Ο ηρωινομανής άστεγος που έγινε επιτυχημένος καλλιτέχνης και συγγραφέας

Ο σκύλος και ο γκαλερίστας που του άλλαξαν τη ζωή - Διαβάστε την ιστορία του.
Επί είκοσι χρόνια ο John Dolan κοιμόταν, ζητιάνευε και ζωγράφιζε στους δρόμους του Λονδίνου με συντροφιά τον σκύλο του. Πρώην ηρωινομανής και κλέφτης, η πορεία του τον οδήγησε από το πεζοδρόμιο στη δόξα όταν ο γκαλερίστας Richard Howard-Griffin αναγνώρισε το ταλέντο του και εξέθεσε τα έργα του.

Αυτό ήταν το 2011 και η άκρως επιτυχημένη έκθεση του Dolan στη Howard Griffin είχε και συνέχεια. Ο καλλιτέχνης συνέγραψε και τα απομνημονεύματά του με τίτλο: «John and George: The Dog Who Changed My Life».

Η ζωή είναι πολύ διαφορετική πλέον για τον Dolan και ο ίδιος έχει έντονα συναισθήματα ενοχής για το παρελθόν του και αγωνίας να βοηθήσει άλλους ανθρώπους για να επανορθώσει για τα δικά του παραστρατήματα.

«Ήμουν εγκληματίας, κλέφτης, οπορτουνιστής, άρπαζα ό,τι μπορούσα», εξομολογήθηκε ο 44χρονος σε συνέντευξή του στη βρετανική εφημερίδα «The Independent».

«Έχω κλέψει ξανά και ξανά, πιθανώς έχω καταστρέψει ζωές ανθρώπων. Κανένα έγκλημα δεν είναι χωρίς θύματα και τώρα το νιώθω. Η τέχνη μου αφορά ακριβώς αυτό, το να δώσω πίσω, να επανορθώσω».

Ο Dolan κι ένας φίλος του από τους Νarcotics Anonymous γυρνούν στους δρόμους της πόλης προσπαθώντας να βοηθήσουν τους άστεγους να απεξαρτηθούν από τα ναρκωτικά και να βρουν υποστηρικτικές υπηρεσίες.

Σήμερα φτιάχνει μια γιγάντια τοιχογραφία στην πλατεία Box Park Square της περιοχής Bethnal Green, τοιχογραφία που αποτελείται από 2.700 δακτυλικά αποτυπώματα, με στόχο να αναδείξει τις υπηρεσίες της εφαρμογής StreetLink, που δίνει τη δυνατότητα σε πολίτες να ενημερώνουν τις τοπικές αρχές όταν εντοπίζουν κάποιον να κοιμάται έξω.



Το πορτραίτο που χρωματίζεται με τα δάχτυλα είναι του φίλου του καλλιτέχνη, Victor. «Είναι άστεγος, δεν έχει τίποτα. Πιθανώς δεν έχει κάνει μπάνιο εδώ και μια δεκαετία, έχει ψώρα και είναι πιο βρώμικος από όσο μπορεί κανείς να φανταστεί. Είναι από τη Ρωσία ή την Πολωνία και παίζει πιάνο τόσο αβίαστα όπως εμείς αναπνέουμε. Έχει λάβει κλασική εκπαίδευση και παίζει Μότσαρτ ή Σοπέν από μνήμης. Ήρθε στην Αγγλία ψάχνοντας δουλειά αλλά άρχισε τα βαριά ναρκωτικά και όλα πήραν τον κατήφορο», περιγράφει ο Dolan.



Όπως το 80% των αστέγων στη Βρετανία που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, τα προβλήματα του Dolan επιδεινώθηκαν λόγω της κατάθλιψης και μιας μεγάλης αποκάλυψης στη ζωή του: σε ηλικία δέκα ετών ανακάλυψε πως οι «γονείς» του ήταν στην πραγματικότητα οι παππούδες του και πως η «αδελφή» του ήταν η βιολογική του μητέρα.

«Τότε ο τέλειος κόσμος μου κατέρρευσε», εξηγεί ο Dolan, «δεν υπήρχε αγάπη από την πλευρά της πραγματικής μητέρας μου, δεν αγαπούσε τον πατέρα μου και κάπνιζε σαν φουγάρο όταν ήταν έγκυος σε μένα. Στα 14 μου εισέπνεα διαλύτες, στα 18 έκανα μικροαδικήματα. Δεν εμπιστευόμουν κανένα, η ζωή μου είχε γίνει θρύψαλα».

Η εξάρτησή του από την κάνναβη και το γεγονός πως ήταν άστεγος στα 20 του είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορεί να μείνει σε μια δουλειά για πάνω από 6 μήνες, Όταν η γιαγιά του πέθανε μετακόμισε στο σπίτι τους για να φροντίσει τον παππού του αλλά η σχέση τους δεν ήταν καλή. Η εξάρτησή του και τα ψυχολογικά προβλήματα τον ταλάνιζαν όλο και περισσότερο.

«Ηρωίνη. Μου κατέστρεψε τη ζωή», λέει ο ίδιος.

Θα μπορούσε να είχε χαθεί στα μονοπάτια που χάνονται τόσοι άλλοι άνθρωποι που ζουν στο δρόμο. Αλλά ο σκύλος του ο George, στον οποίο πιστώνει πως του έσωσε τη ζωή, του έδωσε έναν σκοπό στη ζωή και έγιναν οι δυο τους αχώριστοι. Ο George καθόταν στο δρόμο δίπλα στον Dolan ενώ εκείνος ασχολιόταν με την τέχνη του, τα σκίτσα του Λονδίνου, μέχρι που τον πρόσεξε ο Griffin και του έδωσε το εισιτήριο για τη φωτεινή πλευρά της ζωής.

Dolan είναι πλέον αυτάρκης, έχει την καριέρα του, έχει ξανά σχέσεις με την οικογένειά του και φυσικά έχει να φροντίζει τον George.




Πηγή: http://www.newsbeast.gr