"Αναζητώντας τον πατέρα που δεν γνώρισε"

Στον «Ριζοσπάστη» του περασμένου Σαββάτου, σε ένα μικρό μαύρο πλαίσιο της σελίδας 22 περνούσε στα ψιλά μία αγγελία τυπωμένη σε πέντε αράδες: «Η Δήμητρα Πέτρουλα αναζητά μέσω της εφημερίδας φωτογραφία του πατέρα της Σωτήρη, αντάρτη του ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ στη Λακωνία, από σύντροφο ή συναγωνιστή του, γιατί η ίδια δεν έχει καμία φωτογραφία του. Ο Σωτήρης Πέτρουλας δολοφονήθηκε από το μοναρχοφασιστικό καθεστώς τον Απρίλη του 1948 στις φυλακές της Σπάρτης».

Η τελευταία φορά που η κ. Πέτρουλα αντίκρισε τον πατέρα της ήταν τον παγωμένο Γενάρη του 1946, όταν κοριτσάκι τριάμισι ετών, πέρασε δύο μέρες, τριγυρίζοντας μόνη και νηστική ανάμεσα στα πτώματα της μάνας, των αδελφών της και άλλων τεσσάρων συγγενών που είχαν βασανιστεί και δολοφονηθεί μπροστά της, στην αυλή του σπιτιού τους στο Μοναστήρι Λακωνίας από ντόπιους Χίτες, πρώην συνεργάτες των ναζί και μετέπειτα διώκτες των κομμουνιστών που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση.

«Τότε κατέβηκε από το βουνό ο πατέρας μου με τον αδελφό μου τον Βασίλη. Έβαλαν στην κουζίνα τη δωδεκάχρονη αδελφή μου που δεν είχε πεθάνει ακόμη, για να μην τη φάνε ζωντανή τα κοράκια. Αυτό το ελάχιστο μπόρεσαν να κάνουν. Κανείς από το χωριό δεν τόλμησε να πλησιάσει. Λίγες μέρες αργότερα τον θυμάμαι στο μισοσκόταδο να μου φτιάχνει μία φέτα ψωμί με λίγο λάδι και να κυλούν δάκρυα στο μάγουλό μου. Έκτοτε, δεν τον ξαναείδα», διηγείται στο Έθνος η κ. Πέτρουλα.

«Αναζητώ μία φωτογραφία του. Είναι σημαντικό για μένα να δω πως ήταν, λένε ότι του μοιάζω, αλλά ποιος ξέρει… Ο πατέρας μου, μετά από αυτό που συνέβη, άσπρισε μέσα σε μία μέρα. Όταν τον είδε ο αδελφός μου στις φυλακές της Τρίπολης, είπε: «Αν αυτός με τη μακριά γενειάδα δεν ήταν τόσο γέρος και τυφλός, θα έλεγα ότι είναι ο πατέρας μου, τόσο του μοιάζει. Και ήταν αυτός. Θέλω, λοιπόν, να δω την εικόνα του. Προ ετών έστειλα άνθρωπο και στην ασφάλεια μήπως από τους φακέλους υπήρχε κάτι. Μου είπαν ότι δεν έχουν τίποτα. Απευθύνομαι, λοιπόν, σε όποιον μπορεί να βοηθήσει. Θα συμπληρωθεί μέσα μου ένα παζλ ζωής», λέει με φωνή ποτισμένη από τρυφερότητα-εντυπωσιακή, αν αναλογιστεί κανείς τη φρίκη που χάραξε τη ζωή της.


Πηγή: http://www.enikos.gr