"Η Σάρα είναι ο δικός μας άγγελος"

Ένα σωρό παιδικά «γιατί» που είναι αδύνατον να απαντηθούν. Οι φίλοι και οι συμμαθητές της Σάρας προσπαθούν να εξηγήσουν μάταια το κακό. Γιατί ένα 13χρονο κορίτσι να βρει τραγικό θάνατο σε ένα μικρό παγωμένο διαμέρισμα στην Ξηροκρήνη Θεσσαλονίκης, προσπαθώντας να ζεσταθεί από ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι; Μικροί και μεγάλοι στέκουν συγκλονισμένοι απέναντι στο δράμα.

Οι σπαρακτικές φωνές της 54χρονης μητέρας, της Ζόριτσα ή Ζωής, όπως την ξέρουν, να προσπαθεί μάταια να φέρει και πάλι στη ζωή το αγγελούδι της, έχουν στοιχειώσει τη γειτονιά. Οι παιδικές καρδιές έχουν ραγίσει.

Φίλοι και συμμαθητές περνούν καθημερινά από το ισόγειο της πολυκατοικίας, όπου έμενε η Σάρα με τη μητέρα της, για να ανάψουν ένα κεράκι και να αφήσουν κάποιο σημείωμα. «Σάρα γιατί έφυγες; Γιατί έτσι; Γιατί σε αποχωριστήκαμε τώρα; Γιατί με τέτοιο τρόπο;» είναι τα ερωτήματα που διατυπώνουν τα παιδιά στα σύντομα σημειώματά τους.

«Η Σάρα ήταν ζωηρή και εξωστρεφής, γεμάτη από την ενέργεια της ηλικίας της», λένε οι συμμαθητές της, που θα θυμούνται πάντα το πονηρό της χαμόγελο και τη μόνιμη διάθεσή της για πλάκες και πειράγματα. Κάποιες φορές φαινόταν πως κάτι την απασχολούσε και κλεινόταν στον εαυτό της, αλλά δεν έλεγε τι ήταν αυτό. Ακόμα και οι κολλητές της φίλες, που γνώριζαν πως τα βγάζει πέρα δύσκολα, δεν είχαν πλήρη επίγνωση της δοκιμασίας την οποία περνούσε με τη μητέρα της. Το ίδιο και οι γείτονες».




Ενα γλυκό, χαρούμενο πρόσωπο
«Ηξερα τη μικρή. Ερχόταν συχνά στο μαγαζί για να πάρει ένα σάντουιτς. Είχε ένα γλυκό, χαρούμενο και εκφραστικό προσωπάκι από το οποίο το χαμόγελο δεν έφευγε ποτέ» λέει η Μαρία Γκούρκα, υπάλληλος του ψητοπωλείου που βρίσκεται μόλις λίγες δεκάδες μέτρα από την είσοδο της οικοδομής όπου έμενε η οικογένεια. Τα μάτια της βουρκώνουν ενώ ανάβει ένα κεράκι στη μνήμη της Σάρας, έξω από το σπίτι της.

Εκεί, ένα σημείωμα, χωρίς όνομα, αλλά από ένα πρόσωπο που ήταν κοντά στη Σάρα, όπως μαρτυρά το περιεχόμενο, συγκλονίζει. «Σάρα γλυκιά μου. Γιατί έφυγες έτσι; Ξέρεις ότι αφήνεις πίσω σου ένα ποτάμι δάκρυα; Δεν σου ρίχνω το φταίξιμο... Σε κανέναν δεν το ρίχνω. Εύχομαι να ήσουν εδώ. Να μπορούσες να μ' αγκαλιάσεις για τελευταία φορά. Να έρθεις και να μας πεις πώς είναι εκεί που πήγες, είσαι καλά;

Οπου και να πας όμως μεγαλύτερη αγάπη από τη δική μας δεν θα βρεις. Αυτό που σου συνέβη ήταν πολύ άδικο και δεν σου αξίζει. Σε κανέναν δεν αξίζει. Εκεί που έχεις πάει θέλω να χαμογελάς και να μη ρίξεις ποτέ δάκρυ. Οταν πεθάνει κάποιος όλοι λένε πως αυτός θα είναι πάντα στην καρδιά μας. Ε, λοιπόν θέλω να είναι αλήθεια αυτή τη φορά».

Η Ζόριτσα και η Σάρα είχαν μια ξεχωριστή αξιοπρέπεια. Ούτε οι καθηγητές ούτε οι φίλοι και συμμαθητές αντελήφθησαν ότι η Σέρβα μητέρα της δεν είχε δουλειά, ότι η μικρή Σάρα εδώ και τρεις μήνες διάβαζε τα μαθήματά της με το φως μιας λαμπάδας, ότι δεν είχαν ηλεκτρικό για να καλύπτουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους, ότι περνούσε μαρτυρικά τις νύχτες της το τελευταίο διάστημα όταν έπεφτε η θερμοκρασία, προσπαθώντας να ζεσταθεί με ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το στενό φιλικό της περιβάλλον, πρόσφατα η Σάρα είχε ένα έντονο ξέσπασμα προς τη μητέρα της: «Πώς έχουμε γίνει έτσι;» της είπε και της μίλησε για την αδυναμία τους να εξασφαλίσουν βασικά αγαθά. Ισως ένα παρόμοιο ξέσπασμα να το είχε κάποια στιγμή και ενώπιον των φίλων.

Γι' αυτό και η παιδική αθωότητα, που δεν μπορεί να ερμηνεύσει το αδιανόητο, πλάθει ιστορίες με περίσσευμα ευαισθησίας. Στο Facebook τα παιδιά που γνώρισαν τη Σάρα την αποχαιρετούν με τρυφερά λόγια, υπάρχουν και κάποια που δίνουν τη δική τους διάσταση στην τραγωδία: «Δεν άντεξε η καρδιά της την πίεση. Ενα παιδί είναι αδύνατον να αντέξει τόσα» γράφει μια φίλη της, αλλά πριν η θεωρία προλάβει να πάρει διαστάσεις, ένας κοινός φίλος σπεύδει να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Μην λέτε βλακείες. Το μαγκάλι είναι η αιτία...».

Τελευταία πράξη
Ολο το τελευταίο διάστημα, η τραγική μάνα άκουγε τη Σάρα, ήξερε πως έχει δίκιο, αλλά δεν έβρισκε λύση. Ο χειμώνας είχε αρχίσει ήδη να δείχνει τα «δόντια» του και το σπίτι δεν είχε ούτε ρεύμα ούτε άλλο θερμαντικό μέσο. Διακριτικά, άρχισε να ρωτάει γειτόνισσες και επαγγελματίες της γειτονιάς που εμπιστευόταν, πού θα μπορούσε να βρει μια μεταχειρισμένη σόμπα. Δεν πρόλαβε όμως να την αποκτήσει. Το περασμένο Σαββατοκύριακο έβαλε μέσα την ψησταριά από το μπαλκόνι και άναψε μερικά κάρβουνα για να «σπάσει» το κρύο. Η πρώτη νύχτα κύλησε ομαλά, αλλά ο θάνατος παραμόνευε το επόμενο βράδυ.

Η τελευταία πράξη γράφτηκε στην εξόδιο ακολουθία, στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Ξηροκρήνης. Ο μητροπολίτης Νεαπόλεως - Σταυρουπόλεως, Βαρνάβας, επικαλέστηκε τα λόγια της ίδιας της Σάρας, στον ιερέα του κατηχητικού, όπου πήγαινε. «Θέλω να μου μιλάτε για τους Αγίους, όπως ακούω κι από τη μαμά μου. Μου αρέσουν οι Αγιοι και θέλω να είμαι κοντά τους», φέρεται πως του είπε στο τελευταίο μάθημα.


Πηγή: http://www.enikos.gr