Αντισυνταγματική η δέσμευση των ερασιτεχνών παικτών στα 18

Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική και αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία η αναγκαστική δέσμευση που δέχονται οι ερασιτέχνες καλαθοσφαιριστές να υπογράφουν συμβόλαιο με το σωματείο τους μόλις συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους.

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας έχει προσφύγει ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αθλητών Καλαθοσφαίρισης και ζητούσε να ακυρωθεί η απόφαση του υπουργού Πολιτισμού του 2001 με την οποία κυρώθηκε ο «κανονισμός σχέσεων των καλαθοσφαιριστών με τα τμήματα αμειβομένων καλαθοσφαιριστών σωματείων ή με τις καλαθοσφαιριστικές ανώνυμες εταιρείες».

Σύμφωνα με τον κανονισμό, οι ερασιτέχνες καλαθοσφαιριστές μόλις συμπληρώσουν το 18ο έτος, υποχρεωτικά πρέπει να υπογράψουν τριετές συμβόλαιο με το τμήμα αμειβομένων αθλητών του σωματείου όπου ανήκουν. Το συμβόλαιο αυτό τους δεσμεύει μέχρι το 21ο έτος της ηλικίας τους, χωρίς οι αθλητές να μπορούν να διαπραγματευτούν τους όρους του συμβολαίου, αλλά ούτε και να διαπραγματευτούν με άλλη ομάδα είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό.

Ειδικότερα, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο έκρινε ότι η προβλεπόμενη από τη νομοθεσία αναγκαστική δέσμευση για την υπογραφή συμβολαίου (σύμβασης) με το τμήμα αμειβομένων αθλητών του σωματείου τους, μόλις οι ερασιτέχνες αθλητές συμπληρώσουν το 18ο χρόνο της ηλικίας τους, είναι αντίθετη στο άρθρο 5 του Συντάγματος που προστατεύει την οικονομική ελευθερία και στο άρθρο 39 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.

Συγκεκριμένα, οι σύμβουλοι Επικρατείας με την υπ’ αριθμ. 2526/2013 απόφασή τους έκριναν ότι «οι διατάξεις της παραγράφου 5 του άρθρου 90 του Ν. 2725/1999 αντίκεινται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος» και λαμβανομένου υπόψη ότι ήδη έχει κριθεί με παλαιότερη απόφαση του ΣτΕ ότι οι εν λόγω διατάξεις, «κατά το μέρος που συνεπάγονται την απαγόρευση στους αθλητές να συνάψουν σύμβαση εργασίας και με αθλητικό σύλλογο άλλου κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να ασκήσουν, επομένως, μισθωτή δραστηριότητα στο έδαφος του εν λόγω κράτους, αντίκεινται και στο άρθρο 39 της Συνθήκης Ε.Κ.».

Αναλυτικότερα, οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι ο επιβαλλόμενος στην επαγγελματική ελευθερία των αθλητών περιορισμός αντίκειται στο άρθρο 5 παράγραφος 1 του Συντάγματος, γιατί είναι «υπέρμετρος, μη τελών σε αναλογία με τους επιδιωκομένους σκοπούς, που είναι η ενίσχυση του ερασιτεχνικού αθλητισμού και η εξασφάλιση της ισορροπίας ανάμεσα στα διάφορα αθλητικά νομικά πρόσωπα».

Ο επίμαχος περιορισμός, συνεχίζει η Ολομέλεια του ΣτΕ, «ισχύει αυτομάτως για όλους τους ερασιτέχνες αθλητές μόλις συμπληρώσουν το 18ο έτος της ηλικίας τους, χωρίς να προβλέπεται η δυνατότητα να γίνεται στάθμιση σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση του συμφέροντος του αθλητή και των δαπανών, στις οποίες πράγματι υπεβλήθη για την κατάρτισή του το οικείο αθλητικό σωματείο, και χωρίς να μπορεί ο αθλητής να διαπραγματευθεί καθόλου τους όρους του συμβολαίου, τους οποίους καθορίζει μονομερώς το τμήμα αμειβομένων αθλητών ή η αθλητική ανώνυμη εταιρεία». Έτσι όμως, συνεχίζουν οι δικαστές, «δεν εξασφαλίζεται ισορροπία» ανάμεσα στις απαιτήσεις του σωματείου, του δημοσίου συμφέροντος και της ανάγκης προστασίας του συμφέροντος του αθλητή.


Πηγή: http://www.enikos.gr