Είσαι έτοιμη να γίνεις μανούλα; Δες πώς αλλάζει η ζωή σου

Αφού έχουμε ζήσει την εργένικη ζωή και έχουμε απολαύσει τα καλά της, ήρθε η ώρα που νιώθουμε ότι χτυπάει το βιολογικό μας ρολόι. Ο γονεϊκός ρόλος μοιάζει πιο κοντά από ποτέ. Πόσο προετοιμασμένοι είμαστε όμως να το ζήσουμε; Πόσο έχουμε δουλέψει τα δικά μας άσχημα βιώματα από την πατρική μας οικογένεια ώστε να μην τα αναπαραγάγουμε στα δικά μας τα παιδιά;

Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας ότι ο σκοπός του ανθρώπου είναι να κάνει οικογένεια και παιδιά, σε μια κοινωνία όπου το πρότυπο που προέβαλλε ήταν αυτό της ιδανικής, ευτυχισμένης οικογένειας, που τα παιδιά μονίμως χαμογελούσαν και η μαμά ήταν "φρέσκια" και πάντα σε πολύ καλή διάθεση. Πόσα από αυτά ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα όμως; Εάν βλέπαμε τον γονεϊκό ρόλο όχι ως ένα μέσο άσκησης εξουσίας, αλλά ως κάτι που θα μας βοηθήσει να εξελιχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι ως γονείς και ως άνθρωποι γενικά, τότε ίσως η γέννηση των παιδιών μας να μας βοηθούσε να "αναγεννηθούμε" κι εμείς, αλλάζοντας τρόπο σκέψης και στάση ζωής σε πολύ βασικά θέματα!

Τι θα μας έλεγαν τα μωρά μας αν εκφραζόντουσαν με λέξεις; Για όλες τις μαμάδες που πολλές φορές νιώθουμε να φτάνουμε στα όρια μας ας μην ξεχνάμε τι θα μας έλεγε το παιδάκι μας αν μπορούσε να εκφραστεί με λέξεις: "Όλες εκείνες τις φορές που είμαι ανήσυχο και δεν μπορώ να ηρεμήσω και να κοιμηθώ αμέσως, αλλά αντίθετα πιπιλάω για πολλή ώρα, δεν το κάνω επίτηδες. Κάτι με ενοχλεί και επειδή δεν μπορώ να μιλήσω, εκείνες τις ώρες σε ζητάω πιο έντονα. Ίσως έχεις άλλες δουλειές που έχεις προγραμματίσει να γίνουν την στιγμή που εγώ θα κοιμόμουν, αλλά έχω ανάγκη την μυρωδιά σου, να ακούω τον ήχο της καρδιάς σου και να χώνομαι στην αγκαλιά σου. Πράγματα συμβαίνουν στο σώμα μου, ετοιμάζομαι να κάνω μεγάλα πράγματα (να περπατήσω, να πω μια δύσκολη λεξούλα κλπ) κι εγώ ζορίζομαι γι΄ αυτό είναι κάποιες φορές που σε διεκδικώ έτσι. Σε ευχαριστώ που είσαι εδώ και μου προσφέρεις απλόχερα την αγκαλιά σου, το στήθος σου και τα χάδια σου!Δεν θα είμαι πάντα μωρό, ούτε πάντα εξαρτημένο από εσένα, οπότε ας χαρούμε και οι δύο αυτές τις μοναδικές στιγμές που δεν επιστρέφουν πίσω! Δώστες μου παρακαταθήκη για να επενδύσω στον ψυχικό μου κόσμο στην ενήλικη ζωή χωρίς να λογοκρίνω το συναίσθημα μου, αλλά να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου και να πατάω γερά στα πόδια μου δημιουργώντας σχέσεις που αντέχουν στο μέλλον!";

Τελειώνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ τα λόγια μιας θεραπευόμενης για το ταξίδι της αυτογνωσίας. "Το ταξίδι της αυτογνωσίας μας το ξεκινάμε και είμαστε ντυμένοι με ρούχα. Άλλος είναι ντυμένος με πιο λίγα ρούχα, άλλος είναι φοράει πολλά και χοντρά ρούχα. Στην πορεία του ταξιδιού και περπατώντας το μονοπάτι συνειδητοποιούμε ότι ήρθε η ώρα να αρχίζουμε να τα βγάζουμε γιατί τα νιώθουμε να μας βαραίνουν αφόρητα και να μας πνίγουν. Το τέλος του ταξιδιού άραγε πώς θα μας βρει; Ίσως δεν τα βγάλουμε όλα τα ρούχα, ίσως μείνουμε γυμνοί για να διαλέξουμε καινούρια ρούχα! Το σίγουρο είναι ότι θα είμαστε διαφορετικοί!" "Επιτρέποντας" στον εαυτό μας τις αλλαγές, του δίνουμε την ευκαιρία μαζί με την γέννηση των παιδιών μας, να αναγεννηθούμε κι εμείς!


Πηγή: http://www.boro.gr