Ηλιάδης: Αφιερώνω το μετάλλιο στην Ελλάδα και τους Έλληνες

Συγκινημένος, ενθουσιασμένος και δικαιωμένος ο Ηλίας Ηλιάδης, λίγες ώρες μετά τον θρίαμβό του ξεσπά από χαρά και ξετυλίγει το κουβάρι του θριάμβου του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα του Τσέλιαμπινσκ. Η εικόνα του στο βάθρο, η υπερηφάνεια και συγκίνησή του κατά την ανάκρουση του εθνικού ύμνου έκαναν το γύρο του κόσμου και ο χαρισματικός αθλητής θριαμβευτής πλέον και ήρεμος μιλά στο επίσημο site της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τζούντο για τις χρυσές στιγμές, τα συναισθήματα και τις σκέψεις του:



ΕΡ: Ηλία, ο χθεσινός σου θρίαμβος, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές στην καριέρα σου, ίσως και την σημαντικότερη ;
ΑΠ: 'Ηταν μια... σημαντικότερη, μαζί με πολλές ακόμη... σημαντικότερες (γέλια). Τα συναισθήματά μου δεν περιγράφονται, πραγματικά δεν υπάρχουν λόγια. Αφιερώνω αυτό το μετάλλιο στην πατρίδα μου την Ελλάδα και τους Ελληνες. 'Ενιωθα ότι το ήθελαν και ένιωθα ότι το ήθελα κι εγώ πολύ. Να ακουστεί ο εθνικός ύμνος, να κυματίσει η ελληνική σημαία.

ΕΡ: Ησουν σε φοβερή φόρμα !
ΑΠ: Είχα κάνει πάρα πολύ προπόνηση, περισσότερη από οποιαδήποτε άλλη φορά. 'Ηθελα να μην πάει χαμένη αυτή η ευκαιρία για την κορυφή του κόσμου. 'Ημουν πολύ σοβαρός, ένιωθα μεγάλη την ευθύνη για τους συγκεκριμένους αγώνες. Και ήταν σαν να είχα τη γνώση ότι θα τα κατέφερνα, αισθανόμουν έτοιμος.

ΕΡ: Τι σκεφτόσουν κατά τη διάρκεια του αγώνα ;
ΑΠ: Τίποτα-είχε αδειάσει εντελώς το μυαλό μου από σκέψεις. Είχα... σκεφτεί τόσο πολύ για τον αγώνα όλον τον προηγούμενο καιρό, είχα δουλέψει τόσο πολύ που ξαφνικά "άδειασα" εντελώς.

ΕΡ: Θυμάσαι που μας έλεγες τις παραμονές του αγώνα "φοβάμαι λίγο τους νέους, με ενέργεια και φρεσκάδα"...
ΑΠ: Σκεφτείτε ότι αποκλείστηκαν όλα τα φαβορί, έμειναν εκτός τελικού μεγάλα ονόματα, ο Γεωργιανός, ο Βραζιλιάνος, ο Ιάπωνας. Και επίσης φάνηκε ότι τελικά δεν έπρεπε να φοβάμαι τίποτα.

ΕΡ: Την παραμονή του αγώνα ;
ΑΠ: Κοιμήθηκα σαν... πουλάκι. Πολύ ήρεμος και χαλαρός. Και ξύπνησα ήρεμος-καλό σημάδι, σκέφτηκα μέσα μου.

ΕΡ: Οταν πια όλα είχαν κριθεί πάνω στο τατάμι, έδειχνες τον προπονητή και πατέρα σου, Νίκο Ηλιάδη...
ΑΠ: Μα φυσικά, ποιόν άλλον ! Αυτός είναι πάντα μαζί μου, στο πλευρό μου, μοχθεί για μένα και με στηρίζει αφάνταστα...

ΕΡ: Και κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου ;
ΑΠ: Α, δεν περιγράφεται-τεράστια χαρά, συγκίνηση. Πάντα συγκινούμαι πολύ όταν ακούω τον εθνικό μας ύμνο και φυσικά πολύ περισσότερο όταν είμαι εγώ ο λόγος για τον αποίο ακούγεται. Τι μεγάλη τιμή και χαρά ! Να ακούγεται σ΄όλον τον κόσμο από δική μου προσπάθεια και επιτυχία...

ΕΡ: Πώς σε αντιμετώπισε η παγκόσμια κοινότητα του τζούντο μετά τον θρίαμβο ;
ΑΠ: Με σεβασμό, θαυμασμό και χαρά. Είμαστε ελάχιστοι οι αθλητές που έχουμε κατακτήσει τρία χρυσά μετάλλια-είναι ένα μεγάλο επίτευγμα. 'Ολοι με συγχάρηκαν και μου έδειξαν την μεγάλη τους εκτίμηση-κάτι που συμβαίνει και όλα τα τελευταία χρόνια βέβαια.

ΕΡ: Χθες βράδυ, μετά τον θρίαμβο, πώς το γιόρτασες ;
ΑΠ: Ημουν τόσο κουρασμένος και πονούσα απ΄την προσπάθεια που δεν μπορούσα ούτε να φάω. Πήγα νωρίς για ύπνο... ξύπνησα για να απαντήσω στο τηλέφωνο και μετά ξανακοιμήθηκα (γέλια)...

ΕΡ: Η γυναίκα σου, τα παιδιά σου ;
ΑΠ: Α... η γυναίκα μου, μου είπε, "εσύ παιδί μου δεν είσαι άνθρωπος, είσαι κάτι... άλλο" (γέλια). Η κορούλα μου η Μαρία χάρηκε πάρα πολύ, ξετρελάθηκε αλλά και ο Ηρακλής, αν και δεν καταλαβαίνει πάρα πολλά μου έλεγε στο τηλέφωνο "μπράβο μπαμπά μου".

ΕΡ: Θα έχετε καθόλου χρόνο μαζί ή θα... συνεχίσεις απτόητος ;
ΑΠ: Θα είμαστε μαζί την επόμενη εβδομάδα, αλλά μετά θα φύγω για Γερμανία. Ο πρωταθλητισμός θέλει θυσίες !

Η επιστροφή του Ηλία Ηλιάδη είναι προγραμματισμένη για αύριο, Κυριακή, στις 22:40 μέσω Μόσχας.


Πηγή: http://www.enikos.gr