Πώς ερωτευόμαστε στην εποχή της κρίσης;

Έχει αλλάξει η κρίση τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τις ερωτικές μας σχέσεις;

Η οικονομική κρίση επηρεάζει τα πάντα, φανερά ή μη, στη ζωή μας. Μπορεί να είναι γενικευμένη και να αφορά το σύνολο των πολιτών, αλλά βιώνεται ως αίσθηση προσωπικής αποτυχίας που οδηγεί στην καταβαράθρωση της αυτοεκτίμησης.

Κι η αυτοεκτίμηση συνδέεται με τον έρωτα;

Η απογοήτευση είναι η απώλεια της ικανότητας να γοητεύεις και να γοητεύεσαι. Και αν αφεθείς με μια αφορμή στην απογοήτευση, τότε αυτή διαχέεται στην όλη ύπαρξη. Και τότε η ζωή ισοπεδώνεται, καθώς όλα μοιάζουν δίχως νόημα. Η γκρίνια, το παράπονο, η κατηγόρια, η κούραση, η μιζέρια, η αίσθηση αδικίας είναι τοξικά στοιχεία που δηλητηριάζουν το ερωτικό τοπίο.

Όταν κάποιος νοιώθει την αυτοεκτίμησή του να διαλύεται, τότε ζητά την ερωτική σχέση, ώστε να επιβεβαιώνεται. Γι’ αυτό όχι μόνο δεν αναδεικνύει τον σύντροφό του, αλλά αντίθετα τον υποτιμά, έστω και αν επιφανειακά τον φροντίζει. Ο έλεγχος του άλλου δημιουργεί ψευδαίσθηση προσωπικής σημαντικότητας.

Ποιος είναι ο ρόλος του σεξ σήμερα και πώς έχει διαφοροποιηθεί σε σύγκριση με την προ κρίσης εποχή;

Το αυτονομημένο σεξ ως ηρεμιστικό και αντικαταθλιπτικό καλύπτει την αίσθηση απογοήτευσης. Τα κενά της ύπαρξης. Η προσωρινή συγκάλυψη της αίσθησης αποτυχίας.

Στα χρόνια της άνεσης κάποιοι θεωρούσαν ότι άξιζαν, επειδή μέσα από την επίδειξη του πλούτου τους, μπορούσαν να εξαγοράζουν τις σεξουαλικές τους κατακτήσεις. Ωστόσο, όταν έχασαν την οικονομική τους άνεση, ένιωσαν τον προσωπικό τους ευτελισμό, καθώς κανείς δεν τους επιθυμεί, ενώ αντίθετα δέχονται τον διασυρμό καθώς σε αρκετές περιπτώσεις οι πρώην κατακτήσεις ή οι απατημένοι σύντροφοι εκφράζουν την αποστροφή τους.

Υπάρχει συνταγή για τον έρωτα;

Η ερωτική ζωή όμως καλλιεργείται. Δεν είναι δοσμένη και μαγική όπως στα κινηματογραφικά έργα. Ο έρωτας είναι άθλημα που απαιτεί την διαρκή άσκηση.
Σήμερα, βλέπουμε γύρω μας δύο κατηγορίες ανθρώπων, τους ερωτικούς ανθρώπους και τους «καταναλωτές» του έρωτα.

Πώς διακρίνουμε τους μεν από τους δε;

Ο καταναλωτής του έρωτα δεν αντέχει την μακρόχρονη συμπόρευση με τον ίδιο σύντροφο, γιατί δεν αντέχει ούτε τον εαυτό του. Ο έρωτας αποτελεί προσπάθεια αποφυγής του εαυτού και όχι επιθυμία συνάντησης του άλλου.
Ο καταναλωτής του έρωτα μιλά για τον έρωτα, αλλά ως αναλώσιμο. Δεν γνωρίζει την ομορφιά της ερωτικότητας που ανανεώνεται, που εξελίσσεται, που μεταλλάσσεται, που μετουσιώνεται.

Ο ερωτικός άνθρωπος νιώθει να αναβλύζουν μέσα του χιλιάδες διαφορετικές επιθυμίες, αλλά που όλες περικλείουν την βασική επιθυμία για ζωή. Δεν περιορίζει την ερωτική του ικανότητα μόνο στις ερωτικές σχέσεις. Το βλέμμα του αναγνωρίζει την ομορφιά και εκστασιάζεται σε διαφορετικές καταστάσεις.

Ο ερωτικός άνθρωπος είναι αυτός που γνωρίζει να ζει αισθαντικά τη ζωή του, ανεξάρτητα από τις όποιες αντιξοότητες. Οι δυσκολίες στην ανθρώπινη ύπαρξη, θα υπάρχουν και μετά την οικονομική κρίση, αλλά όσοι θα έχουν θωρακιστεί στις δυσκολίες, θα έχουν κατακτήσει και νέα εφόδια για την κατάκτηση της σοφίας.


Πηγή: http://www.boro.gr