Πόσο διαρκεί μια σχέση; Γιατί πολλά διαζύγια βγαίνουν στον 4ο χρόνο;

Πώς και γιατί ερωτευόμαστε, αποκτούμε οικειότητα και δεσμευόμαστε με κάποιον; Πώς επιλέγουν σύντροφο οι γυναίκες και πώς οι άνδρες; Ποιες είναι οι φάσεις που περνάει μια σχέση και ποιες οι επικίνδυνες στιγμές για να διαλυθεί; Μπορούμε να είμαστε μονογαμικοί; Οι απαντήσεις στα όσα ακολουθούν.

Η αγάπη βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από την αρχή του ανθρώπινου γένους. Γι’ αυτό άλλωστε και έχει υπάρξει σημαντική πηγή έμπνευσης για ζωγράφους, ποιητές, συγγραφείς και άλλους καλλιτέχνες. Σχετικά πρόσφατα (από τις αρχές του 20ού αιώνα), η αγάπη έχει γίνει αντικείμενο μελέτης και των επιστημόνων, με τους ψυχολόγους και τους κοινωνικούς επιστήμονες να έχουν ασχοληθεί αρκετά με τη σχετική έρευνα.

Ο κύριος όγκος της έρευνας παλαιότερα εστιαζόταν στον γάμο, γεγονός που αντανακλούσε και τη σημασία που αυτός είχε για την κοινωνία του προηγούμενου αιώνα. Σιγά-σιγά όμως το ενδιαφέρον της έρευνας μετατοπίστηκε από τον γάμο στην αγάπη και τον έρωτα, σε μια προσπάθεια να απαντηθεί επιτέλους το ερώτημα πώς και γιατί οι άνθρωποι ερωτευόμαστε και επιλέγουμε έναν συγκεκριμένο σύντροφο.

Παρ’ όλα αυτά, το θέμα ερευνούσαν κυρίως ψυχολόγοι και όχι νευροεπιστήμονες, αφού επικρατούσε ευρέως η αντίληψη ότι ο έρωτας είναι ένα συναίσθημα που δεν μπορεί να προσεγγιστεί μελετώντας τη δραστηριότητα του εγκεφάλου και στο οποίο δεν παίζουν ρόλο βιολογικοί ή γενετικοί παράγοντες (όπως συμβαίνει για παράδειγμα με το ζευγάρωμα στα ζώα). Ωστόσο, η έρευνα μας έδειξε ότι όλα τα συναισθήματα έχουν τη νευρολογική τους εξήγηση και ότι η αγάπη ή ο έρωτας δεν αποτελούν εξαίρεση σε αυτό. Τελευταία, μάλιστα, οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους, όπως η μαγνητική τομογραφία ή οι ορμονολογικές εξετάσεις, για να αποτυπώσουν το τι συμβαίνει στον εγκέφαλο ενός ερωτευμένου ανθρώπου.

Πόσο κρατάει ο έρωτας;

Έχει πολλές φορές ειπωθεί ότι οι εξελικτικοί μηχανισμοί μάς ωθούν να επιλέξουμε για σύντροφο εκείνον με τον οποίο θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τους «καλύτερους» απογόνους. Ο έρωτας αποτελεί πιθανώς το μέσο με το οποίο θα συνδεθεί ένα ζευγάρι ώστε να φέρει στον κόσμο απογόνους και σύμφωνα με τους ερευνητές χρειάζεται να κρατάει αρκετά, τουλάχιστον τόσο όσο είναι απαραίτητο ώστε να μεγαλώσουν σε ικανοποιητικό βαθμό οι απόγονοι του ζευγαριού.

Μάλιστα φαίνεται ότι ανάλογα με το είδος (των ζώων) αυτό το ερωτικό δέσιμο μπορεί να διαρκεί πολύ ή λιγότερο, κάτι που εξαρτάται από το πόσος χρόνος χρειάζεται για να μεγαλώσουν επαρκώς οι απόγονοι. Όσον αφορά, βέβαια, τους ανθρώπους, υπάρχουν συγκεκριμένες έρευνες που έχουν δείξει ότι πολλά διαζύγια συμβαίνουν στον 4ο χρόνο του γάμου και οι επιστήμονες το αποδίδουν στο γεγονός ότι στους ανθρώπους οι απόγονοι έχουν απόλυτη ανάγκη από τη συστηματική φροντίδα και των δύο γονιών τους, τουλάχιστον μέχρι τα τέσσερά τους χρόνια.

Ίσως, λοιπόν, οι άνθρωποι να μη διαφέρουν πολύ από τα υπόλοιπα θηλαστικά, απλώς το διάστημα που χρειάζονται οι απόγονοί τους για να ανεξαρτητοποιηθούν είναι μεγαλύτερο από ό,τι σε άλλα είδη. Έτσι, οι άνθρωποι επενδύουν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στη σχέση με τον σύντροφο που έκαναν το παιδί. Η σχετική έρευνα μάλιστα δείχνει ότι αυτή η περίοδος μπορεί να φτάνει και τα 7 χρόνια όταν το ζευγάρι έχει περισσότερα από ένα παιδιά να μεγαλώσει και αυτό γιατί χρειάζεται οι δύο γονείς να συνεργαστούν για περισσότερο διάστημα μέχρι να φτάσουν και τα δύο παιδιά σε μια ηλικία όπου δεν θα έχουν ανάγκη πια από την εντατική φροντίδα και των δύο γονιών τους.

Πόσο μπορεί να διαρκέσει μια σχέση;

Οι ειδικοί θεωρούν ότι οι σχέσεις έχουν 3 φάσεις:

Η πρώτη φάση είναι ο έρωτας και χαρακτηρίζεται από ένταση και πάθος, τους δύο συντρόφους να αποκτούν όλο και περισσότερη οικειότητα και να δεσμεύονται σιγά-σιγά. Αυτή η φάση δεν κρατάει περισσότερο από 6 μήνες. Διακριτικό γνώρισμα του έρωτα σε αυτό το διάστημα είναι η ανυπομονησία, ο ενθουσιασμός, αλλά και στρες, που οφείλεται στην ανασφάλεια και μπορεί να προκαλέσει εναλλαγές στη διάθεση.

Η δεύτερη φάση είναι η παθιασμένη αγάπη. Ξεκινάει μετά από μερικούς μήνες σχέσης και συνοδεύεται από συναισθήματα ασφάλειας, αγάπης και ηρεμίας. Το πάθος βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα, ενώ η οικειότητα και η δέσμευση όσο πάνε και γίνονται εντονότερα. Το στρες μειώνεται.

Η τρίτη φάση είναι η συντροφική αγάπη. Συνήθως η παθιασμένη αγάπη κρατάει αρκετό διάστημα (ίσως και χρόνια) πριν εξελιχθεί σε συντροφική αγάπη. Σε αυτό το στάδιο το πάθος έχει μειωθεί αισθητά, ενώ η οικειότητα και η δέσμευση βρίσκονται στο απόγειό τους. Πολλοί θεωρούν ότι η αγάπη σε αυτήν τη χρονική περίοδο μοιάζει πιο πολύ με τη φιλική αγάπη παρά με τον έρωτα.

Φυσικά δεν φτάνουν όλες οι σχέσεις σε αυτήν τη φάση, πολλές τελειώνουν πολύ νωρίτερα. Τα 4 χρόνια που αναφέραμε παραπάνω ως το σκαλοπάτι μετά από το οποίο ξεκινούν πολλές φορές τα προβλήματα είναι συχνά ακριβώς η στιγμή που η παθιασμένη αγάπη πάει να γίνει συντροφική αγάπη και η σχέση δεν αντέχει αυτήν την αλλαγή. Καθώς η σχέση είναι ευάλωτη, αν υπάρχει θέμα και με την οικειότητα του ζευγαριού τη στιγμή που το πάθος φεύγει, τότε το μόνο που μένει είναι η δέσμευση, η οποία σε πολλούς δεν φτάνει.

Οι ειδικοί περιγράφουν αυτό το συναίσθημα ως «άδεια αγάπη». Κάποιοι μπορεί να χωρίσουν σε αυτό το στάδιο, άλλοι να παραμείνουν μαζί γιατί η δέσμευση είναι γι’ αυτούς σημαντική και άλλοι να μην φτάσουν ποτέ σε αυτό το στάδιο, παραμένοντας πάντα στην παθιασμένη αγάπη, ακόμα και μετά από 20 χρόνια σχέσης για παράδειγμα. Οι ειδικοί δεν μπορούν να πουν ποιοι είναι οι παράγοντες που καθορίζουν σε ποιο στάδιο θα φτάσει ή θα σταματήσει μια σχέση.


Πηγή: http://www.boro.gr