Η απώλεια μίας αίσθησης δε σημαίνει και απώλεια της σεξουαλικότητας

Το θέμα "Σεξουαλικότητα και ΑμεΑ" ανέδειξαν φοιτητές του ΑΠΘ
Πολλοί άνθρωποι είχαν γαλουχηθεί με την πεποίθηση ότι τα άτομα με αναπηρίες είναι ασεξουαλικά, ενώ αυτό είναι απλά ένας αστικός μύθος.

Σε εκδήλωση στην Κομοτηνή παρουσιάστηκε η ερωτική ιστορία μεταξύ ενός ΑμεΑ και της θεραπεύτριάς του και ακολούθησε συζήτηση μεταξύ κοινού και των εισηγητών, ενός ψυχολόγου και ενός ανδρολόγου – ουρολόγου

Η ψυχή της διοργάνωσης, οι φοιτητές Στέλλα Φαρμάκη, Παναγιώτης Αμερικάνος, Χρήστος Καμπούρης, Χρύσα Μπάρμπα και Δήμητρα Δημοσχάκη, με τον πρόεδρο του συλλόγου Περπατώ Άλεξ Ταξιλδάρη και εκπαιδεύτρια τους Βασιλική Χατζοπούλου.

Η απώλεια μίας αίσθησης δε σημαίνει και απώλεια της σεξουαλικότητας, η οποία μπορεί να κατακτηθεί από τα άτομα με αναπηρία, έστω με κάποιους συμβιβασμούς ή περιορισμούς. Τις πραγματικές διαστάσεις ενός θέματος ταμπού, όπως είναι η σεξουαλική ζωή στην ελληνική κοινωνία γενικότερα και ειδικά όταν αυτή αφορά ΑμεΑ, επιχείρησε να αναδείξει εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Κομοτηνή το βράδυ της Τετάρτης. Πέντε φοιτητές, τριτοετής και τεταρτοετής, της κατεύθυνσης κοινωνικής εργασίας στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης του ΔΠΘ, ανέλαβαν την πρωτοβουλία να ασχοληθούν με αυτό το ζήτημα και μάλιστα να προκαλέσουν και συζήτηση μεταξύ ανθρώπων της πόλης μας. Η πρωτοβουλία αυτή ελήφθη στο πλαίσιο της εξάμηνης πρακτικής άσκησης, που πραγματοποιούν στο σύλλογο ατόμων με αναπηρία «Περπατώ», η Στέλλα Φαρμάκη, ο Παναγιώτης Αμερικάνος, ο Χρήστος Καμπούρης, η Χρύσα Μπάρμπα και η Δήμητρα Δημοσχάκη με επόπτη τον κ. Φράγκο και εκπαιδεύτρια την Βασιλική Χατζοπούλου. 

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΡΩΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΜΕΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΟΥ

Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στο χώρο της Πολιτιστικής Κίνησης, που γέμισε ασφυκτικά από κόσμο και ξεκίνησε με την προβολή της ταινίας «The sessions» («Μαθήματα ενηλικίωσης»). Πρόκειται για δραματική ταινία, παραγωγής 2012. Πραγματεύεται τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον Μάρκ (38χρονος άνδρας με πολιομυελίτιδα) και τη Σέριλ (θεραπεύτρια του σεξ) κατά την πορεία μύησής του στον κόσμο του έρωτα. Είναι βασισμένη σε ένα δοκίμιο του Μαρκ Ο’ Μπράιεν, ενός ποιητή που είναι παράλυτος από τη μέση και κάτω εξαιτίας της πολιομυελίτιδας.

Η πρεμιέρα πραγματοποιήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σάντανς το 2012 όπου και έλαβε το Βραβείο Κοινού και το Ειδικό Βραβείο Κριτικής Επιτροπής για τη συνολική ερμηνεία του καστ, ενώ η επίσημη πρώτη προβολή του στην Ελλάδα έγινε μόλις μία μέρα μετά την παρουσίασή της στην Κομοτηνή. Η προβολή της ταινίας αποτέλεσε το έναυσμα για συζήτηση, για ένα θέμα ταμπού, όπως το χαρακτήρισε και ο πρόεδρος του συλλόγου Περπατώ Άλεξ Ταξιλδάρης, σημειώνοντας πως στόχος αυτό των ενημερωτικών δράσεων είναι «να σπάσουμε τον πάγο μεταξύ των ανθρώπων. Το σεξ είναι αναγκαίο και για τα άτομα με αναπηρία, όπως ο ύπνος, η διατροφή απασχολεί τα μέλη του συλλόγου μας, τους συνοδούς, τους γονείς και γι’ αυτό γίνονται σχετικές συζητήσεις συνεχώς. Ενδιαφέρεται ο κόσμος και αυτός μας δίνει κουράγιο και όρεξη να διοργανώνουμε και στο μέλλον ανάλογες εκδηλώσεις». 

ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Αποσπάσματα από συνεντεύξεις φοιτητών με αναπηρία, παρουσίασε στο κοινό της εκδήλωσης ο Γιάννης Καλλινικάκης ψυχολόγος και υποψήφιος διδάκτορας ΔΠΘ. ΟΙ ίδιος πραγματοποιεί τις συνεντεύξεις για λογαριασμό μίας έρευνας που αφορά φοιτητές με αναπηρία, Όπως ανέφερε, «οι άνθρωποι που είναι καθηλωμένοι σε αμαξίδιο ή έχουν χάσει μία αίσθηση, για παράδειγμα την όραση ή την ακοή δε σημαίνει ότι έχουν χάσει όλες τις άλλες δεξιότητες, ή ικανότητες, ή ανάγκες. Επί της ουσίας τα ζητήματα που τους απασχολούν είναι τα ζητήματα του οποιουδήποτε ανθρώπου. Μπορεί ακόμα και σήμερα η σεξουαλικότητα να είναι θέμα ταμπού αλλά αυτό έχει να κάνει με το συντηρητισμό της κοινωνίας και υπάρχει και μία λανθασμένη πληροφόρηση».

ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΑΣΕΞΟΥΑΛΙΚΑ

Πολλοί άνθρωποι είχαν γαλουχηθεί με την πεποίθηση ότι τα άτομα με αναπηρίες είναι ασεξουαλικά, ενώ αυτό είναι απλά ένας αστικός μύθος. Ο καθένας συμφωνεί ότι η σεξουαλικότητα αποτελεί σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και αυτό αφορά φυσικά και τα άτομα με αναπηρία. Είναι ενδεικτικό ότι 1991 η Barbara Waxman, ανάπηρη φεμινίστρια και ερευνήτρια, έγραφε στο Disability Rag «το Κίνημα για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία δεν έχει εξετάσει ποτέ την σεξουαλικότητα ως βασικό πολιτικό ζήτημα, από την στιγμή μάλιστα που πολλοί από εμάς είμαστε καταπιεσμένοι σεξουαλικά. Πιο πολύ μας ενδιαφέρει να αγαπηθούμε και να ολοκληρωθούμε σεξουαλικά από το να μπορούμε να ανεβαίνουμε στο λεωφορείο». Υφίσταται ερωτική ζωή στα άτομα με αναπηρία, αλλά με κάποιους περιορισμούς ή συμβιβασμούς, ανέφερε με τη σειρά του ο Δημήτρης Τάκος, ανδρολόγος – ουρολόγος, κάνοντας γνωστό πως «με ειδικούς μηχανισμούς ενεργοποιούνται αντανακλαστικά που μπορούν να επιφέρουν διέγερση και στύση. Υπάρχει βέβαια φαρμακευτική υποβοήθηση και μηχανήματα που βοηθούν τη στύση. Σε χώρες του εξωτερικού ιδιαίτερα η αποκατάσταση των ατόμων με αναπηρία περιλαμβάνει και τη σεξουαλική ζωή».

Συντονιστής στην εκδήλωση, στην οποία τέθηκαν πολλές και ενδιαφέρουσες ερωτήσεις από άτομα με αναπηρία και μη, ήταν ο Περικλής Πολυζωΐδης, επίκουρος καθηγητής τμήματος Κοινωνικής Διοίκησης, Δ.Π.Θ.

Πηγή: http://www.xronos.gr