Άνθρωποι που καταδικάστηκαν στην Κόλαση του Δάντη

Η «Θεία Κωμωδία» και η αιώνια καταδίκη των ψυχών.
Ως ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας και επιτομή του μεσαιωνικού πνεύματος, η «Θεία Κωμωδία» παραμένει αντικείμενο ανάλυσης για την κριτική και τη θεωρία.

Πέρα από το επικό του πράγματος, η αφηγηματική δομή του ποιήματος αποτελεί δραματοποίηση των πεποιθήσεων του συγγραφέα του, κατά τα λογοτεχνικά πρότυπα του Μεσαίωνα.

Κι έτσι οι ιδέες και οι κρίσεις του Δάντη Αλιγκέρι για την πολιτική, τη θρησκεία και την κοινωνία εισβάλλουν στη «Θεία Κωμωδία», καθώς ο Δάντης ταξιδεύει λογοτεχνικά στην Κόλαση.

Θεοσεβούμενος χριστιανός και με πολιτικές φιλοδοξίες στις πλάτες του, ο Δάντης είχε μίση και πάθη ως άνθρωπος αλλά και στιβαρές αντιλήψεις για τους ανθρώπους της εποχής του, οι οποίες και πέρασαν στο έργο του…

Ιούλιος Καίσαρας



Ο Δάντης πίστευε στον Καίσαρα θεωρώντας πως ήταν προορισμένος από τον Θεό να κυβερνήσει τον κόσμο και ο θάνατός του σηματοδότησε το τέλος της ιταλικής ενότητας. Γιατί λοιπόν τον έστειλε στην Κόλαση; Μα γιατί ήταν ειδωλολάτρης! Είπαμε, ο Δάντης ήταν ευσεβής χριστιανός και ως τέτοιος οραματίστηκε τον Καίσαρα στον πρώτο κύκλο της Κολάσεώς του, εκεί δηλαδή που κατέληγαν οι ενάρετοι ειδωλολάτρες όπως φιλόσοφοι, επιστήμονες, μαθηματικοί, πολιτικοί και ηγέτες που δεν είχαν βαπτιστεί, γι’ αυτό και δεν μπορούσαν να εισέλθουν στον Παράδεισο.

Κι έτσι ο αβάπτιστος Καίσαρας ζούσε μεταθανάτια σε ένα μέρος που ήταν απλή σκιά του Παραδείσου, παρά το γεγονός ότι το μόνο του «κρίμα» ήταν ότι γεννήθηκε απλώς πριν από τη γέννηση του Ιησού…

Πάπας Νικόλαος Γ’



Η διαφθορά δεν είναι ξένη στην Καθολική Εκκλησία, και στα χρόνια του Δάντη ο Πάπας Νικόλαος Γ’ εξασφάλισε τη χειρότερη τιμωρία για σιμωνία. Ο Δάντης σιχαινόταν την εκμετάλλευση του παπικού αξιώματος από τον Νικόλαο για την προώθηση των ιδιοτελών σκοπών του αλλά και την εξάπλωση της διαφθοράς στους κόλπους της εκκλησίας. Ο Νικόλαος λάτρευε τον νεποτισμό και τοποθέτησε συγγενείς και φίλους σε θέσεις-κλειδιά του κονκλαβίου, γι’ αυτό και ο Δάντης τον έστειλε στον όγδοο κύκλο από τους εννιά της Κολάσεώς του!

Εδώ ο Πάπας και οι ακόλουθοί του τιμωρούνταν ως σιμωνιακοί, κρεμασμένοι ανάποδα μέσα σε λάκκους και φωτιές να τους καίνε τα πόδια. Έπεται ότι οι φλόγες που τσουρούφλιζαν τον Πάπα ανέρχονταν υψηλότερα από τις υπόλοιπες…

Αυτοκράτορας Φρειδερίκος Β’



Ακόμα και αυτοκράτορες δεν γλίτωναν από την κρίση του Δάντη, που έπεφτε βαριά σαν πέλεκυς. Ο λόγος για τον πανίσχυρο αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, Φρειδερίκο Β’ και ιδρυτή της δυναστείας των Χοχενστάουφεν. Όχι ότι η δύναμή του εμπόδισε τον Δάντη να τον καταδικάσει στον έκτο κύκλο με τους αιρετικούς, εκεί δηλαδή που τους εγκλώβιζαν μέσα σε πύρινους τάφους.

Αυτό έγινε ενδεχομένως γιατί ο Χοχενστάουφεν είχε αφοριστεί τέσσερις φορές(!), τόσο γιατί καθυστερούσε την υπεσχημένη στην εκκλησία Σταυροφορία αλλά και γιατί όταν την έκανε τελικά, δεν μπορούσε να συμμετάσχει ως αιρετικός! Ο Φρειδερίκος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ (1229) και ανάγκασε τον Πάπα να αφορίσει όλη την πόλη, το κέντρο της χριστιανοσύνης, γιατί ο ίδιος είχε αναγορευτεί σε βασιλιά της. Καμιά απορία λοιπόν γιατί είχε τέτοιο μένος ο Δάντης με τον παντοδύναμο αυτοκράτορα.

Πάπας Σελεστίνος Ε’



Ο Σελεστίνος Ε’ ήταν ένας ποντίφικας που εγκατέλειψε με δική του πρωτοβουλία τον ρωμαιοκαθολικό θρόνο το 1294 χωρίς να δεχτεί μάλιστα πιέσεις. Παρέμεινε στο τιμόνι της Καθολικής Εκκλησίας μόνο για 161 μέρες και βέβαια ο Δάντης δεν του το συγχώρεσε. Παρά το γεγονός ότι δεν τον κατονομάζει, θεωρείται ευρέως ότι ο στίχος του «είδα κι απείκασα τον ίσκιο εκείνου / που από αναντριά το μέγα φώναξε Όχι» (σε μετάφραση Καζαντζάκη) αναφέρεται στον αποστάτη Πάπα, που το αμάρτημά του ήταν ασυγχώρητο για τον Δάντη, καθώς πέρα από εκκλησιαστικό αδίκημα, ήταν και κοινωνικό.

Κι έτσι ο Δάντης τοποθετεί τον Σελεστίνο στα περίχωρα της Κόλασης, καθώς η παραίτηση ήταν φυγομαχία στη συλλογιστική του Αλιγκέρι: τον θέλει σε έναν προθάλαμο της Κόλασης, πριν από τους εννιά κύκλους, εκεί που βασανίζονται αυτοί που «δίχως ατιμιά και δόξα εζήσαν». Οι τραγικές αυτές ψυχές προσελκύουν την απόλυτη περιφρόνηση του ποιητή και βασανίζονται φυσικά, με μύγες και σφήκες να τρώνε τις σάρκες τους και να ξεδιψούν με το αίμα τους ((«ολόγυμνοι γυρνούν και τους δαγκάνουν αλύπητα χοντρόμυγες και σφήκες»)…

Μάρκος Ιούνιος Βρούτος



Την ώρα που στον ένατο κύκλο τιμωρούνται οι προδότες, στο βαθύτερο σημείο του Άδη, στο κέντρο ακριβώς της Γης, ο ίδιος ο Εωσφόρος τυραννά αιώνια τους Βρούτο και Κάσσιο για την προδοσία του Καίσαρα (και τον Ιούδα φυσικά για τον Χριστό)! Ο Σατανάς, ο απόλυτος προδότης, το τέρας με τα τρία πρόσωπα και τα έξι φτερά, έχει εγκλωβισμένους τους προδότες μέχρι τη μέση σε μια παγωμένη λίμνη και τους βασανίζει νυχθημερόν, καθώς η προδοσία είναι για τον Αλιγκέρι το χειρότερο αμάρτημα του κόσμου.

Ο Δάντης τοποθετούσε τον Καίσαρα πολύ ψηλά, καθώς η θεόπνευστη διακυβέρνησή του είχε στη συλλογιστική του ποιητή τον ρόλο να φέρει τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία στην επικράτεια του χριστιανισμού. Γι’ αυτό και οι δολοφόνοι του βασανίζονται από τα χεράκια του ίδιου του Σατανά, περνώντας την αιωνιότητα με φριχτά βασανιστήρια…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr