ΑμεΑ vs ΙΚΑ

Τη μάστιγα της “μαύρης εργασίας” λίγο πολύ όλοι κάποια στιγμή την έχουν αγγίξει, ή θα τη συναντήσουν στο εγγύς μέλλον. Εργοδότες που εκμεταλλεύονται την ανασφάλεια και την οικονομική δυσκολία του κοσμάκη, και εργαζόμενοι που φοβούνται να απαιτήσουν τα νόμιμα ώστε να μη χάσουν έστω αυτή τη "μαύρη" θέση εργασίας που τους πληρώνει το ρεύμα.

Εδώ όμως θα ήθελα να καταπιαστούμε με μια παράμετρο του ΙΚΑ που υπέπεσε πρόσφατα στην αντίληψή μου μέσω μιας τυχαίας συζήτησης. Τι συμβαίνει με τα ΑΜΕΑ; Όσο και να το αναλύσουμε θα μπερδευτούμε. Όσο και να το ψάχνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, θα χαθούν μέσα στη γραφειοκρατία και την αδικία από το ίδιο το σύστημα. Σαν να μην τους έφτανε η αδικία της ζωής, σαν να μην έφτανε η απανθρωπιά που συχνά βιώνουν, έχουν να παλεύουν και με το απίθανο δίλημμα “να πάρω την πενιχρή αναπηρική μου σύνταξη ή να δουλέψω μπας και ζήσω;”. Για να μιλήσουμε λίγο πιο συγκεκριμένα να ξεκαθαριστεί λίγο η τραγικότητα της κατάστασης. Έχουμε π.χ. ένα νέο άνθρωπο με 67% ποσοστό αναπηρίας μετά από τροχαίο ατύχημα, ο οποίος λαμβάνει από το ΙΚΑ αναπηρική σύνταξη ύψους 300 ευρώ παρακαλώ! Γιατί φυσικά το καλό μας ΙΚΑ εικάζει πως όταν είσαι 35 χρονών -και υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπιανες την πέτρα και θα την έστυβες- αν η μοίρα σου στερήσει αυτό τον τρόπο ζωής, με 300 ευρουλάκια θα είσαι άρχοντας! Μάλιστα. Μπορεί κάποιος να πει ότι δεν είναι κάτι το εντυπωσιακό από τη στιγμή που οι συντάξεις των ηλικιωμένων βρίσκονται στα ίδια επίπεδα και οι μισθοί κοντεύουν να φτάσουν εκεί, ότι βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι. Δε διαφωνώ, το εντυπωσιακό είναι η συνέχεια της ματωμένης ιστορίας.

Ο νέος λοιπόν αυτός με 67% αναπηρία, που έχει όλη τη ζωή μπροστά του, παίρνει αυτά τα 300 ευρώ κάθε μήνα, που εύλογα δεν του αρκούν για να επιβιώσει, και λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ψάχνει εναγωνίως να βρει και κάποια άλλη απασχόληση που θα του επιτρέψει ενδεχομένως να παντρευτεί. Εδώ λοιπόν κυρίες και κύριοι έρχεται το ΙΚΑ πάνω στο άσπρο άλογο και σαν από μηχανής θεός, λέει στον άνθρωπό μας: “στην περίπτωση που ο συνταξιούχος λόγω αναπηρίας εργαστεί μετά τη συνταξιοδότησή του κατά τρόπο μόνιμο και σταθερό (περισσότερο από ένα συνεχές εξάμηνο), το ασφαλιστικό όργανο μπορεί να περιορίσει την ασφαλιστική αναπηρία του ή και να την άρει (με συνέπεια τη διακοπή της συνταξιοδότησης). Αυτό, μπορεί να συμβεί εάν π.χ. διαπιστωθεί ότι ο συνταξιούχος με μερική αναπηρία κερδίζει περισσότερο από το μισό των αποδοχών υγιούς εργαζόμενου, στην εργασία που παρείχε ο συνταξιούχος πριν από την επέλευση της αναπηρίας”.

Καταλάβατε ακριβώς; Όχι βέβαια. Εκτός κι αν εγώ βρίσκομαι σε φάση άρνησης και δε μπορώ να δεχτώ αυτή τη διαδικασία, συνεπώς δεν την κατάλαβα. Αφού λοιπόν πέρασε ένα ολόκληρο πρωινό με ένα τηλέφωνο στο χέρι και περίπου 1576 κλήσεις (!), διότι είναι μάλλον πιο εύκολο να ιππεύσουμε μονόκερο από το να μιλήσουμε με κάποιον υπεύθυνο στις αναπηρικές συντάξεις στα κεντρικά του ΙΚΑ, βρέθηκε μια ευγενέστατη κυρία που μας ενημέρωσε περί του θέματος. Από ότι φαίνεται, αν ο συνταξιούχος του 67% αναπηρίας απασχοληθεί 6 μήνες κάπου, δεν ασχολείται κανείς μαζί του. Στον 7ο μήνα, βγαίνει το ιππικό! Αν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος λαμβάνει από τη νέα του απασχόληση περισσότερο από το μισό των αποδοχών υγιούς εργαζόμενου, στην εργασία που παρείχε ο συνταξιούχος πριν από την επέλευση της αναπηρίας, αντίο σύνταξη. Αν λαμβάνει περισσότερο από το 1/3 η σύνταξη μειώνεται αναλογικά. Έστω ότι οι αποδοχές του υγιούς εργαζόμενου είναι 500 ευρώ, ως είθισται σήμερα, και ο νέος με ειδικές ανάγκες λαμβάνει 260 ευρώ, χάνει τα 300 και μένει με τα 260. Συνεπώς οι επιλογές έχουν ως εξής: α) θα βρει ο άνθρωπός μας την ιδανική δουλειά των 2000 ευρώ και θα κάνει οικογένεια, β) θα ζήσει με τα 300 ευρώ και θα περιμένει τις διανομές αγροτικών προϊόντων χωρίς μεσάζοντες από τους δήμους γ) θα αφήσει τα 300 ευρώ και θα επιλέξει την κουρτίνα τρία μήπως κρύβει κάτι καλύτερο ή δ) θα πάρει λίγα από τη σύνταξη, λίγα από τη δουλειά και θα παίζει στα χαρτιά το νοίκι!

Έτσι λοιπόν, καταλήγει να δουλεύει μαύρα ακόμα κι ο άνθρωπος αυτός. Θα μου πείτε, αρχές του χρόνου το ποσοστό της αδήλωτης εργασίας ήταν στο 14,4%. Σύμφωνοι, αλλά τα ΑΜΕΑ, δεν έχουν τις ίδιες επιλογές. Αν για έναν υγιή 35χρονο, είναι Γολγοθάς η εύρεση εργασίας, τότε για έναν 35χρονο με πρόβλημα που τον καθιστά κατά 67% ανάπηρο είναι ο Αρμαγεδών! Κι αν καταφέρει να βρει κάτι αξιοπρεπές, μπορεί σε δύο μήνες να το χάσει, και τι θα κάνει μετά, θα δουλέψει στην οικοδομή; Κόψτε από τους αγαπημένους βουλευτές μας κάτι παραπάνω, φορολογήστε ακόμα περισσότερο τους πολύ πλούσιους, κάντε ότι καταλαβαίνετε, αλλά προνοήστε για τους ανθρώπους που δυσκολεύονται ακόμα πιο πολύ. Κρίση- κρίση, αλλά αν ξεχάσουμε τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά μας η κρίση θα είναι το μικρότερο πρόβλημά μας. Τα συμπεράσματα δικά σας.


Πηγή: http://www.mypenteli.gr