Εντελώς συγχρονισμένοι θάνατοι

Όταν ο Χάρος έρχεται την απολύτως κατάλληλη στιγμή…
Φαίνεται πως ο Θεριστής διαθέτει μια διεστραμμένη αίσθηση του χιούμορ όταν θέλει να αντιστρέψει αυτό που χαρακτηρίζουμε συνήθως ως πρόωρο και άδικο θάνατο.

Πότε όμως είναι καλή η στιγμή για να εγκαταλείψεις τα εγκόσμια; Πότε ο συγχρονισμός ζωής και θανάτου γίνεται τόσο στην εντέλεια που θα έκανε όλους να αναφωνήσουν ότι ο θάνατος ήρθε την απολύτως ιδανική στιγμή;

Αφήνοντας το μακάβριο του θέματος κατά μέρος, υπάρχουν πράγματι φορές που η μοίρα έχει τον δικό της λόγο, παρέχοντας αυτές τις σπάνιες -και σχεδόν ποιητικές- αποδείξεις ότι το τέλος της ζωής έρχεται εκεί που το περιμένεις, ως μια θεία επιφοίτηση δυο στιγμές πριν κλείσεις οριστικά τα μάτια σου.

Όταν ο Χάρος καταφτάνει στην ώρα του λοιπόν, τότε συμβαίνουν αυτά τα κωμικοτραγικά…

Ερρίκος Ίψεν



Ο περίφημος νορβηγός δραματουργός, ο «πατέρας του σύγχρονου θεάτρου», σκάρωσε το καλύτερο μονόπρακτο που έγραψε ποτέ στο νεκροκρέβατό του. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα πέρασε ο θεατρικός συγγραφέας μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία, καθώς τα αλλεπάλληλα εγκεφαλικά που είχε υποστεί είχαν αφήσει βαρύτατο φόρο στην υγεία του. Την ώρα λοιπόν που ήταν βαριά άρρωστος στη νοσοκομειακή κλίνη, άκουσε τη νοσοκόμα να ενημερώνει τους οικείους του ότι η υγεία του πήγαινε λίγο καλύτερα. Τότε ήταν που σιγομουρμούρισε, χωρίς να ανοίξει τα μάτια του, το περιβόητο «μα αντιθέτως», απαντώντας στα χαρμόσυνα νέα που έφερνε η νοσοκόμα στην οικογένειά του! Πέθανε λίγο μετά χωρίς να αρθρώσει άλλη λέξη…

Δομιτιανός



Ο διαβόητος ρωμαίος αυτοκράτορας που έβαλε σκοπό να μετατρέψει τη ρωμαϊκή δημοκρατία σε απόλυτη μοναρχία είχε τη μοίρα απέναντί του ήδη από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Κι αυτό γιατί οι αστρολογικές προβλέψεις είχαν προφητεύσει ήδη από τη γέννηση του δελφίνου ότι ο Δομιτιανός θα πέθαινε το απομεσήμερο της 18ης Σεπτεμβρίου του 96 μ.Χ. Όταν έφτασε λοιπόν η αποφράδα αυτή μέρα, ο αυτοκράτορας περίμενε να δει τι θα γίνει με την προφητεία κλεισμένος στα ιδιαίτερα διαμερίσματά του.

Οι πιστοί του ακόλουθοι όμως, που είχαν ήδη συνωμοτήσει να τον ξεκάνουν, κατάφεραν να τον βγάλουν από το δωμάτιό του λέγοντάς του ότι το μεσημέρι είχε περάσει και ήταν πλέον ασφαλής από τον αστρολογικό χρησμό. Την ώρα που αυτός εξομολογούνταν στη γυναίκα του, Δομιτία Λιγγίνα, ότι είχαν φτάσει στα αυτιά του ψίθυροι για απόπειρα δολοφονίας του, οι συνωμότες ήταν ήδη εκεί και είχαν εντάξει στις τάξεις τους ακόμα και την αυτοκράτειρα: τον δολοφόνησαν τελικά μαχαιρώνοντάς τον. Το μεσημέρι δεν είχε ακόμα εκπνεύσει…

Λέοναρντ Γουόρεν



Ο μύθος της όπερας και της Σκάλας του Μιλάνου πέθανε πάνω στην οπερετική σκηνή, ερμηνεύοντας τη «Δύναμη του Πεπρωμένου» του Τζουζέπε Βέρντι. Αν και ήταν τα λόγια που είπε πριν χαθεί που τον βάζουν στη λίστα μας. Σύμφωνα με τους αυτόπτες μάρτυρες της οπερετικής παράστασης, ο Γουόρεν είχε μόλις ολοκληρώσει την άρια της τρίτης πράξης του έργου, η οποία ξεκινούσε με τα λόγια «το να πεθάνεις, είναι σπουδαίο πράγμα» («Morir, tremenda cosa») και κατόπιν όφειλε, σύμφωνα με την πλοκή, να εξετάσει το περιεχόμενο ενός κλειστού πορτοφολιού. Όπως όμως το ήθελε η μοίρα, ο μεγάλος τενόρος πέθανε από ανακοπή καρδιάς με το που τραγούδησε τα προφητικά για κείνον λόγια…

Ελίζαμπεθ Ράιαν



Η ανεπανάληπτη τενίστρια με τις 19 νίκες στο τουρνουά του Γουίμπλετον, ένα ρεκόρ που κράτησε 45 ολόκληρα χρόνια, πέθανε με την εντύπωση ότι το ρεκόρ της ήταν ασφαλές. Κι αυτό γιατί έτσι το ήθελε η τραγική ειρωνεία! Βλέπετε στις 7 Ιουλίου 1979, όταν το κορυφαίο όνομα στο γυναικείο τένις Μπίλι Τζιν Κινγκ σημείωνε το 20ό της grand slam στο Γουίμπλετον, υφαρπάζοντας τον παγκόσμιο τίτλο από τη Ράιαν, η τελευταία εγκατέλειπε τη ζωή λίγες στιγμές πριν από το μοιραίο παιχνίδι. Για την ακρίβεια, το προηγούμενο ακριβώς βράδυ! Και μάλιστα μέσα στο κλαμπ του Γουίμπλετον, αφού είχε βρεθεί εκεί για να δει τι θα γινόταν την επόμενη μέρα με την τύχη της παγκόσμιας επίδοσής της…

Άρνολντ Σένμπεργκ



Ο περίφημος αυστριακός συνθέτης όταν δεν ανανέωνε τα κλασικά μουσικά πατήματα του καιρού του, συνήθιζε να περνά τη μέρα του φοβούμενος τον αριθμό 13. Ω ναι, έπασχε από τρισκαιδεκαφοβία! Ο προληπτικός μουσουργός πίστευε μάλιστα ακράδαντα ότι το 13 θα έπαιζε ρόλο ακόμα και στον θάνατό του. Και ήταν μάλλον η δεισιδαιμονική του φύση που κατέληξε στον θάνατό του!

Ανησυχούσε που λέτε πολύ για τα 76α του γενέθλια (7+6=13), τα οποία έπεφταν μάλιστα στις 13 Ιουλίου (του 1951), που οι δυστυχείς περιστάσεις τα ήθελαν ημέρα Παρασκευή (Παρασκευή και 13 κοντολογίς). Όταν έφτασε λοιπόν η αποφράδα ημέρα, αντί να το γιορτάσει με την καρδιά του, κλείστηκε στην κάμαρά του καθώς υποπτευόταν ότι αυτή θα ήταν η τελευταία του μέρα πάνω στη Γη. Στην επιστολή που έστειλε λίγο αργότερα (Αύγουστος του 1951) η σύζυγός του Γερτρούδη στην αδερφή του συνθέτη, διαβάζουμε: «Ένα τέταρτο περίπου πριν από τις δώδεκα, κοίταξα το ρολόι και είπα στον εαυτό μου: ‘‘άλλο ένα τέταρτο της ώρας και τα χειρότερα θα έχουν περάσει’’. Τότε μου τηλεφώνησε ο γιατρός. Ο λαιμός του Άρνολντ σκίρτησε δύο φορές, η καρδιά του άφησε έναν δυνατό παλμό και αυτό ήταν το τέλος του». Όσο για τη στιγμή του θανάτου του, ήταν στις 11:47 μ.μ., 13 λεπτά ακριβώς πριν εκπνεύσουν τα γενέθλιά του…

Τσαρλς Ντέιβις



Ο τραγουδιστής και μουσικός βρέθηκε να ερμηνεύει το 1995, στα 67 του χρόνια ζωής, διάφορα κομμάτια του σε φεστιβάλ της Αγγλίας. Πριν κλείσει το πρόγραμμά του, σκέφτηκε να αποχαιρετίσει τα πλήθη με το τραγούδι του που τιτλοφορούνταν «Αντίο» («Goodbye»), το οποίο έκλεινε με τους στίχους: «Εύχομαι σε όλους ένα τελευταίο αντίο». Πρέπει να συνεχίσουμε ή είναι πρόδηλο τι συνέβη; Την ώρα που το πλήθος τον καταχειροκροτούσε, ο Ντέιβις κατέρρευσε στη σκηνή αφήνοντας εκεί τη στερνή του πνοή…

Τζορτζ Στόρι



Ήταν στο εξώφυλλο του πρώτου τεύχους του περίφημου περιοδικού «Life» που απεικονιζόταν ένα νεογέννητο. Αυτό το μωρό δεν ήταν άλλο από τον Τζορτζ Στόρι. Η λεζάντα κάτω από τη φωτογραφία του έγραφε: «Μια ζωή αρχίζει». Το περιοδικό παρακολούθησε στενά τη ζωή του άγνωστου Τζορτζ Στόρι καθ’ όλη την πορεία της πολυετούς έκδοσής του και επανερχόταν συχνά-πυκνά στην ιστορία του, ενημερώνοντας το κοινό για το τι έκανε σε κάθε χρονική στιγμή της ζωής του.

Το «Life» κάλυψε τα περιστατικά της ζωής του Τζορτζ Στόρι μέχρι τον θάνατό του. Πότε πέθανε; Στις 4 Απριλίου 2000, λίγες στιγμές αφότου το περιοδικό ανακοίνωσε την οριστική διακοπή της έκδοσής του! Το τελευταίο τεύχος του «Life» τύπωσε μια τελευταία είδηση για τον Στόρι, την οποία τιτλοφόρησε απλά: «Μια ζωή τελειώνει»…

Μαρκ Τουέιν



Ο περίφημος αμερικανός συγγραφέας γεννήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1835, μόλις δύο εβδομάδες μετά το πέρασμα του Κομήτη Χάλεϊ από τη Γη. Το γεγονός ότι συνέβη κάτι τέτοιο κατά τη γέννησή του στιγμάτισε τον ψυχισμό του και πάντα ισχυριζόταν ότι θα έφευγε από τη ζωή σε κάποιο μελλοντικό πέρασμα του κομήτη από τη διαστημική μας γειτονιά. Σε συνέντευξή του το 1909 είχε πει: «Ήρθα στη ζωή με τον Κομήτη του Χάλεϊ το 1835. Ξαναπερνά την επόμενη χρονιά και περιμένω να φύγω μαζί του. Θα είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση της ζωής μου αν δεν φύγω από τη ζωή με το πέρασμα του Κομήτη του Χάλεϊ. Ο Παντοδύναμος έχει πει, αναμφίβολα: ‘‘Έχω μπροστά μου αυτά τα δυο ανεξήγητα φρικιά. Ήρθαν μαζί, πρέπει να φύγουν και μαζί’’». Πιστός στις δεσμεύσεις του, ο συγγραφέας του «Τομ Σόγιερ» πέθανε από ανακοπή καρδιάς στις 21 Απριλίου 1910 στο Κονέκτικατ, μία μόλις μέρα από την κοντινότερη προσέγγιση του Κομήτη του Χάλεϊ στη Γη…

Τσαρλς Σουλτς



Ο ανεπανάληπτος καρτουνίστας που έδωσε ζωή στον Σνούπι μόνο συστάσεις δεν χρειάζεται, καθώς περιλαμβάνεται πια στο πάνθεο των δημιουργών του ιδιαίτερου αυτού είδους. Ήταν το 1999 όταν ο Σουλτς ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κρεμάσει το πενάκι του, καθώς η υγεία του δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Υποσχέθηκε πάντως να φτιάξει μια τελευταία ιστορία του μοναδικού κόμικ του «Peanuts», καθώς δεν ήθελε να αφήσει τα εκατομμύρια των θαυμαστών του χωρίς έναν επίλογο για τον Σνούπι και τις περιπέτειές του.

Ο Σουλτς πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου 2000, την προηγούμενη ακριβώς νύχτα πριν κυκλοφορήσει στην αγορά η τελευταία αυθεντική ιστορία του Σνούπι με τη χαρακτηριστική σφραγίδα του δημιουργού. Ο συνάδελφός του Lynn Johnson έσπευσε να σημειώσει με νόημα ότι ο Σουλτς «πρόλαβε την τελευταία του προθεσμία»…

Τόμας Τζέφερσον



Ο τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ και κύριος συντάκτης της αμερικανικής Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας ήταν 83 ετών όταν εγκατέλειψε τα εγκόσμια. Δεν ένιωθε καλά εδώ και καιρό και η υγεία του είχε πάρει πια την κάτω βόλτα, αν και ο ίδιος έλπιζε να κρατηθεί στη ζωή μέχρι και τις 4 Ιουλίου 1826, την επέτειο δηλαδή των 50 ετών από την υπογραφή της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας.

Την 3η Ιουλίου, έπεσε για άλλη μια φορά σε λήθαργο, χτυπημένος από υψηλό πυρετό. Τον απασχολούσε όμως πολύ αν θα τα κατάφερνε να ζήσει μέχρι την επομένη κι έτσι στις 8:00 το βραδάκι ξύπνησε και ρώτησε τον γιατρό του αυτό που θα ήταν τα τελευταία του λόγια: «Φτάσαμε στην 4η»; Ο γιατρός απάντησε: «Σύντομα θα φτάσουμε». Την επομένη, ανήμερα της ημέρας ανεξαρτησίας των ΗΠΑ και δέκα λεπτά πριν από τη 1:00 το μεσημέρι, ο Τζέφερσον άφηνε την τελευταία του πνοή…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr