5 τρόποι να ξεπερνάς τις ανασφάλειές σου

Ήθελα ένα τέλειο τέλος.Τώρα έμαθα, με δύσκολο τρόπο, ότι κάποια ποιήματα δεν έχουν ομοιοκαταληξία και κάποιες ιστορίες δεν έχουν ξεκάθαρη αρχή, μέση και τέλος. Η ζωή χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα, συνεχείς αλλαγές, και είναι σημαντικό να ζείς στη στιγμή και να την αξιοποιείς όσο καλύτερα γίνεται,χωρίς να ξέρεις τι θα συμβεί μετά. Υπέροχη αμφισημία»

― Gilda Radner

«Όταν οι νόμοι των μαθηματικών αναφέρονται στην πραγματικότητα, δεν είναι βέβαιοι . Κι όταν είναι βέβαιοι, δεν αναφέρονται στην πραγματικότητα»

― Albert Einstein

Τα περισσότερα πράγματα στη ζωή χαρακτηρίζονται από κάποιον βαθμό αβεβαιότητας. Με βάση τα δεδομένα του σήμερα, μπορούμε να προβλέψουμε τι είναι πιθανό να γίνει σε κάποιες καταστάσεις, η πιθανότητα όμως δεν είναι σχεδόν ποτέ βεβαιότητα. Η προβλεψιμότητα βιώνεται συχνά σαν ένα προστατευτικό κουκκούλι , το οποίο όμως μπορεί να διαλυθεί ανά πάσα στιγμή, γιατί η μόνιμη φύση των πραγμάτων είναι η αλλαγή. Κάποιοι φοβούνται τις αλλαγές και την αβεβαιότητα που επιφέρουν περισσότερο κι άλλοι λιγότερο, πάντως, όσο καλύτερα ανεχόμαστε την αβεβαιότητα, τόσο λιγότερο άγχος και ανησυχία θα νιώθουμε. Οι έρευνες αποκαλύπτουν ότι ένα από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που ανησυχούν διαρκώς και έχουν έντονο άγχος ,είναι η χαμηλή ανοχή τους στην αβεβαιότητα. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς ομολογούν ότι προτιμούν να ξέρουν ότι κάτι αρνητικό θα συμβεί στα σίγουρα, παρά να παραμένουν με την αγωνία του να μην ξέρουν τι πρόκειται να συμβεί.

Ως άνθρωποι , συχνά στη ζωή φτάνουμε σε κομβικά σημεία όπου πρέπει να πάρουμε αποφάσεις. Η Ερμιόνη, μία κοπέλα 26 ετών, βρισκόταν σε μια σχέση που την είχε κουράσει. Όχι μόνο δεν είχε πια τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά ένιωθε εξουθενωμένη ψυχικά από τους διαρκείς καυγάδες με τον σύντροφό της, την απουσία γνήσιας επικοινωνίας μεταξύ τους και τις διαφορές που είχαν στους στόχους τους καθώς και τον τρόπο που έβλεπαν τα πράγματα. Ένιωθε την αυτοεκτίμηση και τη διάθεση της να βουλιάζει ολοένα και περισσότερο μέσα στη σχέση αλλά δυσκολευόταν να φύγει από αυτή. Μέσα στο μυαλό της στριφογύριζε η σκέψη «Κι αν δεν βρω ποτέ κάτι καλύτερο; Κι αν μείνω μόνη;». Ενώ ήξερε ότι η σχέση της δεν κάλυπτε τις βαθύτερες ανάγκες της, ένιωθε ότι τουλάχιστον γέμιζε το κενό της μοναξιάς.

Ο Κώστας δούλευε επί χρόνια στην ίδια εταιρεία. Το ωράριο του ήταν κουραστικό και ο μισθός του δεν ανταποκρίνονταν ούτε στα προσόντα του αλλά ούτε και στις ώρες εργασίας του. Ένιωθε ότι παρόλο που είχε επενδύσει απεριόριστο προσωπικό χρόνο και κόπο σε αυτή τη δουλειά, η προσπάθεια του δεν εκτιμούνταν όσο θα έπρεπε. Στερούνταν πολύτιμες στιγμές από την οικογένεια του και ένιωθε παγιδευμένος σε μία κατάσταση που ήταν σχεδόν αδύνατο ν’αλλάξει μέσα σε μία κατάσταση οικονομικής κρίσης και περιορισμένων ευκαιριών. Ήθελε τόσο μια αλλαγή που άρχισε να κάνει αιτήσεις σε εταιρείες του εξωτερικού. Για αρκετό καιρό δεν λάμβανε θετικές απαντήσεις και η απελπισία του μεγάλωνε. Μετά απο αρκετούς μήνες, είχε κάποιες προσκλήσεις σε συνέντευξη κι εν τέλει μετά από κάποιο καιρό δέχθηκε μια πολύ δελεαστική προσφορά για μία θέση στη Γερμανία. Ενώ αρχικά χάρηκε, σιγά σιγά άρχιζαν να τρυπώνουν αμφιβολίες στο μυαλό του: Κι αν τελικά δεν είναι του αρέσει εκεί; Εάν η σύζυγος του δεν μπορέσει να βρεί εργασία; Εάν το κόστος ζωής είναι τόσο ακριβό που δεν θα μπορούν να συντηρούνται με τον ένα από τους δύο να εργάζεται; Πώς θα το πάρουν οι ηλικιωμένοι γονείς του; Όσο να ναι στην Ελλάδα, έχουν μια ασφάλεια, ξέρουν τι να περιμένουν,ενώ στο εξωτερικό θα είναι σα να αρχίζουν από το μηδέν και θα είναι όλα αβέβαια.

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στην Ερμιόνη, ότι η επόμενη σχέση της θα είναι καλύτερη από αυτή που έχει τώρα. Υπάρχει μια καλή πιθανότητα να βρεί αυτό που ψάχνει γρήγορα ή να χρειαστεί περισσότερο χρόνο. Το μέλλον είναι αβέβαιο αλλά και η απόφαση να μείνει σε μία σχέση τόσο εξουθενωτική για εκείνη, είναι προφανώς βασισμένη στο φόβο παρά σε κάτι άλλο.

Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί στον Κώστα ότι η αρχή μιας νέας ζωής σε μία ξένη χώρα θα είναι δύσκολη ή οτι θα έχει προκλήσεις. Αγκαλάζοντας όμως το καινούριο, τολμώντας το άγνωστο, δίνει στον εαυτό του μια παραπάνω ευκαιρία από αυτή που θα είχε εάν έμενε στα σίγουρα.

Καμμιά φορά, η υπερβολική προσκόλληση στην «ασφάλεια» μας , μπορεί να αποβεί πιο επικίνδυνη από ένα άλμα στο κενό. Όταν προσκολλούμαστε στο σίγουρο ακόμα κι αν αυτό δε μας ικανοποιεί, ρισκάρουμε να χάσουμε αυτό που θα μπορούσε να μας ικανοποιήσει εάν δίναμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να το ανακαλύψει.

Γι’αυτό εάν νιώθεις ότι ο φόβος της αβεβαιότητας σου σου προκαλεί σύγχυση και σε σταματά,

1) Θυμίσου ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που μιλούν διαρκώς για τα όνειρα τους, το τι θα ήθελαν και τι θα μπορούσαν να κάνουν, να έχουν, να είναι. Περιμένουν την στιγμή της απόλυτης βεβαιότητας για να κάνουν τη βουτιά, αλλά εκείνη δεν έρχεται. Και ούτε θα έρθει ποτέ. «Κάνε το άλμα πρώτα, και το δίχτυ θα εμφανιστεί», όπως λέει κι ένα γνωμικό.

2) Αποδέξου το εξής παράδοξο: η μόνη βεβαιότητα στη ζωή είναι η αβεβαιότητα. Δοκίμασε να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε με σιγουριά τι έπεται. Όταν αντιστέκεσαι και προσπαθείς να παλέψεις την αβεβαιότητα, θα νιώσεις αναπόφευκτα κούραση γιατί τα βάζεις με κάτι πάνω από τις δυνάμεις σου.Δεν γίνεται να ελέγξεις τα πάντα,γι’αυτό,

3) Επικεντρώσου στα πράγματα που είναι στον έλεγχο σου, ακόμα κι αν αυτά σου φαίνονατι μικρά ή ασήμαντα.

4) Προετοιμάσου για κάθε πιθανότητα. Εάν δεν ξέρεις πως θα είναι τα πράγματα στη ζωή σου εφόσον πάρεις μια σημαντική απόφαση, αναλογίσου ποιές είναι οι πιθανότητες που υπάρχουν και προετοιμάσου γι’αυτές. Φτιάξε μία λίστα με τα πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις για να προσαρμοστείς σε αυτή την καινούρια πραγματικότητα, όποια και να είναι.

5) Ενίσχυσε τις στρατηγικές αντιμετώπισης δύσκολων καταστάσεων που έχεις και εμπιστέψου τον εαυτό σου. Σκέψου: «Ποιό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί;». Εάν συμβεί το χειρότερο , πώς θα μπορούσες να το αντιμετωπίσεις; Τι θα μπορούσες να κάνεις; Πως αντιμετώπισες παρόμοιες δύσκολες καταστάσεις στο παρελθόν;


Πηγή: http://www.boro.gr