Σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου - Σπαστική κολίτιδα

Η σπαστική κολίτιδα (σύνδρομο ευερεθίστου εντέρου) είναι ίσως η πιο συχνή πάθηση του πεπτικού συστήματος στη Δυτική κοινωνία, καθώς παρουσιάζεται τουλάχιστον στο 1/3 του γενικού πληθυσμού. Εμφανίζεται κυρίως σε γυναίκες ηλικίας 20-50 ετών. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό είναι ο πόνος στην κοιλιακή χώρα, απουσία κάποιας οργανικής νόσου.

Χαρακτηριστικό σύμπτωμα είναι τα φουσκώματα της κοιλιάς που σχεδόν πάντα συνοδεύονται από πόνους . Διακρίνουμε 3 τύπους συνδρόμου: στον πρώτο, προεξάρχει η δυσκοιλιότητα (IBS-C), στο δεύτερο η διάρροια (IBS-D), ενώ στον τρίτο παρατηρούνται εναλλαγές δυσκοιλιότητας και διάρροιας (IBS-A). Η ένταση του κοιλιακού πόνου ποικίλλει από άτομο σε άτομο και παρατηρούνται περίοδοι υφέσεων και εξάρσεων.

Πρόκειται για μία καλοήθη πάθηση, δηλαδή δεν οδηγεί σε καρκίνο, επηρεάζει όμως την ποιότητα ζωής των ασθενών σε σημαντικό βαθμό. Οι πάσχοντες πολλές φορές υποβάλλονται σε χειρουργικές και γυναικολογικές επεμβάσεις λόγω λανθασμένης διάγνωσης.

Να τονίσουμε πως δεν υπάρχει συγκεκριμένη εργαστηριακή ή ιατρική εξέταση για τη διάγνωση της σπαστικής κολίτιδας. Η διάγνωση γίνεται συνήθως με βάση το ιστορικό του ασθενούς και την κλινική εξέταση ενώ σε λίγους ασθενείς απαιτείται έλεγχος για να αποκλειστούν πιο σοβαρά νοσήματα. Υπάρχουν διαγνωστικά κριτήρια για το σύνδρομο του ευερεθίστου εντέρου, τα Κριτήρια της Ρώμης III (Rome III criteria for IBS)

- Υποτροπιάζων κοιλιακός πόνος ή δυσφορία για τουλάχιστον 3 μέρες τον μήνα τους τελευταίους 3 μήνες σε συνδυασμό με δύο ή περισσότερα από τα παρακάτω:

• Βελτίωση του πόνου με την αφόδευση.

• Έναρξη συμπτωμάτων που σχετίζεται με αλλαγή στην λειτουργία του εντέρου.

• Έναρξη συμπτωμάτων που σχετίζεται με αλλαγή στην σύσταση των κοπράνων.

Σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να θεωρηθούν απόλυτα τα ανωτέρω κριτήρια. Η ασφαλής διάγνωση του συνδρόμου θα πρέπει να γίνεται από το θεράποντα ιατρό.

Η αιτιολογία του ΣΕΕ είναι πολυπαραγοντική. Εμπλέκονται περιβαλλοντικοί παράγοντες (δίαιτα, λοιμώξεις), γενετικοί παράγοντες, μεταβολές της χλωρίδας του εντέρου, παθολογική κινητικότητα και εκκριτική ικανότητα του εντέρου, καθώς και ψυχοκοινωνικοί στρεσσογόνοι παράγοντες.

Η διάγνωση είναι σχετικά εύκολη και βασίζεται ουσιαστικά στη λήψη του ιστορικού. Ορισμένες βασικές εξετάσεις, όπως ακτινογραφία παχέος εντέρου ή στομάχου ή κολονοσκόπηση και υπερηχογράφημα κοιλίας, πιθανά να είναι απαραίτητες, κυρίως για να αποκλεισθούν άλλες σοβαρότερες παθήσεις.

Στη θεραπευτική φαρέτρα μας βασική είναι η αξιολόγηση του κάθε ασθενούς ως μονάδας. Πέραν των γενικών συστάσεων, φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι αναλγητικά-σπασμολυτικά ή και αντικαταθλιπτικά. Σημαντική επίσης είναι η σωστή διαχείριση του stress από τον ασθενή.

Γενικές συμβουλές

• Ξεκινήστε διατροφικό ημερολόγιο, αποφεύγοντας τροφές που σας προκαλούν ή σας χειροτερεύουν τα συμπτώματα. Οι τροφές αυτές δεν είναι ίδιες για όλους. Τα φρούτα και τα λαχανικά όχι μόνο δεν απαγορεύονται αλλά συνιστώνται ιδιαίτερα. Πίνετε πολύ νερό.

• Δοκιμάστε προβιοτικά φαρμακευτικά σκευάσματα. Βοηθούν στην εξισορρόπηση της χλωρίδας του λεπτού εντέρου.

Αποφεύγετε γενικά το stress και προσπαθήστε να χαλαρώνετε.

• Εντάξετε στην καθημερινότητά σας μια χαλαρή άσκηση πχ περπάτημα, ή γυμναστική.

• Μην πανικοβάλλεστε. Έχετε μία καλοήθη πάθηση, οποία δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε καρκίνο.

• ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ.ΓΕΛΑΣΤΕ. ΓΙΝΕΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΙ, ΘΕΤΙΚΟΙ, ΑΓΚΑΛΙΑΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ!

Πηγή: http://blog.nowdoctor.gr