Η απάντηση του Σύλλογου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ΕΣΥ Ν. Αττικής στη Μακρή

Απάντηση στα λεγόμενα της υφυπουργού Υγείας, Ζέτας Μακρή, έδωσε μέσω ανακοίνωσής του ο Σύλλογος Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκομείων ΕΣΥ Ν. Αττικής.



Αναλυτικά:

«Το Διοικητικό Συµβούλιο του Συλλόγου Νοσηλευτών Ψυχιατρικών Νοσοκοµείων ΕΣΥ Ν. Αττικής µε την παρούσα επιστολή εκφράζει την αγανάκτησή του για τα όσα δήλωσε σε τηλεοπτικό κανάλι η Υφυπουργός Υγείας, κυρία Μακρή.

Συγκεκριµένα, αναφορικά µε τη µισθοδοσία του προσωπικού στο ΨΝΑ «Δαφνί» αναφέρθηκε απο την Υφυπουργό ότι «υπάρχει προσωπικό που πληρώνεται δυο φορές..., το προσωπικό πληρώνεται κατά περίπτωση..., είµαστε Ζιµπάµπουε».

Θέλουµε να γνωρίσουµε λοιπόν, ότι το ΨΝΑ «Δαφνί» διαθέτει πληροφοριακό σύστηµα σε όλες τις υπηρεσίες του νοσοκοµείου, η πληρωµή του προσωπικού γίνεται µέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωµών και σε καµία περίπτωση τα λεγόµενα της Υφυπουργού δεν ανταποκρίνονται στην πραγµατικότητα. Επίσης, ο χαρακτηρισµός περί «Ζιµπάµπουε», είναι απλά απαράδεκτος.

Δεύτερον, το διοικητικό, τεχνικό, νοσηλευτικό, ιατρικό προσωπικό, εργάζεται εντατικά και µε επαγγελµατισµό, κάτω απο αντίξοες συνθήκες, προσφέροντας τόσο τριτοβάθµια όσο και δευτεροβάθµια αλλά και πρωτοβάθµια φροντίδα ψυχικής υγείας, όχι µόνο στον πολυπλυθέστερο νοµό της Ελλάδας (την Αττική) αλλά και στο σύνολο της ελληνικής επικρατείας. Το κλείσιµο υπηρεσιών ή του νοσοκοµείου στο σύνολό του θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Η συντονισµένη απόπειρα αµαύρωσης του έργου που επιτελείται από το προσωπικό του ψυχιατρείου, δεν µπορεί να γίνει αποδεκτή. Επί χρόνια προσφέρουν κοινωνικό έργο µε την επίσηµη ηγεσία να κωφεύει στα πραγµατικά προβλήµατα της µεταρρύθµισης και φτάνουµε στο 2013 όπου αντί να αναγνωρισθεί η τεράστια πρόοδος που έχει επιτευχθεί αναζητείται ο αποδιοποµπαίος τράγος, στο πρόσωπο του απλού εργαζοµένου που αγωνίστηκε και πίστεψε στο όραµα της µεταρρύθµισης.

Τρίτον, για τις αναγκαίες υπηρεσίες που θα πρέπει να δώσει έµφαση για την ανάπτυξή τους το Υπουργείο και να βάλει σε προτεραιότητα, όπως είναι τα ΚΨΥ, τα Κέντρα Ηµέρας, Δοµές Στέγασης κλπ, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.

Τέταρτον, η µεταφορά κλινικών οξέων περιστατικών µαζί µε το προσωπικό, στις οποίες αναφέρθηκε η Υφυπουργός προς τα Γενικά νοσοκοµεία δεν λύνει το πρόβληµα των αναγκαίων υπηρεσιών, ίσα – ίσα το επιδεινώνει. Επίσης, η λειτουργία ψυχιατρικών κλινικών στα γενικά νοσοκοµεία δεν µπορεί να είναι στόχος για την αποτροπή του στίγµατος, διότι το στίγµα αποτελεί µια ευρύτερη έννοια και ως εκ τούτου δεν αποτρέπεται µεταφέροντας κλινικές «κάπου αλλού».

Πέµπτον, σχετικά µε το µνηµόνιο συνεργασίας Λυκουρέντζου – Αντόρ, εκτός του γεγονότος ότι δεν αντικατοπτρίζει τις πραγµατικές ανάγκες σε υπηρεσίες, διαπιστώνουµε να επιδιώκει το Υπουργείο την a la carte εφαρµογή του.

Δηλαδή, “πριν αναπτύξουµε ότι είναι αναγκαίο, ας ξεκινήσουµε µε ότι θέλουµε να κλείσουµε”, χωρίς όµως να αναλογιστεί το αντίκτυπο που µπορεί να έχει µία τέτοια επιλογή στις ανάγκες των ασθενών και ειδικότερα στην υλοποίηση της µεταρρύθµισης των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Διότι, µπορείς να καταργήσεις κάτι, µόνο όταν διαπιστώσεις επαρκώς, ότι είσαι σε θέση να καλύψεις τις ανάγκες που µέχρι χθες καλύπτονταν απο αυτό που θες να καταργήσεις. Κάτι, που στη συγκεκριµένη περίπτωση δεν ισχύει.

Επιπλέον, δεν µπορούµε να µη λάβουµε υπόψη ότι έχει θεσµοθετηθεί η αναθεωρηµένη εκδοχή του προγράµµατος Ψυχαργώς, η Γ’ Φάση. Πάνω στην οποία και πάλι a la carte, το Υπουργείο επέλεξε να υιοθετήσει, να συντάξει και να υπογράψει το Μνηµόνιο συνεργασίας µε την Ευρωπαϊκή Ένωση,

παλαιότερα αποκαλούµενο «Σύµφωνο».

Στις µέρες µας ο όρος «Μνηµόνιο» για το Υπουργείο και γενικά για την κυβέρνηση φαίνεται είναι πιο αρεστός. Ακόµη και σε αυτή την περίπτωση διαπιστώνουµε την επιλεκτική εφαρµογή του προγράµµατος. Εν τέλει, ποιος µπορεί να µη συνδέσει το ένα Μνηµόνιο (Λυκουρέντζου – Αντόρ) µε το άλλο (µεταξύ Τρόικας, διαθεσιµοτήτων, απολύσεων), έχοντας ως δικαιολογία τη µεταρρύθµιση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας.

Έκτον και τέλος, διαψεύδουµε την Υφυπουργό ότι δεν έχουν κληθεί και δεν έχουν ανταποκριθεί οι συνδικαλιστικοί φορείς µε την κατάθεση προτάσεων. Οι προτάσεις για τη µετεξέλιξη των ΨΝΑ, έχουν κατατεθεί στο Υπουργείο, ακριβώς όπως ζητήθηκαν και πραγµατοποιήθηκε ήδη συνάντηση στη Διεύθυνση Ψυχικής Υγείας τέλη Σεπτεµβρίου, µε εκπρόσωπο της Υφυπουργό λόγω απουσίας της στο εξωτερικό. Επιπλέον, µας έθεσε σε αναµονή για επόµενη συνάντηση, για συζήτηση επι των προτάσεων.

Συµπερασµατικά, επειδή όπως διαπιστώνουµε µε τα παραπάνω και σε συνδυασµό µε αυτά που έλαβαν χώρα το απόγευµα της Πέµπτης 21/11/13 και όχι µόνο, η αξιοπιστία του Υπουργείου έχει κλονιστεί ανεπανόρθωτα στα µάτια των εργαζοµένων στην ψυχική

Η ελληνική πολιτεία για ακόµα µια φορά δε σέβεται το κοινωνικό συµβόλαιο µε τους πολίτες και λειτουργούς της υγείας, αδυνατεί να κατανοήσει την απογοήτευση του προσωπικού που εργάστηκε µε ένα όραµα και σε µία νύχτα του ανακοινώνουν, όχι µόνο ότι ήταν ανούσια, αλλά και ότι η άποψή του δε λαµβάνεται υπόψη. Ακόµα χειρότερα αφήνονται υπονοούµενα ότι ο µέχρι τώρα διάλογος ήταν για τα µάτια των ‘ξένων’ και ότι οι αποφάσεις λαµβάνονται παρασκηνιακά από όποιον δύναται να κινεί τα νήµατα των εντυπώσεων υπέρ του.

Ο κύριος Γεωργιάδης, µε την οξύνοια που έχει επιδείξει στο µέχρι τώρα διάλογο, θα έπρεπε να έχει αντιληφθεί ότι η αναζήτηση ευθυνών για το επίπεδο Ζιµπάµπουε (αν αυτό ισχύει) θα έπρεπε να αναζητηθεί στις παρελθούσες διοικήσεις των νοσοκοµείων (άτοµα που ίσως ανήκουν και στον κύκλο του), των διευθύνσεων των υπουργείων, αλλά και τους πολιτικούς παράγοντες των υπουργείων, καθώς αυτοί είχαν το δικαίωµα υπογραφής και του ελέγχου.

Εδώ ανακύπτει ένα ερώτηµα για τον κύριο Γεωργιάδη: εµείς οι εργαζόµενοι δεν επιθυµούµε την κατάργηση του ψυχιατρείου, γιατί αποτελεί µια κατάθεση ψυχής και ένα όραµα που δεν προλάβαµε να ολοκληρώσουµε, εσείς γιατί επιθυµείτε τον ξαφνικό θάνατο του ψυχιατρείου και όχι την τήρηση του κοινωνικού συµβολαίου που συνάψατε µαζί µας µε την έναρξη του διαλόγου και την κατάθεση των προτάσεών µας; Ως πολίτες, δικαιούµαστε το σεβασµό και την ειλικρίνεια των εκλεγµένων αντιπροσώπων µας και τίποτα λιγότερο δε µπορεί να είναι πλέον ανεκτό.

Καλούµε όλους τους Νοσηλευτές σε κοινό αγώνα µε τους υπόλοιπους εργαζοµένους, όχι απλώς γιατί δεν περισσεύει κανείς, κυρίως όµως γιατί η ευθύνη για την εξασφάλιση των αναγκών των ψυχικά ασθενών συνανθρώπων µας και των οικογενειών τους, πέφτει αποκλειστικά και µόνο σε εµάς».

Πηγή: http://www.enikos.gr