Δημόσιοι εξευτελισμοί στο Ίντερνετ που κατέστρεψαν ζωές

Όταν ο ηλεκτρονικός διασυρμός και η διαπόμπευση κλείνουν τα καλύτερα τα σπίτια.
Ο εξευτελισμός κάποιου σε δημόσιο επίπεδο δεν είναι φυσικά σημείο των καιρών μας, καθώς η τακτική και παλιά είναι και πολυχρησιμοποιημένη.

Είναι όμως που τώρα, με την ευκολία που παρέχει το Διαδίκτυο η διαπόμπευση έχει αγγίξει πρωτόγνωρα επίπεδα, πηγαίνοντας το πράγμα στην επόμενη πίστα του εξευτελισμού.

Οι ντροπιαστικές ιστορίες γίνονται αυτομάτως viral καθώς η ψυχολογία της μάζας και η ανωνυμία που παρέχει το ηλεκτρονικό μας ίχνος διευκολύνουν τέτοιες ενέργειες, παρά το γεγονός ότι σπανίως σκεφτόμαστε τον αντίκτυπο που θα έχει κάτι τέτοιο στις ζωές των ηλεκτρονικών θυμάτων (ή δραστών, το ίδιο κάνει).

Είτε έκαναν κάτι παράνομο και ανήθικο είτε τίποτα το μεμπτό, όλοι μας είμαστε κάτι παραπάνω από πρόθυμοι να μοιραστούμε τον διασυρμό τους και να καυτηριάσουμε τα πεπραγμένα, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Κι όμως, αυτές είναι πάντα εκεί και έτοιμες να καταστρέψουν ζωές, με τη Μόνικα Λεβίνσκι να στέκει εδώ σταθμός δημόσιας διαπόμπευσης…


Οι περιπέτειες του άτυχου φιλάθλου



Ήταν σε αγώνα μπέιζμπολ μεταξύ Chicago Cubs και Florida Marlins του 2003 όταν το μπαλάκι κατευθύνθηκε στην κερκίδα, με τους θεατές αλλά και τον αμυντικό των Cubs, Moises Alou, να προσπαθούν να πιάσουν το μπαλάκι. Αν ο παίκτης το έπιανε, θα σημείωνε ρεκόρ για την ομάδα του και σπουδαία νίκη, αν και το μπαλάκι χτύπησε τελικά στο χέρι του 26χρονου οπαδού Steve Bartman και εκτράπηκε της πορείας του, καταλήγοντας σε φάουλ. Μόνο οι άλλοι οπαδοί της εξέδρας και ο παίκτης είδαν τι ακριβώς είχε συμβεί, αν και ο Alou ήταν εξοργισμένος γιατί πίστευε ότι μπορούσε να πιάσει την μπαλιά.

Η τηλεόραση έπαιξε και ξανάπαιξε το στιγμιότυπο με το λάθος του οπαδού και την κατάρρευση τελικά της ομάδας στο ματς, όταν και άρχισαν οι περιπέτειες για τον άτυχο Bartman, ο οποίος δεν μπορούσε να πάει πια πουθενά χωρίς αστυνομική προστασία! Όποιος τον έβλεπε πήγαινε να τον ξυλοκοπήσει και όλοι του πετούσαν μπουκάλια και άλλα αντικείμενα, με τη ζωή του να παίρνει την κάτω βόλτα. Πώς ταυτοποιήθηκε όμως το όνομά του; Μα από το ίντερνετ φυσικά και την online σταυροφορία για την εξεύρεση της ταυτότητας του τραγικού φιλάθλου, με τις προσωπικές του πληροφορίες να φιγουράρουν τώρα παντού, ακόμα και στο φόρουμ των φιλάθλων στην επίσημη ιστοσελίδα της διοργανώτριας αρχής του μπέιζμπολ!

Ο Bartman αναγκάστηκε να απολογηθεί δημοσίως, όχι ότι αυτό εξομάλυνε την κατάσταση, ίσα ίσα. Ο τύπος αναγκάστηκε να αποτραβηχτεί από την καθημερινότητά του έχοντας πια 24ωρη αστυνομική προστασία στο πλευρό του. Σήμερα, 12 χρόνια μετά το περιστατικό, ο Bartman έχει επιστρέψει σιγά-σιγά στη δουλειά του και παραμένει οπαδός της ομάδας που τόσο τον πλήγωσε, αν και στο γήπεδο δεν έχει τολμήσει να ξαναπατήσει ποτέ…

Η άσεμνη φωτογραφία που έφερε την προσωπική καταστροφή



Η 30χρονη Lindsey Stone εργαζόταν σε μια εταιρία που διοργάνωνε γύρους σε τουριστικά αξιοθέατα και τον Οκτώβριο του 2012 βρέθηκε ξεναγός σε ένα γκρουπ ατόμων με μαθησιακές δυσκολίες. Σε μια από τις στάσεις τους, βρέθηκαν στο Εθνικό Κοιμητήριο της Ουάσιγκτον, όταν μια συνάδελφος απαθανάτισε τη Lindsey σε άσεμνη πόζα μπροστά στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, την οποία ανέβασε κατόπιν στο Facebook.

Τα πικρόχολα σχόλια άρχισαν να πέφτουν βροχή από την πρώτη στιγμή, αν και οι δυο κοπέλες υπέθεσαν ότι όλοι θα καταλάβαιναν το (κρύο, ομολογουμένως) αστείο τους, γι’ αυτό και συμφώνησαν να μην κατεβάσουν την επίμαχη εικόνα. Σε λίγες μέρες εξάλλου ποιος θα το θυμόταν; Η Stone αποδείχθηκε ωστόσο ολότελα λάθος: μέσα σε τέσσερις βδομάδες, η φωτογραφία είχε γίνει viral, όταν και άρχισαν οι περιπέτειές της, καθώς 30.000 άνθρωποι ζητούσαν τώρα επιτακτικά την απόλυσή της, την ίδια στιγμή που άλλοι 3.000 είχαν υπογράψει και υπόμνημα για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Τότε ήρθαν και οι πρώτες απειλές για τη ζωή της, με άλλους να την απειλούν με βιασμό και άλλα αισχρά.

Η Stone απολύθηκε φυσικά παρά τις υποδειγματικές αξιολογήσεις της και αναγκάστηκε να κλειστεί στο σπίτι της για να αποφεύγει τις φραστικές επιθέσεις των συμπολιτών της. Σήμερα βοηθά παιδιά με αυτισμό και τρέμει λέει τη στιγμή που το Ίντερνετ θα θυμηθεί και πάλι την επίμαχη φωτογραφία…

Τα ρατσιστικά tweets που έσπειραν όλεθρο



Ήταν Δεκέμβριος του 2013 όταν η τότε 30χρονη Justine Sacco σκόπευε να ταξιδέψει από τη Νέα Υόρκη στη Νότιο Αφρική για να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με την οικογένειά της. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού της, το μεγαλοστέλεχος αμερικανικού δημοσιογραφικού οργανισμού «τιτίβισε» τρία tweets για τους 170 followers της, βάζοντάς τα χιουμοριστικά με τους Γερμανούς, τους Βρετανούς αλλά και τους μαύρους.

Πριν εγκαταλείψει το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, έγραψε: «Περίεργος Γερμανός: Είσαι στην Πρώτη Θέση. Είναι 2014. Χρησιμοποίησε λίγο αποσμητικό». Φτάνοντας στην Αγγλία, «τιτίβισε»: «Κρύο – σάντουιτς με αγγουράκια – χαλασμένα δόντια. Επιστροφή στο Λονδίνο!». Αν και τα έδωσε όλα λίγο αργότερα, στο πιο προσβλητικό tweet της: «Πηγαίνω στην Αφρική. Ελπίζω να μην πάθω AIDS. Αστειεύομαι. Είμαι λευκή!». Και μετά έκλεισε το τηλέφωνό της.

Μέχρι να πατήσει το πόδι της στην αφρικανική ήπειρο, το tweet της είχε γίνει viral και ο λογαριασμός της ήταν τώρα Νο 1 στο Twitter, με εκατοντάδες απαντήσεις που κυμαίνονταν από προσβολές μέχρι και απειλές για τη ζωή της. Οι ηλεκτρονικοί της φίλοι κατάλαβαν κάποια στιγμή ότι η τύπισσα δεν είχε προσγειωθεί ακόμα και ένας από αυτούς έσπευσε στο αεροδρόμιο να απαθανατίσει σε φωτογραφία την ανυποψίαστη Sacco με το που κατέβει από το αεροπλάνο.

Η μιντιακή εταιρία που εργαζόταν την έδιωξε με τις κλοτσιές, η οικογένειά της στη Νότια Αφρική, σφοδροί υποστηρικτές της πολιτικής του Μαντέλα, την αποκήρυξε και δεν μπορούσε πλέον να βρει πουθενά δουλειά, καθώς η φήμη της προηγούνταν και όλοι είχαν το φωτογραφικό της ντοκουμέντο να την ταυτοποιούν. Αφού πήγε για ένα διάστημα στην Αιθιοπία προσφέροντας εθελοντικά ανθρωπιστικό έργο, βρήκε τελικά θέση σε άλλη ιστοσελίδα, αν και ο ζοφερός απόηχος των ρατσιστικών της «τιτιβισμάτων» συνεχίζει να τη στοιχειώνει…

Ο «άρρωστος» διαχειριστής και οι offline περιπέτειές του



Ένα από τα καλά του Ίντερνετ είναι η απόλυτη ελευθερία λόγου και έκφρασης, μπορούμε ωστόσο να βρούμε ως πολιτισμένοι άνθρωποι κάτι τόσο προσβλητικό που να το θεωρήσουμε εγγενώς κακό; Αυτό μας φέρνει στην επικράτεια ενός εκ των διαχειριστών του διαβόητου κοινωνικού δικτύου Reddit, που υπέγραφε ως «violentacrez» και κινούνταν στις σκοτεινότερες παρυφές της ιδιαίτερης αυτής πλατφόρμας.

Ο ίδιος είχε στήσει και διαχειριζόταν συζητήσεις στο forum που φιλοξενούσαν τα πάντα στο εσωτερικό τους, από αιμομιξίες, βιασμούς και φωτογραφίες νεκρών παιδιών μέχρι και όλη τη διαστροφή του κόσμου. Στο εσωτερικό του Reddit, ο διαχειριστής ήταν σωστός θρύλος και ήρωας της ελεύθερης έκφρασης, αν και όταν βγήκαν τα άπλυτά του στη φόρα το 2011 ο παραδοσιακός κόσμος δεν το είδε ακριβώς έτσι: το κοινωνικό μέσο αναγκάστηκε να κλείσει τα αποτρόπαια φορουμάκια του, όταν δημοσιογράφοι γνωστών ιστοσελίδων άρχισαν να αναζητούν την πραγματική του ταυτότητα.

Τον Οκτώβριο του 2012, γνωστότατη ιστοσελίδα εντόπισε τον violentacrez και δημοσίευσε τα πραγματικά του στοιχεία, με την οικουμένη να μαθαίνει ότι πίσω από το διαβόητο ψευδώνυμο κρυβόταν ο 49χρονος Michael Brutsch, προγραμματιστής σε χρηματιστηριακή φίρμα του Τέξας. Περιττό να αναφερθεί τι συνέβη: τον έδιωξαν από τη δουλειά του και πλέον δεν μπορούσε να συντηρήσει την παράλυτη σύζυγό του, φτάνοντας μέχρι και τους τηλεοπτικούς δέκτες για να υπερασπιστεί τα κρίματά του…

Η Μις που αποδείχθηκε πορνοστάρ



Το 2013, η 18χρονη Melissa King στέφθηκε Μις Ντέλαγουερ και είδε τη ζωή της να αλλάζει άρδην, όχι όμως εξαιτίας του μικρού βεληνεκούς διαγωνισμού ομορφιάς. Σύντομα βγήκε στη φόρα ότι η νικήτρια των τοπικών καλλιστείων είχε εμπλακεί σε ταινία πορνογραφικού περιεχομένου για λογαριασμό γνωστής «ροζ» ιστοσελίδας, με την είδηση να γίνεται θέμα σε δίκτυα όπως το CNN και το Fox!

Η εστεμμένη αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το βραβείο και έγινε περίγελος στην αμερικανική κοινωνία, πριν γίνει viral η υπόθεσή της και διασυρθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο κόσμος ήταν πρόθυμος να τη χλευάσει και να την εξευτελίσει για την πορνογραφική της δουλειά, αφήνοντας κατά μέρος την προσωπική της ιστορία: η King μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και προσπαθούσε ανέκαθεν να επιβιώσει μόνη και χωρίς βοήθεια, εκμεταλλευόμενη τα εξωτερικά της χαρίσματα, κάτι που την έφερνε σε διαγωνισμούς ομορφιάς, εταιρίες modeling και την καλοπληρωμένη πορνογραφία φυσικά…


Πηγή: http://www.newsbeast.gr