Η μανιοκατάθλιψη αποκαλείται «διπολική», γιατί έχει δύο «πόλους»: άλλοτε ο ασθενής παρουσιάζει κλασικά συμπτώματα κατάθλιψης, άλλοτε εκδηλώνει «μανιακές υπερβολές», «υπερτροφικό εγώ», στα όρια της μεγαλομανίας. Ανάμεσα στις δύο αυτές καταστάσεις, συμπεριφέρεται φυσιολογικά...
Η γνωστή Αμερικανίδα ψυχίατρος Κέι Ρέντφιλντ Τζέιμισον περιγράφει στην αυτοβιογραφία της, με εντυπωσιακό τρόπο, την ακραία παθολογική μορφή κατάθλιψης την οποία βίωσε και εκείνη:
«Όταν βρίσκεσαι σε κρίση ανάτασης, νιώθεις φανταστικά. Συγκινήσεις και ιδέες σε κατακλύζουν από παντού, με τέτοια ένταση και ταχύτητα λες και διέρχονται από μέσα σου διάττοντες αστέρες. Πότε σε παρασύρουν στους ξέφρενους ρυθμούς τους, πότε τις εγκαταλείπεις για ν’ ακολουθήσεις κάποιες άλλες, ακόμα πιο θελκτικές. Νιώθεις πως δε φοβάσαι τίποτα, πως οι κινήσεις και τα λόγια που πρέπει, θα ’ρθούν τη στιγμή ακριβώς που τα χρειάζεσαι. Νιώθεις να μαγεύονται όλοι με τη δύναμή σου... Όλα γίνονται απλά, έντονα, εύκολα, όμορφα, ένα αίσθημα ευφορίας πλημμυρίζει τα σωθικά σου ».
Όταν η αυτοεκτίμηση ωραιοποιείται σε τέτοιο σημείο, είναι φυσικό ο ασθενής να νιώθει παντοδύναμος, ώσπου χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. Δυστυχώς, τα «διαλείμματα» ανάτασης και ευφορίας δε διαρκούν για πολύ. Πάντα ακολουθεί σοβαρής μορφής κατάθλιψη, ανάλογης έντασης με εκείνη που είχαν τα «διαλείμματα» ευφορίας...
Κριτήρια για τη διάγνωση της μανιοκατάθλιψης
-Υπερβολικά τονωμένη αυτοεκτίμηση και μεγαλομανείς ιδέες —> Μειώνεται πολύ ο ύπνος.
-Τάση για ακατάσχετη φλυαρία
Υπερβολική ροπή στις απολαύσεις, με κίνδυνο να υπάρξουν δυσάρεστες συνέπειες (απερίσκεπτα ψώνια, ανάρμοστες ερωτικές περιπέτειες, παράλογες επενδύσεις χρημάτων κτλ.).
Γιατί, όμως, συμβαίνουν οι «μανιακές» αυτές υπερβολές; Τους λόγους δεν τους γνωρίζουμε ακόμα. Εκτός από τα βιολογικά αίτια, οι ψυχαναλυτές μιλούν για ασυνείδητη πάλη του ασθενούς ενάντια στην κατάσταση που νιώθει να τον κυριεύει: οι «μανιακές» εξάρσεις είναι, γι’ αυτόν, η απεγνωσμένη προσπάθειά του να αναχαιτίσει την ασθένεια.
Η φαρμακευτική αγωγή, κυρίως με βάση το λίθιο, σταθεροποιεί τη διάθεσή του και βελτιώνει αισθητά τη γενική του κατάσταση. Συχνά, βέβαια, οι ασθενείς στενοχωριούνται που στερούνται τις «μανιακές» στιγμές πλασματικής ευφορίας που ζούσαν.
«Αν μου ζητούσαν να επιλέξω», λέει η Κ. Ρ. Τζέιμισον, «ίσως και να επέλεγα την κατάσταση της μανιοκατάθλιψης. Αν δεν έπαιρνα λίθιο ή αν δε μου ταίριαζε αυτή η αγωγή, θα έλεγα σίγουρα “όχι” στη μανιοκατάθλιψη, “από φόβο”. Όμως η αγωγή με το λίθιο με βοηθά πολύ, έτσι έχω την ευκαιρία να ρωτήσω ειλικρινά τον εαυτό μου... Αισθάνομαι πως μπορεί να ’λεγα “ναι” στην αρρώστια...»
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.