Tι μπορεί να προκαλέσει κρίση πανικού;

Γνωσιακή συμτερφορική αυτοβοήθεια στις κρίσεις πανικού

Τι προκαλεί μια κρίση πανικού;

Ψυχολογικοί παράγοντες και σωματικοί

Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που διαιωνίζουν τον πανικό, άγχος ψυχολογικοί παράγοντες (φόβος ασθένειας, καταστροφικές σκέψεις, φόβος απώλειας ελέγχου, αυτοεκτίμησης, κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικών, κοινωνικοί παράγοντες (ανεργία, οικονομικη αδυναμία, κοινωνική μόνωση, σωματικοί χαράγοντες όπως κακή κατάσταση υγείας, χρόνιος πόνος).

Υπεραερισμός. Είναι ένας εκλυτικός παράγοντας, όπως έχει ήδη περιγραφεί. Η υπερπνοια/υπεραερισμός οδηγεί στο να ακολουθώ έναν φαύλο κύκλο που έχει ως εξής:

Υπερπνοια/υπεραερισμός -> Σωματικά συμπτώματα (ίλιγγος, ζαλάδα, μούδιασμα) -» παρερμηνεία ως πιθανό καρδιακό/ εγκεφαλικό επεισόδιο -> κρίση πανικού (συμπτώματα ταχυκαρδίας, λιποθυμία κ,λπ. -> αύξηση ρυθμού της αναπνοής -> υπεραερισμός.

Η λήψη αλκοόλ προκαλεί κάποια ανακούφιση. άρα ενέχει τον κίνδυνο του εθισμού.

Η ζωή κάποιου μπορεί να αλλάξει μετά από μία σειρά κρίσεων πανικού, γιατί αρχίζει να αποφεύγει καταστάσεις, πρόσωπα και μέρη τα οποία έχει συνδέσει με τις κρίσεις πανικού, ενώ παράλληλα αισθάνεται ότι η ποιότητα ζωής του έχει αλλάξει.

Οι κρίσεις πανικού, όπως και οι άλλες αγχώδεις διαταραχές, μπορούν να θεραπευτούν και δεν υπάρχει κανένας λόγος ένας άνθρωπος να υποφέρει χρόνια από αυτές, πιστεύοντας ότι θα φύγουν από μόνες τους ή θα καταφέρει να τις καταπολεμήσει μόνος του.

Πολύ καλά αποτελέσματα μπορεί επίσης να έχουν διάφορα είδη ψυχοθεραπείας. Ιδιαίτερα αποτελεσματικός έχει αποδειχτεί ο συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής με ψυχοθεραπεία. Οι συμπεριφοριστικές-γνωσιακές ψυχοθεραπείες αποσκοπούν στο να βοηθήσουν τον άνθρωπο που πάσχει από κρίσεις πανικού να αναγνωρίσει και να αποδυναμώσει τις αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές που προκαλούν και κλιμακώνουν το αίσθημα του φόβου και του πανικού. Εστιάζουν στο να μάθει να χαλαρώνει, να ελέγχει τα συμπτώματα, αλλά και να αντιμετωπίζει τις καταστάσεις στις οποίες φοβάται ότι θα πάθει κρίση χωρίς να τις αποφεύγει.

Παρ΄όλη την ψυχιατρική βοήθεια που παρέχουν τα φάρμακα κυρίως για ανακούφιση των συμπτωμάτων, μακροπρόθεσμα επιβάλλεται να συμπεριληφθεί μια ψυχοθεραπευτική γραμμή που θα καταπολεμήσει τις αιτίες του άγχους και θα βοηθήσει το άτομο να ξαναγίνει λειτουργικό και να διαχειρίζεται το άγχος του μόνο του. Σταδιακά, στόχος είναι τα φάρμακα να μειωθούν μέχρι να μπορέσει ο άνθρωπος να ξαναζήσει χωρίς φόβο.

Πηγή: http://www.boro.gr