Έρωτας: Το μεγάλο πάθος διαρκεί από 3 μήνες έως...

Βασικό ρόλο στην επιλογή συντρόφου παίζει και... η μυρωδιά του άλλου: οι φερομόνες που εκκρίνει κάθε άτομο καθορίζουν το αν θα υπάρξει έντονη ερωτική έλξη. Το ερωτικό πάθος διαρκεί από 18 μήνες ως τρία χρόνια (ίσως γιατί στη σαβάνα χρειαζόταν τόσος καιρός ώσπου το παιδί να μπορέσει να κερδίσει σχετική αυτονομία και να μη χρειάζεται τόσο τους γονείς του). H κατάσταση του... ερωτευμένου εγκεφάλου σχετίζεται με τη χημική ουσία φαινυλαιθυλαμίνη (PEA), η οποία παράγεται στον εγκέφαλο σε μεγάλες ποσότητες την εποχή του έντονου πάθους και έχει δράση παρόμοια με αυτήν της αμφεταμίνης ή του speed. H PEA συγκεντρώνεται στις άκρες των συναπτικών νεύρων βοηθώντας τα ηλεκτρικά σήματα να περάσουν γρήγορα το κενό (σύναψη) από το ένα εγκεφαλικό νεύρο στο άλλο. H υψηλή συγκέντρωσή της προκαλεί αισθήματα ευφορίας και ενέργειας. Οπως όλα τα ωραία πράγματα, και αυτή η αίσθηση έχει ένα τέλος: έπειτα από ένα χρονικό διάστημα τα νευρωνικά κύτταρα συνηθίζουν στις ασυνήθιστα υψηλές συγκεντρώσεις PEA και το άτομο...προσγειώνεται. Το πρώτο πάθος και η ερωτική τρέλα δίνουν τώρα τη θέση τους στο συναισθηματικό δέσιμο του ζευγαριού. Σε αυτή τη φάση ο εγκέφαλος του ατόμου εκκρίνει περισσότερες ενδορφίνες, ενδογενείς «μορφίνες» του εγκεφάλου, με δράση εντελώς διαφορετική από αυτήν που είχαν προηγουμένως οι «αμφεταμίνες»: βοηθούν στην αίσθηση χαλάρωσης και ηρεμίας ενώ παράλληλα μειώνουν τον πόνο και το άγχος.

Ο εγκέφαλος των ερωτευμένων

Οι Andreas Bartels και Semir Zeki του University College του Λονδίνου εντόπισαν τις εγκεφαλικές περιοχές που διεγείρονται όταν κάποιος είναι ερωτευμένος. Εβαλαν ερωτοχτυπημένους εθελοντές σε μηχανήματα εγκεφαλικής απεικόνισης: βρήκαν ότι μόνο ένα μικρό μέρος του εγκεφάλου εμπλεκόταν στον έρωτα σε σχέση, π.χ., με τη φιλία. Αλλο εντυπωσιακό εύρημα ήταν ότι οι εγκεφαλικές περιοχές που ενεργοποιούνται στον έρωτα διαφέρουν από αυτές που ενεργοποιούνται σε άλλες συναισθηματικές καταστάσεις, όπως ο θυμός ή ο φόβος. Ο εγκέφαλος του ερωτευμένου μοιάζει με αυτόν του ατόμου που έχει πάρει κοκαΐνη! Ο έρωτας, με λίγα λόγια, χρησιμοποιεί τους ίδιους νευρωνικούς μηχανισμούς που τίθενται σε λειτουργία κατά τη χημική εξάρτηση!

Ο έρωτας μας κάνει αρουραίους...

Στην έγκριτη επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Compa-rative Neurology» πρόσφατα δημοσιεύτηκε άρθρο του δρος Young σχετικά με τη σεξουαλική πίστη και απιστία. Επιστημονικά η ερωτική ιστορία ξεκινά με τους αρουραίους του αγρού: πρόκειται για κοινωνικά πλάσματα που εντάσσονται στο 3% των μονογαμικών θηλαστικών. H σεξουαλική τους επαφή διαρκεί 24 ώρες. Μετά από αυτό «δένονται» για μια ζωή, περνούν τον χρόνο τους μαζί, αλληλοφροντίζονται και μένουν στην ίδια φωλιά αποφεύγοντας να συναναστρέφονται άλλους πιθανούς ερωτικούς συντρόφους. Το αρσενικό φροντίζει το θηλυκό και τα δυο τους γίνονται αφοσιωμένοι γονείς. Σε αντιδιαστολή με αυτή την εικόνα της πίστης έρχεται ο στενός συγγενής τους, ο αρουραίος του βουνού, ο οποίος ενδιαφέρεται μόνο για σεξ της μιας νύχτας. Ενδιαφέρον έχει το ότι αυτές οι τεράστιες διαφορές στη συμπεριφορά είναι το αποτέλεσμα μιας... χούφτας διαφορετικών γονιδίων: τα δύο είδη αρουραίων έχουν 99% κοινή γενετική κληρονομιά και όλη τη διαφορά την κάνει το 1%!

Ορμόνες, γονίδια και αγάπη

Οταν οι αρουραίοι του αγρού έρχονται σε σεξουαλική επαφή, εκκρίνονται οι ορμόνες ωκυτοκίνη και αγγειοπιεσίνη. Αν μπλοκαριστεί η έκκρισή τους, το σεξ των αρουραίων του αγρού γίνεται περιπέτεια μιας νύχτας, όπως συμβαίνει στα ξαδέλφια τους, τους βουνίσιους αρουραίους. Αν γίνει ένεση με αυτές τις ορμόνες στους αρουραίους του αγρού αλλά δεν τους επιτραπεί να έρθουν σε σεξουαλική επαφή, θα εξακολουθήσουν να προτιμούν τους επιλεγμένους συντρόφους τους. Με άλλα λόγια, οι ερευνητές μπορούν με μια απλή ένεση να κάνουν τους αρουραίους του αγρού - και πιθανότατα και οποιοδήποτε έμβιο ον! - να ερωτευθούν! Μια ένδειξη για το τι συμβαίνει και για το πώς όλα αυτά συνδέονται με τους ανθρώπους δίνεται από τα πειράματα με βουνίσιους αρουραίους: όταν ο μαγικός «χυμός» δόθηκε ενέσιμα σε αυτούς, η συμπεριφορά τους δεν άλλαξε. Γιατί; Διότι βρέθηκε ότι ο «πιστός» αρουραίος του αγρού έχει στον εγκέφαλό του υποδοχείς για τις ορμόνες ωκυτοκίνη και αγγειοπιεσίνη σε περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ανταμοιβή και την ενίσχυση, κάτι που δεν διαθέτει ο βουνίσιος αρουραίος. Οταν όμως εισήχθησαν γονίδια για τη δημιουργία υποδοχέων για τις συγκεκριμένες ορμόνες στον εγκέφαλο των αρουραίων... playboys, τα αποτελέσματα εξέπληξαν τους ερευνητές: οι άπιστοι αρουραίοι μεταμορφώθηκαν σε πιστούς συντρόφους ζευγαρώνοντας με ένα μόνο θηλυκό και παραμένοντας με αυτό, παρά τις προσπάθειες άλλων θηλυκών να τους παρασύρουν!

Ο δρ Young βρήκε ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά στην κατανομή των υποδοχέων αγγειοπρεσίνης τόσο στον αρουραίο όσο και στον άνθρωπο, κάτι που ίσως εξηγεί γιατί άλλοι είναι περισσότερο και άλλοι λιγότερο πιστοί στη σύντροφό τους.

Ντοπαμίνη και ευχαρίστηση

Σύμφωνα με τον Larry Young, ερευνητή των κοινωνικών δεσμών στο Πανεπιστήμιο Emory στην Ατλάντα, ο εγκέφαλος διαθέτει ένα σύστημα ανταμοιβής που βοηθά ανθρώπους και ζώα να κάνουν αυτό που πρέπει: να τρώνε, να πίνουν, να αναπαράγονται. Ανθρωποι και ζώα έχουν αυτές τις συμπεριφορές επειδή έτσι αισθάνονται καλά. Αυτό συμβαίνει διότι στον εγκέφαλο εκλύεται ντοπαμίνη, χημική ουσία που συνδέεται με την ευχαρίστηση (η ποσότητά της αυξάνεται κατά 50% στους θηλυκούς αρουραίους κατά την αναπαραγωγή).

H δρ Helen Fisher, ανθρωπολόγος και ειδική στην αγάπη στο Πανεπιστήμιο Rutgers, μελέτησε τι συμβαίνει στον ανθρώπινο εγκέφαλο στα πρώτα στάδια του έρωτα. Με τους συναδέλφους της Lucy Brown, νευροεπιστήμονα στο Albert Einstein Medical College, και τον ψυχολόγο Arthur Aron, στο State University της Νέας Υόρκης, ανέλυσαν τις μαγνητικές τομογραφίες 17 ερωτευμένων εθελοντών.

Βρέθηκε ότι στις ερωτευμένες γυναίκες ενεργοποιήθηκαν ο κερκοφόρος πυρήνας, εγκεφαλική περιοχή που συνδέεται με τη μνήμη, τα αισθήματα και την προσοχή, το διάφραγμα - επίσης ονομάζεται «κέντρο ευχαρίστησης» -, καθώς και ο οπίσθιος βρεγματικός φλοιός που εμπλέκεται στην παραγωγή νοερών εικόνων. Αντίθετα, στους άνδρες ενεργοποιήθηκαν οι περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τον οπτικό φλοιό, την επεξεργασία οπτικών ερεθισμάτων, καθώς και την περιοχή που ρυθμίζει τη σεξουαλική διέγερση.

Σύμφωνα με τη δρα Fisher, οι διαφορές στον εγκέφαλο των δύο φύλων μπορούν να εξηγηθούν από την εμπειρία της σαβάνας και το πώς τα ένστικτα επιβίωσης από τότε μεταφέρθηκαν με δαρβινικούς όρους στη σύγχρονη εποχή. Για εκατομμύρια χρόνια οι άνδρες εξετάζουν μια γυναίκα κοιτάζοντάς την: Είναι υγιής, νέα, ικανή για τεκνοποίηση; Αρα ενεργοποιούνται οι οπτικές περιοχές του ανδρικού εγκεφάλου. Αντίστοιχα, για εκατομμύρια χρόνια οι γυναίκες εξετάζουν αν ένας άνδρας μπορεί να γίνει καλός γονιός, σύζυγος και φροντιστής, που σημαίνει ότι πρέπει να θυμούνται τι τους υποσχέθηκε προηγουμένως και αν κράτησε την υπόσχεσή του - και αυτός είναι ο λόγος που οι γυναίκες θυμούνται περισσότερες λεπτομέρειες από την αρχή της ερωτικής σχέσης απ' ό,τι οι άντρες.

Πηγή: http://www.boro.gr