Τι κρύβεται πίσω από τις συζυγοκτονίες

"Με εμένα ή με κανένα" είναι το επιχείρημα που ακούγεται συχνά στις συζυγοκτονίες, όπως αυτές που συνταράσσουν τελευταία την κοινή γνώμη. Στην ουσία, όμως, πρόκειται για περιστατικά έμφυλης βίας, που μπορεί να πάρει και την ακραία μορφή του φόνου" τονίζει, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης, πρόεδρος της Επιτροπής Φύλου και Ισότητας στο ΑΠΘ Δήμητρα Κογκίδου.

"Συχνά, όταν οι γυναίκες θέλουν να χωρίσουν ή κάνουν κάποια άλλη κίνηση αυτονομίας, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να υποστούν βία από τους συζύγους ή συντρόφους, η οποία μπορεί να φθάσει και στην ακραία εκδοχή του φόνου. Δύσκολα γίνονται αποδεκτές ή ανεκτές από ορισμένους άνδρες -ιδιαίτερα όταν εμπίπτουν στην ηγεμονική μορφή ανδρισμού- συμπεριφορές, που δείχνουν ότι η γυναίκα έχει υψηλή αυτοεκτίμηση, δυναμισμό, ικανότητα να αντιμετωπίσει μόνη της τη ζωή, να διεκδικήσει για τον εαυτό της, να κάνει άλλες επιλογές για την οικογενειακή της ζωή" αναφέρει η κ. Κογκίδου.

Εξηγεί δε, ότι "στις περιπτώσεις αυτών των μορφών ανδρισμού, συγκροτούν σχέσεις κυριαρχίας και υποτέλειας με γυναίκες καθώς αυτό συχνά καθορίζει τι σημαίνει να είναι κάποιος 'πραγματικός' άνδρας, ενώ όταν αυτό κινδυνεύει ή αίρεται, ο φόνος είναι ένας τρόπος επανάκτησης της κυριαρχίας και του ελέγχου από την πλευρά του άνδρα ή της αποκατάστασης της τιμής του".

Για την κ. Κογκίδου, το ζήτημα της έμφυλης βίας είναι θέμα που έχει να κάνει με την παιδεία, με αντιλήψεις και συμπεριφορές που την επιτρέπουν ή ακόμα και την ενθαρρύνουν και κυρίως με τις πολιτικές και τους θεσμοθετημένους κανόνες που επικρατούν. Η βία θα συνεχίζεται όσο τροφοδοτείται από την άνιση σχέση εξουσίας ανάμεσα στα φύλα και όσο αποτελεί μέρος της δομής των κοινωνιών μας και του συστήματος λειτουργίας τους.

"Η πορεία για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας περνάει και μέσα από την προώθηση μιας νέας αντίληψης για τον ανδρισμό. Το τι σημαίνει να είσαι άνδρας εξαρτάται από την έμφυλη τάξη πραγμάτων του συγκεκριμένου χωρο-χρονικού πλαισίου αναφοράς" τονίζει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι χρειάζεται "το σχολείο, οι οικογένειες και άλλοι θεσμοί που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, να παρέχουν τη δυνατότητα για συγκρότηση και άλλων μορφών ανδρισμού πέραν της ηγεμονικής".


Πηγή: http://www.enikos.gr