Η γεμάτη με υποχρεώσεις καθημερινότητα, οι γρήγοροι ρυθμοί και οι όλο και πιο υψηλές απαιτήσεις υποχρεώνουν συχνά τους γονείς, και κυρίως τις μητέρες, να αποχωριστούν σύντομα το μωρό τους μετά τη γέννησή του και να το εμπιστευθούν σε κάποιο πρόσωπο, που ενδεχομένως δεν ανήκει στο στενό ή ευρύτερο οικογενειακό περιβάλλον.
Όλοι γνωρίζουμε πως ο πρώτος χρόνος ζωής ενός παιδιού είναι καθοριστικός για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξή του. Μέσα σε αυτό το χρόνο το παιδί μαθαίνει, μέσα από τη σχέση του με τους γονείς του, να συνδιαλέγεται με το περιβάλλον του, να ανακαλύπτει και να μαθαίνει, να διαφοροποιεί τις αντιδράσεις του ανάλογα με το πρόσωπο που έχει απέναντί του, να αποκτά σιγουριά και ασφάλεια.
Τι γίνεται όμως σε περιπτώσεις που η μητέρα είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει στα επαγγελματικά της καθήκοντα και πρέπει να μπει σε διαδικασία να ψάξει ένα πρόσωπο φύλαξης του παιδιού της; Ποιά κριτήρια καλό θα ήταν να ακολουθήσει;
Η προϋπάρχουσα εμπειρία και επαφή με παιδιά ,είναι ένα από τα πρώτα κριτήρια. Όσο μεγαλύτερη τριβή και συναναστροφή υπάρχει, τόσο μεγαλύτερη εξοικείωση έχει στις ιδιαιτερότητες, στις απαιτήσεις και στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας. Τις περισσότερες φορές η εξοικείωση αυτή είναι η βάση για να δημιουργηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στο πρόσωπο αναφοράς και στο παιδί.
Συστατικές επιστολές από παλαιότερες συνεργασίες με οικογένειες.
Οι γνώσεις παιδαγωγικής ή παιδικής ψυχολογίας πολλές φορές είναι ένα κομμάτι που προσφέρει ανακούφιση στους γονείς όταν πρέπει να επιλέξουν το πρόσωπο που θα αναλάβει το παιδί τους. Σίγουρα μπορούν να υπολογιστούν στα πλεονεκτήματα και στα θετικά σημεία.
Σε αυτό όμως το σημείο θα μπορούσε να διευκρινιστεί πως σε παιδιά που παρουσιάζουν κάποιες αναπτυξιακές ή συναισθηματικές διαταραχές, η επιλογή ενός ειδικού σε θέματα ειδικής αγωγής και ψυχολογίας του παιδιού κρίνεται απαραίτητη ακόμα και για τη φύλαξη αυτού. Σε αυτήν την απόφαση οι γονείς θα οδηγηθούν διότι τις περισσότερες φορές ήδη το παιδί από μικρή ηλικία στο οικογενειακό ή και στο σχολικό περιβάλλον δε μπορεί να ανταποκριθεί και να προσαρμοστεί ομαλά.
Η αντίδραση του παιδιού μας στο πρόσωπο φύλαξης είναι ένα αδιαμφισβήτητο κριτήριο. Τα παιδιά, από πολύ μικρή ηλικία όταν βρίσκονται με πρόσωπα που τους δημιουργούν θετικά συναισθήματα όπως ασφάλεια και ικανοποίηση, αντιδρούν με χαμόγελο, αφήνονται στη σωματική επαφή και στα χάδια, αναζητούν την παρέα, έχουν εύκολα βλεμματική επαφή.
Τέλος δε μπορούμε να αγνοήσουμε, όσο «μη επιστημονικό και τεκμηριωμένο», το ένστικτο των γονέων απέναντι στο πρόσωπο φύλαξης του παιδιού τους. Συνήθως η πρώτη επαφή δημιουργεί μια θετική ή μη εντύπωση, η οποία μπορεί να μην μπορεί τις περισσότερες φορές να αποδειχτεί με βάση κάποια θεωρία, είναι όμως αυτή που οδηγεί στη θετική ή μη έκβαση της δημιουργίας μιας σχέσης.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.