Χορεύοντας με τα χέρια!

Ο Σιντίκι Κοντέ γεννήθηκε το 1961 στη Γουινέα, στη Δυτική Αφρική. Μια ημέρα, όταν ήταν 14 ετών, καθ' οδόν προς το σχολείο του κατέρρευσε. Εμεινε για μήνες σε κώμα. Η πηγή της κατάρρευσής του παραμένει ασαφής, πιθανώς να ήταν πολιομυελίτιδα. Σε κάθε περίπτωση, όταν ο Σιντίκι ανέκτησε επιτέλους τις αισθήσεις του ήταν παράλυτος από τον λαιμό και κάτω. Βυθίστηκε σε κατάθλιψη, σκεφτόταν να αυτοκτονήσει.

Ένα βράδυ ονειρεύτηκε μια φωνή να τον ρωτάει: «Γιατί είσαι τόσο λυπημένος; Είσαι ακόμα εδώ». Ο Σιντίκι ζήτησε και πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο. Τον έστειλαν να μείνει με τον παππού του σε ένα χωριό βαθιά μέσα στο δάσος. Σιγά σιγά, ανέκτησε τον έλεγχο των χεριών του. Έμαθε να περπατάει με τα χέρια. Έμαθε να χορεύει με τα χέρια - χρειάστηκε, προκειμένου να χορέψει σε μια τελετή ενηλικίωσης.

Με τον καιρό, ο Σιντίκι πρόσθεσε στο βιογραφικό του το ποδήλατο, το θαλάσσιο σκι, τα ντραμς, τη σύνθεση, τη χορογραφία. Στο Κόνακρι, την πρωτεύουσα της Γουινέας, έφτιαξε μαζί με φίλους του μια ορχήστρα από καλλιτέχνες με αναπηρίες. Στα 26 του, έγινε μέλος μιας γνωστής ομάδας χορού, της Merveilles d'Afrique. Συνεργάστηκε ως μουσικός με ονόματα παγκοσμίου φήμης, όπως ο Γιουσού Ν'Ντουρ και ο Μπαάμπα Μάαλ. Το 1998, η μουσική οδήγησε τον Σιντίκι στις ΗΠΑ. Εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Νέα Υόρκη. Ίδρυσε το Μουσικό και Χορευτικό Σύνολο Tokounou, συνέχισε να παίζει μουσική, να χορεύει και να διδάσκει σε σχολεία, νοσοκομεία και πανεπιστήμια ανθρώπους με αναπηρίες και μη. Το 2007 έγινε μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Τεχνών.

«Προσεγγίζω τη μουσική με πειθαρχία, ώστε να νιώθω τον εαυτό μου, να κρατώ ήρεμο το μυαλό μου, καθαρή την καρδιά μου, ξεκάθαρους τους στόχους μου. Με αυτές τις αρχές κατά νου, μπορείς να ξεπεράσεις όλα τα εμπόδια. Ο κόσμος βλέπει μια "αναπηρία" όταν χάνεις την όρασή σου ή τα πόδια σου, οι πραγματικές αναπηρίες όμως έρχονται από το μυαλό». Λίγο πριν τα 52α γενέθλιά του, ο Σιντίκι Κοντέ ίσως είναι ο μοναδικός παραπληγικός που ζει στη Νέα Υόρκη στον πέμπτο όροφο μιας πολυκατοικίας χωρίς ασανσέρ. Είναι επίσης ο πρωταγωνιστής ενός ντοκιμαντέρ του Αλαν Γκόβεναρ, που μόλις έκανε πρεμιέρα στο Μανχάταν: «Δεν χρειάζεσαι πόδια για να χορέψεις».

Πηγή: http://www.tanea.gr