Τι να πω τελικά;

Τελικά δεν ξέρω τι να πρωτογράψω για όσα έγιναν στο Παρίσι ή όσα θα γίνουν ως συνέχεια αυτών, αλλά και για όσα έχουν γίνει στο παρελθόν σχετικά ή άσχετα και όσα μπορεί να γίνουν στο μέλλον.

• Να πω για την τρομοκρατία, που έχει πολλά πρόσωπα;
• Να πω για την παρεμβατική πολιτική, των διαφόρων μεγάλων και μεσαίων χωρών, στα εσωτερικά ζητήματα άλλων χωρών;
• Να πω για την εξοπλιστική εμπορική πολιτική, που έχουν αυτές και άλλες χώρες, ως νόμιμοι, αλλά και άλλοι ως παράνομοι έμποροι όπλων;
• Να πω για την λογική της βίας, είτε αυτή είναι τυφλή, είτε βλέπει πραγματικά τι κάνει και δεν ντρέπεται;
• Να πω για όσους αντιδρούν πάντα μετά από τέτοια γεγονότα, αλλά ποτέ όταν έχουμε πραγματικά γεγονότα εμπόλεμης κατάστασης σε κάποια χώρα;
• Να πω για όσους εκλέγουν έμμεσα ή άμεσα, ή αφήνουν να κυβερνούν χώρες, άτομα που μας οδηγούν σε τέτοια ή άλλα μεγαλύτερα ή μικρότερα συμβάντα;
• Να πω για την ξενοφοβία, που είτε δικαιολογημένη, είτε αδικαιολόγητη, πάντα σε κάθε χώρα για τους κατοίκους της είναι λογική και για όλες τις άλλες χώρες είναι πάντα αδικαιολόγητη;
• Να πω για τις διακρίσεις κατά ανθρώπων, που εκφράζονται πάντα, κατά κάθε κατηγορίας ή υποδιαίρεσης της ανθρωπότητας ως σύνολο ίσων ατόμων, με ίσα δικαιώματα και ελευθερίες;
• Να πω για τα θύματα τέτοιων ή άλλων περιπτώσεων, που είτε φταίνε είτε δεν φταίνε, δεν άξιζαν σίγουρα έναν βίαιο ή άδικο θάνατο;
• Να πω για όσους λένε λόγια, αλλά δεν τολμούν να κάνουν πράξεις;
• Να πω κι άλλα, μήπως τα διαβάσουν πολλοί κι αλλάξει ο κόσμος;

Τι να πω τελικά; Μπα δεν θα πω τίποτα καλύτερα. Μόνο ότι λυπάμαι για όσα μας έφεραν μέχρι εδώ και όσα θα μας πάνε παραπέρα. Κι ότι φοβάμαι... "φοβάμαι όλα αυτά, που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα..." που λέει και το τραγούδι.

Νότης