Τρίκαλα: Δεν απαιτούνται μόνο χρήματα για μια βιώσιμη πόλη

Μοτό: Η πολεοδομική δομή του κέντρου, που αντιμετωπίζει και τα σοβαρότερα προβλήματα, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον κυκλοφοριακό φόρτο που αναπτύσσεται στις εργάσιμες ώρες της μέρας.

Κυκλοφοριακή συμφόρηση, δημόσιες συγκοινωνίες που ελάχιστα χρησιμοποιούνται, περιπτώσεις αποκλεισμού ευπαθών κοινωνικών ομάδων (ΑμεΑ, τρίτη ηλικία, παιδιά, μητέρες με μικρά παιδιά κ.λ.π.), αισθητική υποβάθμιση, αύξηση τον τελευταίο καιρό των ατυχημάτων με θύματα κυρίως πεζούς, ποδηλάτες και οδηγούς δικύκλων…
Πρόκειται για ορισμένα προβλήματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια ο επισκέπτης συναντούσε μόνο στις μεγάλες πόλεις της ελληνικής επικράτειας. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια αυτή η εικόνα έχει αποκτήσει μόνιμη θέση και σε πιο μικρές, όπως είναι και η πόλη των Τρικάλων.

Η εικόνα
Πιο αναλυτικά, όσον αφορά τα Τρίκαλα, μια βόλτα αν επιχειρήσει κάποιος σε ώρες αιχμής, θα διαπιστώσει με τον πλέον εύκολο τρόπο, ότι το κυκλοφοριακό έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

Ειδικότερα, θα δει πως η πολεοδομική δομή του κέντρου, που αντιμετωπίζει και τα σοβαρότερα προβλήματα, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον κυκλοφοριακό φόρτο που αναπτύσσεται στις εργάσιμες ώρες της μέρας.

Το πρόβλημα φυσικά επιτείνεται και από την παντελή έλλειψη στρατηγικής μετακινήσεων στην πόλη και ανάλογου σχεδιασμού, τη σοβαρή υστέρηση σε υποδομές δημόσιων συγκοινωνιών, την ανεξέλεγκτη κίνηση βαρέων οχημάτων στην πόλη, τη διχοτόμηση του πολεοδομικού της ιστού από τη σιδηροδρομική γραμμή, τη χρόνια υστέρηση σε οδικά έργα υποδομής για την παράκαμψη της διερχόμενης κυκλοφορίας.

Βέβαια, από όλα τα παραπάνω, όπως έχουν δείξει διάφορες μελέτες, συμβάλουν ακόμα το συγκεντρωτικό μοντέλο των διοικητικών υπηρεσιών και η έλλειψη κυκλοφοριακής αγωγής.
Επιπλέον, δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός, γιατί στην Ελλάδα ζούμε, και όχι σε κάποια άλλη χώρα της Κεντρικής ή Βόρειας Ευρώπης, πως αυτή η αδράνεια και η απραξία δεκαετιών, υφίσταται στο όνομα του πολιτικού κόστους που είχαν ως αποτέλεσμα την σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας ζωής στην πόλη. Συνεπώς, η ευθύνη επιμερίζεται σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό σε όλες τις ηγεσίες της δημοτικής αρχής.

Η πόλη
Το στοίχημα για τη νέα δημοτική αρχή, είναι αν θα μπορέσει να παραδώσει μετά το τέλος της θητείας της μια πόλη λειτουργική και ελκυστική για βαδιστές και ποδηλάτες , πόλη των δημόσιων συγκοινωνιών μια πόλη για όλους. Πρόκειται για προσπάθειες που δεν απαιτούν και πολλά χρήματα, αλλά είναι θέμα περισσότερο πολιτικής βούλησης και αποφασιστικών πρωτοβουλιών… Γιατί ποιες υποδομές απαιτούνται σε μια πόλη, με τις ανάλογες πιστώσεις, όπου το αυτοκίνητο θα συνυπάρχει αρμονικά στο δίκτυο των μετακινήσεων με τις άλλες μορφές μετακίνησης έχοντας τη θέση που του αναλογεί;

Απαιτείται μεγάλο οικονομικό κόστος για να δίνεται η δυνατότητα ελεύθερης μετακίνησης των ανθρώπων στην πόλη και ιδιαίτερα των ευπαθών κοινωνικών ομάδων (ΑμεΑ, τρίτη ηλικία, παιδιά, μητέρες με μικρά παιδιά) όπου σε τελική ανάλυση αποτελεί και δικαίωμα;
Εκείνο που σίγουρα απαιτείται είναι σκληρή δουλειά, σχεδιασμός και γενναίες αποφάσεις...

Πηγή: http://www.e-erevna.gr