Οι συναρπαστικές, αλλά λιγότερο γνωστές ιστορίες της Βίβλου

Η νύχτα των «ζωντανών-νεκρών», ο καυγάς των μαθητών, ο βασιλιάς-λυκάνθρωπος και τα… γυμνά.
Η Βίβλος θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι το σημαντικότερο, βιβλία όλων των εποχών.

Η Αγία Γραφή περιλαμβάνει πλήθος ιστοριών με ισχυρό συμβολικό χαρακτήρα, οι οποίες σύμφωνα με αρκετούς αναλυτές αντικατοπτρίζουν πτυχές της ανθρώπινης φύσης. τόσο στη μεγαλύτερη δόξα της, όσο και στις πιο σκοτεινές πλευρές της. Από τις ιστορίες αυτές προκύπτουν διδάγματα που χρησιμεύουν ως ένας ηθικός κώδικας του πώς να ζούμε.

Παρόλο που ορισμένες ιστορίες από το σύνολο της Βίβλου (δηλαδή από την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη) είναι γνωστές στους περισσότερους, υπάρχουν ορισμένες πτυχές του έργου που έχουν διαφύγει της γνώσης των περισσότερων Χριστιανών.

Μάλιστα, μερικές εξ αυτών μπορεί να εντυπωσιάσουν εκ πρώτης ματιάς. Για παράδειγμα, γνωρίζατε ότι στη Βίβλο περιγράφεται η ιστορία ενός βασιλιάς-λυκάνθρωπου ή μια νύχτα των «ζωντανών-νεκρών»;

Διαβάστε ορισμένες από τις άγνωστες αυτές ιστορίες της Βίβλου…

Ο βασιλιάς - λυκάνθρωπος



Ο βιβλικός λυκάνθρωπος δεν ήταν άλλος από το Ναβουχοδονόσορ, ένας σπουδαίος βασιλιάς της Βαβυλώνας που κυβέρνησε περίπου το 605 π.Χ. Έκανε όλα όσα έπρατταν οι μεγάλοι βασιλείς της εποχής του, όπως να χτίσει και να καταστήσει και να καταστρέψει, αλλά προχώρησε σε ένα τεράστιο ατόπημα: αυτό της υπερβολικής περηφάνιας. Η έπαρση του Ναβουχοδονόσορ, επειδή κατέκτησε μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου και δημιούργησε μηχανικά επιτεύγματα, γιγαντώνονταν καθώς αποκτούσε όλο και περισσότερη δύναμη και πλούτο. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να ανεγείρει ένα χρυσό άγαλμα του ιδίου, ύψους 28 μέτρων, προκειμένου να το λατρεύουν οι υπήκοοι του.

Ο προφήτης Δανιήλ τον επέπληξε και όταν ο ίδιος αρνήθηκε να μετανοήσει και να πιστέψει στην ταπεινοφροσύνη, ο Κύριος τον τιμώρησε με μια ασθένεια που όμοιά της δεν είχε υπάρξει για πολλά χρόνια. Όπως περιγράφει ο Δανιήλ (4:30):

«Αὐτῇ τῇ ὥρᾳ ὁ λόγος συνετελέσθη ἐπὶ Ναβουχοδονόσορ, καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐξεδιώχθη καὶ χόρτον ὡς βοῦς ἤσθιε, καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ τὸ σῶμα αὐτοῦ ἐβάφη, ἕως οὗ αἱ τρίχες αὐτοῦ ὡς λεόντων ἐμεγαλύνθησαν καὶ οἱ ὄνυχες αὐτοῦ ὡς ὀρνέων».

Απόδοση κειμένου: «Κατά την στιγμήν ακριβώς εκείνην εξεπληρώθη δια τον Ναδουχοδονόσορα η προφητεία του ονείρου. Διότι αυτός έχασε το λογικόν του, εξεδιώχθη από την κοινωνίαν των ανθρώπων, έτρωγεν ωσάν βόϊδι χορτάρι και η δρόσος του ουρανού έβρεχε το σώμα του, έως ότου αι τρίχες αυτού εμεγάλωσαν ωσάν τας τρίχας του λέοντος και τα νύχια του έγιναν ωσάν τα νύχια των αρπακτικών ορνέων».

Πήγε ο Χριστός στην κόλαση;



Όσοι είναι εξοικειωμένοι με τα Σύμβολα της Πίστεως, γνωρίζουν ότι σύμφωνα τόσο με το «Σύμβολο των Αποστόλων», όσο και με το «Σύμβολο του αγίου Αθανασίου», ο Ιησούς «κατέβηκε στην Κόλαση». Η πεποίθηση αυτή, έχει συζητήσει από πλήθος Πατέρων της Εκκλησίας, όσο και από θεολόγους. Μάλιστα, τόσο ο Ιωάννης Καλβίνος, όσο και ο Θωμάς Ακινάτης, είχαν την ίδια πίστη ότι ο Ιησούς μετά το θάνατό Του, βρέθηκε στον Κάτω Κόσμο.

Η ιδέα αυτή μπορεί ίσως να υποστηριχθεί από τα λόγια του Δαβίδ για το Μεσσία, στις Πράξεις των Αποστολών (2:31):

«Προϊδὼν ἐλάλησε περὶ τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ εἰς ᾅδου οὔτε ἡ σὰρξ αὐτοῦ εἶδε διαφθοράν».

Όπως διαβάζουμε, πριν την Ανάσταση, ο Ιησούς πήγε στον Άδη. Ωστόσο, σε άλλες μεταφράσεις, αντί για «Άδη», γράφονταν «Γέενα», που είναι η στην πραγματικότητα η «κόλαση» όπου σύμφωνα με τη Βίβλο, τιμωρούνταν μετά θάνατο οι αμαρτωλοί.

Επιπλέον, στην πρώτη επιστολή του Πέτρου στην Καινή Διαθήκη σημειώνεται (3:18-20):

«ὅτι καὶ Χριστὸς ἅπαξ περὶ ἁμαρτιῶν ἔπαθε, δίκαιος ὑπὲρ ἀδίκων, ἵνα ἡμᾶς προσαγάγῃ τῷ Θεῷ, θανατωθεὶς μὲν σαρκί, ζωοποιηθεὶς δὲ πνεύματι· ἐν ᾧ καὶ τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξεν, ἀπειθήσασί ποτε, ὅτε ἀπεξεδέχετο ἡ τοῦ Θεοῦ μακροθυμία ἐν ἡμέραις Νῶε κατασκευαζομένης κιβωτοῦ, εἰς ἣν ὀλίγαι, τοῦτ' ἔστιν ὀκτὼ ψυχαί, διεσώθησαν δι' ὕδατος».

Απόδοση κειμένου: «Γιατί και ο Χριστός μια φορά για πάντα έπαθε για τις αμαρτίες, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, για να σας οδηγήσει μπροστά στο Θεό, και αφενός θανατώθηκε στη σάρκα, αφετέρου ζωοποιήθηκε με το Πνεύμα. Με αυτό και κήρυξε, αφού πορεύτηκε στα πνεύματα που ήταν στη φυλακή, τα οποία κάποτε απείθησαν, όταν περίμενε η μακροθυμία του Θεού κατά τις ημέρες του Νώε, ενώ κατασκευαζόταν η κιβωτός, στην οποία λίγοι, τουτέστι οχτώ ψυχές, διασώθηκαν διαμέσου του νερού».

Ο Πέτρος εξηγεί πως όταν ο Ιησούς πέθανε, το σώμα του έμεινε στον τάφο, αλλά το πνεύμα του πήγε να συναντήσει τις ψυχές που ήταν στη φυλακή. Ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι ο τόπος που αναφέρεται στο σημείο αυτό, θα ήταν ο Παράδεισος , ο Άδης ή ο τόπος που οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης θα έπρεπε να περιμένουν.

Η νύχτα των «ζωντανών-νεκρών»



Τα ζόμπι, οι νεκροί που επιστρέφουν στον κόσμο των ζωντανών, είναι συχνά πρωταγωνιστές σε ταινίες τρόμου. Ωστόσο, πόσοι γνωρίζουν ότι κάτι παρόμοιο περιγράφεται στη Βίβλο ότι συνέβη πριν το Πάσχα;

Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (27:52–53), διαβάζουμε:

«Καὶ τὰ μνημεῖα ἀνεῴχθησαν καὶ πολλὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων ἁγίων ἠγέρθη, καὶ ἐξελθόντες ἐκ τῶν μνημείων, μετὰ τὴν ἔγερσιν αὐτοῦ εἰσῆλθον εἰς τὴν ἁγίαν πόλιν καὶ ἐνεφανίσθησαν πολλοῖς».

Απόδοση κειμένου: «Και τα μνήματα ανοίχτηκαν και πολλά σώματα κοιμισμένων αγίων εγέρθηκαν και, αφού εξήλθαν από τα μνήματα, μετά την έγερσή του εισήλθαν στην άγια πόλη και εμφανίστηκαν σε πολλούς».

Η αρκετά τρομακτική αυτή ιστορία ξεκινά με τη σταύρωση του Ιησού. Σύμφωνα με τη Βίβλο, όταν πέθανε το καταπέτασμα του ναού σχίστηκε στα δύο, η Γη σείστηκε και οι βράχοι σκίστηκαν στα δύο. Κατόπιν, τα σώματα των πιστών σηκώθηκαν στην Ιερουσαλήμ και εμφανίστηκαν στους ανθρώπους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο σημείο συχνά παραλείπεται από τις ταινίες γύρω από το θάνατο και την ανάσταση του Ιησού εξαιτίας της περίεργης φύσης του.

Το ζευγάρι που πέθανε επειδή δεν έδωσε αρκετά χρήματα



Ο Ανανίας και η Σαπφείρα οδηγήθηκαν σε θάνατο επειδή δεν έδωσαν τη σωστή ποσότητα χρημάτων στην Εκκλησία. Το περιστατικό περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη, στις Πράξεις των Αποστολών (5:1–11). Το ζευγάρι πούλησε ένα κτήμα προκειμένου να προσφέρει τα χρήματα στους Αποστόλους. Ωστόσο, αντί να δώσουν το συμφωνηθέν ποσό, επιχείρησαν να κρατήσουν ένα μέρος του κέρδους για τον εαυτό τους. Το αποτέλεσμα ήταν να χάσουν τη ζωή τους και οι δύο.

Αρκετοί σχολιαστές της Βίβλου, συχνά περιγράφουν τη συγκεκριμένη ιστορία σαν μια εκ των λιγότερων ενθαρρυντικών της Καινής Διαθήκης, καθώς το συγκεκριμένο έργο υποτίθεται πως προκρίνει τη συγχώρεση και τη μετάβαση από ένα θεό-τιμωρό σε ένα θεό που δείχνει έλεος και δίνει συγχώρεση στους αμαρτωλούς.

Ο δεύτερος θάνατος



Λίγοι είναι αυτοί που δεν γνωρίζουν την ιστορία του Λαζάρου, του φίλου του Ιησού που αναστήθηκε. Ωστόσο, λιγότεροι γνωρίζουν ότι η Βίβλος διδάσκει πως οι αμαρτωλοί είναι προορισμένοι να πεθάνουν δύο φορές!

Στην Αποκάλυψη (21:8), ο Ιωάννης γράφει ότι οι άνθρωποι θα πεθάνουν δύο φορές, αλλά όχι με τον τρόπο που αυτό συνέβη στο Λάζαρο. Αντίθετα, δηλώνεται ότι ο δεύτερος θάνατος ακολουθεί το φυσικό θάνατο των αμαρτωλών και πρόκειται για μια θανάτωση της ψυχής μετά την κρίση του θεού.

«Τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις καὶ φονεῦσι καὶ πόρνοις καὶ φαρμακοῖς καὶ εἰδωλολάτραις καὶ πᾶσι τοῖς ψευδέσι τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος», σημειώνεται.

Επιπλέον, στο δεύτερο θάνατο ακόμη και ο θάνατος και ο Άδης ρίχνονται στη λίμνη της φωτιάς, κάτι πολύ χειρότερο και από την Κόλαση. Αυτό περιγράφει σε άλλο σημείο της Αποκάλυψης (20:14–15):

«Καὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός· οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερός ἐστιν. καὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός».

Τα γυμνά της Βίβλου



Αν και οι περισσότεροι έχουν για τη Βίβλο την εικόνα ενός βιβλίου που περιέχει διδακτικά και μετριοπαθή κείμενα, αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Αντίθετα, στην Αγία Γραφή βρίσκουμε ιστορίες δευτερευόντων χαρακτήρων που εμπλέκονται σε κάθε είδους ενήλικη συμπεριφορά. Μάλιστα, αντίστοιχες συμπεριφορές συναντούμε ακόμη και σε αξιοσέβαστους χαρακτήρες.

Στην Παλαιά Διαθήκη, υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις αξιοσέβαστων χαρακτήρων που βγαίνουν κυριολεκτικά από τα ρούχα τους. Για παράδειγμα, ο προφήτης Σαούλ έμεινε γυμνός για μια ολόκληρη μέρα και νύχτα μπροστά στο Σαμουήλ (Α' Βασιλειών, 19:24):

«Καὶ ἐξεδύσατο τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἐπροφήτευσεν ἐνώπιον αὐτῶν καὶ ἔπεσε γυμνὸς ὅλην τὴν ἡμέραν ἐκείνην καὶ ὅλην τὴν νύκτα· διὰ τοῦτο ἔλεγον· εἰ καὶ Σαοὺλ ἐν προφήταις;»

Το ίδιο έπραξε όμως και ο γιος του Ιωνάθαν, ο οποίος έμεινε γυμνός μπροστά στον Δαυίδ (Α' Βασιλειών, 18:3-4): «Ο Ιωνάθαν συνεδέθη δια στενής φιλίας με τον Δαυίδ, διότι τον ηγάπα όπως και τον εαυτόν του. Και, επάνω εις την μεγάλην του αυτήν προς αυτόν αγάπην, έβγαλεν ο Ιωνάθαν το επανωφόρι του και το έδωκεν στον Δαυίδ, όπως επίσης τον στρατιωτικόν μανδύαν του, την ρομφαίαν, το τόξον του και την ζώνην του».

Από την άλλη, ο προφήτης Ησαΐας, ένα μέλος της βασιλικής οικογένειας του Ισραήλ και ένας από τους σημαντικότερους προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, έμεινε τρία χρόνια γυμνός, όπως περιγράφεται στον Ησαΐα, 20:2-3:

«Τότε ἐλάλησε Κύριος πρὸς Ἠσαΐαν υἱὸν Ἀμὼς λέγων· πορεύου καὶ ἄφελε τὸν σάκκον ἀπὸ τῆς ὀσφύος σου καὶ τὰ σανδάλιά σου ὑπόλυσαι ἀπὸ τῶν ποδῶν σου· καὶ ποίησον οὕτως πορευόμενος γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος. καὶ εἶπε Κύριος· ὃν τρόπον πεπόρευται ὁ παῖς μου Ἡσαΐας γυμνὸς καὶ ἀνυπόδετος τρία ἔτη, τρία ἔτη ἔσται εἰς σημεῖα καὶ τέρατα τοῖς Αἰγυπτίοις καὶ Αἰθίοψιν».

Απόδοση κειμένου: «Τότε μίλησε ο Κυριος προς τον Ησαΐαν, τον υιόν του Αμώς, και επε• “πήγαινε λύσε από την μέσην σου και βγάλε τον τρίχινον σάκκον, που φορείς, όπως επίσης, να λύσης και σανδάλια από τους πόδας σου. Πράξε έτσι και βάδιζε γυμνός και ανυπόδητος”. Κοττόπιν ο Κυριος προσέθεσε και είπε• “όπως έχει πορευθή ο δούλος μου ο Ησαΐας γυμνός και ανυπόδητος επί τρία έτη, έτσι επί τρία έτη θα γίνουν σημεία και τέρατα στους Αἰγυπτίους και τους Αιθίοπας».

Το αξιοσημείωτο στο συγκεκριμένο περιστατικό ήταν ότι ο ίδιος ο Θεός διέταξε τον προφήτη να παραμείνει γυμνός για μια μακρά περίοδο.

Οι καυγάδες μεταξύ των μαθητών του Ιησού



Οι Χριστιανοί, ειδικά κατά τα πρώτα χρόνια, ζούσαν σε κλειστές κοινότητες πιστών σε αδελφική αγάπη και ενότητα. Έτσι, δεν θα περίμενε κανείς έριδες και διαφωνίες μεταξύ των μελών της χριστιανικής κοινότητας, ειδικά όταν μιλάμε για τους πρεσβυτέρους της Εκκλησίας. Ωστόσο, ακόμη και οι ίδιοι οι Απόστολοι είχαν διαφορετικές απόψεις για καίρια σημεία της πίστης και τα δόγματα. Μάλιστα, ορισμένοι από αυτούς τους αφοσιωμένους στην αγάπη άντρες, είχαν ανταλλάξει βαριές κουβέντες με τους αδελφούς τους.

Για παράδειγμα, ο Παύλος και ο Βαρνάβας, δύο στενοί φίλοι, τσακώθηκαν για το αν θα έπρεπε να πάρουν μαζί τους στο ιεραποστολικό τους ταξίδι, τον ξάδελφο του Βαρνάβα, το Μάρκο. Καθώς οι δύο άντρες αδυνατούσαν να συμφωνήσουν, ακολούθησε «παροξυσμός» και τελικά χώρισαν (Πράξεις Αποστόλων 15:39).

Επιπλέον, γνωρίζουμε ότι ο Παύλος και ο Πέτρος μάλωναν συχνά για την πίστη και το δόγμα. Στην Επιστολή του Παύλου προς Γαλάτας, ο Παύλος έγραφε σε σχέση με τον Πέτρο (2:11):

«῞Οτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς ᾿Αντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν».

Απόδοση κειμένου: «Όταν όμως ήρθε ο Κηφάς στην Αντιόχεια, του αντιστάθηκα κατά πρόσωπο, γιατί ήταν αξιοκατάκριτος».

Μάλιστα, η Βίβλος δεν αναφέρει πουθενά εάν οι δύο συμφιλιώθηκαν ξανά!


Πηγή: http://www.newsbeast.gr