Το Blog των AμεA (Ατόμων με Αναπηρία) - Αναπηρία - Δικαιώματα, Παροχές, Ενημέρωση και Πληροφορίες για τα Άτομα με Αναπηρία... και όχι μόνο. Ανάπηροι αλλά ίσοι - Disabled but Equal
Το ανήμερο θεριό του πολέμου «Τρελός Τζακ» που έκανε τον Β’ Παγκόσμιο τον απόλυτο παιδότοπό του! Το πρώτο πράγμα που άκουσε η ναζιστική φρουρά νησιού της Νορβηγίας όταν στις 27 Δεκεμβρίου 1941 αποβιβάστηκαν εκεί οι βρετανοί κομάντο ήταν οι ήχοι γκάιντας! Στιγμές αργότερα, κατά την επίθεση των άγγλων στρατιωτών, οι Γερμανοί αντίκρισαν σίγουρα ένα θέαμα που όσοι ζούσαν δεν θα το ξεχνούσαν ποτέ: μέσα στο «κελάιδισμα» των πολυβόλων και τις χειροβομβίδες, είδαν έναν εχθρό να εφορμά με το σπαθί ανά χείρας!
Ο μανιακός αυτός στρατιώτης δεν ήταν άλλος από τον 35χρονο αντισυνταγματάρχη Τζον Μάλκολμ Θορπ Φλέμινγκ Τσόρτσιλ, που οι συμπολεμιστές του ήξεραν ως «Τρελό Τζακ», τον πιο ιδιαίτερο αναμφίβολα μαχητή του Β’ Παγκοσμίου που απολάμβανε ολότελα τον πόλεμο και ενστάλαζε φόβο στον εχθρό με το σκοτσέζικο γιαταγάνι και το μακρύ του τόξο.
Ο σχεδόν αυτοκτονικός στρατιωτικός έκανε πολλά και διάφορά στον Β’ Παγκόσμιο που θα τον άφηναν αναπάντεχο ήρωα: επιβίωσε από πάμπολλες μάχες, απέδρασε από κάνα-δυο στρατόπεδα αιχμαλώτων, αιχμαλώτισε καμιά σαρανταριά Ναζί με μοναδικό όπλο το σπαθί του και σημείωσε τον τελευταίο ποτέ θάνατο με τόξο στην παγκόσμια Ιστορία! Και τον μόνο λίγο πολύ θάνατο με τόξο του Β’ Παγκοσμίου!
Ως η απόλυτη επιτομή του πολεμικού ρομαντισμού, ο Τρελός Τζακ μετατράπηκε στο απροσδόκητο βρετανικό σύμβολο ανδρείας και ηρωισμού, τόσο από τα κατορθώματα και την αυτοθυσία του όσο και από τις τσαμπουκαλεμένες δηλώσεις του τύπου «όποιος αξιωματικός μπαίνει στη μάχη χωρίς το σπαθί του δεν είναι ευπρεπώς ενδεδυμένος»! Τόσο αστέρι έγινε που ανάγκασε τη Βασιλική Νορβηγική Εταιρία Εξερευνητών να τον χαρακτηρίσει ως έναν από τους μεγαλύτερους εξερευνητές όλων των εποχών, δίπλα στον ίδιο τον Κάρολο Δαρβίνο.
Ο πολυπαρασημοφορημένος Τζον Τσόρτσιλ έκανε βέβαια πολλά ακόμα και σαφώς πιο ουσιαστικά, όπως ας πούμε όταν έσωσε 500 εβραίους στην Ιερουσαλήμ από βέβαιο θάνατο το 1948, αν και ο παραδοσιακός τρόπος του στη μάχη έκλεψε φυσικά όλη τη δόξα. Εξίσου θρυλικές ήταν και οι αντιδράσεις των γερμανών διοικητών όταν έβρισκαν τα σφαγμένα πτώματα των στρατιωτών τους! Και βέβαια κανείς δεν ξέρει τι είπε ο ναζί επικεφαλής όταν είδε τον νεκρό οπλίτη του με το βέλος στο στέρνο, σίγουρα πάντως θα έξυσε το κεφάλι του με απορία.
Ήταν Μάιος του 1940 όταν ένα γερμανικό απόσπασμα επιτέθηκε σε χωριουδάκι της Γαλλίας και ένας φαντάρος έπεσε στο χώμα με ένα βέλος μπηγμένο στα πνευμόνια του. Ο ναζί διοικητής γνώριζε ότι στην άμυνα ήταν μια διμοιρία βρετανών στρατιωτών και μόλις είδε το βέλος κατάλαβε ότι επικεφαλής ήταν ο Τσόρτσιλ, μιας και η χάρη του είχε φτάσει και στις τάξεις του εχθρού.
Παρά το γεγονός ότι οι μέθοδοί του με τη σπάθα και το τόξο φάνταζαν σωστοί αναχρονισμοί μέσα στα μοντέρνα οπλικά συστήματα του Β’ Παγκοσμίου, ο Τσόρτσιλ κατάφερε να ενσταλάξει περισσότερο φόβο και από τα Μπρεν ακόμα. Πώς να ξεπεραστούν εξάλλου οι θρασύτατες δηλώσεις του «Θα σκοτώσω τον πρώτο Γερμανό με ένα βέλος κι εσείς μετά θα τους γαζώσετε με τα πολυβόλα»;
Αν και έκανε ό,τι ήθελε στον πόλεμο, ο Τρελός Τζακ, που πέθανε το 1996 στα 89 του χρόνια, δεν κοκορευόταν ποτέ για τα πολεμικά ανδραγαθήματά του, μιας και στην πολιτική του ζωή είχε να επιδείξει πράγματα: εκπροσώπησε τη Βρετανία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τοξοβολίας το 1939, έγινε επαγγελματίας μουσικός γκάιντας, έπαιξε σε κλασικά φιλμ όπως ο «Ιβανόης» και ο «Κλέφτης της Βαγδάτης» και απαθανατίστηκε ακόμα και σε κόμικ…
Πρώτα χρόνια
Ο Τζον Μάλκολμ Θορπ Φλέμινγκ «Τρελός Τζακ» Τσόρτσιλ γεννιέται στις 16 Σεπτεμβρίου 1906 στην Κεϊλάνη ως γιος ενός ανώτερου κρατικού υπαλλήλου του βρετανικού στέμματος. Η φαμίλια θα επιστρέψει για λίγο στο Σάρεϊ της Αγγλίας και όταν γεννηθεί ο μικρότερος αδερφός του, θα μετακομίσουν στο Χονγκ Κονγκ (1910), όπου ανέλαβε τα νέα του καθήκοντα στη δημόσια διοίκηση ο πατέρας Τσόρτσιλ.
Οι Τσόρτσιλ επιστρέφουν στην Αγγλία το 1917 και ο νεαρός Τζον θέλει τώρα να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα. Γράφεται έτσι στην περιβόητη Βασιλική Στρατιωτική Ακαδημία του Σάντχερστ, απ’ όπου αποφοιτεί το 1926, και μετατίθεται αμέσως στη Βιρμανία ως μέλος του ιστορικού Συντάγματος του Μάντσεστερ, που έδρεπε πολεμικές δάφνες ήδη από τον 18ο αιώνα.
Στη Βιρμανία θα γράψει τους πρώτους σταθμούς της πολιτικής ζωής του, όταν θα οργώσει όλη τη χώρα καβάλα στη μηχανή του και θα έρθει δεύτερος στον στρατιωτικό διαγωνισμό γκάιντας, ένας εκπληκτικός άθλος καθώς ήταν ο μόνος Βρετανός μεταξύ των 72 σκοτσέζων διαγωνιζομένων! Νέος και ωραίος καθώς είναι, παίζει ένα μικρορολάκι στο φιλμ του 1924 «Ο κλέφτης της Βαγδάτης» αλλά και σε μερικές ακόμα ταινίες, αν και είναι η τοξοβολία αυτή που θα τον πάει μακριά.
Ο Τσόρτσιλ εγκατέλειψε για άγνωστο λόγο τον στρατό το 1936 για να εργαστεί ως δημοσιογράφος στο Ναϊρόμπι της Κένυας αλλά και να εκπροσωπήσει τη Μεγάλη Βρετανία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Τοξοβολίας του 1939 στο Όσλο! Τόσο καλός είχε γίνει στο άθλημα, το οποίο είχε ξεκινήσει για πλάκα όταν υπηρετούσε στη Βιρμανία. Τώρα δουλεύει ως μοντέλο για περιοδικά και κομπάρσος σε ταινίες εποχής, αν και σύντομα η ζωή του θα πάρει άλλη τροπή.
Ως αξιωματικός ήταν εξάλλου εντελώς αντισυμβατικός και η στρατιωτική πειθαρχία δεν ήταν το φόρτε του. Τρανό παράδειγμα εδώ όταν εμφανίστηκε σε μια λαμπρή παρέλαση κρατώντας μια ομπρέλα. Όταν τον ρώτησε ο στρατηγός τι ήθελε να πει με αυτή την εξωπραγματική συμπεριφορά, ο Τσόρτσιλ απάντησε αδιάφορα «μα βρέχει, κύριε»!
Ο καλός στρατιώτης του Β’ Παγκοσμίου
Την ώρα που ο γερμανικός στρατός εισέβαλλε στην Πολωνία, ο Τζον Τσόρτσιλ επέστρεφε εσπευσμένα στον αγγλικό στρατό, καθώς τα σύννεφα του πολέμου είχαν απλωθεί για τα καλά πάνω από την Ευρώπη. Το Σύνταγμα του Μάντσεστερ ξαποστάλθηκε στα γρήγορα στη Γαλλία και ο Τζον ήταν πανευτυχής που θα έβλεπε και πάλι δράση.
Τον τοποθέτησαν όμως σε μια ήσυχη -ακόμα- περιοχή της Γαλλίας εκεί στα τέλη του 1939, κάτι που δεν ήταν προφανώς γι’ αυτόν. Κι έτσι στις αρχές του 1940 ζητά να ενταχθεί εθελοντικά στο βρετανικό απόσπασμα που θα στελνόταν να βοηθήσει τον Φινλανδικό Στρατό στις μάχες του με τον σοβιετικό Κόκκινο Στρατό.
Η εκστρατεία ματαιώθηκε ωστόσο πάνω στην ώρα για να επιστρέψει ο Τσόρτσιλ στη Γαλλία και να αντιμετωπίσει τον παντοδύναμο ναζιστικό στρατό στην Ολλανδία, το Βέλγιο και τη Γαλλία τον Μάιο του 1940. Τώρα είναι δεύτερος στην ιεραρχία μιας διμοιρίας πεζικού, την οποία θα κάνει φόβο και τρόμο του εχθρού, καθώς όπως ήξεραν οι άντρες του δεν υποχωρούσε ποτέ και έψαχνε πάντα ευκαιρίες για αιφνιδιαστικές αντεπιθέσεις παρά τις εναντίον του πιθανότητες.
Ο τολμηρός Τσόρτσιλ αφέθηκε να διαλέγει τους στρατιώτες του για να πραγματοποιεί τον αγαπημένο του ανταρτοπόλεμο, καθώς οι επιδόσεις του στο πεδίο της μάχης ήταν εξαιρετικές. Έμοιαζε βέβαια με μεσαιωνική φιγούρα έτσι όπως κουβαλούσε το τόξο και το σκοτσέζικο σπαθί του, ήταν όμως γερό μυαλό και θαρραλέος κι έτσι κανείς δεν νοιαζόταν για τα παρωχημένα όπλα του.
Το πολεμικό ημερολόγιο της 4ης Ταξιαρχίας Πεζικού περιγράφει τον αντίκτυπό του στο ηθικό του στρατεύματος: «Ένα από τα πιο εμπνευσμένα αξιοθέατα της επιβίβασης [από τη Δουνκέρκη] ήταν η θέα του λοχαγού Τσόρτσιλ να προχωρά στην παραλία με το τόξο και τα βέλη του. Το παράδειγμα και η μοναδική δουλειά του … είναι τεράστια συνεισφορά για την 4η Ταξιαρχία Πεζικού».
Το ημερολόγιο είχε προφανώς δίκιο, καθώς κατά την υποχώρηση των Βρετανών προς τα Στενά ο Τσόρτσιλ, αναλαμβάνοντας την αρχηγία του τάγματος από τον τραυματισμένο διοικητή, έκανε τα πάντα για να σώσει ένα παροπλισμένο άρμα μάχης και έσωσε με προσωπική ενέργεια έναν τραυματισμένο στρατιώτη. Το πρώτο του μετάλλιο ήταν γεγονός, όταν και έλαβε χώρα η περιβόητη δήλωσή του μπροστά στον στρατηγό που τον παρασημοφορούσε και τον ρώτησε για τον λόγο ύπαρξης του τόξου: «Κατά τη γνώμη μου, κύριε, όποιος αξιωματικός μπαίνει στη μάχη χωρίς το σπαθί του δεν είναι ευπρεπώς ενδεδυμένος»!
Όπως είπανε οι στρατιώτες του, ο Τσόρτσιλ κατέφτασε στη Δουνκέρκη καβάλα σε ποδήλατο με το τόξο και τη φαρέτρα του να κρέμονται από τον σκελετό. Από κει επέστρεψε στη Βρετανία, αν και αμέσως θα εντασσόταν εθελοντικά στην επόμενη περιπέτεια των Άγγλων ως κομάντο πια.
Τον πήγαν λοιπόν στη Σκοτία για εκπαίδευση, όπου γνώρισε την κόρη ενός σκοτσέζου ναυπηγού, την οποία ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε την άνοιξη του 1941, αποκτώντας δύο παιδιά και ζώντας μαζί της μέχρι τον θάνατό κάπου 55 χρόνια αργότερα. Ο πολεμοχαρής Τσόρτσιλ λάτρεψε τα νέα καθήκοντά του ως κομάντο…
Σπαθί και γκάιντα, τα φόβητρα των Γερμανών
Η εκπαίδευσή του ως ειδικοδυναμίτη έληξε στις 27 Δεκεμβρίου 1941 με την επιτυχημένη βρετανική απόβαση σε νήσο των νορβηγικών φιόρδ. Ο Τσόρτσιλ ήταν τώρα επικεφαλής δύο διμοιριών και τόνωνε το ηθικό των αντρών του με την γκάιντα αλλά και το υψωμένο ξίφος του πάντα στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Ο εμφατικός θρίαμβος του Τσόρτσιλ στα νορβηγικά φιορδ θα του φέρει το δεύτερο μετάλλιο τιμής, καθώς στην απόβαση τραυματίστηκε, αν και δεν σταμάτησε στιγμή την προέλασή του.
Το φθινόπωρο του 1943 ο Τσόρτσιλ θα λάμβανε άλλο ένα βαρύτιμο παράσημο για τα νέα κατορθώματά του στην Ιταλία και τη Σικελία. Ιστορία έγραψε στην κατάληψη του Σαλέρνο, όπου πήραν μέρος άλλοι δύο Τσόρτσιλ, ο αδερφός του Τομ και ο Ράντολφ, ο γιος του πρωθυπουργού Τσόρτσιλ, όταν οδήγησε τους άντρες του σε νέες δόξες πάντα με το ξίφος στο χέρι και το τόξο περασμένο στην πλάτη.
Ο Τρελός Τζακ οδήγησε τα κομάντο του σε αιφνιδιαστική αντεπίθεση που έκοψε στα δυο τις γραμμές των Γερμανών, παρά τις βαριές απώλειες που υπέστησαν Βρετανοί και Αμερικανοί. Η δαιμόνια τακτική του στη μάχη σε συνθήκες απόλυτου σκότους επιβραβεύτηκε με πλήρωση όλων των στόχων της αποστολής αλλά και 136 γερμανούς αιχμαλώτους.
Μέχρι τότε, ο Τζον είχε αναπτύξει μια ακόμα πιο αυτοκτονική στρατηγική, εφορμώντας μόνος με το σπαθί στο χέρι. Η μονάδα του ακολουθούσε πίσω, καθώς ο ταγματάρχης Τσόρτσιλ ήθελε να ξεκάνει μόνος τα πολυβολεία, περιορίζοντας έτσι τις απώλειες βρετανικών ζωών. Η μοναχική εκστρατεία του στον Κόλπο του Σαλέρνο ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος, καθώς με το σπαθί του και μόνο έπιασε 42 γερμανούς οπλίτες αιχμαλώτους, κουτσουρεύοντας δραστικά την άμυνα του εχθρού. Ο απολογισμός του αιφνιδιαστικού «ντου» του απέδωσε ζηλευτούς καρπούς, κάνοντάς τον πια σωστό ήρωα πολέμου!
Η επόμενη αποστολή του θα ήταν στην Αδριατική, όπου οι Βρετανοί με τους γιουγκοσλάβους παρτιζάνους εφορμούσαν στα γερμανικά οχυρά κατά μήκος των δαλματικών ακτών. Τον Ιανουάριο του 1944, επικεφαλής τάγματος κομάντο και χιλίων γιουγκοσλάβων παρτιζάνων, ο Τσόρτσιλ βοήθησε καθοριστικά στις χερσαίες επιχειρήσεις στα νησάκια και τις ακτές της Αδριατικής, αν και η τύχη του ήταν έτοιμη να σωθεί…
Αιχμάλωτος πολέμου και τελευταίες πολεμικές περιπέτειες
Τον Μάιο του 1944 οι Βρετανοί θέλησαν να επιτεθούν στο γερμανοκρατούμενο νησάκι Μπρακ της Κροατίας και ο Τσόρτσιλ ανέλαβε την πρόκληση για λογαριασμό των κομάντο του. Και θα την πάθαινε μάλιστα από τη συνήθειά του να πολεμά στην εμπροσθοφυλακή και να μην κάθεται στα μετόπισθεν, όπως κάθε άλλος ανώτερος αξιωματικός!
Με τους άντρες του να έχουν σκοτωθεί από τα γερμανικά πυροβόλα, ο Τσόρτσιλ βρέθηκε μόνος με έξι ακόμα στρατιώτες καταμεσής του εχθρού. Οι γερμανικοί όλμοι παρόπλισαν την ομάδα του και απέμεινε μόνος να πολεμά λυσσαλέα με ό,τι έβρισκε. Όταν κατάλαβε ότι όλα είχαν χαθεί, έβγαλε την γκάιντά του και άρχισε να παίζει μέσα στις χειροβομβίδες που τον κύκλωναν, μέχρι να τον βρει κάποια στιγμή ένα θραύσμα και να τον αναισθητοποιήσει.
Έπεσε στα χέρια του εχθρού και μεταφέρθηκε κατευθείαν στο Βερολίνο, μιας και το επίθετό του έχρηζε διερεύνησης για το αν ήταν συγγενής του βρετανού πρωθυπουργού! Αφού είδαν ότι ήταν απλή συνωνυμία, τα SS τον έστειλαν στο διαβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης Sachsenhausen. Αν και η αιχμαλωσία του θα αποδεικνυόταν άλλη μια πρόκληση για τον ίδιο: τον Σεπτέμβριο του 1944, αυτός και ένας αξιωματικός της Βασιλικής Αεροπορίας απέδρασαν από το στρατόπεδο και έβαλαν να φτάσουν με τα πόδια στις ακτές της Βαλτικής.
Η τύχη του τον είχε εγκαταλείψει όμως για τα καλά, αφού θα πιαστεί λίγο αργότερα έξω από το Ροστόκ, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τη θάλασσα. Τώρα τον μετέφεραν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων της Αυστρίας, αν και πάλι δεν θα καθόταν στα αυγά του. Κι έτσι μια απριλιάτικη νύχτα του 1945, όταν το σύστημα φωτισμού παρουσίασε δυσλειτουργία, εκμεταλλεύτηκε το πυκνό σκοτάδι για να το σκάσει, καταφτάνοντας κάποια στιγμή στα ιταλικά σύνορα, αφού είχε διαβεί τις Άλπεις.
Το μαχίμι έφτασε με τα πόδια στη Βερόνα, όπου έπεσε πάνω στις αμερικανικές δυνάμεις της περιοχής. Ο Τσόρτσιλ απελευθερώθηκε όταν ο Β’ Παγκόσμιος κοντοζύγωνε στο τέλος του και τώρα ήταν εξοργισμένος που είχε χάσει ένα καλό μέρος του. Αν και η ελπίδα δεν θα πέθαινε: «Ωστόσο», είπε στους άντρες του, «υπάρχουν πάντα οι κιτρινιάρηδες, όχι;»!
Κι έτσι έφυγε αμέσως για τη Βιρμανία, όπου ο πόλεμος μαινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας. Μέχρι να φτάσει βέβαια στην Ινδία, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι είχαν γίνει στάχτες και ο πόλεμος τέλειωνε από στιγμή σε στιγμή. Η απογοήτευσή του ήταν τεράστια. Όπως εξομολογήθηκε σε καλό του φίλο, «αν δεν ήταν αυτοί οι καταραμένοι οι Γιάνκηδες, θα κρατούσαμε τον πόλεμο για άλλα 10 χρόνια»!
Διοικητής ταξιαρχίας κομάντο στην Άπω Ανατολή, ο αντισυνταγματάρχης Τσόρτσιλ έψαχνε τώρα μανιωδώς την επόμενη ένοπλη σύγκρουση. Την επόμενη χρονιά επέστρεψε στη Βρετανία για να υποβληθεί, παρά τα 40 χρονάκια του, σε άλλη μια εκπαίδευση που θα του εξασφάλιζε την «πουλάδα» του αλεξιπτωτιστή.
Αφού πέρασε από τα πλατό του «Ιβανόη» ως ο μόνος κομπάρσος που το είχε με το τόξο, θα ξανάβλεπε πόλεμο ως διοικητής τάγματος στη βρετανοκρατούμενη Παλαιστίνη. Και εκεί, την άνοιξη του 1948, θα ξανάπαιζε κορώνα-γράμματα τη ζωή του για να σώσει ανθρώπους μέσα στις ζοφερές μάχες εβραίων, Αράβων και Βρετανών.
Μια μέρα του Μαΐου του 1948, ένα ιατρικό κομβόι από εβραίους γιατρούς, νοσοκόμους και ασθενείς δέχτηκε επίθεση από άραβες εξτρεμιστές σε ένα στενοσόκακο της Ιερουσαλήμ. Ο Τσόρτσιλ κατέφτασε πάνω στην ώρα μέσα στο θωρακισμένο όχημά του για να αποσοβήσει τη μαζική σφαγή των αμάχων και κατά τη γνώριμη συνήθειά του κινήθηκε μόνος, μην περιμένοντας λεπτό να καταφτάσουν οι βρετανικές ενισχύσεις.
Και τι θέαμα πρέπει να ήταν, αφού ερχόταν ολοταχώς από άλλη μια παρέλαση και φορούσε την παραδοσιακή στολή των Σκοτσέζων!
«Χαμογελούσα σαν τρελός από άκρη σε άκρη», είπε χρόνια αργότερα για το περιστατικό, «καθώς οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να σε πυροβολήσουν αν τους χαμογελάσεις … Η φορεσιά μου καταμεσής της μάχης, από κοινού με το πλατύ μου χαμόγελο, έκαναν τους Άραβες να γελάσουν, καθώς οι περισσότεροι διαθέτουν αίσθηση του χιούμορ. Τέλος πάντων, δεν με πυροβόλησαν»!
Ο Τσόρτσιλ βοήθησε άλλους 500 εβραίους ασθενείς, φοιτητές και ιατρικό προσωπικό όταν νοσοκομείο της Ιερουσαλήμ δέχτηκε τρομοκρατικό χτύπημα. Κατέφτασε με το τζιπ του και κατάφερε να αποσοβήσει τον περαιτέρω χαμό χωρίς άλλες αιματοχυσίες…
Τελευταία χρόνια
Ολοκληρώνοντας τη στρατιωτική του σταδιοδρομία το 1959, ο Τσόρτσιλ λειτουργούσε πια ως σύμβουλος του αυστραλιανού στρατού αλλά και εκπαιδευτής σε πολεμική ακαδημία, αν και το νέο του πάθος ήταν το surf! Αφού σχεδίασε τη δική του ιστιοσανίδα, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που καβάλησε τα θεόρατα παλιρροϊκά κύματα διαβόητης αγγλικής παραλίας!
Αργότερα επέστρεψε στην Αγγλία και δούλευε τώρα ως σύμβουλος του Υπουργείου Άμυνας αλλά και σε θέσεις ευθύνης σε σχολές δοκίμων. Ο Τζον Τσόρτσιλ πέθανε ήσυχα στο σπίτι του στις 8 Μαρτίου 1996, αφήνοντας τεράστια παρακαταθήκη στη βρετανική στρατιωτική κοινότητα…
Gazi Comedy Summer Fiesta από 12 έως 16 Ιουνίου. Η χειμερινή σεζόν ήταν εκπληκτική για την ελληνική stand-up σκηνή: Πολλές παραστάσεις εντάχθηκαν στο πρόγραμμα μεγάλων θεάτρων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα, κωμωδίες έκαναν επιτυχημένες τουρνέ στην επαρχία, καινούριες δουλειές κέρδισαν το κοινό και μια νέα γενιά πολλά υποσχόμενων κωμικών έκανε την εμφάνισή της. Στο Θέατρο 104 η αγάπη του κόσμου για τις τρεις stand-up παραστάσεις που υπήρξαν στο φετινό ρεπερτόριο, ξεπέρασαν κάθε προσδοκία: - Η Κατερίνα Βρανά με το «About Sex» έκανε πάταγο κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή καλύπτοντας σε κάθε παράσταση 130 θέσεις - Το Gazi Comedy Club ήταν sold out κάθε Παρασκευή. - Από τον Φεβρουάριο που ξεκίνησε το σόλο του Δημήτρη Χριστοφορίδη «Στα Βούτυρα», κάθε Σάββατο γινόταν το αδιαχώρητο. Κάπως έτσι, η Κατερίνα Βρανά, το Gazi Comedy Club και το Θέατρο 104 αποφάσισαν να γιορτάσουν το τέλος αυτής της εκπληκτικής σεζόν. Τι καλύτερο, λοιπόν, από μιαπενταήμερη καλοκαιρινή φιέστα κωμωδίας! Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του Θεάτρου 104, που θα μοιάζει με… εξωτικό νησί, με φλαμίγκο, φοινικόδεντρα, ανανάδες και σομπρέρο θα απολαύσετε παραστάσεις και κωμικούς που έχετε ήδη δει κι αγαπήσει, ενώ θα πάρετε και μια πρώτη γεύση από μελλοντικές παραστάσεις. Φυσικά, δεν θα λείπουν και οι ξένοι καλεσμένοι! Όλα από τις 12 έως και τις 16 Ιουνίου στο πλαίσιο της πιο κεφάτης γιορτής, της Gazi Comedy Summer Fiesta! Info: Θέατρο 104, Ευμολπιδών 41, Γκάζι, τηλ.: 210 3455020. Υπάρχει η δυνατότητα να παρακολουθήσετε τις παραστάσεις με ένα ενιαίο εισιτήριο: 36 ευρώ. To πρόγραμμα συνοπτικά:
Big Open Mic (Κυριακή 12 Ιουνίου): Τα όπεν μάικ είναι βραδιές όπου νέοι κωμικοί δοκιμάζονται, ενώ οι πιο έμπειροι δοκιμάζουν καινούριο υλικό. Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 5 ευρώ(με μπύρα), διάρκεια: 90’. Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.
Τι Χάσατε (Δευτέρα 13 Ιουνίου): Οι κωμικοί Αριστοτέλης Ρήγας, Δημήτρης Χριστοφορίδης, Κατερίνα Βρανά παρουσιάζουν κομμάτια από τις φετινές σόλο παραστάσεις τους. Αν τους είδατε, μια φορά δεν είναι αρκετή. Αν όχι, να η ευκαιρία να τους απολαύσετε! Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 10 ευρώ, διάρκεια: 75’ (χωρίς διάλειμμα). Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.
Gazi Comedy (Τρίτη 14 Ιουνίου και Τετάρτη 15 Ιουνίου): Το μοναδικό comedy club της Αθήνας δίνει τις τελευταίες του παραστάσεις πριν από τις καλοκαιρινές διακοπές. Επτά αγαπημένοι κωμικοί, δύο μέρες, 10’ ο καθένας. Αρρρίμπα! Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 10 ευρώ, διάρκεια: 2 ώρες (με διάλειμμα). Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.
Sameena Zehra: «Τσάι με Τρομοκράτες» (Τρίτη 14 Ιουνίου): Μια συναρπαστική ώρα αφηγηματικής κωμωδίας. Ιστορίες γεμάτες χιούμορ από τη ζωή της Σαμίνας στην Ινδία, την Αγγλία, την Καμπούλ, σε εποχή πολέμου αλλά και το πώς καταλήγει να πίνει τσάι με τρομοκράτες στο Κασμίρ. Η Σαμίνα Ζέρα είναι Ινδή από το Κασμίρ με Βρετανική υπηκοότητα και ζει στην Αγγλία. Ταξιδέψτε μαζί της και μάθετε γιατί ο φόβος είναι περιττός και η χαρά απαραίτητη. Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 10 ευρώ, διάρκεια: 60’. Περισσότερες πληροφορίες για την ίδια και την παράσταση θα βρείτε εδώ.
Γιώργος Ζαχαρόπουλος: «Μάνα, μην έρθεις!» (Τετάρτη 15 Ιουνίου): Η παράσταση που έγινε sold out στα Φεστιβάλ του Εδιμβούργου και της Μελβούρνης, τώρα για πρώτη φορά ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ! Πώς είναι να μεγαλώνεις στην Καλαμάτα, να σπουδάζεις στο Βορρά της Αγγλίας και να καταλήγεις κωμικός στο Νιούκαστλ (το Φαληράκι της Αγγλίας). Και το κυριότερο: Τι έχει να πει η μάνα σου για όλα αυτά; Ώρα έναρξης : 20:30, είσοδος: 8 ευρώ, διάρκεια: 60’. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες κάνοντας κλικ εδώ.
Τι θα δείτε (Πέμπτη 16 Ιουνίου): Οι Διονύσης Ατζαράκης, Δημήτρης Δούκογλου και Χρύσα Κατσαρίνη παρουσιάζουν σκέψεις, ιδέες και σχέδια που θα γίνουν οι παραστάσεις του μέλλοντος. Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 8 ευρώ, διάρκεια: 75’ (χωρίς είσοδο). Για περισσότερες πληροφορίες κάντε κλικ εδώ.
Tessa Waters: «WOMANz» (Πέμπτη 16 Ιουνίου): Λύκρα, παγιέτες, κωμωδία κι ασύλληπτες χορογραφικές φιγούρες κοντράρονται και τελικά συνδυάζονται μοναδικά στο πολυβραβευμένο σόου της Αυστραλέζας Τέσσα Γουότερς. Η περσόνα της αν ήταν θεά θα είχε έρθει κατευθείαν από τ’ αστέρια για να κάνει τη ζωή μας ένα πελώριο πάρτι! Ώρα έναρξης: 21:30, είσοδος: 10 ευρώ, διάρκεια: 60’. Μάθετε περισσότερα για την ίδια και το σόου της κάνοντας κλικ εδώ.
Τα βήματα και η διαδικασία στις δύο κρίσιμες φάσεις. Τι πραγματικά συμβαίνει όταν κλείνει η πόρτα στο πιλοτήριο ενός αεροσκάφους και ξεκινάει η διαδικασία της απογείωσης ή όταν το σκάφος προσγειώνεται στον προορισμό του; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά ένας πιλότος με εμπειρία 20 ετών στον τομέα των αερομεταφορών σε Boeing 777, 787 και 747, ο οποίος μίλησε στη βρετανική Daily Mail και αποκαλύπτει τι ακριβώς συμβαίνει πίσω από την πόρτα του θαλάμου διακυβέρνησης κατά τις δύο πιο κρίσιμες φάσεις μίας πτήσης, την ώρα της απογείωσης και την ώρα της προσγείωσης. Ο ίδιος περιγράφει τι σκέφτονται και πώς αισθάνονται οι πιλότοι και ποιες είναι οι βασικές κινήσεις τους. Καθώς το αεροπλάνο κινείται στο διάδρομο, ο πιλότος έχει μια πλήρη εικόνα για την απογείωση. Ο ένας εκ των δύο κυβερνητών βεβαιώνεται ότι οι μηχανές δουλεύουν σωστά και σταθερά. Δίνεται η κατάλληλη ώθηση η οποία έχει υπολογιστεί νωρίτερα και το αεροσκάφος κινείται στον διάδρομο απογείωσης αυξάνοντας συνεχώς ταχύτητα. Ο πιλότος εξηγεί ότι είναι έτοιμος να τα κλείσει όλα σε περίπτωση που εντοπίσει δυσλειτουργία στους κινητήρες. «Ο στόχος είναι να παραμείνεις στην κεντρική γραμμή, έτοιμος να κλείσεις αμέσως την ώθηση σε περίπτωση βλάβης του κινητήρα. Μόλις το αεροσκάφος πιάσει συγκεκριμένους κόμβους, λαμβάνεται η απόφαση για την απογείωση και ο πιλότος πλέον δεν μπορεί να κάνει πίσω. Οι δύο κυβερνήτες συνεννοούνται για τις τελευταίες λεπτομέρειες και σε λίγο τραβώντας το μοχλό το αεροσκάφος αρχίζει να πετάει. Το αεροσκάφος αρχίζει να κινείται ομαλά στον αέρα και ο πιλότος επαληθεύει ότι όλα είναι καλά. Όλος ο διάλογος αυτή την ώρα ανάμεσα στους δύο κυβερνήτες αφορά την ασφάλεια του αεροσκάφους. Ο ένας πιλότος ελέγχει αν όλα γίνονται σωστά και ο άλλος ζητά συνεχώς έλεγχο σε όλα τα σκέλη», αναφέρει ο πιλότος. Στη συνέχεια, γίνεται ανάλυση για την προσγείωση του αεροσκάφους και εξηγεί ότι το πιλοτήριο ενός jumbo αεροσκάφους είναι πολύ πιο θορυβώδες απ’ ό,τι τα πιο καινούργια αεροσκάφη. «Η προσγείωση είναι σαν να προσγειώνεις μια πολυκατοικία», λέει χαρακτηριστικά. Αναφέρει μάλιστα ότι είναι πολύ θορυβώδης διαδικασία επειδή η κύρια ροή του αέρα έρχεται κυρίως στο σημείο του πιλοτηρίου οπότε και πρέπει να φωνάζουν ελαφρώς όταν συνεννοούνται. Ο ίδιος εξηγεί ότι η προσγείωση είναι εξίσου απαιτητική με την απογείωση και γίνονται εκ νέου έλεγχοι για τη λειτουργία του αεροσκάφους μέχρι να ληφθεί η απόφαση να ανοίξουν οι ρόδες και να ξεκινήσει η προσέγγιση στο διάδρομο προσγείωσης. Αυτό που τονίζει ο πιλότος είναι ότι στις δύο αυτές πιο κρίσιμες φάσεις, γίνονται συνεχώς οι έλεγχοι της σωστής λειτουργίας του αεροσκάφους και υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των κυβερνητών για οποιοδήποτε πρόβλημα. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Τα δηλητηριώδη φίδια τυλίγονται δημιουργώντας κόμπους με τα σώματά τους - Δείτε το βίντεο. Τη μάχη μεταξύ δύο εξαιρετικά θανατηφόρων φιδιών για τα «μάτια» ενός θηλυκού, κατέγραψε σε βίντεο μια γυναίκα, στο Γιοχάνεσμπουργκ στη Νότια Αφρική, όπου και βρισκόταν για σαφάρι στο Pilanesberg National Park. Τα δύο black mamba φαίνονται να τυλίγονται μεταξύ τους δημιουργώντας κόμπους και να «σπρώχνονται» με τα κεφάλια τους, προκειμένου να προσελκύσουν την προσοχή του θηλυκού. Μερικές φορές, μάλιστα, «το ένα θα δαγκώσει το άλλο κατά τη διάρκεια αυτών των μαχών, αλλά σπάνια θα εγχύσουν το δηλητήριό τους καθώς δεν προσπαθούν να σκοτώσει το ένα το άλλο», όπως λέει ο διαχειριστής της συλλογής του τμήματος ερπετολογίας στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας στη Φλόριντα, Kenneth Krysko. Ο ίδιος εξηγεί ότι είθισται τα αρσενικά να μάχονται μέχρι το ένα από τα δυο να αποχωρήσει και πως ο νικητής πλησιάζει ένα θηλυκό που είναι έτοιμο για ζευγάρωμα. Τα θηλυκά ζευγαρώνουν στο τέλος της άνοιξης ή στις αρχές του καλοκαιριού. Δείτε το βίντεο που δημοσίευσε το National Geographic... Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Δείτε το βίντεο που έχει γίνει viral. Μπορεί τα νανουρίσματα να δημιουργήθηκα για παιδιά, όμως φαίνεται πως έχουν ανάλογη επίδραση και σε ένα πολύ μεγαλύτερο θηλαστικό. Ο λόγος για έναν ελέφαντα στην Ταϊλάνδη, ο οποίος κοιμάται με νανουρίσματα από τη γυναίκα που τον φροντίζει, την Lek Chailert, η οποία εργάζεται σε πάρκο ελεφάντων στην Ταϊλάνδη. Ένα βίντεο που ανέβασε στο YouTube το κέντρο διάσωσης ελεφάντων δείχνει τον ελέφαντα ονόματι Faamai να πέφτει για ύπνο την ώρα που η Lek τού τραγουδά ένα νανούρισμα. Δείτε το βίντεο το οποίο έχει γίνει ήδη viral… Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Οι πέντε καλύτερα αμειβόμενες θέσεις στην ελληνική αγορά είναι αυτή του προέδρου Εκτελεστικής Επιτροπής/CEO, του επικεφαλής Νομικής Υπηρεσίας, του Επικεφαλής Επιχειρηματικής Στρατηγικής Μονάδας, του Επικεφαλής Επιχειρησιακής Ανάπτυξης και Σχεδιασμού και του Διευθυντή Εργοστασίου, σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας (2015) της Kienbaum. Το θέμα της έρευνας ήταν οι αμοιβές και τα κίνητρα σχετικά με την ελληνική και ευρωπαϊκή αγορά εργασίας. Τα ευρήματα αυτά παρουσιάστηκαν σε εκδήλωση που διοργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Μάνατζμεντ Ανθρώπινου Δυναμικού (ΕΙΜΑΔ) και ο Τομέας Ηγεσίας (ΤΗΓΕ) της Ελληνικής Εταιρίας Διοικήσεως Επιχειρήσεων (ΕΕΔΕ), σε συνεργασία με τη συμβουλευτική εταιρία Kienbaum. Ειδικότερα, οι λιγότερο καλά αμειβόμενες θέσεις είναι του υπαλλήλου Τμήματος Ανθρώπινου Δυναμικού, του Τεχνικού Παραγωγής, του Υπαλλήλου Ελέγχου Ποιότητας, του/της Ρεσεψιονίστ και του Ειδικού Τεχνικής Υποστήριξης. Οι καλύτερα αμειβόμενοι κλάδοι είναι των ορυχείων και μεταλλίων με αμοιβές συνολικά 56% πάνω από το μέσο όρο, του εμπορίου με 12% πάνω από το μέσο όρο, της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών με 9% πάνω από το μέσο όρο, ενώ ο κλάδος του τουρισμού αμείβει με 58% λιγότερο από το μέσο όρο. Αποκλίσεις από το μέσο όρο των αποδοχών έχουμε και ανά περιοχή, με την Αττική να αμείβει με αποδοχές 9% πάνω από το μέσο όρο, ενώ στη Θεσσαλία παρουσιάζονται συνολικές αποδοχές 31% κάτω από το μέσο όρο. Σημαντικό μέρος των αποδοχών όλων των εργαζομένων αποτελούν σήμερα οι μεταβλητές αμοιβές και σε κάποιες κατηγορίες και τα bonus. Αναφορικά με τις εταιρικές παροχές προς τους εργαζόμενους, η έρευνα έδειξε, κυρίως, παροχή σε εταιρικά αυτοκίνητα και εταιρικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Επιπλέον, παροχές δίνονται ως εκπτώσεις σε προϊόντα και υπηρεσίες ή σε voucher για εστίαση, σε προγράμματα υγείας, σε εκπαίδευση, σε κινητό τηλέφωνο, σε καύσιμα. Πηγή: http://www.enikonomia.gr
Πέρα από την κλιματική αλλαγή, υπάρχει και γαλαξιακή «υπερθέρμανση». Δεν μας έφτανε η κλιματική αλλαγή στη Γη, συνειδητοποιήσαμε τώρα ότι υπάρχει και γαλαξιακή «υπερθέρμανση». Μια νέα κατηγορία γαλαξιών ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, τους οποίους ονόμασαν «ερυθρούς θερμοπίδακες» (γκέιζερ). Πρόκειται για γαλαξίες που φιλοξενούν υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι οποίες κατά καιρούς εκτοξεύουν καυτούς διαστρικούς «ανέμους», που έχουν ως αποτέλεσμα να σταματά η γέννηση νέων άστρων. Συνήθως, οι γαλαξίες ευνοούν τη μετατροπή των αερίων σε άστρα. Όμως έχουν ανακαλυφθεί πολλοί γαλαξίες-νεκροταφεία που μυστηριωδώς φαίνεται να πάσχουν από ένα είδος «κλιματικής αλλαγής» και υπερθέρμανσης, εξαιτίας της οποίας μοιάζουν με ερήμους, όσον αφορά τη δημιουργία νέων άστρων. Τώρα, για πρώτη φορά, οι επιστήμονες της διεθνούς ομάδας «χαρτογράφησης» του ουρανού Sloan Digital Sky Survey (SDSS), με επικεφαλής τον αστρονόμο Έντμοντ Τσέουνγκ του Πανεπιστημίου του Τόκιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, πιστεύουν ότι έχουν την απάντηση γι' αυτή την αινιγματική διαδικασία, που καθιστά τόσο καυτά τα αέρια μερικών γαλαξιών, ώστε αυτά δεν μπορούν πλέον να ψυχθούν και να συμπυκνωθούν και έτσι αδυνατούν να σχηματίσουν άστρα. Η απάντηση φαίνεται πως έχει να κάνει με τις τεράστιες μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών, οι οποίες δημιουργούν τους καυτούς «ανέμους». Οι αστρονόμοι έβγαλαν το συμπέρασμα αυτό, μελετώντας τον μακρινό γαλαξία-ερυθρό θερμοπίδακα «Ακίρα». Το όνομα «ερυθρός θερμοπίδακας» δόθηκε αφενός επειδή ο καυτός «άνεμος» ξεπηδά ξαφνικά και περιοδικά από την κεντρική μαύρη τρύπα, όπως σε ένα γκέιζερ της Γης, αφετέρου επειδή αυτή η καυτή «ανάσα» στο τέλος αφήνει τον γαλαξία μόνο με ηλικιωμένους ερυθρούς αστέρες και καθόλου νεαρά μπλε άστρα. Το ερώτημα είναι κατά πόσο στον δικό μας γαλαξία θα μπορούσε να συμβεί κάποτε κάτι ανάλογο. Οι επιστήμονες δεν αποκλείουν ότι στο μακρινό μέλλον και αυτός θα μετατραπεί σε ερυθρό θερμοπίδακα. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Τραγικές ιστορίες εξαφανισμένων παιδιών. Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα που μπορεί να ζήσει κανείς είναι να μάθει ότι δεν προέρχεται από την οικογένεια που αγάπησε.
Η απειλητική αυτή ιδέα ανατρέπει όσα ξέρεις για την ταυτότητά σου, τους γονείς σου και τα ίδια τα θεμέλια της ζωής σου, πυροδοτώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις που άλλοτε έχουν ευτυχές και άλλοτε δυσοίωνο τέλος.
Η εμπειρία λογίζεται κατακλυσμιαία, καθώς πια όλα τίθενται εν αμφιβόλω και τίποτα δεν είναι σίγουρο, αφού όλος ο βίος μοιάζει πια ψέμα…
Όταν ο πατέρας είναι απαγωγέας και φονιάς
Ο εμφύλιος πόλεμος της Γουατεμάλας ξεκίνησε το 1960 και για τα επόμενα 36 χρόνια θα μαινόταν λυσσαλέα, στέλνοντας κατά τις εκτιμήσεις 250.000 ανθρώπους στον άλλο κόσμο σε περισσότερες από 600 σφαγές σε ολόκληρη τη χώρα. Μια τέτοια σφαγή αμάχων το 1962 σε ένα χωριουδάκι, όταν οι κυβερνητικές δυνάμεις εξόντωσαν τους 250 άντρες και γυναικόπαιδα, θα είχε μια παράπλευρη συνέπεια.
Μόλις δύο αγοράκια γλίτωσαν από το μαχαίρι του καθεστώτος και ένα από αυτά ήταν ο τρίχρονος Όσκαρ Αλφρέντο Ραμίρεζ Καστανέδα, ο οποίος απήχθη από τον υπολοχαγό που ήταν υπεύθυνος για το μακελειό. Ο στρατιωτικός τον πήρε για να τον μεγαλώσει σαν παιδί του, αν και σύντομα θα σκοτωνόταν σε τροχαίο, οπότε ο Όσκαρ μεγάλωσε με τη μητέρα του δράστη.
Μεγάλωσε όμως με αγάπη και καλοσύνη και η γιαγιά του του έμαθε να τιμά τον αδικοχαμένο πατέρα του, αυτόν που πίστευε τουλάχιστον ο μικρός ότι ήταν πατέρας του. Γιατί στην πραγματικότητα ήταν απαγωγέας αλλά και αυτός που είχε διατάξει τον φόνο των βιολογικών γονέων του και των οχτώ αδερφών του.
Ο Όσκαρ εγκατέλειψε το 1998 τη Γουατεμάλα και μπήκε παράνομα στις ΗΠΑ, όπου εγκαταστάθηκε στη Μασαχουσέτη, παντρεύτηκε και απέκτησε τρία δικά του παιδιά. Το καθεστώς του βέβαια τον ανησυχούσε και κρυβόταν επιμελώς από τις κρατικές υπηρεσίες, όταν έλαβε μια μέρα ένα τηλεφώνημα από την εισαγγελία της Γουατεμάλας.
Η κρατική υπάλληλος του διαμήνυσε όλη την αλήθεια: ο πατέρας του ήταν ο απαγωγέας και ο δολοφόνος των πραγματικών γονιών του. Η γυναίκα ισχυρίστηκε βέβαια ότι στη σφαγή του χωριού είχε επιβιώσει άλλος ένας άνθρωπος και δεν ήταν παρά ο βιολογικός πατέρας του!
Έναν χρόνο μετά την αποκάλυψη, ο πατέρας Καστανέδα ταξίδεψε στις ΗΠΑ για να ξαναβρεθεί με τον γιο του έπειτα από 30 χρόνια. Η μοναδική ιστορία του θα έκανε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να του εκχωρήσει το πολυπόθητο πολιτικό άσυλο το 2012…
Η μητέρα που δεν ήθελε να παραδώσει την κηδεμονία
Τον Φεβρουάριο του 2004, η 17χρονη Όρεϊ Στάινμαν αποφάσισε να γκουκλάρει το όνομά της στον σχολικό υπολογιστή. Με τόσο παράξενο βαφτιστικό δεν περίμενε φυσικά να βρει πολλές αναζητήσεις, αν και η πρώτη που εμφανίστηκε στην οθόνη της έφτανε και περίσσευε.
Ήταν λοιπόν από μια ιστοσελίδα με εξαφανισμένα παιδιά, όταν και έμαθε η έφηβη από το Λος Άντζελες ότι είχε απαχθεί από τον πατέρα της, που ζούσε στην Αλμπέρτα του Καναδά. Τον Μάιο του 1989, η μητέρα της Όρεϊ, Ζιζέλ-Μαρί Γκουντρό, έχασε την κηδεμονία της κόρης της από τον πρώην σύντροφό της. Αντί βέβαια να του την παραδώσει ως όφειλε, την έκλεψε και το έσκασε για το Μεξικό, αν και αργότερα επέστρεψε και κρυβόταν στη νότια Καλιφόρνια.
Η Γκουντρό συνελήφθη τελικά τον Φεβρουάριο του 2004 όταν η δασκάλα της Όρεϊ, στην οποία είχε εξομολογηθεί την απίστευτη ιστορία της, πήγε στην αστυνομία. Τέσσερις μήνες μετά, η γυναίκα εκδόθηκε στον Καναδά, όπου καταδικάστηκε σε δύο μήνες φυλάκιση για απαγωγή ανηλίκου…
Η περίεργη ιστορία της Γερμανίδας
Η Άνγκελα Πάλμερ γεννήθηκε στη Γερμανία στη δεκαετία του 1960 και, σύμφωνα με την ιστορία του πατέρα της, η μητέρα της την είχε εγκαταλείψει σε ορφανοτροφείο, απ’ όπου την πήρε και τη μεγάλωσε ως κόρη του. Παρά ταύτα, ο τύπος ήταν αλκοολικός και περιέφερε το κοριτσάκι σε όλη την κεντρική Ευρώπη στα παιδικά της χρόνια. Μέχρι να κλείσει τα 18 της, η Άνγκελα είχε μετακομίσει σε περισσότερες από 12 χώρες, καθώς ο πατέρας ισχυριζόταν ότι ήταν πλασιέ και μετακινούνταν συχνά για επαγγελματικούς λόγους.
Στα 16α γενέθλιά της δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από τη μητέρα της, η οποία προσπάθησε να της εξηγήσει τους λόγους που ζούσαν χωριστά, αν και η έφηβη έκλεισε ταραγμένη το τηλέφωνο πριν δοθούν εξηγήσεις. Στα 18 της έφυγε τάχιστα από την πατρική αγκαλιά για να σπουδάσει σε πανεπιστήμιο των ΗΠΑ. Με το που έφτασε βέβαια στη Βόρεια Καρολίνα, το πρώτο που έκανε ήταν να διακόψει την επικοινωνία με τον τύραννο πατέρα και να μην επιστρέψει ποτέ στην Ευρώπη.
Το 2013 θα τη βρει στα 44 της χρόνια να διαμένει σε κωμόπολη της Καλιφόρνια, όταν και έλαβε ένα αίτημα φιλίας στο Facebook από μια άγνωστη γυναίκα ονόματι Χέλγκα Σιμέκι, που όπως είδε ζούσε στην Κροατία. Στο μήνυμα η άγνωστη της μιλούσε στα γερμανικά ρωτώντας τη για την παιδική της ηλικία. Από την επικοινωνία των δύο γυναικών έμαθε η Άνγκελα ότι ήταν κόρη της Χέλγκα, η οποία της έστειλε το πιστοποιητικό γέννησης αλλά και μια σειρά από παλιές φωτογραφίες για να την πείσει για την αλήθεια των λεγομένων της.
Η Χέλγκα δεν είχε εγκαταλείψει το παιδί της, το οποίο είχε απαχθεί αντιθέτως από τον πατέρα της. Παρά το γεγονός ότι η μητέρα κατάφερε να τους ξετρυπώσει αρκετές φορές, δεν κατάφερε να τη σώσει, καθώς όποτε ο τύπος λάμβανε δικαστική κλήτευση, εγκατέλειπε την επομένη τη χώρα. Και στην πραγματικότητα ο πατέρας καταζητούνταν ακόμα στη Γερμανία για απαγωγή και οικογενειακή βία.
Οι δυο γυναίκες συνομιλούσαν πια συχνά μέσω Skype και η Άνγκελα ίδρυσε μια ιστοσελίδα φιλανθρωπικού χαρακτήρα για να μαζέψει δωρεές ώστε να της στείλει δυο εισιτήρια (για τη Χέλγκα και τον σύζυγό της) για Αμερική. Παρά το γεγονός ότι μάζεψε 4.000 δολάρια, δεν είναι ξεκάθαρο αν συναντήθηκαν τελικά, παρά τα 44 χρόνια που πέρασαν χώρια…
Πατέρας και κόρη φυγάδες
Το 1974 η τετράχρονη Σάρα-Σεσίλια Φιλκενστάιν έφυγε ταξίδι με τον πατέρα της, αν και τα πράγματα δεν ήταν έτσι όπως φαινόταν. Κι αυτό γιατί η μητέρα της νόμιζε πως θα πήγαιναν απλώς σε ένα από τα πάρκα του Όσλο, αν και ο πατέρας είχε ήδη βγάλει εισιτήρια για Νέα Υόρκη.
Ο τύπος έλεγε στο κορίτσι ότι η μητέρα της θα ερχόταν σύντομα από τη Νορβηγία να τους συναντήσει, αν και αργότερα άλλαξε την ιστορία του λέγοντάς της ότι τους είχε εγκαταλείψει. Η μητέρα τούς εντόπισε κάποια στιγμή στις ΗΠΑ και κατέφτασε εκεί, αν και συναντήθηκε μόλις δυο φορές με την κόρη της, καθώς ο πατέρας την πήρε και εξαφανίστηκαν ξανά.
Για τα επόμενα χρόνια, πατέρας και κόρη θα περνούσαν από 34 αμερικανικές πολιτείες αλλά και από τον Καναδά και το Μεξικό, ζώντας με αγαθοεργίες και μετακινούμενοι συνέχεια. Η κοπέλα έμαθε κάποια στιγμή τον λόγο που ήταν συνεχώς στον δρόμο, αν και δυστυχώς για κείνη δεν μπορούσε να ξεφύγει από την κηδεμονία του τυράννου.
Όλα άλλαξαν όταν έγινε 16, όταν το έσκασε από τον κλοιό του και πήγε να ζήσει με μια οικογένεια στη Νέα Υόρκη. Τότε ήταν που κατάφεραν να εντοπίσουν τη μητέρα στο Όσλο, η οποία μέσα σε μερικές ώρες βρισκόταν στις ΗΠΑ για να αγκαλιάσει την κόρη της. Μητέρα και κόρη ζούνε έκτοτε μαζί…
Ιστορική συνάντηση
Ο Σαν Μπιν μεγάλωσε σε ένα σπίτι στην αχανή κινεζική ύπαιθρο πιστεύοντας πάντα ότι ήταν υιοθετημένος. Δεν το σκάλισε βέβαια το θέμα ποτέ, το πίστευε πάντως ακράδαντα. Όσο μεγάλωνε, τόσο πιο έντονα σκεφτόταν το γεγονός και κάποια στιγμή αποφάσισε να αναζητήσει τις βιολογικές του ρίζες.
Ο 27χρονος Σαν αποφάσισε το 2014 να υποβληθεί σε εξέταση DNA για να δει τι ψάρια θα πιάσει. Λίγο αργότερα, έλαβε ένα τηλεφώνημα που ξεκαθάρισε το τοπίο: όταν ήταν τεσσάρων (το 1991), απήχθη από μια υπαίθρια αγορά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το τωρινό του σπίτι. Οι δράστες ήταν μια σπείρα που έκλεβε παιδιά και τα πουλούσε σε άτεκνες οικογένειες.
Οι βιολογικοί γονείς του τον αναζητούσαν για χρόνια, αν και μάταια. Η μητέρα του είχε πεθάνει το 2011, ο Σαν είχε ωστόσο πατέρα και μια μικρότερη αδερφή. Στις 13 Ιανουαρίου 2015, πατέρας και γιος συναντήθηκαν σε αστυνομικό τμήμα της κεντρικής Κίνας για πρώτη φορά έπειτα από 24 χρόνια…
Τι έδειξε η πρώτη ανάλυση αρχαίου DNA. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες είχαν την ευκαιρία να αναλύσουν αρχαίο DNA από έναν Φοίνικα της Καρχηδόνας και κατέληξαν στο απρόσμενο συμπέρασμα ότι είχε ευρωπαϊκή καταγωγή, πιθανώς από την Ιβηρική (σημερινή Πορτογαλία και Ισπανία).
Ήταν η πρώτη πλήρης ανάλυση του μιτοχονδριακού γονιδιώματος ενός 20χρονου Φοίνικα με το παρατσούκλι «Ο νέος της Μπίρσα» ή «Αρίχε». Η σαρκοφάγος του νέου, ηλικίας περίπου 2.500 ετών, είχε ανακαλυφθεί το 1994 σε μια ταφική κρύπτη, σε έναν ψηλό λόφο κοντά στην είσοδο του Εθνικού Μουσείου της Καρχηδόνας, όπου κάποτε υπήρχε μια φοινικική ακρόπολις.
«Ο νέος της Μπίρσα» ή «Αρίχε», όπως πιστεύεται ότι μπορεί να έμοιαζε
Οι ερευνητές από τη Νέα Ζηλανδία, τη Γαλλία, την Τυνησία και τον Λίβανο, με επικεφαλής την καθηγήτρια Λάιζα Ματίσου-Σμιθ του νεοζηλανδικού Πανεπιστημίου του Οτάγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό PLoS One, εκτίμησαν ότι η ομάδα του εν λόγω νέου είχε φθάσει στη Βόρεια Αφρική τουλάχιστον τον 6ο αιώνα π.Χ.
Η Ματίσου-Σμιθ δήλωσε ότι το φοινικικό μιτοχονδριακό DNA ανήκει σε μια πολύ σπάνια και αρχαία ευρωπαϊκή γενετική ομάδα (U5b2c1). Μόνο ένα άτομο από τη σημερινή Πορτογαλία έχει βρεθεί να έχει το ίδιο γονιδίωμα, κάτι «πολύ απρόσμενο», όπως είπε η ίδια, το οποίο ανοίγει νέους δρόμους στην ιστορία των μετακινήσεων των αρχαίων πληθυσμών.
Η πόλη της Καρχηδόνας, κοντά στη σημερινή πρωτεύουσα Τύνιδα της Τυνησίας, δημιουργήθηκε περί το 813 π.Χ. ως μικρό φοινικικό εμπορικό λιμάνι από αποίκους που ήλθαν από την πόλη της Τύρου στον σημερινό Λίβανο. Αφού εξελίχθηκε σε ένα από τα μεγάλα κέντρα της Μεσογείου, η Καρχηδόνα καταστράφηκε από τους Ρωμαίους κατά τον Τρίτο Καρχηδονιακό πόλεμο (149-146 π.Χ.).
Οι Φοίνικες, που θεωρούνται απόγονοι των Χαναναίων, άσκησαν -μέσω του εμπορίου και της κουλτούρας τους- σημαντική επίδραση στον μεσογειακό και ευρύτερα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό, καθώς, μεταξύ άλλων, εισήγαγαν το πρώτο σύστημα αλφαβήτου. Αντίθετα όμως με τους ανταγωνιστές τους Αιγύπτιους, Έλληνες και Ρωμαίους, λίγα πράγματα είναι γνωστά γι' αυτούς.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ερευνητών, όταν η Ευρώπη σταδιακά δέχθηκε κύματα γεωργών μεταναστών από την Μέση Ανατολή, μερικοί από τους ντόπιους κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες της Ιβηρικής, που δέχθηκαν πιέσεις, κατέφυγαν στη Βόρεια Αφρική και στην περιοχή της Καρχηδόνας. Στην ομάδα αυτή πρέπει να ανήκε και ο «νέος της Μπίρσα».
Η Ματίσου-Σμιθ εξέφρασε την ελπίδα ότι θα ακολουθήσει μια μεγαλύτερη γενετική μελέτη των Φοινίκων, σε συνεργασία με αρχαιολόγους από την Μεσόγειο.
Οι αρχαιότερες από ανθρώπινο είδος που έχουν ανακαλυφθεί. Μυστήριες δακτυλιόσχημες κατασκευές που δημιουργήθηκαν πριν από 176.000 χρόνια από τους Νεάντερταλ με τη χρήση σπασμένων σταλαγμιτών βαθιά μέσα σε σπήλαιο της νοτιοδυτικής Γαλλίας υποδηλώνουν ότι οι πιο πρόσφατοι συγγενείς μας που έχουν εξαφανιστεί ήταν περισσότερο επιδέξιοι από ό,τι γνωρίζαμε έως τώρα. Σε έρευνα που εκδόθηκε χθες στο επιστημονικό περιοδικό Nature, επιστήμονες περιέγραψαν έξι κατασκευές από πέτρες που ανακαλύφθηκαν περίπου 336 μέτρα από την είσοδο του Σπηλαίου Μπρουνικέλ στο διαμέρισμα της Γαλλίας Αβεϊρόν. Ενώ η χρήση τους παραμένει άγνωστη, συγκαταλέγονται μεταξύ των αρχαιότερων κατασκευών που ξέρουμε από ανθρώπινο είδος. Οι επιστήμονες απέδωσαν το έργο στους Νεάντερταλ, οι οποίοι άκμαζαν στην Ευρώπη τότε αλλά εξαφανίστηκαν πριν από περίπου 40.000 χρόνια, μετά από την έλευση στην Ευρώπη του δικού μας είδους, Homo sapiens, το οποίο πρωτοεμφανίστηκε στην Αφρική πριν από περίπου 200,000 χρόνια. Οι έξι τοίχοι χαμηλού ύψους κατασκευάστηκαν με κομμάτια σταλαγμιτών (πετρωμάτων που δημιουργούνται από κοιτάσματα ορυκτών από το νερό που στάζει από τις οροφές στο πάτωμα των σπηλαίων). Δύο από αυτούς, σε σχήμα δακτυλίου, έχουν διαστάσεις 6,7 με 4,5 μέτρα ο ένας και 2,2 με 2,1 μέτρα ο άλλος. Και οι έξι κατασκευές φέρουν ίχνη φωτιάς. «Μετέφεραν πάνω από δύο τόνους σπασμένων σταλαγμιτών», είπε η παλεοκλιματολόγος Ντομινίκ Ζαντί, του Εργαστηρίου Κλιματολογικών και Περιβαλλοντολογικών Επιστημών της Γαλλίας. Ο καθηγητής προϊστορίας του Πανεπιστημίου του Μπορντό Ζακ Ζομπέρ είπε ότι ο σκοπός αυτών των κατασκευών στον «κάτω κόσμο», όπως τον περιέγραψε, παραμένει ένα μυστήριο: «Θα μπορούσε να είναι για συγκεκριμένη οικιακή χρήση ή για πολιτιστική», είπε. Τα ευρήματα αποτελούν περαιτέρω ένδειξη ότι οι Νεάντερταλ δεν ήταν οι βραδύνοες ξάδελφοί μας, όπως παρουσιάζονται συχνά. Έρευνες υποδηλώνουν ότι οι Νεάντερταλ χρησιμοποιούσαν σύνθετες μεθόδους κυνηγιού, προφορική γλώσσα, χρώματα στο σώμα, τη φωτιά με επιδέξιο τρόπο και έθαβαν τους νεκρούς των. Ο Ζομπέρ είπε ότι υπάρχουν άλλα παραδείγματα κατασκευών από τους Νεάντερταλ όπως εστίες μαγειρικής και εργαστήρια λιθοξοΐας, «αλλά ποτέ κατασκευές αυτού του εύρους, και σε τέτοιο πλαίσιο τόσο βαθιά μέσα σε σπήλαιο». Η κατασκευή τέτοιων έργων απαιτεί ηγέτες, κινητοποίηση ατόμων για να εκτελέσουν το έργο, δημιουργία υλικού δόμησης και φώτιση του χώρου για μεγάλα διαστήματα, εξήγησε ο Ζομπέρ. Σύμφωνα με τη Ζαντί, οι Νεάντερταλ μάλλον έκαιγαν οστά για φωτισμό. «Αυτό είναι έργο μιας ομάδας τουλάχιστον τριών ή τεσσάρων ατόμων, ίσως και παραπάνω. Όλα αυτά υποδεικνύουν μια δομημένη κοινωνία», τόνισε ο Ζομπέρ. Οι Νεάντερταλ και οι σύγχρονοί τους Homo sapiens φαίνεται να είχαν περίπου όμοιες τεχνολογικές, κοινωνικές και άλλες ικανότητες, είπε ο Ζομπέρ. Υπήρχαν μερικές ανατομικές διαφορές μεταξύ των δύο ανθρώπινων ειδών, όπως το ότι οι Νεάντερταλ είχαν χαμηλότερο ύψος, ήταν εύσωμοι και είχαν μεγαλύτερα υπερόφρυα τόξα και μεγαλύτερες μύτες. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Όταν το εφευρετικό μυαλό αποφασίζει να ακολουθήσει τον δρόμο τον λιγότερο ταξιδεμένο. Οι εφευρέτες έχουν αλλάξει τον κόσμο με τις γενναίες ιδέες τους και τις ακόμα πιο τολμηρές μηχανές τους, κάνοντας τον τεχνολογικό πολιτισμό να πάει πολλά βήματα παρακάτω.
Κι ενώ οι περισσότεροι απόλαυσαν σπουδαίες καριέρες που απλώθηκαν σε πολλές δεκαετίες και άφησαν μεγάλη κληρονομιά σε διάφορους τομείς ανθρώπινης δράσης, σήμερα τους θυμόμαστε για μια ή δυο κολοσσιαίες συνεισφορές τους στην ανθρωπότητα.
Αν και ο δαιμόνιος νους τους ασχολήθηκε με πάμπολλα, τα οποία υποχώρησαν ωστόσο κάτω από το βάρος των μνημειωδών εφευρέσεών τους, παρά το γεγονός ότι και τα ελάσσονα αυτά δημιουργήματα δεν είχαν να ζηλέψουν τίποτα σε όρους χρηστικότητας, καινοτομίας ή θεότρελης παραξενιάς!
O Γκράχαμ Μπελ και ο τεχνητός αναπνευστήρας του
Παρά το γεγονός ότι σήμερα τον μνημονεύουμε για το τηλέφωνό του, ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ ασχολήθηκε με πολλά και διάφορα, όπως την αεροπορία και την ιατρική, αφήνοντας εξίσου σημαντικές συνεισφορές, όπως έναν πρώιμο ανιχνευτή μετάλλων που έσωσε τη ζωή του προέδρου Γκάρφιλντ(!) αλλά και μια συσκευή τεχνητής αναπνοής που ήταν ο άμεσος πρόγονος του σημερινού τεχνητού πνεύμονα.
Κατά την εποχή που προσπαθούσε να σώσει τη ζωή του προέδρου, η γυναίκα του Μπελ κυοφορούσε το τρίτο του παιδί, το οποίο γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1881 αν και πέθανε λίγες ώρες αργότερα εξαιτίας αναπνευστικού προβλήματος. Θέλοντας να αποτρέψει κάτι αντίστοιχο στο μέλλον, ο εφευρέτης σκάρωσε έναν πρώιμο τεχνητό αναπνευστήρα που είπε «Σακάκι Κενού».
Το σακάκι δεν ήταν παρά ένας σιδερένιος κύλινδρος που δενόταν γύρω από το στέρνο του ασθενή, στον οποίο μπορούσε ο νοσοκόμος να αυξομειώσει την πίεση του αέρα μέσω μιας τρόμπας χειρός. Το 1882 ο Μπελ έφτιαξε μια νέα και μικρότερη εκδοχή του τεχνητού αναπνευστήρα, ιδανικού για χρήση σε ζώα, και ο εφευρέτης έσωσε μάλιστα τη ζωή ενός αρνιού σε μια επίδειξή του.
Ο Μπελ συνέχισε να βελτιώνει την εφεύρεσή του στα επόμενα χρόνια, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε μαζική κλίμακα. Παρά ταύτα, οι αρχές της λειτουργίας του ήταν ίδιες με τους σημερινούς αναπνευστήρες…
Το ηλεκτρικό στιλό του Τόμας Έντισον
Ως ένας από τους παραγωγικότερους εφευρέτες όλων των εποχών, ο Τόμας Έντισον κατοχύρωσε περισσότερες από 1.000 πατέντες. Κι ενώ παραμένει εμβληματικός για άλλες συνεισφορές του, ένα από τα πρώτα επιχειρηματικά success stories του Έντισον ήταν η ηλεκτρική γραφίδα του.
Ο 28χρονος και άγνωστος ακόμα Έντισον έψαχνε τρόπους να βελτιώσει τον τηλέγραφο της εποχής, όταν παρατήρησε ότι η βελόνα του εκτυπωτή της συσκευής άφηνε ένα ίχνος κάτω από το χαρτί καθώς το τρυπούσε. Κι έτσι ανέπτυξε μια μηχανή αναπαραγωγής που χρησιμοποιούσε διάτρητο χαρτί και μπορούσε να βγάζει αντίγραφα από αυτό.
Το ηλεκτρικό στιλό ήταν το βασικό εξάρτημα μιας συσκευής που χρησιμοποιούσε μπαταρία και ένα σύστημα μελανιού ως γραφική ύλη. Η κατασκευή ήταν καμωμένη από χυτοσίδηρο και έμοιαζε περισσότερο με ραπτομηχανή, καθώς το στιλό δεν έγραφε αλλά κεντούσε στην ουσία χιλιάδες μικροσκοπικές τρυπούλες σε διάτρητο χαρτί. Το φύλλο του χαρτιού περνούσε μετά στον πολύγραφο, όταν τα ηνία έπαιρνε το σύστημα μελάνης και έβγαζε όσα αντίτυπα ήθελες. Όπως το διαφήμιζε ο Έντισον, το ηλεκτρικό στιλό του μπορούσε να αποδίδει 15 αντίγραφα το λεπτό και 15.000 αντίτυπα από κάθε αρχική εγγραφή.
Το αποτέλεσμα; Η γραφική συσκευή του πολυεφευρέτη έγινε η πρώτη εμπορικά πετυχημένη ηλεκτρική μηχανή και ταυτοχρόνως το πρώτο προϊόν που παράχθηκε μαζικά! Αφού πουλήθηκε σε όλο τον κόσμο και χάρισε στον Έντισον τα πρώτα σεβαστά ποσά του, πέρασε αργότερα στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, καθώς σύντομα θα ερχόταν η γραφομηχανή να τη στείλει στα αζήτητα…
Το Αυγό του Κολόμβου του Νίκολα Τέσλα
Όπως όλοι ξέρουμε, ο Χριστόφορος Κολόμβος προκάλεσε τους επικριτές του να ισορροπήσουν όρθιο ένα αυγό. Όταν όλοι απέτυχαν, ο περίφημος εξερευνητής ισοπέδωσε την άκρη του χτυπώντας το πάνω στο τραπέζι, κι έτσι τα κατάφερε εκεί που όλοι είχαν αποτύχει! Το δίδαγμα του Αυγού του Κολόμβου ήταν να δείξει στην εχθρική ομήγυρη ότι αυτό που χαρακτήριζαν όλοι ως αδύνατο δεν ήταν παρά κάτι πολύ εύκολο, αρκεί να σκεφτόσουν έξω από τα καθιερωμένα.
Κι ενώ σήμερα η ιστορία μνημονεύεται για να δείξει την εφευρετικότητα, 100 και πλέον χρόνια πριν ο περίφημος σέρβος εφευρέτης Νίκολα Τέσλα θα την έπαιρνε σαφώς πιο κυριολεκτικά! Ήταν το 1893, τη χρονιά της Παγκόσμιας Έκθεσης του Σικάγου, η οποία ονομάστηκε «Παγκόσμια Έκθεση Κολόμβου» ως φόρο τιμής για τα 400 χρόνια του μνημειώδους ταξιδιού του, που θέλησε ο Τέσλα να δείξει στον κόσμο τον επαγωγικό κινητήρα εναλλασσόμενου ρεύματος που είχε κατασκευάσει.
Κι έτσι έφτιαξε ένα δικό του (χάλκινο) Αυγό του Κολόμβου, το οποίο μπορούσε να στηριχθεί στη «μύτη» του! Η συσκευή δεν ήταν παρά ένας σιδερένιος πυρήνας με αρκετά πηνία τυλιγμένα γύρω του, τα οποία με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού απέδιδαν μαγνητικά πεδία που όχι μόνο κρατούσαν το μεταλλικό αυγό όρθιο, αλλά το έκαναν να περιστρέφεται κιόλας γύρω από τον κατακόρυφο άξονά του!
Πέρα από το γεγονός ότι έγινε το στολίδι της Διεθνούς Έκθεσης, το Αυγό του Τέσλα επιδείκνυε με τον ιδανικότερο τρόπο τις βασικές αρχές του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου, του βασικού συστατικού του κινητήρα του με το εναλλασσόμενο ρεύμα. Η αρχική συσκευή χάθηκε, φτιάχτηκαν όμως αρκετές ρέπλικες ήδη από την εποχή της…
Το ξίδι τουαλέτας του Γιουτζίν Ρίμελ
Σχεδόν 150 χρόνια μετά τον θάνατό του, ο Ρίμελ συνεχίζει να αποτελεί ορόσημο στον χώρο της κοσμετολογίας ως ο οραματιστής του κλάδου που ανέπτυξε σωρεία νέων προϊόντων, όπως τη μάσκαρα και το eyeliner, που συνεχίζουμε να το αποκαλούμε «ρίμελ». Ο πιονέρος των καλλυντικών ίδρυσε τη φίρμα του το 1834, αν και δεν ήθελε απλώς να κάνει τους ανθρώπους να μυρίζουν καλύτερα, αλλά και να βελτιώσει την ανθρώπινη υγιεινή.
Κι έτσι μια από τις πρώτες του εμπορικές επιτυχίες δεν ήταν κάποιο προσωπικό καλλυντικό αλλά ένα προϊόν που είπε «ξίδι τουαλέτας»! Ένα μείγμα από έλαια με λευκό ξίδι και εκχύλισμα λεβάντας δηλαδή που ονειρευόταν ο Ρίμελ ως ενυδατικό για την επιδερμίδα ή ακόμα και ως σαμπουάν. Αν και το καταναλωτικό κοινό βρήκε αμέσως μια νέα και αναπάντεχη χρήση του, καθώς ήταν ιδιαιτέρως αποτελεσματικό στην αφαίρεση δύσκολων λεκέδων από τη λεκάνη!
Παρά το γεγονός ότι ο Ρίμελ εξοργίστηκε αρχικά, η απήχηση του προϊόντος του ως καθαριστικό τουαλέτας τον έπεισε τελικά να του αλλάξει χρήση και να το ξαναρίξει στην αγορά ολότελα αλλαγμένο. Το πρώην καλλυντικό πουλιόταν τώρα σαν τρελό ως «τονωτικό και αναζωογονητικό συμπλήρωμα τουαλέτας ή μπάνιου», μοστράροντας τις απολυμαντικές ιδιότητές του…
Ο Απομονωτής του Χιούγκο Γκέρνσμπακ
Πολλοί σκληροπυρηνικοί εραστές της επιστημονικής φαντασίας θεωρούν τον συγγραφέα, εκδότη και εφευρέτη Χιούγκο Γκέρνσμπακ ως άλλον έναν πατέρα του είδους, όταν τουλάχιστον έγραψε τον περιβόητο ορισμό του για την επιστημονική φαντασία: «Είναι ένα ελκυστικό αφήγημα εμπλουτισμένο με επιστημονικά δεδομένα και προφητική ενόραση». Ο Γκέρνσμπακ έζησε μια πολύ πετυχημένη ζωή ως εκδότης και συγγραφέας, κυκλοφορώντας μάλιστα το πρώτο ποτέ περιοδικό επιστημονικής φαντασίας του κόσμου το 1926 («Amazing Stories»).
Η φήμη του όσο ζούσε δεν ήταν βέβαια ιδιαιτέρως καλή, καθώς ως συγγραφέας του φανταστικού δεν ήταν πολύ εφευρετικός και ως εκδότης προσπαθούσε πάντα να ρίξει οικονομικά τους συνεργάτες του και κυρίως τους συγγραφείς, κάνοντας τον μεγάλο X.Φ. Λάβκραφτ να τον αποκαλέσει «Χιούγκο το τρωκτικό»!
Ο Γκέρνσμπακ ήταν ταυτοχρόνως και εφευρέτης και κατοχύρωνε πατέντες με το τσουβάλι. Κι ενώ είχε ξεκάθαρα μεγάλες θεωρητικές προφητικές ικανότητες, προβλέποντας την έλευση της ασύρματης τεχνολογίας, της τηλεόρασης, ακόμα και του κλιματισμού, οι δικές του εφευρέσεις ήταν σαφώς πιο ταπεινές και «γήινες».
Τυπικό παράδειγμα του εφευρετικού του νου ήταν ο «Απομονωτής», ένα κράνος που επέτρεπε στον κάτοχό του να δουλεύει σε πλήρη ηρεμία παρά τις εξωτερικές ηχητικές συνθήκες! Διαφημιζόταν ως εντελώς ηχομονωμένο και αεροστεγές, γι’ αυτό και χρειαζόταν τη δική του παροχή οξυγόνου. Ο Γκέρνσμπακ το πρωτοπαρουσίασε το 1925 μέσα από τις σελίδες του περιοδικού του που επικεντρωνόταν σε πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις και τεχνολογικές τομές («Science and Invention»).
Παρά τον αντίκτυπο που φαινόταν να έχει όμως στον κόσμο, δεν μπήκε ποτέ σε μαζική παραγωγή…
Αν δεν έχετε καθαρίσει ποτέ έως τώρα τον φούρνο μικροκυμάτων σας, ενδεχομένως να έχετε παρατηρήσει συσσώρευση λίπους εσωτερικά και εξωτερικά. Και αν τα αφήσετε, τότε τα σημάδια θα σκληρύνουν και θα είναι δύσκολο να αφαιρεθούν. Ευτυχώς με την παρακάτω DIY συνταγή με ένα διάλυμα ξιδιού – νερού, θα διορθωθεί το χάος χωρίς μεγάλη προσπάθεια. Εδώ είναι τα υλικά που θα χρειαστείτε: Ένα ασφαλές μπολ για φούρνο μικροκυμάτων Οδοντογλυφίδα Ξύδι Νερό Σφουγγάρι Οδηγίες Σε ένα μπολ ρίξτε ισόποσα μέρη ξιδιού και νερού μέσα στο μπολ. Μισό φλιτζάνι κάθε υγρού είναι μια καλή ποσότητα, αλλά αν βλέπετε ότι ο φούρνος χρειάζεται βαθύτερο καθάρισμα, χρησιμοποιείστε ένα φλιτζάνι νερό και ένα φλιτζάνι ξύδι. Τοποθετήστε μα οδοντογλυφίδα ή ένα άλλο μικρό ξύλινο αντικείμενο μέσα στο διάλυμα νερού – ξιδιού. Αυτό ελαχιστοποιεί τον κίνδυνο των «εκρήξεων». Δεν είναι απαραίτητο να το κάνετε αλλά είναι πιο ασφαλές έτσι καθώς έτσι θα σχηματιστούν φυσαλίδες στην κορυφή με το μείγμα να βράζει χωρίς να εκραγεί. Αφήστε το μπολ μέσα στον φούρνο μικροκυμάτων για πέντε με δέκα λεπτά, ανάλογα με το πόσο βρώμικος είναι ο φούρνος μικροκυμάτων. Αν χρειαστεί αφήστε και για 1- 2 λεπτά περισσότερο. Στη συνέχεια φορέστε ένα ζευγάρι γάντια κουζίνας και με ένα σφουγγαράκι τρίψτε την επιφάνεια του φούρνου βουτώντας το πρώτα στο μείγμα νερό – ξύδι. Το πιθανότερο είναι να χρειαστεί ένα μόνο σφουγγάρι και τα λίπη να βγαίνουν εύκολα με λίγε μόλις «περασιές» ή με χαρτί κουζίνας. Πηγή: http://www.baby.gr
Ένας άνδρας ήπιε λίγα ποτηράκια παραπάνω και δεν μπορούσε να αναγνωρίσει ούτε το είδωλό του στον καθρέπτη. Ο μεθυσμένος άνδρας από την Ρωσία όταν αντίκρισε την αντανάκλασή του στον καθρέπτη του σουπερμάρκετ άρχισε να λογομαχεί μαζί του, θεωρώντας ότι επρόκειτο για κάποιον άγνωστο που παρεμπόδιζε τον δρόμο του. «Έλα πέρασε, πέρασε σου λέω. Με δουλεύεις; Γιατί δεν περνάς; Έλα σε παρακαλώ, μην τα βάζεις μαζί μου.», λέει, μεταξύ άλλων, ο Ρώσος στο είδωλό του, μέχρι τη στιγμή που ο άντρας που τράβηξε το βίντεο του εξήγησε ότι τόση ώρα τσακώνεται με ένα καθρέπτη. Δείτε το βίντεο εδώ: Πηγή: http://www.enikos.gr
Δείτε το βίντεο με την επίμαχη διαφήμιση. Αντιδράσεις έχει προκαλέσει μια διαφήμιση απορρυπαντικού στην Κίνα την οποία πολλοί έχουν χαρακτηρίσει άκρως ρατσιστική. Η νέα διαφήμιση για το απορρυπαντικό πλυντηρίου ρούχων δείχνει μια Κινέζα να σπρώχνει έναν μαύρο άνδρα μέσα στο πλυντήριο ρούχων αφού του έχει δώσει το απορρυπαντικό και μετά από μια υποτιθέμενη πλύση εκείνος βγαίνει ως ένας Κινέζος με ανοιχτόχρωμο δέρμα. Η διαφήμιση ξεκίνησε να παίζεται αυτό το μήνα στις τηλεοράσεις της Κίνας και γρήγορα εξαπλώθηκε και διαδικτυακά με τα σχόλια να «πέφτουν βροχή».
Η διαφήμιση ξεκινά με μια γυναίκα στο πλυντήριο ρούχων που ετοιμάζεται να πλύνει όταν ένας Αφρικανός άνδρας με ένα πινέλο στο χέρι και λερωμένη μπλούζα μπαίνει στο χώρο και αρχίζει να την κοιτάει ερωτικά. Η γυναίκα τον καλεί να έρθει κοντά της και ο άνδρας πλησιάζει για να τη φιλήσει. Αλλά στο τελευταίο δευτερόλεπτο του δίνει ένα σακουλάκι με απορρυπαντικό στο στόμα και τον πετάει μέσα στο πλυντήριο. Στη συνέχεια πατάει τον διακόπτη και το πλυντήριο μπαίνει σε λειτουργία. Η γυναίκα ανεβαίνει και κάθεται πάνω στη συσκευή ενώ από μέσα ακούγονται οι φωνές του άνδρα. Όταν η πλύση τελειώνει, η γυναίκα ανοίγει το πλυντήριο και από μέσα βγαίνει ένας Κινέζος με ανοιχτόχρωμο δέρμα. Η διαφήμιση τελειώνει με τον «βελτιωμένο» άνδρα να κρατάει ένα σακουλάκι από το απορρυπαντικό και να το δείχνει στην κάμερα. Ήδη η διαφήμιση έχει προκαλέσει πολλές αντιδράσεις καθώς χαρακτηρίζεται ως άκρως ρατσιστική ενώ όπως αναφέρει η Shanghaiist αντικατοπτρίζει τα ιδανικά των Κινέζων για λευκό δέρμα. Επισημαίνει επίσης ότι πολλοί Κινέζοι έχουν μια καθιερωμένη «φοβία» απέναντι στο σκουρόχρωμο δέρμα και δυστυχώς με αυτόν τον τρόπο εκτρέφονται ρατσιστικές συμπεριφορές με κριτήριο το χρώμα του δέρματος των ανθρώπων. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Οι θεωρίες πίσω από την απαγόρευση και οι γυναίκες που κατάφεραν να μπουν. Το Άγιο Όρος θα επισκεφθεί αύριο ο Βλαντιμίρ Πούτιν και όπως είναι φυσικό τα βλέμματα των ελληνικών και διεθνών ΜΜΕ είναι στραμμένα στην επίσκεψη του Ρώσου Προέδρου. Σε εκτενές δημοσίευμά του το BBC, εξηγεί το λόγο για τον οποίο απαγορεύεται η είσοδος των γυναικών σημειώνοντας παράλληλα ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη έκταση στον κόσμο όπου ισχύει μία τέτοια απαγόρευση. Εάν θέλεις να επισκεφθείς το Άγιο Όρος, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να δείξεις το διαβατήριό σου. Πρόσβαση στο Άγιο Όρος έχουν μόνο 100 Ορθόδοξοι και μόλις 10 μη ορθόδοξοι κάθε μέρα ενώ δεν επιτρέπεται να παραμείνεις για περισσότερες από τρεις ημέρες, εξηγεί το BBC. alfdkjgh3 Η είσοδος των γυναικών απαγορεύεται εδώ και περισσότερα από 1.000 χρόνια και έτσι είναι αναγκασμένες να φτάσουν μόνο μέχρι τα λιμάνια που οδηγούν στην ιερή περιοχή, ενώ αν βρίσκονται σε κάποιο πλοίο, αυτό πρέπει να βρίσκεται σε απόσταση 500 μέτρων από τις ακτές. Ο Dr Graham Speake, συγγραφές του βιβλίου «Άγιον Όρος: Ανανέωση στο Περιβόλι της Παναγίας» εξηγεί στο βρετανικό μέσο ότι σε έγγραφο του 10ου αιώνα εμφανίζεται μία απαγόρευση για την είσοδο θηλυκών ζώων στην περιοχή, ενώ δεν υπάρχει καμία αναφορά για τις γυναίκες καθώς όπως εξηγεί «όλοι γνώριζαν ότι οι γυναίκες δεν είχαν τη δυνατότητα να μπουν σε μοναστήρια αντρών». Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος, σημειώνει, για να εξασφαλιστεί η αγαμία. Το στοιχείο όμως που κάνει το Άγιο Όρος να ξεχωρίζει είναι το γεγονός ότι ολόκληρη η περιοχή θεωρείται μοναστήρι. Ωστόσο υπάρχει και ένας ακόμα λόγος για τον οποίο το Άγιο Όρος θεωρείται άβατο για τις γυναίκες. alfdkjgh4 «Μία από τις παραδόσεις αναφέρει ότι η Παρθένος Μαρία βγήκε από την πορεία της όταν προσπαθούσε να πλεύσει προς την Κύπρο και έφτασε στο Άγιο Όρος. Και της άρεσε τόσο πολύ που προσευχήθηκε στο γιο της ότι θα πρέπει να της ανήκει και εκείνος συμφώνησε», αναφέρει ο Dr Speake. «Ακόμα αποκαλείται ο κήπος της Μητέρας του Θεού, είναι αφιερωμένος στη δόξα της, και εκείνη μόνη εκπροσωπεί το φύλο στο Άγιο Όρος», συνεχίζει. Η απαγόρευση ισχύει για γυναίκες και θηλυκά κατοικίδια με εξαίρεση τις γάτες. «Υπάρχουν πολλές γάτες κι αυτό θα έλεγα είναι καλό γιατί έτσι δεν υπάρχουν ποντίκια» σημειώνει ο συγγραφέας. «Δεν υπάρχουν ούτε κότες και οι μοναχοί είναι αναγκασμένοι να αγοράζουν από έξω ακόμα και τα αυγά τους ενώ φροντίζουν να τρώνε λιτά». «Τρώνε λίγο σε καθημερινή βάση ακόμα και το τυρί με μέτρο». Επιπλέον, υπάρχει μία μικρή εξαίρεση όσον αφορά στα άγρια ζώα τα οποία δεν μπορούν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους. Όσον αφορά τους άντρες τα πράγματα είναι απλά: «Ο κανόνας είναι ότι οι άντρες πρέπει να είναι ικανοί να μεγαλώσουν γενειάδα αν πρόκειται να πάνε στον Άγιο Όρος και ίσχυε μία απαγόρευση για τους ευνούχους και τα αγόρια κατά τη Βυζαντινή περίοδο», λέει ο Dr Speake. Ο λόγος ήταν ότι μία γυναίκα θα μπορούσε να υποδυθεί ότι είναι κάτι από τα δύο παραπάνω κι έτσι να μπει στον ιερό τόπο. «Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι τα αγόρια συχνά έρχονται αν συνοδεύονται από έναν ενήλικο -συνήθως τον πάτερα τους – και έχω δει παιδιά ακόμα και 10 ετών». alfdkjgh1 Οι γυναίκες που τα κατάφεραν παρά την απαγόρευση Παρά την απαγόρευση, υπήρξαν γυναίκες που κατάφεραν να επισκεφθούν την περιοχή. Κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου στην Ελλάδα, μεταξύ 1946 και 1949, το Άγιο Όρος χορήγησε άσυλο σε ομάδες χωρικών ανάμεσα στους οποίους βρίσκονταν γυναίκες και μικρά κορίτσια. Επίσης το 1953 μία Ελληνίδα, η Μαρία Ποιμενίδου, ντυμένη άντρας, κατάφερε να επισκεφθεί το Άγιο Όρος. Η κίνησή της αυτή είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να περάσει νόμο που απαγορεύει την είσοδο των γυναικών στην περιοχή με μέγιστη ποινή φυλάκισης έως και 12 μήνες για όσες τον παραβούν. Πρόσφατα, τον Μάιο του 2008, τέσσερις γυναίκες από την Μολδαβία, θύματα ουκρανών διακινητών βρέθηκαν στο Άγιο Όρος. Η αστυνομία τις συνέλαβε αλλά ένας αξιωματικός είπε ότι οι μοναχοί δήλωσαν ότι τις συγχωρούν για την παρουσία τους εκεί. Σε ποια άλλα μέρη απαγορεύεται η είσοδος γυναικών 1. Στο ναό Σαμπαριμάλα της Ινδίας απαγορεύεται η είσοδος στις γυναίκες που έχουν ηλικία από 10 έως 50 ετών. Πολλοί είναι αυτοί που διαμαρτύρονται για την απαγόρευση και ζητούν την άρση της. Για το λόγο αυτό η υπόθεση έχει φτάσει στο ανώτατο δικαστήριο της χώρας. 2. Το βουνό Omine στη Ιαπωνία θεωρείται ιερός τόπος για τους πιστούς της Shugendo, μίας ιαπωνικής λαϊκής θρησκείας και ένα μέρος όπου οι οπαδοί της δοκιμάζουν την πίστη τους μέσα από έντονες σωματικές προκλήσεις. 3. Στην περιοχή Herbertstrasse στο Αμβούργο απαγορεύεται η είσοδος σε άτομα κάτω των 18 ετών και στις γυναίκες. Πηγή: http://www.newsbeast.gr
