Νομικές περιπέτειες που αφορούν σε μυθολογικά όντα!

Όταν η ανθρώπινη δικαιοσύνη ασχολείται με οντότητες του μη φυσικού κόσμου.
Η κρυπτοζωολογία είναι η περίεργη και γκρίζα αυτή περιοχή όπου η παραδοσιακή επιστήμη συναντά τους λαϊκούς θρύλους και αποφασίζουν να αποδράσουν μαζί από τον Ορθό Λόγο.

Κι έτσι βάζουν από κοινού να μελετήσουν ζωικούς οργανισμούς που δεν εμπίπτουν στους επίσημους καταλόγους της ζωολογίας, όπως το Τέρας της Λίμνης του Λοχ Νες, τον Μπίγκφουτ και άλλα τέτοια υπέροχα φολκλορικά πλάσματα.

Αυτή η σαγήνη που ασκούν τα μυθολογικά όντα στα μυαλά των συνωμοσιολόγων περνά κάποιες φορές σε επίσημες κρατικές δομές και θεσμούς, δημιουργώντας δικαστικά δεδικασμένα για όντα έξω από τον λογικό κόσμο!

Απίστευτο αλλά κατάφωρα πραγματικό…

Τα ξωτικά της Ισλανδίας φτάνουν στο Ανώτατο Δικαστήριο



Όταν η Οδική και Παράκτια Διοίκηση της Ισλανδίας θέλησε να φτιάξει έναν δρόμο για να ενώσει μια απομονωμένη χερσόνησο με το υπόλοιπο της χώρας, οι πολίτες εξαγριώθηκαν, κι αυτό γιατί το οδικό σύμπλεγμα θα ενοχλούσε λέει τους παλιότερους κατοίκους της Ισλανδίας, τα ξωτικά! Τα μυθολογικά όντα έρχονται προφανώς πρώτα από τους ανθρώπους και η διασφάλιση της αιώνιας ησυχίας τους λογίστηκε πρωταρχικής σημασίας για τους κατοίκους.

Η φωνή του λαού ενώθηκε λοιπόν για να μην ισοπεδωθεί ένας μεγάλος βράχος, αφού κατά την τοπική παράδοση η πέτρα ήταν εκκλησία των ξωτικών! Πώς το ήξεραν αυτό οι περίοικοι; Μα επειδή μπορούσαν να ακούσουν, να δουν και να διαισθανθούν τα ξωτικά, μια πεποίθηση αρκετά γενικευμένη σε πολλούς Ισλανδούς. Το πρόβλημα εδώ είναι ότι όλοι οι ναοί των ξωτικών συνδέονται μεταξύ τους και η καταστροφή ενός θα επέφερε τρομακτικές αλυσιδωτές αντιδράσεις στη θρησκεία των μυθολογικών πλασμάτων.

Η κυβέρνηση αποφάσισε το 1998 να μετρήσει τις στάσεις των Ισλανδών αναφορικά με τα ξωτικά, αν και δεν περίμενε φυσικά το 54% των πολιτών της να πιστεύουν στην ύπαρξη των ξωτικών αλλά και την υπερφυσική ικανότητά τους να κάνουν καλό ή κακό. Οι διαμαρτυρίες υπέρ των ξωτικών στα κρατικά ισλανδικά σχέδια είναι μάλιστα τόσο κοινές που η Βουλή είχε ψηφίσει παλιότερα μια πεντασέλιδη επίσημη ανακοίνωση ως απάντηση στην εκάστοτε λαϊκή κατακραυγή.

Ήδη από τη δεκαετία του 1970 αρκετά φιλόδοξα πλάνα για νέο οδικό δίκτυο μέσα στην περιοχή των ξωτικών είχαν σταματήσει εξαιτίας της επιφύλαξης πολλών βουλευτών να μη διαταραχθεί το φυσικό habitat των ξωτικών. Η υπόθεση του 2013 έφτασε μάλιστα μέχρι το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισλανδίας, το οποίο έσπευσε να ακούσει την πλευρά της εκκλησίας των ξωτικών διά στόματος των ανθρώπινων εκπροσώπων της! Το ζήτημα τακτοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015, όταν αποφασίστηκε η μεταστέγαση της εκκλησίας των ξωτικών, του βράχου των 70 τόνων δηλαδή. Οι δικηγόροι των ξωτικών(!) δήλωσαν πως τα ξωτικά είναι πανευτυχή που τους δόθηκε η ανθρώπινη δυνατότητα να προετοιμαστούν για τη μετακόμιση της εκκλησίας τους, έχοντας στη διάθεσή τους ενάμιση χρόνο …

Ο Εθνικός Δρυμός του Σακτένγκ αναγνωρίζεται από την UNESCO ότι προστατεύει το τοπικό Γέτι των Ιμαλαΐων



Το Καταφύγιο Άγριας Ζωής του Σακτένγκ στο Μπουτάν είναι ένα πανέμορφο μέρος που αναγνωρίζεται από την UNESCO ως παράδεισος των ροδόδεντρων αλλά και ως εθνικός δρυμός για μια σειρά από ζώα που απειλούνται από εξαφάνιση. Κανένα δεν είναι βέβαια πιο σπάνιο και απειλούμενο από το μιγκόι, την τοπική εκδοχή του Γέτι των Ιμαλαΐων! Και ήταν μάλιστα το μυθολογικό μιγκόι ο πρωταρχικός λόγος που στήθηκε το καταφύγιο άγριας ζωής, ένα έργο 700.000 ευρώ συγχρηματοδοτούμενο από το κράτος του Μπουτάν και μια σειρά ιδρυμάτων.

Το τεράστιο ανθρωπόμορφο πλάσμα (που φτάνει στα 2,5 μέτρα) αποφεύγει τους ανθρώπους όσο τίποτα, βαδίζοντας συνήθως πάνω στις πατημασιές των ανθρώπων για να περνά απαρατήρητο. Ταυτοχρόνως, μπορεί να γίνεται αόρατο αν θέλει, που όσο να πεις είναι βολικό για να μην το βλέπει ποτέ ανθρώπου μάτι. Ελάχιστοι άνθρωποι το έχουν δει παρά την πλούσια ιστορία του στη μυθολογία των χωρών των Ιμαλαΐων και όλοι τους ζούσαν στην περιοχή που είναι σήμερα ο εθνικός δρυμός, ο οποίος στήθηκε το 2003 με κατεπείγον βασιλικό διάταγμα!

Όταν η χώρα πέρασε από την απόλυτη μοναρχία στη συνταγματική μοναρχία το 2008, ένα από τα πρώτα νομοθετήματα της Βουλής ήταν η κατοχύρωση του καθεστώτος του καταφυγίου ως προστατευόμενο σπίτι του μιγκόι…

Το Τέρας της Μεγάλης Λίμνης της Σουηδίας που χαρακτηριζόταν προστατευόμενο είδος



Η παλιότερη αναφορά για το σουηδικό Τέρας του Λοχ Νες μάς έρχεται από το 1635 και έκτοτε αμέτρητοι άνθρωποι ισχυρίζονται πως το έχουν δει. Το 1894 μάλιστα κάποιος έστησε μια εταιρία με μοναδικό αντικείμενο την αιχμαλωσία του πλάσματος. Όσο για την εικόνα του, ποικίλει καθοριστικά καθώς όλα είναι προϊόν διηγήσεων αυτοπτών μαρτύρων. Τρανή στιγμή το 2008, όταν οι υποβρύχιες κάμερες που είχαν στηθεί κατέγραψαν μια μυστηριώδη σιλουέτα που οι ντόπιοι επιβεβαίωσαν πως επρόκειτο για το εν λόγω τέρας.

Η φειδωλή αυτή επιτυχία αναπτέρωσε τις ελπίδες της Σουηδίας για το δικό της εθνικό τέρας και σύντομα ένα παρατηρητήριο στήθηκε για την περαιτέρω μελέτη του θέματος. Παρά το γεγονός ότι το Τέρας της Μεγάλης Λίμνης απολάμβανε ένα ιδιαίτερο καθεστώς κρατικής προστασίας για αρκετό καιρό (με επίσημες κοινοβουλευτικές βούλες), το 2005 η σουηδική Βουλή αποφάσισε να σοβαρευτεί επιτέλους καταδικάζοντας και ακυρώνοντας τελικά τον νόμο του 1986 που χαρακτήριζε το μυθολογικό πλάσμα προστατευόμενο είδος!

Πλέον κάθε Σουηδός μπορεί αν θέλει να κυνηγήσει ανενόχλητος το τέρας και να το σκοτώσει ακόμα, αν και πάμπολλοι πιστεύουν, ιδιαίτερα κάτω από το φως του πρόσφατου μυστηριώδους βίντεο, ότι κάτι πελώριο σέρνεται στα σπλάχνα της Μεγάλης σουηδικής Λίμνης…

Οι καλικάντζαροι της Ιρλανδίας προστατεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση



Λίγα πράγματα είναι πιο ιρλανδικά από τους καλικάντζαρους , οι οποίοι απειλούνται στις μέρες μας από εξαφάνιση(!), καθώς μόλις 236 από δαύτους παραμένουν στην απόκοσμη ζωή τους, όπως διατείνονται τουλάχιστον όσοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να μιλούν τη γλώσσα τους.

Κι έτσι μια μεγάλη ανθρώπινη κινητοποίηση είχε στηθεί εδώ και κάμποσα χρόνια για την προστασία των λιγοστών εναπομεινάντων καλικάντζαρων της Ιρλανδίας, η οποία ευτύχησε το 2009 να τεθεί στην προσοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Η Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους Οικότοπους δέσμευσε όλη την ιστορική περιοχή των καλικάντζαρων ως προστατευόμενο καταφύγιο για την τοπική χλωρίδα και πανίδα, αλλά και τους 236 καλικάντζαρους!

Το γεγονός ότι οι καλικάντζαροι εμφανίζονται σε ευρωπαϊκή ντιρεκτίβα μόνο ως φάρσα μπορεί να λογιστεί, μόνο που είναι αλήθεια…

Η κρατική μέριμνα της Νέσι του Λοχ Νες



Η βρετανική κυβέρνηση των Τόρις χρησιμοποίησε πράγματι το ιστορικό Τέρας του Λοχ Νες για να δώσει μια μυστικιστική αύρα σε μια σειρά πολύ σοβαρών νομοσχεδίων. Όλα ξεκίνησαν όταν η σουηδική κυβέρνηση ζήτησε να μάθει πώς διαχειρίζονται οι Σκοτσέζοι το θέμα με το τέρας των νερών τους, μπας και πάρουν ιδέες για το δικό τους απόκοσμο πλάσμα της Μεγάλης Λίμνης.

Η σουηδική έρευνα κατέληξε όπως είπαμε στην προστασία του τέρατος το 1986, μια κίνηση που δεν θα περνούσε φυσικά απαρατήρητη στη Σκοτία. Σύντομα οι σκοτσέζοι βουλευτές άρχισαν να ρωτούν τη Βουλή τι θα γίνει με την προστασία της περιβόητης Νέσι, καθώς δεν ενέπιπτε στην κατηγορία των ψαριών του γλυκού νερού κι έτσι δεν προστατευόταν από το (σκοτσέζικο) Διάταγμα για τον Σολωμό και την Προστασία της Αλιείας του 1951.

Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος κατέληξε ότι υπήρχε τελικά ένας νόμος που την αφορούσε: το Διάταγμα Άγριας Ζωής και Υπαίθρου του 1981, το οποίο θα μπορούσε όμως να τη βλάψει χαρακτηρίζοντάς τη «παράνομη»! Πριν από πέντε δεκαετίες, ο προβεβλημένος σκοτσέζος πολιτικός και επικεφαλής της περιφέρειας του Λοχ Νες, σερ Μέρντοχ ΜακΝτόναλντ, είχε αποστείλει στην κυβέρνηση επιστολή που ζητούσε επιτακτικά την προστασία του εθνικού τέρατος της Σκοτίας. Αν και αυτή δεν θα ήταν το μόνο παράξενο ντοκουμέντο που αφορούσε στη Νέσι.

Ήδη από το 1933 η Σκοτία διέθετε επίσημη υπηρεσία για την καταγραφή των δραστηριοτήτων του Τέρατος του Λοχ Νες αλλά και την παρατήρηση των επίδοξων κυνηγών της. Σε άμεση συνεργασία με το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, η υπηρεσία θέλησε κάποια στιγμή το τέρας πάση θυσία νεκρό (σύμφωνα με τα σπαρταριστά ντοκουμέντα που δόθηκαν στην κυκλοφορία το 2014), ώστε να μοστράρει ως το νέο κόσμημα του μουσείου.

Ο ΜακΝτόναλντ πληροφορήθηκε κάποια στιγμή για το ζοφερό πλάνο και ζήτησε από το βρετανικό Κοινοβούλιο να προστατεύσει τη Νέσι με βούλευμα. Η κυβέρνηση έψαξε και βρήκε πως δεν υπήρχε κρατική μέριμνα για την προστασία των «Τεράτων και των Μεγάλων Ψαριών», κι έτσι κάτι έπρεπε να γίνει αν δεν ήθελαν να καταλήξει η Νέσι στις προθήκες του λονδρέζικου μουσείου.

Δεν ψήφισαν βέβαια νέα νομοθεσία, καθώς οι συνταγματολόγοι σύμβουλοι της κυβέρνησης αποφάσισαν πως η Νέσι προστατευόταν από το Διάταγμα για τα Άγρια Ζώα του 1912, το οποίο διατεινόταν ότι ήταν παράνομο το κυνήγι οποιασδήποτε μορφής άγριας ζωής που δεν περιλαμβανόταν στην επίσημη θηρευτική λίστα…

Η αμερικανική πολιτεία που είναι απολύτως νόμιμο να σκοτώσεις τον Μπίγκφουτ



Την ώρα που όλα τα προηγούμενα νομοθετήματα έχουν προστατευτικό χαρακτήρα για τα απόκοσμα τέρατα, το αμερικανικό Τέξας παραμένει μοναδικό στα χρονικά, καθώς εκεί είναι απόλυτα νόμιμο να σκοτώσεις τον περιβόητο Μπίγκφουτ (φτάνει να τον βρεις φυσικά).

Όλα ξεκίνησαν όταν το Τμήμα Άγριας Ζωής της πολιτείας αναρωτήθηκε για τη νομιμότητα της αιχμαλωσίας ή του ξεπαστρέματος του Μπίγκφουτ. Η επίσημη απάντηση του νομοθετικού σώματος του Τέξας ήταν ότι, ποινικά μιλώντας, δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για το τέρας και η θανάτωσή του ήταν συνεπώς απολύτως νόμιμη.

Συνεχίζοντας να ψάχνει το θέμα, η πολιτειακή υπηρεσία ανακάλυψε ότι το επίσημο καθεστώς του τέρατος το θέλει να μην αποτελεί είδος προστατευόμενης ζωής, οπότε μπορεί να κυνηγηθεί παντού στο Τέξας και κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε εποχής. Και βέβαια δεν υπάρχει όριο για το πόσους Μπίγκφουτ μπορείς να σκοτώσεις.

Κι αυτό γιατί το τέρας θεωρείται νομικά ως εξωτικό ζώο που ήρθε από μακριά, οπότε δεν εμπίπτει στις διατάξεις για την προστασία της γηγενούς άγριας ζωής. Το τέρας αντιμετωπίζεται σε πολιτειακούς όρους σαν αγριογούρουνο δηλαδή, που στο Τέξας είναι απολύτως νόμιμο να σκοτώσεις όσα θες ανά πάσα στιγμή. Αν και η ιστορία με τις νομικές περιπέτειες του Μπίγκφουτ δεν τελειώνουν εδώ.

Ο Οργανισμός Έρευνας του Μπίγκφουτ (GCBRO) συστήθηκε στον απόηχο της έρευνας με μοναδικό σκοπό την υπεράσπιση του Τέξας από τις επιθέσεις του μυθολογικού τέρατος! Η ίδρυσή του έγινε μεγάλο θέμα στην πολιτεία, καθώς οι κάτοικοι έριζαν πλέον για το πόσο ανθρώπινη είναι η φύση του και το αν θεωρείται φόνος ο σκοτωμός του. Πολλοί Τεξανοί δεν χάρηκαν ακριβώς με την ιδέα ότι ένα τσούρμο κυνηγών θα οργώνουν πια την ύπαιθρο με τα γεμάτα όπλα τους αναζητώντας το μυθικό τέρας, κάτι που ελπίζει να μη συμβεί στην επικράτειά της η Ουάσιγκτον, το νομοθετικό σώμα της οποίας ψάχνει τώρα να απαγορεύσει εσπευσμένα το κυνήγι του Μπίγκφουτ χαρακτηρίζοντάς το προστατευόμενο είδος ζωής…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr