Η μουσική ακούγεται καλύτερα, ή μήπως… βλέπεται;

Η ακοή μπορεί να μην είναι ο καλύτερος τρόπος για να «ακούσει» κανείς μια ορχήστρα.
Η απάντηση στο ερώτημα «πώς μπορεί να απολαύσει κανείς ένα μουσικό κομμάτι» είναι μάλλον προφανής.

Τόσο προφανής, που το αρχικό ερώτημα ακούγεται παντελώς άκυρο και αστείο.

Μα, φυσικά μέσω της ακοής.

Με τη βοήθεια των αυτιών, των ακουστικών οργάνων!

Σίγουρα;

Μήπως υπάρχει και κάποιος άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να… «ακούσει» τη μουσική;

Σύμφωνα με μια νέα έρευνα, τα αυτιά μας μπορεί να μην είναι το ιδανικότερο και πιο αξιόπιστο όργανο απ’ όσο πιστεύαμε, για να ακούσουμε ένα μουσικό κομμάτι.

Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την κλασική μουσική, αυτό που βλέπει κανείς μπορεί να του «πει» πολύ περισσότερα για τη μουσική που ακούει, από αυτά που ακούει μόνο, όπως αναφέρει δημοσίευμα στο psmag.com.

Επικεφαλής της έρευνας ήταν η Chia-Jung Tsay από το University College London, η οποία εξέτασε την ικανότητα των ανθρώπων να διακρίνουν ανάμεσα στις καλύτερες ορχήστρες του κόσμου -σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν η συμφωνική ορχήστρα του Λονδίνου, η φιλαρμονική του Βερολίνου και η συμφωνική ορχήστρα του Σικάγου- και σε άλλες που αποτελούνταν από λιγότερο γνωστούς μουσικούς, από πανεπιστημιακά κατά βάση σύνολα.

Οι ερευνητές έβαλαν ακουστικά κομμάτια, βίντεο αλλά και εγγραφές με εικόνα και ήχο στους συμμετέχοντες, από τους οποίους ζήτησαν να μαντέψουν ποια μουσικά σύνολα θεωρούσαν ανώτερα.

Οι συμμετέχοντες εμφάνισαν καλύτερες επιδόσεις στο να αναγνωρίζουν τα πιο καταξιωμένα μουσικά σύνολα, όταν τα έβλεπαν σε εικόνα παρά όταν απλά άκουγαν τη μουσική τους.

Μάλιστα, όταν έβλεπαν εικόνα με ήχο μαζί δυσκολεύονταν περισσότερο να αντιληφθούν τη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες, απ’ ό,τι όταν έβλεπαν σκέτο βίντεο.

Στην έρευνα συμμετείχαν τόσο άπειροι, όσο και καταρτισμένοι εμπειρογνώμονες μουσικής, καθώς ένα μη εκπαιδευμένο «αυτί» ενός μέσου ανθρώπου δεν έχει την ικανότητα να «πιάνει» τόσο λεπτές μουσικές διαφορές.

Παρότι οι ειδικοί τα πήγαν ελαφρώς καλύτερα από τους υπόλοιπους, στατιστικά το ποσοστό επιτυχίας τους δεν ήταν κατά πολύ καλύτερο.

Σύμφωνα με την Tsay λοιπόν, η έρευνα αυτή «υποδηλώνει ότι ένα κορυφαίο μουσικό σύνολο προκαλεί το θαυμασμό όχι τόσο των ακροατών του, αλλά των θεατών του».

Η ίδια επισημαίνει ότι, όταν κανείς κρίνει μια ζωντανή παράσταση, αυτό που στην ουσία συμβαίνει είναι ότι κρίνει πόσο οι καλλιτέχνες είναι σε θέση να πείσουν το κοινό ότι είναι καλοί.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr