Ο απόλυτος αντίποδας της ισλαμοφοβίας

Εξαίσιες μουσουλμανικές ιστορίες που συνεχίζουν να εμπνέουν την ανθρωπότητα.
Την ώρα που οι ιστορικές προσφορές του λαμπρού αραβικού πολιτισμού στην οικουμένη είναι αναντίρρητες, το κύμα ισλαμοφοβίας που έχει χτυπήσει πρόσφατα τη Δύση έχει βαλθεί να κηλιδώσει το καλό όνομα των μουσουλμάνων.

Πλέον οι ιστορίες που φτάνουν σε μας από το Ισλάμ έχουν να κάνουν με τρομοκράτες τζιχαντιστές και εξτρεμιστές μουτζαχεντίν, ακραίους φονταμενταλιστές κοντολογίς που έχουν πολλά κοινά με τις λοιπές σκληροπυρηνικές θρησκευτικές σέχτες της οικουμένης.

Τρομοκρατία, βία και κύματα παραλογισμού περιλαμβάνονται πια στις ειδήσεις που αφορούν στη δράση του Ισλάμ, αυτές που φτάνουν τουλάχιστον ως εμάς, αν και δεν αποκαλύπτουν την πλήρη εικόνα.

Κι αυτό γιατί υπάρχουν εξίσου πολλές θετικές, ηρωικές ακόμα και μαρτυρικές ιστορίες μουσουλμάνων που περνούν συνήθως στα «ψιλά» των ειδήσεων, καθώς τώρα είναι η ισλαμοφοβία και ο μύθος του επικίνδυνου μουσουλμάνου που πουλάει.

Ας δούμε λοιπόν μια χούφτα μόνο από αυτές μπας και αλλάξουν οι τρέχουσες προσλαμβάνουσές μας για το ανατολίτικο θρήσκευμα…

Η βασίλισσα της ομορφιάς



Η Shanna Bukhari ενδέχεται να μην έχει συνειδητοποιήσει ποσό γενναία στάθηκε όταν έκανε πράξη το όνειρό της να εκπροσωπήσει τη Βρετανία στα καλλιστεία ομορφιάς Μις Υφήλιος. Γεννημένη στη Βρετανία, η μουσουλμάνα πακιστανικής καταγωγής ήταν αναγκασμένη να ποζάρει με μαγιό στον διαγωνισμό, κάτι που πυροδότησε κύματα κατακραυγής στους σκληροπυρηνικούς κύκλους του Ισλάμ. Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να την υποστηρίξουν, όπως η ευρύτερη οικογένειά της στο Πακιστάν, αν και η απόφασή της να φορέσει ολόσωμο μαγιό (αντί του παραδοσιακού μπικίνι) δεν την έσωσε από τον εξτρεμισμό των ταλιμπάν: η Bukhari έλαβε καταιγισμό απειλών για τη ζωή της και έγινε μαύρο πρόβατο για τους ακραίους θρησκευτικούς ηγέτες του Πακιστάν, όχι ότι αυτό την έκανε να μη διαγωνιστεί στα καλλιστεία του 2011. Κι έτσι πάλεψε με τη φονταμενταλιστική καταιγίδα επιδεικνύοντας όχι μόνο τα κάλλη της, αλλά και την ομορφιά του πολιτισμού της. Το παράδειγμά της λειτούργησε μάλιστα ως έμπνευση για τα κορίτσια του Πακιστάν να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, ακόμα κι αν ο δύσβατος δρόμος περνά μέσα από τη διαφωνία των πολλών…

Μουσουλμάνος πληροφοριοδότης ανακόπτει τρομοκρατικό χτύπημα



Ο Farooque Ahmad είχε την πρόθεση να γίνει τρομοκράτης, γι’ αυτό και εντάχθηκε τελικά στην Αλ-κάιντα με σκοπό να φέρει τον όλεθρο στο μετρό της Νέας Υόρκης. Πώς τα ξέρουμε όλα αυτά; Μα από μουσουλμάνο φίλο του και μέλος της κοινότητάς του, ο οποίος «κελάηδησε» στο FBI τα καθέκαστα και σύντομα ο επίδοξος τρομοκράτης ήταν στα χέρια των αμερικανικών ομοσπονδιακών αρχών. Παρά το γεγονός ότι το όνομα του πληροφοριοδότη δεν έγινε φυσικά ποτέ γνωστό, η πραγματικότητα της τόλμης και της γενναιότητάς του να καταδώσει ομόθρησκό του για τρομοκρατία παραμένει ορόσημο ανθρωπιάς, διακινδυνεύοντας μάλιστα τη δική του ζωή αλλά και των οικείων του. Όσο για τον Farooque Ahmad, εκτίει πλέον κάθειρξη 23 ετών…

Δύο Αφγανοί παρασημοφορούνται για παροχή βοήθειας στο Αφγανιστάν



Οι Shah και Nisar είναι δυο νέοι άντρες που θα μπορούσαν να είχαν κάνει τη ζωή τους ευκολότερη αν απλά κάθονταν στα αυγά τους και δεν έκαναν τίποτα. Οι νεαροί Αφγανοί όμως δεν άντεχαν τη δράση των ταλιμπάν στη χώρα τους, γι’ αυτό με τεράστιο κίνδυνο και προσωπικό κόστος αποφάσισαν να βοηθήσουν τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ όπως μπορούσαν. Έγιναν έτσι πληροφοριοδότες, διερμηνείς και ό,τι άλλο τους ανατέθηκε στον Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας στο Αφγανιστάν. Όπως καταλαβαίνουμε, οι δυο τους ήταν πια προδότες για τους εξτρεμιστικούς κύκλους της χώρας τους και οι σφαίρες των ταλιμπάν τούς στόχευαν προσωπικά. Οι Shah και Nisar τραυματίστηκαν επανειλημμένα στις εχθροπραξίες, γι’ αυτό και η γενναιότητά τους παρασημοφορήθηκε από τον αμερικανικό στρατό. Παρά τις φονικές περιπέτειές τους, οι δυο άντρες συνέχισαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κατά της τρομοκρατίας και δεν αμφιταλαντεύτηκαν ποτέ τόσο για την αποφασιστικότητά τους όσο και την ισλαμική πίστη τους. Σήμερα οι Shah και Nisar βρίσκονται στις ΗΠΑ για να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους…

Ο τραγικός εθελοντής της 11ης Σεπτεμβρίου



Την 11η Σεπτεμβρίου 2001, ο Mohammed Salman Hamdani, φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Ροκφέλερ, άκουσε μια έκρηξη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, έτρεξε στο σημείο που βρισκόταν άλλοτε το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου για να προσφέρει τις υπηρεσίες του στους συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Παρά το γεγονός ότι δεν διέθετε καμιά αρμοδιότητα, αυτό δεν έπαιξε κανέναν ρόλο για τον ίδιο, καθώς η ανθρώπινη ζωή ήταν γι’ αυτόν ιερή και πάνω από έθνη, φυλές και θρησκείες. Ο 24χρονος μουσουλμάνος όρμησε στα χαλάσματα και έχασε τελικά τη ζωή του, με τη σορό του να ανασύρεται κατόπιν από τα συντρίμμια του τρομοκρατικού χτυπήματος. Όταν μάλιστα οι ΗΠΑ ψήφισαν τον νέο Πατριωτικό Νόμο, ο Hamdani μνημονευόταν με χρυσά γράμματα ως αμερικανός μουσουλμάνος που έδωσε τη ζωή του για τους συμπατριώτες του. Σε έναν αμερικανικό κόσμο που ήταν έτοιμος να επικεντρωθεί στον ισλαμικό φονταμενταλισμό μετά την 11η Σεπτεμβρίου, ο Hamdani έδειξε στις ΗΠΑ ότι κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις και μάλιστα την ίδια ακριβώς μαύρη μέρα…

Ο θρησκευτικός ηγέτης που δίνει το αίμα του (κυριολεκτικά!)



Ο Mizra Masroor Ahmad είναι ο ηγέτης της μουσουλμανικής θρησκευτικής κοινότητας Αχμαντίγια, μιας αίρεσης που αντλεί στοιχεία από το Ισλάμ, τον ινδουισμό και τον χριστιανισμό. Ήταν το 2011 λοιπόν όταν ο ηγέτης επιδόθηκε σε μια πρωτόγνωρη εκστρατεία στη μουσουλμανική παροικία για να ξαναδώσει στους Αμερικανούς αυτό που πολλοί ένιωσαν ότι τους είχαν στερήσει οι ισλαμιστές την 11η Σεπτεμβρίου: ο Ahmad κάλεσε το ποίμνιό του να προσφέρει το αίμα του για να σωθούν ανθρώπινες ζωές ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Περισσότερες από 11.000 μονάδες αίμα συγκεντρώθηκαν κατά τον πρώτο μόλις χρόνο του θρησκευτικού καλέσματος που θα έμενε γνωστό ως «Μουσουλμάνοι για τη Ζωή». Ταυτοχρόνως, ο ηγέτης αποκήρυξε την τρομοκρατία και κάλεσε τους ακραίους ταλιμπάν να καταλαγιάσουν, την ίδια στιγμή που κάθε φορά που προκύπτει θέμα που θα μπορούσε να οδηγήσει σε βίαιες αντιδράσεις στο εσωτερικό της κοινότητάς του, ο Ahmad είναι εδώ να μετριάσει το κακό…

Ο σύμμαχος του Λόρενς της Αραβίας



Ξέρουμε πια καλά ότι ήταν ο βρετανός αρχαιολόγος, συγγραφέας, στρατιωτικός και διπλωμάτης Τόμας Έντουαρντ Λόρενς που συνέβαλε τα μέγιστα στη φημισμένη αραβική επανάσταση κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάτι που θα τον απαθανάτιζε στις συνειδήσεις Ανατολής και Δύσης ως Λόρενς της Αραβίας. Αυτό που πολλοί αγνοούν ωστόσο ήταν ο άντρας που στάθηκε στο πλευρό του και -όπως το ήθελε ο ίδιος ο Λόρενς- μπορούσε με το σπαθί του να αλλάξει την έκβαση μιας μάχης. Ο λόγος για τον Auda ibu Tayi, έναν από τους κύριους μοχλούς της αραβικής επανάστασης που πολλοί προσπάθησαν να προσεταιριστούν, αν και μάταια. Οι Τούρκοι αποπειράθηκαν πολλές φορές να τον κάνουν να αλλάξει στρατόπεδο, αν και εκείνος παρέμεινε πιστός στον Λόρενς και τους σκοπούς της επανάστασης μαχόμενος λυσσαλέα για χρόνια, αν και δεν ήταν ασυνήθιστο να αποδίδει τα ανδραγαθήματά του σε άλλους, καθώς παραήταν διακριτικός ήρωας. Ο «βεδουίνος Ρομπέν των Δασών», όπως έμεινε τελικά γνωστός, έγινε θρύλος της Ανατολής και λειτούργησε ως διαχρονική έμπνευση για τον αραβικό κόσμο, πεθαίνοντας τελικά σε μια χώρα που βοήθησε καθοριστικά να φτιαχτεί…

Ο αιγύπτιος πρόεδρος Ανουάρ Σαντάτ



Ο άνθρωπος που επιλέγει την ειρήνη από τον πόλεμο αξίζει σαφώς μια θέση στη λίστα μας και ορόσημο στέκει εδώ ο τρίτος πρόεδρος της Δημοκρατίας της Αιγύπτου που πλήρωσε τελικά με τη ζωή του τη φιλειρηνική του προσέγγιση. Ο άνθρωπος που προσπάθησε ενεργά να καταστρέψει το κράτος του Ισραήλ στις δεκαετίες του 1960 και του 1970 άλλαξε τελικά πολιτική και επικεντρώθηκε πια στην ειρήνη, μένοντας σταθμός στη συμφιλίωση των λαών και την αποφόρτιση του μίσους. Ο ήρωας της Αιγύπτου και ολόκληρου του αραβικού κόσμου, ο ηγέτης που επαναπροσάρτησε κατά τον αραβο-ισραηλινό πόλεμο του 1973 τα εδάφη που είχε χάσει η χώρα του κατά τον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1967, τόλμησε τη μεγάλη στροφή και υπέγραψε στο Camp David το πρώτο σύμφωνο ειρήνης μεταξύ αραβικής χώρας και Ισραήλ, κάτι που θα του έφερνε και το Νόμπελ Ειρήνης. Ο ήρωας των Αράβων ήταν όμως τώρα ένα από τα πιο μισητά πρόσωπα της Ανατολής και σύντομα ένα συμβόλαιο θανάτου θα έφερε το όνομά του. Το 1981, ο Σαντάτ δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στη Διώρυγα του Σουέζ, εκεί δηλαδή που επέβλεπε άλλοτε τους στρατιώτες του στις φονικές μάχες τους με το Ισραήλ. Ο Ανουάρ Σαντάτ παραμένει ένας μάρτυρας των ιδανικών της ειρήνης, σε μια περιοχή μάλιστα που την αναζητεί απελπισμένα…

Η ακτιβίστρια που τιμήθηκε με Νόμπελ Ειρήνης



Η Ταουακούλ Κάρμαν γνωρίζει πολύ καλύτερα από μας τους κινδύνους που καραδοκούν για μια γυναίκα που εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις της. Ως αδέσμευτη δημοσιογράφος και πρωτεργάτρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Κάρμαν παίζει καθημερινά τη ζωή της κορόνα-γράμματα, σε μια χώρα μάλιστα που παραμένει το ισχυρό προπύργιο των φονταμενταλιστών τρομοκρατών της Αλ-κάιντα, την Υεμένη. Η ακτιβίστρια έχει ιδρύσει από το 2005 την οργάνωση Γυναίκες Δημοσιογράφοι Χωρίς Αλυσίδες και μάχεται ενεργά υπέρ των δικαιωμάτων της γυναίκας αλλά και τον εκδημοκρατισμό της χώρας, κάτι που τη φέρνει συνεχώς αντιμέτωπη με το αυταρχικό καθεστώς της Υεμένης. Για τις προσπάθειές της τιμήθηκε το 2011 με το Νόμπελ Ειρήνης (από κοινού με την πρόεδρο της Λιβερίας και μια ακτιβίστρια επίσης από τη Λιβερία), παραμένοντας ένας από τους νεότερους ανθρώπους που έχουν τιμηθεί ποτέ με το σπουδαίο βραβείο, αν και η ίδια χαρακτήρισε τη βράβευσή της ως «νίκη για τους διαδηλωτές της Υεμένης» και την αφιέρωσε στην Αραβική Άνοιξη. Η φωνή των γυναικών αλλά και του απλού λαού είναι ο επίσημος κήρυκας της ειρήνης στην Υεμένη, οργανώνοντας μαζικές πορείες και διαδηλώσεις, κάτι που την έχει φέρει φυσικά πολλές φορές πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Όσο για το παχυλό χρηματικό έπαθλο που συνοδεύει το Νόμπελ, η 32χρονη Κάρμαν υποσχέθηκε να το προσφέρει στο κράτος μετά την αποπομπή του προέδρου Αμπντάλα Σάλεχ…

Η ελεύθερη γυναικεία φωνή του Ιράν



Ήταν το 2003 όταν η Σιρίν Εμπαντί, η ατρόμητη αυτή δικηγόρος και δικαστής, έγινε η πρώτης πολίτης του Ιράν και η πρώτη μουσουλμάνα που τιμήθηκε ποτέ με Νομπέλ Ειρήνης. Η διαπρεπής δικαστικός της Τεχεράνης πριν από την Ισλαμική Επανάσταση της δεκαετίας του 1970 έχασε τελικά τη θέση της όταν οι μουσουλμάνοι γραφειοκράτες θεώρησαν πως το φύλο της δεν ήταν κατάλληλο για τέτοια αξιώματα. Κανένα πρόβλημα για την Εμπαντί, που αποφάσισε να ιδιωτεύσει ως δικηγόρος και να αναλάβει τώρα υποθέσεις καταπάτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που όλοι φοβούνταν να αποδεχτούν. Η δράση της αυτή της έχει στοιχίσει πολλές απειλές, εκφοβισμούς και καταπατήσεις των δικών της δικαιωμάτων, αναγκαζόμενη από το 2009 να ζει εξόριστη, με τις ιρανικές αρχές να συνεχίζουν ωστόσο να διαμηνύουν ότι σε όποιο μέρος του κόσμου κι αν βρίσκεται, θα της κλείσουν τελικά το στόμα. Και βέβαια παραμένει ο πρώτος νομπελίστας το βραβείο του οποίου έχει κατασχεθεί, από μια πλεκτάνη της ιρανικής κυβέρνησης που την κατηγορούσε ότι δεν έχει πληρώσει τους φόρους για το Νόμπελ, παρά το γεγονός ότι σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο τέτοιου είδους βραβεία απαλλάσσονται από φόρους! Το ιρανικό κράτος εκποίησε την περιουσία της, απέσυρε τα βιβλία της και συνεχίζει να κρατά την ευρύτερη οικογένειά της ομήρους, αν και η Σιρίν Εμπαντί δεν κατέθεσε ποτέ τα όπλα και αποτελεί διαχρονικά την ελεύθερη συνείδηση του Ιράν, παρά τις διώξεις και τους εκφοβισμούς…

Αλβανοί μουσουλμάνοι σώζουν μαζικά εβραίους στον Β’ Παγκόσμιο



Αν υπήρξε μία ιδανική στιγμή που ο μουσουλμάνος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί στο έπακρο τα όποια αντισημιτικά αισθήματα, αυτή δεν ήταν άλλη από την άνοδο του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία και τη ναζιστική λαίλαπα της Ευρώπης. Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να καταδώσει τον εβραίο συμπολίτη του στον Αδόλφο Άιχμαν και το Γραφείο Εβραϊκών Υποθέσεων της Γκεστάπο, το οποίο ήταν κάτι παραπάνω από πρόθυμο να κάνει τα τραγικά υπόλοιπα. Στην Αλβανία όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο και ήταν μάλιστα η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που είδε τον εβραϊκό πληθυσμό να αυξάνεται μετά τον Β’ Παγκόσμιο! Η τεράστια ισλαμική κοινότητα της χώρας παραμέρισε τις όποιες θρησκευτικές διαφορές της με το εβραϊκό στοιχείο και του έδωσε ένα απλόχερο καταφύγιο, σε ένα ομολογουμένως μοναδικό τέτοιας έκτασης φαινόμενο. Εβραίοι φυγάδες κατέφευγαν μαζικά στην Αλβανία από τις γειτονικές χώρες, καθώς ήξεραν ότι εκεί θα ήταν περισσότερο ασφαλείς. Ο μουσουλμανικός πληθυσμός άνοιξε τις αγκαλιές του και με κίνδυνο της δικής του ζωής αντιμετώπισε τους εβραίους φυγάδες ως ανθρώπινα όντα, σε ένα από τα πλέον ενθαρρυντικά για το μέλλον της ανθρωπότητας περιστατικά του πρωτόγνωρα βάρβαρου πολέμου…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr