Εξομολογήσεις ανθρώπων που έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας

«Αυτό που δεν θέλω να πω σε εκείνους που αγαπώ, είναι ότι δεν θα το ξανακάνω, γιατί δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω».
Η Dese'Rae L. Stage, μια αυτοδίδακτη φωτογράφος, δημιούργησε το πρότζεκτ Live Through This καταγράφοντας τις ιστορίες ανθρώπων που επέζησαν από μια απόπειρα αυτοκτονίας.

Δείτε μερικά από τα πορτραίτα της:

Anita Estrada



«Η κατάθλιψη έγινε αρκετά πιο εμφανής όταν μπήκα στην δεύτερη δεκαετία της ζωής μου. Διαγνώσθηκα με κατάθλιψη-μαζί με άγχος-και όταν έκανα την πρώτη μου απόπειρα αυτοκτονίας, άλλαξαν τη διάγνωση σε διπολική διαταραχή. Εγώ το πήρα ως ‘έτσι εξηγούνται όλες οι περίεργες σκέψεις’, δε μπορούσα να εξηγήσω τι συνέβαινε, οπότε δε μπορούσα να το ελέγξω. Η πρώτη απόπειρα, έγινα το 2005 σε ηλικία 24 ετών. Έκανα άλλη μια απόπειρα το 2008 και ήταν περίεργο γιατί τότε εργαζόμουν σε νοσοκομείο και νοσηλεύτηκα σε αυτό. Αυτό που δεν θέλω να πω σε εκείνους που αγαπώ, είναι ότι δεν θα το ξανακάνω, γιατί δεν ξέρω αν θα το ξανακάνω. Δε μπορώ να προβλέψω το μέλλον. Δε γνωρίζω αν θα χειροτερέψει η κατάστασή μου, αν θα ‘δουλέψουν’ τα φάρμακα…».

Melody Moezzi



«Το θέμα με τους ψυχικά ασθενείς, είναι ότι ποτέ δεν ήμουν εξοικειωμένη με αυτή την κοινότητα μέχρι που διαγνώσθηκα και νοσηλεύτηκα σε νοσοκομείο και συνειδητοποίησα ότι πρόκειται για μια αρκετά εύθραυστη κοινότητα που δεν αποτελείται από μια μικρή μειοψηφία ανθρώπων. Μιλάμε για το 25% του πληθυσμού, σε ένα δεδομένο έτος. Το 50% των ανθρώπων, θα έχει κάποια ψυχική ασθένεια στη ζωή του. Δεν είναι μια μικρή μειοψηφία, αλλά δεν κάνει θόρυβο γύρω από αυτό και αυτό είναι κάτι που με εκνευρίζει όταν πηγαίνω στο νοσοκομείο και το συνειδητοποιώ».

Carlton Davis



«Μετά την απόπειρα, θυμάμαι να είμαι ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι δίπλα σε έναν άντρα που πέθανε και άκουγα όλο το βράδυ τους ρόγχους πριν ξεψυχήσει. Είπα ‘εντάξει, θέλω να ζήσω’. Και το ξεπέρασα. Κατέληξα για λίγο, σε μια ψυχιατρική πτέρυγα στο νοσοκομείο Yale New Haven. Πήρα εξιτήριο και ξεκίνησα να ασχολούμαι με την τέχνη και το ντιζάιν. Η ζωή μου κυλούσε. Αλλά επίσης συνειδητοποίησα ότι ήμουν ένα άτομο που έχησε μια περίοδο κατάθλιψης, και σοβαρής κατάθλιψης, με αϋπνίες… Θυμάμαι που διάβασα Σύλβια Πλαθ εκείνη την εποχή γιατί της έμοιαζα».

Keris Myrick



«Ο πρώτος θεραπευτής μου –ο οποίος ήταν πολύ υποστηρικτικός-, έλεγε ‘έχω ελπίδα για σένα’. Ήταν κάτι σαν ‘εντάξει, ωραία. Κάντο. Δε ξέρω τι διάολο εννοείς. Κράτα την ελπίδα για μένα όσο εγώ θα θέλω να με σκοτώσω. Πέρνα καλά με αυτή την ελπίδα. Εγώ θα είμαι νεκρή. Όλα καλά, όλα καλά’».

Marie Lindsey



«Μετά την απόπειρα, ήξερα τι ένιωθα αλλά δεν ήθελα να νιώθω έτσι πια. Ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος με τους γιατρούς και ένιωθα ότι δεν χειρίζονταν την περίπτωσή μου καλά. Ένιωθα ότι με εξαπατούσαν… Έπεσα σε λήθαργο για λίγο καιρό και αυτό με έκανε παχιά. Πέρασα πολλά σκαμπανεβάσματα όταν βγήκα από το νοσοκομείο. Οι άνθρωποι μου έλεγαν κατάμουτρα ‘δεν πιστεύουμε ότι βιάστηκες. Δε σε πιστεύουμε. Η απόπειρα αυτοκτονίας σου δεν ήταν πραγματική».

Natasha Winn



«Μια μέρα, ξύπνησε και αποφάσισε να είναι κακός σε μένα. Απλά αποφάσισε ‘θα είμαι κακός με τη Natasha — ό,τι και να κάνει και ό,τι και να πει. Ξέσπασα σε κλάματα και του είπα ότι τα έκανε όλα χειρότερα, ότι θα αυτοκτονούσα και αυτός ήταν του στυλ ‘εντάνει, εντάξει’…Ένιωθα άχρηστη και ότι δε μου άξιζε να ζω… Δε ξέρω. Απλά πίστευα ότι ήμουν ένα απαίσιο άτομο…».


Πηγή: http://www.newsbeast.gr