καρδιά του Μανχάταν, η φουτουριστική στάση μετρό Fulton Center κόστισε 1,4 δισ. δολάρια και εντυπωσιάζει με τη γυάλινη οροφή της αλλά και το μέγεθός της.
Είναι κατασκευασμένη κυρίως από αλουμίνιο και γυαλί ενώ στο κέντρο δεσπόζει ένας τεράστιος γυάλινος τρούλος που διαχέει το φως προς όλες τις κατευθύνσεις. Οι αντιρδάσεις των νεοϋορκέζων όμως είναι διχασμένες καθώς κάποιοι υποκλίνονται στην ομορφιά του Fulton Center κι άλλοι έξανίστανται για το τεράστιο κόστος της και μιλούν για σπατάλη.
Δείτε το βίντεο
Πηγή: http://www.enikos.gr
Το μυστήριο όσων γεννήθηκαν έως το 1985..
Όσοι ανήκετε σε αυτές τις ηλικίες…θα καταλάβετε:
«H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να… μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.. Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάζαμε τα κόκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντας μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες greekmagazino.com μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη.
Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη! Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια!
Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί…»!!!
Πηγή: http://www.newsnowgr.com
Πυραυλοκίνητο ποδήλατο σπάει ρεκόρ με 333 χλμ/ώρα
«Είμαι τυχερός που το κεφάλι μου είναι ακόμη ενωμένο με το σώμα μου».
Ο Francois Gissy είναι ένας τρελο-Γάλλος που προσαρμόζει πυραύλους σε ένα ποδήλατο και γυρίζει τον κόσμο, σπάζοντας ρεκόρ ταχύτητας!
Στην τελευταία του προσπάθεια μάλιστα, ο Gissy κατάφερε ούτε λίγο-ούτε πολύ να πιάσει τα 333 χλμ/ώρα, σπάζοντας το ρεκόρ! Μάλιστα, κατάφερε να πιάσει τη μέγιστη ταχύτητα σε μόλις 4,8 δευτερόλεπτα!
Αν και ο ίδιος έχει πιάσει αρκετές φορές πάνω από 250 χλμ/ώρα με μοτοσυκλέτες, με το ποδήλατο έχει φτάσει σε μεγαλύτερες ταχύτητες, χωρίς να έχει μάλιστα το πλεονέκτημα των αεροδυναμικών φέρινγκ, της οπίσθιας ανάρτησης ή ακόμη και των δισκοφρένων!
Παρά την προσθήκη του πυραύλου, όλα τα ρεκόρ γίνονται με ένα κοινό ποδήλατο. Για την ακρίβεια, ο Francois Gissy χρησιμοποιήσει τρεις μικρούς προωθητήρες που τροφοδοτούνται από υπερσυμπυκνωμένο, υπεροξείδιο υδρογόνου.
Όσο για το πώς αισθάνεται κάποιος που τρέχει με πάνω από 300 χλμ/ώρα σε ένα κοινό ποδήλατο, ο Francois Gissy απαντά: «Πρέπει να ξέρεις γιατί ο άνεμος προκαλεί τόσο ισχυρές ζημιές κατά τη διάρκεια ισχυρών καταιγίδων. Είμαι τυχερός που το κεφάλι μου είναι ακόμη ενωμένο με το σώμα μου!»
Δείτε φωτογραφίες και βίντεο...
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Μοτοσικλετιστής καταγράφει την πτώση του
Πως είναι να πέφτεις από την μηχανή με 90 χιλιόμετρα την ώρα; Την απάντηση δίνει ένας μοτοσικλετιστής ο οποίος κατέγραψε την πτώση του με κάμερα από το κράνος του ενώ κινούταν σε αυτοκινητόδρομο της Γερμανίας.
Δείτε το βίντεο:
Πηγή: http://www.enikos.gr
Οι μεγαλύτερες ανατροπές στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο
Η μπάλα στα δίχτυα και… τα μυαλά στα κάγκελα σε 10 συγκλονιστικά ματς.
Οι στιγμές μοναδικές. Οι χαρές που προσφέρει το ποδόσφαιρο έχουν κάνει πολλούς να φωνάξουν, να κλάψουν, να πανηγυρίσουν έξαλλα, ακόμη και να ανέβουν στα κάγκελα του γηπέδου, μη μπορώντας να κρύψουν τα συναισθήματα τους. Πώς να γίνει άλλωστε; Οι ανατροπές που έχουν συμβεί είναι επικές.
Η μπάλα μπορεί να… έκανε βόλτες στο γήπεδο, αλλά όταν έβρισκε δίχτυα έκανε τους φιλάθλους να πετάγονται από τις θέσεις τους και τα σκορ να αλλάζουν, τόσο δραματικά κάποιες φορές που έρχονταν τα πάνω κάτω. Τι να θυμηθεί, τι να ξεχάσει κανείς στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο;
Οι ανατροπές ουκ ολίγες, αλλά έπρεπε να ξεχωρίσουμε ορισμένες. Τις δέκα καλύτερες. Όπως; Παιχνίδια της Άρσεναλ, της Μπαρτσελόνα, της Λα Κορούνια, της Μπάγερν, της Μάντστεστερ και φυσικά έναν τελικό για πολλά… όσκαρ και ακόμα περισσότερα καρδιακά.
Για πάμε με στόχο την πιο θεαματική ανατροπή…
10. Άρσεναλ-Ρεντινγκ 7-5 (30/10/2012)
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία, όχι μόνο του ευρωπαϊκού αλλά του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η Αρσεναλ με το εξωπραγματικό 7-5 επί της Ρέντινγκ στο πλαίσιο του Γ΄ Γύρου του Λιγκ Καπ έκανε το… μπαμ. Τα έφερε όλα… τούμπα, αφού μέχρι τις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου έχανε με 0-4.
Πρόκειται για ένα ματς που δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ κανείς μέσα από το οποίο αναδεικνύεται το μεγαλείο και η άγρια ομορφιά του ποδοσφαίρου. Η σπουδαία νίκη της ομάδας του Aρσέν Βενγκέρ έγραψε ιστορία.
9. Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο Μαδρίτης (12/3/1997)
Έσπασαν καρδιές στο ματς για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ισπανίας, καθώς από 0-3 κατέληξε στο… 5-4!
Το να σκοράρει μία ομάδα τρία γκολ στο «Καμπ Νόου» μόνο εύκολη υπόθεση δεν είναι. Κι όμως, οι «ροχιμπλάνκος» έκαναν το παιχνίδι τους και άφησαν άφωνους –αρχικά- τους Φίγκο, Ρονάλντο και τα άλλα παιδιά. Ο Μίλινκο Πάντιτς είχε κέφια και έτσι κατάφεραν να προηγηθούν με 3-0 στο ημίωρο.
Ο κόουτς της Μπάρτσα κατάλαβε ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει και έτσι πήρε το ρίσκο. Έπαιξε πιο επιθετικά, βάζοντας ως αλλαγές τους Πίτσι και Στόιτσκοφ αντί των Μπλαν και Ποπέσκου. Και εγένετο το θαύμα… Στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου ο Ρονάλντο πέτυχε δύο γκολ, ενώ ακόμη τρία επιτεύχθηκαν μεταξύ 67΄ και 83΄ από τον ίδιο και τους Φίγκο και Πίτσι. Έτσι, μοιραία έγινε το 5-4.
8. Τζένοα-Ρόμα 4-3 (20/2/2011)
Κι όμως, η Τζένοα εξέθεσε την Ρόμα. Ήταν ένα παιχνίδι της Serie A. Η Ρόμα κατάφερε να προηγηθεί με τρία γκολ διαφορά, αλλά η χαλάρωση μόνο καλό δεν της έκανε. Πίστεψε πως νίκησε και πως τελείωσε το ματς, αλλά η Τζένοα πίσω είχε την ουρά. Με μια δριμεία αντεπίθεση έστειλε τέσσερις φορές τη μπάλα στα δίχτυα και… τελικό αποτέλεσμα 4-3!
7. Ρεάλ Μαδρίτης-Μπορούσια Μένχενγκλάντμπαχ 1-5και 4-0 (1985)
Στον τρίτο γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ «συναντήθηκαν» η Ρεάλ και η Μπορούσια. Οι Γερμανοί ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, σε αντίθεση με τους Ισπανούς που έμοιαζαν «πεθαμένοι». Ο Χουανίτο το είχε πει όμως. «90 λεπτά στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου είναι πολλά». Και είχε δίκιο ο στράικερ. Η μισή δουλειά έγινε στο πρώτο ημίχρονο, αλλά 95.000 θεατές έπρεπε να περιμένουν άλλα 45΄. Τελικά, στα τελευταία 10 λεπτά έγινε το… μπαμ. Ο Χόρχε Βαλντάνο και ο Κάρλος Σαντιγιάνα πήραν τους Μαδριλένους από το χέρι και τους οδήγησαν στην πιο… απίστευτη νίκη, την οποία οι ποδοσφαιρόφιλοι θεωρούν ως μία από τις συγκλονιστικότερες και θεαματικότερες στην ιστορία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Και πάμε στο Τσάμπιονς Λιγκ. Σε αναμετρήσεις που έχουν κλέψει την παράσταση και κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει.
6. Λα Κορούνια-Παρί Σαν Ζερμέν 4-3 (2000-2001)
Η Παρί προηγήθηκε με 3-0 μέσα στην Ισπανία(Οκότσα 29', Λερουά 43',55'). Πήγε στα αποδυτήρια με άλλον αέρα, αλλά φαίνεται ότι αέρα είχαν πάρει και τα μυαλά των Γάλλων. Τίποτα δε είχε τελειώσει, προς θλίψη τους, καθώς κατέληξαν να φύγουν με σκυμμένα τα κεφάλια. Η Κουρούνια τους περίμενε στη γωνία και με τέσσερα γκολ, όλα στο δεύτερο ημίχρονο, γύρισε το ματς σε 4-3, με σκόρερ τον Παντιάνι, που πέτυχε χατ τρικ (57',76',84) και τον Τριστάν (60').
5. Ντιναμό Κιέβου-Μπάγερν 3-3 (1998-1999)
Τι κι αν προηγήθηκε στο σκορ με δυο γκολ διαφορά; Η Ντιναμό Κιέβου πίστευε ότι ήταν κοντά στο να εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Γελάστηκε όμως, καθώς ο συγκεκριμένος ημιτελικός έμελλε να είναι συγκλονιστικός. Μπροστά σε 90.000 φιλάθλους, που είχαν γεμίσει ασφυκτικά το γήπεδο, έχασε το εισιτηριο. Της το πήρε μέσα από τα χέρια της η Μπάγερν, ισοφαρίζοντας σε 3-3, με σκόρερ τους Τάρνατ (45'), Έφεμπεργκ (78') και Γιάνκερ (88') και οι Σεφτσένκο (16', 43') και Κοσόφσκι (53'), που είχαν πετύχει τα γκολ της Ντιναμό, δε μπορούσαν να το πιστέψουν.
4. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Ρεάλ Μαδρίτης 4-3 (2002-2003)
Αναμέτρηση για τους «8» της διοργάνωσης. Η Ρεάλ ξεκίνησε δυναμικά και πήρε κεφάλι στο σκορ με τον εκπληκτικό Ρονάλντο να βρίσκει δίχτυα τρεις φορές. Το θέμα για τη Γιουνάιτεντ όμως, δεν ήταν η πρόκριση, καθώς αυτή είχε κάνει… φτερά, έτσι κι αλλιώς. Ήταν το γόητρο όμως. Οι Άγγλοι δεν παράτησαν τα όπλα και γύρισαν το παιχνίδι, με τους Φαν Νίστελρόι (49') και Μπέκαμ (71',85'), αλλά και ένα αυτογκόλ του Ελγκέρα (52').
3. Τσέλσι-Λίβερπουλ 4-4 (2008-2009)
Η Τσέλσι πέρασε στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, μετά από ,μια μεγαλειώδη προσπάθεια όμως. Έπρεπε να τα δώσει όλα για να ανατρέψει την κατάσταση στο παιχνίδι για τα προημιτελικά, το οποίο ήταν κάτι παραπάνω από συγκλονιστικό! Η Λίβερπουλ προηγήθηκε με 2-0, η Τσέλσι πέρασε μπροστά στο σκορ με 3-2, οι «κόκκινοι» ξαναπήραν το προβάδισμα με 4-3, για να έρθει στο τέλος ο Λάμπαρντ να γράψει το τελικό 4-4.
Για την ιστορία στο ματς σκόραραν οι Ντρογκμπά (51'), Άλεξ (57'), Λάμπαρντ (76', 89') και οι Αουρέλιο (19'), Αλόνσο (28'), Λούκας( 81'), Κάιτ (83').
2. Ντεπορτίβο Λα Κορούνια-Μίλαν 5-4 (2003-04)
Δε θα αναφερθούμε σε ένα παιχνίδι, αλλά σε δύο, καθώς εδώ η ανατροπή ήρθε… στην πρόκριση. Αναφερόμαστε στις αναμετρήσεις Μίλαν-Λα Κορούνια 4-1 (23/03/04) και Λα Κορούνια-Μίλαν 4-0 (07/04/04, για τη φάση των «16» στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Από την στιγμή που το Κύπελλο πρωταθλητριών μετονομάστηκε σε Τσάμπιονς Λιγκ, το 1992 μόνο μία ομάδα κατάφερε να ανατρέψει διαφορά τριών γκολ στο δεύτερο παιχνίδι. Τότε, η Ντεπορτίβο Λα Κορούνια πρόσφερε θέαμα –δικαίως είχε και το παρατσούκλι «SuperDepor». Τότε, το 2004, κατάφερε το ακατόρθωτο απέναντι στην Μίλαν. Αν και αρχικά, οι Ισπανοί ηττήθηκαν με 4-1 στο «Σαν Σίρο», κατάφεραν να στείλουν τους «ροσονέρι» στην… κόλαση.
Μπορεί οι τελευταίοι να φάνταζαν ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για την πρόκριση, μετά τη μεγαλειώδη νίκη τους στην Ιταλία, αλλά στον επαναληπτικό αγώνα της Γαλικίας, η Ντέπορ σημείωσε τέσσερα γκολ κρατώντας το μηδέν στην άμυνα της και με συνολικό σκορ 5-4 πέτυχε μία επική ανατροπή.
1. Μίλαν-Λίβερπουλ 3-3 (2004-05)
Ένας τελικός που θα μείνει για πάντα χαραγμένος στο μυαλό κάθε ποδοσφαιρόφιλου και στις καρδιές των οπαδών της Μίλαν, αλλά κυρίως της Λίβερπουλ.
Ποιος να ξεχάσει αυτό το παιχνίδι; Οι Μιλανέζοι προηγήθηκε στο ημίχρονο με 3-0, με ένα θεαματικό γκολ του Πάολο Μαλντίνι με το «καλημέρα» (1΄) και τον Κρέσπο να σκοράρει εις διπλούν (39΄, 44΄). Η Λίβερπουλ επέστρεψε δριμύτερη στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο όμως. Τζέραρντ (54'), Σμίτσερ (56') και Αλόνσο (60') έφεραν το παιχνίδι στα ίσα και της έδωσαν την ευκαιρία να το πάει στην παράταση. Και επειδή ο τολμών νικά, το ίδιο έκαναν και οι Άγγλοι. Στην παράταση κατέκτησαν το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ.
Κι ένα ματς bonus που κανένας ποδοσφαιρόφιλος δεν μπορεί να λησμονήσει:
Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ-Μπάγερν Μονάχου 2-1 (1999)
Αν μη τι άλλο είναι ένας από τους συναρπαστικότερους αγώνες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, καθότι ουδείς περίμενε αυτό που θα συνέβαινε στις καθυστερήσεις. Στις 26 Μαΐου του 1999 στο Καμπ Νου της Βαρκελώνης διεξάγεται ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα στη Μάντσεστερ και τη Μπάγερν.
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν με τον καλύτερο τρόπο, καθώς στο 6ο λεπτό κέρδισαν φάουλ έξω από την περιοχή του Σμάιχελ και είδαν τον Μάριο Μπάσλερ στέλνει τη μπάλα με αριστοτεχνικό τρόπο τη μπάλα στα δίχτυα, κάνοντας έτσι το 0-1 για τους παίκτες του Ότμαρ Χίτσφελντ. Το Μόναχο άρχισε να γίνεται το φαβορί της αναμέτρησης και ιδίως από τη στιγμή που τα λεπτά περνούσαν και η Γιουνάιτεντ δεν αντιδρούσε. Οι φίλοι της είχαν «παγώσει» στις εξέδρες, καθώς έβλεπαν την αήττητη –μέχρι στιγμής- στην διοργάνωση να παρακολουθεί τους Βαυαρούς να εξακολουθούν να χάνουν ευκαιρίες, αλλά ο Σμάιχελ με μια εκπληκτική εμφάνιση δεν άφηνε την εστία του να παραβιαστεί ξανά.
Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον έκανε δύο αλλαγές που κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή έφεραν τα πάνω κάτω προς όφελος της Μάντσεστερ. Στο 67΄ βγάζει τον Μπλόνγκβιστ και περνάει στη θέση του τον Τέντι Σέριγχαμ, ενώ στο 81΄βάζει τον Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ στη θέση του Άντι Κόουλ, δείχνοντας έτσι ότι θα τα παίξει όλα για όλα μέχρι το τελευταίο σφύριγμα.
Δίνονται 3 λεπτά σαν χρόνος καθυστερήσεων και η αγωνία χτυπάει… κόκκινο. Ώσπου ο Μπέκαμ χτυπάει ένα κόρνερ, οι αμυντικοί διώχνουν, αλλά η μπάλα έρχεται στον Σέριγχαμ, που κάνει με σουτ το 1-1. Το ματς έρχεται στα ίσα στο 91ο λεπτό. Η Γιουνάιτεντ έχει ξανά τη μπάλα, και το κέρδος είναι ακόμα ένα κόρνερ. Ο Μπέκαμ πάλι στη γωνία. Το χτυπάει με περισσότερη δύναμη από ότι στο 1-1. Η άλλη αλλαγή του σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ, πετάγεται, πιάνει την κεφαλιά και κάνει το 2-1. Τώρα πια, το σύνθημα είναι «Manchester United reached the promised land». Η μεγαλύτερη ανατροπή έχει μόλις συντελεστεί και η Μάντσεστερ κατακτά τον τίτλο της Πρωταθλήτριας Ευρώπης για δεύτερη φορά στην ιστορία της.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Βίντεο που δεν πρόκειται να βρείτε ποτέ στο ίντερνετ
Οι καταγραφές-ντουκουμέντα που έμειναν αθέατες από το ευρύ κοινό.
Οι κάμερες ασφαλείας βρίσκονται πλέον σε κάθε γωνία των μοντέρνων μεγαλουπόλεων και λίγα είναι τα δημόσια σημεία που ο «Μεγάλος Αδελφός» δεν κατασκοπεύει συνεχώς με το ηλεκτρονικό του μάτι.
Έτσι, όταν κάτι συμβεί, οι Αρχές έχουν σχεδόν πάντα πρόσβαση σε οπτικό υλικό, κάτι που συχνά είναι εξαιρετικά χρήσιμο για την εξιχνίαση εγκλημάτων αλλά και την καταδίκη των ενόχων.
Παράλληλα, δεν είναι λίγες οι φορές που στα χέρια των Αρχών πέφτουν βίντεο από φρικτά εγκλήματα.
Ωστόσο, συχνά αυτά τα βίντεο είναι απόρρητα και μένουν αθέατα από τα αδηφάγα μάτια του κοινού, καθώς δεν μεταδίδονται από τα ΜΜΕ, ούτε κυκλοφορούν στο ίντερνετ.
Δείτε περιστατικά με βίντεο τα οποία δεν θα δείτε ποτέ...
Η μεγάλη ληστεία των διαμαντιών
Στις 18 Φεβρουαρίου του 2013, στο αεροδρόμιο των Βρυξελών 8 οπλισμένοι άντρες κατάφεραν να κλέψουν διαμάντια αξίας 50 εκατ. δολαρίων από ένα ελβετικό αεροπλάνο.
Η ληστεία ήταν άκρως κινηματογραφική, μιας οι δράστες μπήκαν στο αεροδρόμιο, έχοντας ανοίξει μία τρύπα σε τοίχο ασφαλείας. Κατόπιν ντύθηκαν σαν αστυνομικοί και με δύο οχήματα κατευθύνθηκαν στην περιοχή όπου ένα θωρακισμένο βαν μετέφερε τα διαμάντια στο αεροπλάνο. Μέσα σε 15 λεπτά, φόρτωσαν 130 σάκους διαμάντια στα οχήματά τους και εξαφανίστηκαν. Αν και ήταν εξοπλισμένοι με αυτόματα, δεν έπεσε ούτε μια «τουφεκιά»!
Πιστεύεται ότι οι ληστές είχαν εσωτερική πληροφόρηση, καθώς φαίνεται να γνώριζαν την ύπαρξη μιας ξεκλείδωτης πύλης, κατασκευαστικές εργασίες που γίνονταν στο αεροδρόμιο, ενώ έφτασαν ακριβώς τη στιγμή που τα διαμάντια ξεφορτώνονταν. Παράλληλα, γνώριζαν πώς να μετακινηθούν γρήγορα και αποτελεσματικά στον αποθηκευτικό χώρο του αεροπλάνου, ενώ φαίνεται πως είχαν και στρατιωτική εκπαίδευση.
Όπως θα περίμενε κανείς, το περιστατικό καταγράφηκε από το σύστημα ασφαλείας του αεροδρομίου. Παρόλα αυτά η αστυνομία δεν μπόρεσε να αναγνωρίσει τους ληστές, καθώς φορούσαν μάσκες. Το επίμαχο υλικό παραμένει αθέατο από το κοινό, κάτι που έχει προκαλέσει ερωτηματικά, μιας και δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως ίσως κάποιος να αναγνώριζε τους εγκληματίες από τον τρόπο που κινούνται.
Για την ιστορία, το Μάιο του ΄13, ανακοινώθηκε πως η αστυνομία της Γαλλίας, της Ελβετίας και του Βελγίου είχε συλλάβει πάνω από 20 ανθρώπους που πιστεύεται ότι εμπλέκονται στη ληστεία, ενώ κατασχέθηκε ποσότητα χρημάτων και διαμαντιών. Ωστόσο, μια μεγάλη ποσότητα των κλεμμένων διαμαντιών παραμένει άφαντη μέχρι και σήμερα.
Αυτοκτονία σε ζωντανή μετάδοση
Στις 15 Ιουλίου του 1975, η αμερικανίδα δημοσιογράφος Christine Chubbuck αυτοκτόνησε σε ζωντανή μετάδοση κατά τη διάρκεια της παρουσίας ενός talk show.
Η 29χρονη δημοσιογράφος εργάζονταν στον τηλεοπτικό σταθμό WXLT-TV στη Φλόριντα σαν ρεπόρτερ αλλά και παρουσιάστρια. Τρεις βδομάδες πριν το συμβάν, η Chubbuck είχε πάρει συνέντευξη από ένα σερίφη καθώς ετοίμαζε μια εκπομπή για τις αυτοκτονίες. Αυτός της είπε ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος αυτοκτονίας είναι ο πυροβολισμός στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Μερικές μέρες αργότερα, η Christine είπε σε ένα συντάκτη ότι είχε αγοράσει ένα όπλο και αστειεύτηκε ότι θα αυτοκτονούσε σε ζωντανή μετάδοση. Η κοπέλα ήταν ιδιαίτερα απογοητευμένη από την επιλογή του σταθμού να επικεντρώνεται στη μετάδοση ειδήσεων που θα κυριαρχούν το αίμα και την βία.
Το πρωί της 15ης Ιουλίου, η Chubbuck ενημέρωσε τους συνεργάτες της ότι θα εκφωνούσε μερικές ειδήσεις πριν την παρουσίαση της εκπομπής της. Στα πρώτο οκτώ λεπτά κάλυψε τρεις ειδήσεις εθνικού ενδιαφέροντος και στη συνέχεια ένα περιστατικό πυροβολισμών σε εστιατόριο, που είχε συμβεί την προηγούμενη ημέρα. Ενώ το κανάλι επιχείρησε να προβάλει ένα σύντομο βίντεο των πυροβολισμών, η κασέτα κόλλησε και η εικόνα γύρισε στο στούντιο και την Chubbuck.
«Σύμφωνα με την πολιτική του Καναλιού 40 να σας φέρνει τα τελευταία νέα με "αίμα και έντερα" και σε έγχρωμη εικόνα, θα δείτε τώρα μια πρωτιά, μια απόπειρα αυτοκτονίας», ξεστόμισε η Chubbuck πριν βγάλει το όπλο και αυτοπυροβοληθεί πίσω από το δεξί αυτί. Η γυναίκα έπεσε πάνω στο γραφείο και κατόπιν στο δάπεδο. Η οθόνη μαύρισε γρήγορα και ο σταθμός μετέδωσε μετά μια κάρτα με ανακοίνωση.
Μετά την αυτοκτονία, ο διευθυντής ειδήσεων βρήκε ότι τα χαρτιά από τα οποία η γυναίκα διάβαζε τις ειδήσεις περιείχαν και μια περιγραφή του συμβάντος που μόλις είχε λάβει χώρα και που η Chubbuck είχε αφήσει για τους δημοσιογράφους που θα συνέχιζαν. Και πράγματι όπως σωστά είχε προβλέψει στο σημείωμα, μεταφέρθηκε στο Sarasota Memorial σε κρίσιμη κατάσταση, όπου και πέθανε 14 ώρες αργότερα.
Μετά το θάνατο της Chubbuck, η οποία έπασχε από κατάθλιψη, η οικογένειά της προχώρησε σε ασφαλιστικά μέτρα κατά του WXLT για να εμποδίσει την κυκλοφορία του βίντεο. Η κασέτα κατασχέθηκε και παραδόθηκε στην οικογένεια. Δεν έγιναν αντίγραφα και πιστεύεται ότι το βίντεο έχει καταστραφεί. Μάλιστα, δεδομένου ότι το περιστατικό σημειώθηκε πριν την ευρεία διάδοση του VHS, είναι μάλλον απίθανο να έχει καταγραφεί από κάποιον θεατή.
Το μακελειό στο δημοτικό σχολείο του Κονέκτικατ
Στις 12 Δεκεμβρίου του 2012, ο 20χρονος Άνταμ Λάνζα μπήκε στο δημοτικό σχολείο Sandy Hook του Κονέκτικατ και άνοιξε πυρ σκοτώνοντας 26 ανθρώπους ανάμεσα τους και 20 μικρά παιδιά.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το σχολείο είχε πρόσφατα αναβαθμίσει το σύστημα ασφαλείας και είχε εγκαταστήσει κάμερες. Ωστόσο, η αστυνομία δεν δημοσιοποίησε ούτε μία φωτογραφία με το Λάνζα στο σχολείο, ούτε και βίντεο από την επίθεση, παρά το πλήθος αιτήσεων από ΜΜΕ. Μάλιστα, ο ρεπουμπλικάνος Dan Carter στη Βουλή των Αντιπροσώπων του Κονέκτικατ κατέθεσε νομολογία που θα περιόριζε την πρόσβαση στις διαθέσιμες πληροφορίες. Στις 5 Ιουνίου του 2013 τόσο η Γερουσία, όσο και η Βουλή των Αντιπροσώπων στο Κονέκτικατ πέρασαν μια τροποποίηση του νόμου για την ελευθερία πληροφόρησης ώστε να αποτραπεί η δημοσιοποίηση φωτογραφιών και βίντεο από τη σφαγή στο δημοτικό σχολείο Sandy Hook, καθώς θεωρήθηκε πως τα αρχεία θα διαδίδονταν αστραπιαία στον ιστό, κάτι που θα αποτελούσε μια «αδικαιολόγητη εισβολή στην ιδιωτική ζωή των θυμάτων και των συγγενών τους».
Η μη δημοσιοποίηση υλικού, αποτέλεσε «βούτυρο στο ψωμί» αυτών που έσπευσαν να υποστηρίξουν για άλλη μια φορά θεωρίες συνωμοσίας. Η βασικότερη ήταν, πως η επίθεση είχε ενορχηστρωθεί από την κυβέρνηση ώστε να περάσει πιο αυστηρούς νόμους για τον έλεγχο της οπλοκατοχής. Ως απόδειξη προβάλλονταν ότι ένας 20χρονος θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιήσει μια τέτοιας έκτασης και αποτελεσματικότητας επίθεση, ακολουθώντας ενέργειες που θύμιζαν περισσότερο ειδικά εκπαιδευμένων κομάντο.
Οι αποτρόπαιες καταγραφές κανιβαλισμού
Η περίπτωση του κανίβαλου Armin Meiwes, έγινε γνωστή σε ολόκληρο τον κόσμο. Το 2001, ο Meiwes έβαλε αγγελία σε έναν ιστότοπο με την ονομασία «Το καφέ των κανιβάλων» (The Cannibal Café), αναζητώντας για ένα πρόθυμο θύμα το οποίο «θα σφαχτεί και θα καταναλωθεί».
Στην αγγελία απάντησε ο βερολινέζος Bernd Jürgen Armando Brandes και συμφώνησε να συναντήσει τον Meiwes. Στις 9 Μαρτίου του 2001, οι δύο άντρες συναντήθηκαν στο Ρότενμπουργκ, οπότε και ο Meiwes σκότωσε το θύμα του, ενώ κινηματογράφησε όλο το αποτρόπαιο σκηνικό διάρκειας 2 ωρών. Τους επόμενους 10 μήνες, ο Meiwes έτρωγε το κρέας του ανθρώπου που είχε διατηρήσει σε ψυγιοκαταψύκτη, καταγράφοντας για άλλη μια φορά τα πάντα σε βίντεο. Το υλικό κατασχέθηκε από τις αρχές και σφραγίστηκε.
Η υπόθεση έφτασε στο δικαστήριο, όπου -προς έκπληξη πολλών- ο Meiwes καταδικάστηκε σε κάθειρξη μόλις 8 ετών για ανθρωποκτονία, καθώς κρίθηκε ότι ο Brandes είχε εθελοντικά προσφερθεί να πεθάνει και άρα δεν ήταν φόνος. Ωστόσο, το 2006 η υπόθεση επανεξετάστηκε και ο κανίβαλος καταδικάστηκε σε ισόβια για φόνο.
Η επίθεση στο Πεντάγωνο την 11η Σεπτεμβρίου 2001
Στις γνωστές τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, η προσοχή είχε στραφεί στους Δίδυμους Πύργους, πάνω στους οποίους είχαν ήδη καταπέσει τα δύο αεροσκάφη, όταν η Πτήση 77 των Αμερικανικών Αερογραμμών, έβρισκε «στόχο» το αμερικανικό Πεντάγωνο, κοντά στην Ουάσινγκτον. Το θάνατο βρήκαν οι 59 άνθρωποι που βρίσκονταν στο αεροσκάφος καθώς και 125 άνθρωποι στο κτίριο. Το περιστατικό είδαν δεκάδες άνθρωποι, ενώ καταγράφηκε από πλήθος καμερών ασφαλείας γύρω από το κτίριο. Ωστόσο, το FBI προχώρησε στην κατάσχεση των κασετών και αρνήθηκε να τις παραδώσει στο κοινό.
Το 2004, μια ομάδα υπό την ονομασία Judicial Watch υπέβαλε αίτηση πρόσβασης στο υλικό, επικαλούμενο την ελευθερία πληροφόρησης. Το 2006, το υπ. Άμυνας δημοσιοποίησε το πρώτο επίσημο βίντεο από το περιστατικό, που όμως περιείχε σε ένα μόλις καρέ μια εικόνα του αεροπλάνου. Δύο ακόμη βίντεο δημοσιευτήκαν, δίχως όμως σε αυτά να φαίνεται η Πτήση 77.
Παρά τη δημοσιοποίηση του παραπάνω υλικού, το FBI αρνείται να παραδώσει 84 κασέτες από τη στιγμή της σύγκρουσης , κάτι που όπως είναι φυσικό, έχει δώσει τροφή για πλήθος θεωριών συνωμοσίας σχετικά με το τι πραγματικά συνέβη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Οι ακριβότεροι πόλεμοι της Ιστορίας
Γιατί οι μαζικές ένοπλες συγκρούσεις είναι μια πανάκριβη υπόθεση.
Η οικονομική διάσταση των αιματηρών συγκρούσεων είναι μια συνιστώσα που περνά συνήθως στα «ψιλά» της Ιστορίας, καθώς τη ζοφερή δόξα κλέβουν (και δικαίως) οι τραγικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές και τα εγκλήματα πολέμου που συντελούνται.
Κι όμως, ο οικονομικός όλεθρος που επιφέρει ο πόλεμος στις εμπλεκόμενες πλευρές μόνο λίγος δεν είναι, με τις συνέπειές του να μαστίζουν περαιτέρω τις ζωές όσων επιβίωσαν και να αφήνουν το χνάρι τους βαθιά στο μέλλον.
Είναι λοιπόν γεγονός ότι ο πόλεμος είναι μια πραγματικά πανάκριβη ιστορία, με τα οικονομικά μεγέθη της πληγής να χρειάζονται δεκαετίες για να επουλωθούν.
Πόσο ακριβός είναι όμως ο πόλεμος;
Ακριβώς τόσο …
Αμερικανο-Μεξικανικός Πόλεμος: 1,9 δισ. ευρώ
Η σύγκρουση των δύο χωρών (1846-1849) ξεκίνησε όταν οι ΗΠΑ προσάρτησαν το Τέξας το 1845 και κατόπιν καταπάτησαν το Νέο Μεξικό και την Καλιφόρνια, πριν λεηλατήσουν τελικά την Πόλη του Μεξικού. Οι εχθροπραξίες έληξαν με σύμφωνο ειρήνης το 1849, το οποίο έδινε στις ΗΠΑ μια σειρά από εδάφη του Μεξικού (Καλιφόρνια, Νέο Μεξικό, Αριζόνα, Νεβάδα κ.ά.), με την Αμερική να τα εξαγοράζει πληρώνοντας κάπου 15 εκατομμύρια δολάρια και άλλα 3 εκατ. για την αποπληρωμή παλιότερου χρέους των ΗΠΑ…
Αμερικανική Επανάσταση: 1,95 δισ. ευρώ
Ο αγώνας των ΗΠΑ για ανεξαρτησία ήταν μια ακόμα πολυδάπανη σύρραξη, που ξεκίνησε όταν 13 βρετανικές αποικίες στον Νέο Κόσμο αρνήθηκαν να πληρώσουν την εξοντωτική φορολογία στο αγγλικό στέμμα, απαιτώντας ίσα δικαιώματα με τους βρετανούς πολίτες. Από το 1775-1783, οι λευκοί άποικοι του Νέου Κόσμου πάλεψαν για την ανεξαρτησία τους από τη βρετανική κηδεμονία, σε μια πανάκριβη εκστρατεία που θα έληγε με τη Συνθήκη των Παρισίων το 1783, έξι χρόνια μετά τη Διακήρυξη της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας…
Ισπανο-Αμερικανικός Πόλεμος: 7,2 δισ. ευρώ
Οι Ισπανοί κατείχαν την Κούβα, στα ανοιχτά της αμερικανικής Φλόριντα, κάτι που δεν μπορούσε να δεχτεί ο Ουάσιγκτον, γι’ αυτό και ζήτησε από τους κονκισταδόρες να παραδώσουν τον έλεγχο του νησιού. Και βέβαια όταν οι Ισπανοί αρνήθηκαν, οι Αμερικάνοι έπιασαν τα όπλα για μόλις έναν χρόνο (1898-1899). Σύντομα βέβαια άνοιξε η όρεξη του αμερικανικού επεκτατισμού, που προσάρτησε έτσι πέρα από την Κούβα και το Πουέρτο Ρίκο, το Γκουάμ και τις Φιλιππίνες…
Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: 64 δισ. ευρώ
Ως μια από τις φονικότερες συγκρούσεις της αμερικανικής ιστορίας, ο ζοφερός θεσμός της δουλείας μπήκε στο στόχαστρο της τοπικής κοινωνίας, διχάζοντας τις πολιτείες. Κι έτσι ο Αμερικανός στράφηκε κατά του Αμερικανού σε μια μάχη που όχι μόνο χώρισε το έθνος στα δυο, αλλά έφερε και τον όλεθρο στην οικονομία της χώρας. Οι δυνάμεις της Ένωσης κέρδισαν τελικά τα στρατεύματα της Συνομοσπονδίας, απαλλάσσοντας έτσι τη χώρα από τον ατιμωτικό για το ανθρώπινο είδος θεσμό της σκλαβιάς…
Πόλεμος του Κόλπου: 82 δισ. ευρώ
Σε σημερινές τιμές πάντα, ο πόλεμος στον Περσικό Κόλπο και η οδύσσεια να καμφθούν οι δυνάμεις του Σαντάμ Χουσεΐν ήταν μια πανάκριβη υπόθεση. Όταν ο ιρανικός ηγέτης εισέβαλε στο γειτονικό κρατίδιο του Κουβέιτ το 1990 εγείροντας εδαφικές αξιώσεις, δεν ξεδίψασε η επεκτατική του μανία, γι’ αυτό και απειλούσε κατόπιν τη Σαουδική Αραβία αλλά και σύσσωμο τελικά τον πετρελαιοπαραγωγό αραβικό κόσμο. Μια από τις πρώτες συρράξεις του κόσμου με πλήρη τηλεοπτική κάλυψη έλαβε λοιπόν χώρα όταν η αμερικανική εμπλοκή για να μείνει ο Σαντάμ εκτός Σαουδικής Αραβίας κλιμακώθηκε, με μια δεύτερη επιχείρηση για την απελευθέρωση του Κουβέιτ να ακολουθεί κατά πόδας…
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος: 268 δισ. ευρώ
Ο κόσμος χωρίστηκε στα δυο για τον Μεγάλο Πόλεμο, όπως αποκαλούσαν τότε τη φονικότερη και πιο μαζική σύγκρουση που δυστυχούσε να γνωρίσει η οικουμένη. Η παγκόσμια σύρραξη του 1914 είδε τις χώρες της Αντάντ και τους κατοπινούς συμμάχους τους (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσική Αυτοκρατορία, Ιταλία και ΗΠΑ) να τίθενται αντιμέτωπες με τις Κεντρικές Δυνάμεις (Γερμανία, Αυστροουγγαρία, Οθωμανική Αυτοκρατορία και Βουλγαρία) σε φονικές εχθροπραξίες που επεκτάθηκαν τελικά στη μήκη και τα πλάτη της οικουμένης. Όσο για τα νούμερα, είναι δηλωτικά: περισσότεροι από 70 εκατομμύρια άνθρωποι πήραν μέρος στις εχθροπραξίες, οι απώλειες στρατιωτών και αμάχων υπερέβησαν τα 18 εκατομμύρια, με το κολοσσιαίο των μεγεθών να αντικατοπτρίζεται στο εξωφρενικό φυσικά κόστος του Α’ Παγκοσμίου…
Πόλεμος της Κορέας: 274 δισ. ευρώ
Ένας πόλεμος φαινομενικά στρατηγικής και πολιτικής σημασίας, στο αποκορύφωμα του ψυχροπολεμικού κλίματος της εποχής, έλαβε χώρα στην κορεατική χερσόνησο: η κομμουνιστική Βόρεια Κορέα και οι «κόκκινοι» σύμμαχοί της (Σοβιετική Ένωση και Κίνα) τέθηκαν αντιμέτωποι με την καπιταλιστική Νότια Κορέα και τους δικούς της στρατηγικούς εταίρους, την ενωμένη Δύση (1950-1953). Η χερσόνησος της Κορέας λειτούργησε ως θέατρο επιχειρήσεων για τις πρώτες κοκορομαχίες του Ψυχρού Πολέμου, με τα τρία χρόνια της διάρκειας των μαχών να φέρνουν όλεθρο και καταστροφή σε όλους. Εντελώς αχρείαστος και καλά ξεχασμένος έτσι «σφήνα» καθώς μπήκε στον Β’ Παγκόσμιο και τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ο Πόλεμος της Κορέας δεν ήταν όμως καθόλου αστείος σε όρους απωλειών και οικονομικών πληγών…
Πόλεμος του Βιετνάμ: 594 δισ. ευρώ
Εδώ μιλάμε για τη μεγαλύτερη σύγκρουση των δύο κόσμων, της κομμουνιστικής Ανατολής και της καπιταλιστικής Δύσης δηλαδή, για τις εχθροπραξίες που έστειλαν τον Ψυχρό Πόλεμο κατευθείαν στον κολοφώνα της ζοφερής ακμής του. ΗΠΑ και ΕΣΣΔ έτρεμαν να τεθούν ευθέως αντιμέτωπες, καθώς ο πυρηνικός όλεθρος καραδοκούσε συνεχώς, κι έτσι δεν έχαναν ευκαιρία να προσεταιρίζονται σκοπούς στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη για να κάνουν άλλη μια τραγική επίδειξη των υπερδυνάμεών τους. Η διαβόητη σύγκρουση κράτησε χονδρικά από το 1965-1975, επισκίασε όλες τις συγκρούσεις μετά τον Β’ Παγκόσμιο και ενδυνάμωσε την αντικομμουνιστική ρητορεία στη Δύση. Και βέβαια το κόστος του πολέμου ήταν ασύλληπτο, κλάσμα ωστόσο σε σχέση με τον φόρο σε ανθρώπινες ζωές και την ολική καταστροφή του Βιετνάμ και των κατοίκων του…
Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας: 885 δισ. ευρώ
Ήταν στον απόηχο του τρομοκρατικού χτυπήματος στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου 2001 που οι ΗΠΑ επιδόθηκαν σε μια προσωπική σταυροφορία να εξαφανίσουν από προσώπου γης τους εξτρεμιστές που έφεραν θάνατο, τρόμο και πανικό στο εσωτερικό της υπερδύναμης. Ο φανερός σκοπός ήταν ένας και μόνο ένας: η εξολόθρευση της αλ-Κάιντα και των συνεργαζόμενων θυλάκων της, ένα έργο που έμελλε ωστόσο να αποδειχθεί ιδιαιτέρως δύσκολο, καθώς θα έπρεπε να περάσουν 10 χρόνια μέχρι να βγει από τη μέση ο εγκέφαλος των τρομοκρατικών επιθέσεων Οσάμα μπιν Λάντεν στο Πακιστάν (2011). Είχε προηγηθεί φυσικά η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, με άλλοθι το βαρύ πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας, όταν όμως βγήκε από τη μέση και ο ιρανικός ηγέτης Σαντάμ Χουσεΐν, κανένα ίχνος πυρηνικών όπλων δεν εντοπίστηκε ποτέ…
Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: 3,3 τρισ. ευρώ
Ήταν το 1939 όταν η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στην Πολωνία, ανοίγοντας έτσι την αυλαία της φονικότερης και μαζικότερης σύγκρουσης που έμελλε να γνωρίσει ο πλανήτης (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Οι Σύμμαχοι τέθηκαν λοιπόν αντιμέτωποι με τις ναζιστικο-φασιστικές δυνάμεις του Άξονα, με τη σύρραξη να αγγίζει την πραγματική οικουμενική της διάσταση όταν οι Ιάπωνες βομβάρδισαν το Περλ Χάρμπορ, εγκαινιάζοντας έτσι την πολεμική εμπλοκή των ΗΠΑ. Τα υπόλοιπα είναι φυσικά Ιστορία, μια καλά καταγεγραμμένη υπόθεση δηλαδή που θα έληγε με τις δύο ατομικές βόμβες σε ιαπωνικό έδαφος, μια κίνηση που όχι μόνο κέρδισε έναν πόλεμο, αλλά άλλαξε άρδην την παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων. Με πολλές δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς (ιστορική συναίνεση δεν υπάρχει), η πιο δαπανηρή σε ζωές ένοπλη σύγκρουση της ανθρωπότητας ήταν ταυτοχρόνως και η πιο πολυδάπανη σε πλουτοπαραγωγικούς όρους…
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Το μοναδικό... χωριό εντός Αττικής!
Ο οικισμός Γ. Παπανδρέου στα Τουρκοβούνια διατηρεί την φυσιογνωμία του μέχρι σήμερα.
Αν και η έννοια του οικισμού χαρακτηρίζει κυρίως επαρχιακές περιοχές με δυσκολία στην πρόσβαση και απόσταση από την πρωτεύουσα και τον πολιτισμό, ο οικισμός Γ. Παπανδρέου δεν παρουσιάζει κανένα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Όταν φτάνει κανείς στην κορυφή του λόφου που αποτελεί το φυσικό όριο μεταξύ των δήμων Γαλατσίου Φιλοθέης Ψυχικού και Αθηναίων, νιώθει την βουή της πόλης να απομακρύνεται και την ατμόσφαιρα να καθαρίζει…
Οι γραφικοί χωματόδρομοι, οι κότες και τα σκυλιά απαραίτητο στοιχείο κάθε πλακόστρωτης αυλής, οι ταχυδρομικές θυρίδες αντί του ταχυδρόμου και η δεξαμενή νερού δίνουν την αίσθηση πως μόλις έφτασες σε έναν αγροτικό προορισμό εκτός Αθηνών, κι ας απέχεις στην πραγματικότητα μόλις 3,5 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης.
Μικρά σπίτια με «μπαλκόνι» τον Λυκαβηττό και θέα όλη την Αθήνα. Μάντρες με ξερολιθιά, γλάστρες από τενεκέδες και δεξαμενές νερού που είναι ακόμα σε χρήση στην ταράτσα των σπιτιών, μαζί με το εκκλησάκι της Αγίας Κυριακής, την μικρή παιδική χαρά και την αλάνα με τα καθίσματα στην οποία φιλοξενείται το πανηγύρι του οικισμού συνθέτουν την ιδιαίτερη αυτή ταυτότητα του οικισμού του Γ. Παπανδρέου.
Σύμφωνε με τους κατοίκους, το διαφορετικό αυτό χρώμα της περιοχής που διατηρείται μέχρι και σήμερα εν μέρει οφείλεται στον τρόπο δημιουργίας της αλλά και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των κατοικιών που υπάρχουν εκεί, το οποίο παραμένει ασαφές μέχρι τις μέρες μας.
«Μένω εδώ από το 1965. Όταν εγώ ήρθα εδώ πέρα το Πέραμα ήταν ξερολιθιές. Στην αρχή φτιάξαμε μια παράγκα η οποία σιγά σιγά μετατράπηκε σε σπίτι. Αλλά ουσιαστικά χτίσαμε πάνω στην άμμο. Εμένα μου έχει έρθει σήμερα ένα πρόστιμο 20.000 ευρώ , ενοίκια το λέει. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, είναι περισσότερο πως εκτός από την όψη του χωριού διατηρούμε και την νοοτροπία του. Για να ακριβολογούμε όχι χωριό, σκορποχώρι. Δεν είμαστε μια γροθιά να παλέψουμε όλοι μαζί, ο καθένας παλεύει για τον εαυτό του. Γι’ αυτό σου λέω, μια μπουλντόζα μας χρειάζεται. Αυτή μόνο θα λύσει την κατάσταση» αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ. Παναγιώτης , κάτοικος του τελευταίου σπιτιού της οδού Πελοποννήσου του οικισμού.
Τα εκατό στρέμματα του οικισμού σήμερα περιλαμβάνουν 145 κατοικίες που δημιουργήθηκαν κυρίως στα μέσα της δεκαετίας του ’60, με μόνιμο πληθυσμό περίπου 800 ατόμων. Τεκμήριο της δημιουργίας του οικισμού αποτελεί κι ένα σκίτσο του Μποστ εκείνης της περιόδου, με την Ανεργίτσα να κοιτάζει προς τα Τουρκοβούνια, όπου αστυνομικοί απωθούν αυθαίρετους οικιστές, που έσπευσαν κατά την προεκλογική περίοδο και αμέσως μετά τις εκλογές να χτίσουν στα Τουρκοβούνια αυθαίρετα πλινθόκτιστα σπίτια.
«Από όταν κατοικήσαμε εδώ και για πολλά χρόνια δεν είχαμε ούτε τα βασικά, ρεύμα, τηλέφωνο, ούτε καν νερό. Νερό μας έφερνε το γαϊδουράκι ο Βασίλης ο Κολοβελόνης, όπως ήταν το παρατσούκλι του, σε ντεπόζιτα στρατιωτικά μέχρι και την δεκαετία του ‘80. Και το χρησιμοποιούσαμε με συνετή οικονομία… το πρώτο νερό ήταν για τα άσπρα ρούχα, με λουλάκι πλέναμε τότε, το δεύτερο για τα χρωματιστά, το τρίτο για τα μαύρα και ό,τι περίσσευε το ρίχναμε στις ελιές για να ποτιστούν. Βέβαια σήμερα εκτός από αυθαίρετοι είμαστε και προνομιούχοι. Το ‘χε πει και ο Στέφανος Μάνος όταν ήταν υπουργός και είχε δίκιο. Αυτό που βλέπω εγώ αν μείνω ξύπνιος εσύ ούτε που το ονειρεύεσαι… Μαγεύεσαι από την Ακρόπολη όταν την βλέπεις να φωτίζεται ξαφνικά, από την πολιτεία που ξαγρυπνά κι από αυτή που κοιμάται και ξυπνά με το που σβήνουν τα φώτα του δρόμου, όταν σβήνουν στην ώρα τους. =»... συμπληρώνει χαριτολογώντας.
Τα Τουρκοβούνια ή Λυκοβούνια των Αθηνών, η υψηλότερη λοφοσειρά στην κεντρική περιοχή του Λεκανοπεδίου της Αττικής ονομαζόταν στην αρχαιότητα Αγχεσμός, ονομασία που σχετίζεται με το οξύ σχήμα κάποιων κορυφών τους. Ήταν συνδεδεμένη με τη βασιλική βελανιδιά, το ιερό δέντρο του θεού Δία κατά τη μυθολογία. Όπως αναφέρει ο Παυσανίας στα “Αττικά”, ο λόφος ήταν αφιερωμένος και είχε στην κορυφή του ξόανο του Δίος «Διός άγαλμα Αγχεσμίου». Σύμφωνα με τον μύθο, από εκεί ο πατέρας των θεών έριχνε τις αστραπές και τις βροντές.
Επίσης όμως η ιστορία του τόπου συνδέεται και με την Ελιά, το δέντρο σύμβολο της πόλης που πρόσφερε ως δώρο η θεά Αθηνά κερδίζοντας την μονομαχία με τον Ποσειδώνα. Σύμφωνα με την «Ιστορία των Αθηνών» του Διονύσιου Σουρμελή, πάνω στο λόφο βρισκόταν το «Άλσος των Ευμενίδων», στο οποίο οδηγήθηκε ο Οιδίποδας από την κόρη του Αντιγόνη για να ξεπλυθεί από τα αμαρτήματα της οικογένειας των Λαβδακιδών και να δικαστεί. Σύμφωνα με την ίδια εκδοχή, αφού δικάστηκε, εξαφανίστηκε σε μία σπηλιά που βρισκόταν στα νοτιοανατολικά του βουνού.
Για το σημερινό όνομα Τουρκοβούνια επικρατούν δύο εκδοχές. Σύμφωνα με την πρώτη το όνομα δόθηκε εξαιτίας της μακράς παραμονής της στρατιάς του Τούρκου Πασά Ομάρ που κατέλαβε την Αθήνα ενώ η δεύτερη υποστηρίζει πως πήρε το όνομά της επειδή εκεί υπήρχε τουρκικό νεκροταφείο.
Οι πρώτοι ιδιοκτήτες της κορυφής των Τουρκοβουνίων, φαίνεται πως κατοικούσαν εκεί ήδη από το 1825, όπου εμφανίζονται και τα πρώτα συμβόλαια ιδιοκτησίας. Στη συνέχεια τα τμήματα του λόφου που κατείχαν οι τρεις πρώτες οικογένειες ιδιοκτητών της περιοχής άρχισαν να μεταβιβάζονται στις επόμενες γενιές, οι οποίες για αρκετά χρόνια χρησιμοποίησαν την γη κυρίως σαν βοσκοτόπια. Οι τότε άγονες εκτάσεις του λόφου δεν άφηναν πολλά περιθώρια για να κατοικηθούν.
Σχεδόν 40 χρόνια αργότερα προέκυψαν οι πρώτες διενέξεις των οικιστών. Οι ιδιοκτήτες άρχισαν να φιλονικούν για τα σύνορα των ιδιοκτησιών προκειμένου να καρπωθούν όσο μεγαλύτερο μερίδιο γης μπορούσαν. Όταν το πρόβλημα κλήθηκαν να λύσουν τα δικαστήρια, έγινε εκ νέου διανομή των εκτάσεων στους ιδιοκτήτες μετά από δημόσια κλήρωση. Έτσι κάποιες εκτάσεις άρχισαν να τεμαχίζονται σε οικόπεδα και να πωλούνται ενώ άλλες μεταβιβάστηκαν από γενιά σε γενιά στην κάθε οικογένεια.
«Κάτι παρόμοιο συνέβαινε και μέχρι πριν λίγα χρόνια και δεν είναι απίθανο να συμβεί και σήμερα αν δεν υπάρχει φράχτης που οριοθετεί το κτήμα. Εγώ θυμάμαι αρκετούς που λίγο λίγο επέκτειναν το κονάκι του προς όποια μεριά μπορούσαν» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Παναγιώτης.
Παρόλα αυτά, τα Τουρκοβούνια παρέμειναν αμιγώς αγροτική περιοχή μέχρι και το 1944 όπου άρχισαν να κατασκευάζονται σταδιακά τα πρώτα σπίτια και να φτάνουν σε αυτά οι λιγοστοί πρώτοι μόνιμοι κάτοικοι. Ο κύριος όγκος των σημερινών κατοικιών κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Το 1964, επί πρωθυπουργίας Γεωργίου Παπανδρέου, παραχωρήθηκε έκταση 300 στρεμμάτων από την πλευρά του Πολυγώνου σε άπορες οικογένειες. Τότε χτίστηκαν τα 100 από τα σπίτια και το τμήμα αυτό του λόφου ονομάστηκε «Οικισμός Γ. Παπανδρέου».
Όταν το 1964 το δημόσιο επικαλέστηκε ότι η έκταση του ανήκε προσπάθησε να κατεδαφίσει τις μικρές κατοικίες. Η απόφαση όμως του δικαστηρίου αναγνώρισε πως η περιοχή δεν ήταν ποτέ δημόσια δασική έκταση.
Στην περίοδο της δικτατορίας όμως , η χούντα προχώρησε σε αναγκαστική απαλλοτρίωση της περιοχής . Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος θέλοντας να χτίσει εκεί μια «νέα Αγια-Σοφιά» εξήγγειλε την κατασκευή «Ναού του Σωτήρος» στη κορυφή των Τουρκοβουνίων προς εκπλήρωση του «Τάματος του Έθνους» που είχε δοθεί από τους Επαναστάτες Οπλαρχηγούς το 1829.
Έτσι με νομοθετικό διάταγμα συστήνεται ειδικό ταμείο με σκοπό την συγκέντρωση πόρων και την πραγματοποίηση των αναγκαίων για το έργο απαλλοτριώσεων και με δυο υπουργικές αποφάσεις, μεγάλο μέρος της περιοχής κηρύσσεται σε καθεστώς αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Οι κάτοικοι ωστόσο αρνήθηκαν να αποχωρήσουν από τα σπίτια τους αφού, όπως αναφέρουν, στα έγγραφα που τους κοινοποιήθηκαν τότε, δεν προσδιοριζόταν ούτε η ακριβής έκταση που κατείχε το Κράτος αλλά ούτε και η θέση που θα γινόταν η ανοικοδόμηση του Ναού. Αν και η θεμελίωση και η έναρξη των εργασιών για το «Τάμα του ‘Εθνους» έγινε με μια μεγαλειώδη τελετή στην μονή του Προφήτη Ηλία που ήδη λειτουργούσε στην περιοχή, τα έργα δεν προχώρησαν ποτέ και τα σχέδια για το Ναό που είχαν στοιχήσει ακριβά, περί τα 405 εκατομμύρια δραχμές, ξεχάστηκαν με την πτώση της χούντας.
Από τότε μέχρι και σήμερα το ιδιοκτησιακό καθεστώς με τις νομικές του αντιφάσεις, ταλαιπωρεί τους κατοίκους του οικισμού παραμένοντας δαιδαλώδες και ασαφές. Το 1975 το Υπουργείο Δημοσίων Έργων αποφασίζει την διαμόρφωση των Τουρκοβουνίων προκειμένου να δημιουργηθεί χώρος πρασίνου με την επωνυμία «Αττικό Άλσος». Ένα χρόνο αργότερα αίρεται το καθεστώς απαλλοτρίωσης για την περιοχή χωρίς όμως να υπάρχει μνεία για τον Οικισμό Γ. Παπανδρέου, ενώ στο ρυμοτομικό Σχέδιο Ψυχικού – Γαλατσίου όλος ο λόφος χαρακτηρίζεται ως κοινόχρηστος χώρος. Το 1993 το πρώην ΥΠΕΧΩΔΕ προσπαθώντας να δώσει λύση στην πολυνομία, νομιμοποιεί τα κτίσματα, γίνονται για πρώτη φορά έργα ρυμοτομίας και η περιοχή αποκτά δημόσιο δίκτυο ύδρευσης και φωτισμού ενώ ο Δήμος Αθηναίων εντάσσει την περιοχή στο 7ο Δημοτικό Διαμέρισμα δίνοντας και ονόματα στις οδούς του.
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)