Στρες και πνιγμένα συναισθήματα πυροδοτούν τον καρκίνο;

Η ζωή υφίσταται μέσω της διατήρησης μια σύνθετης δυναμικής ισορροπίας, της ομοιόστασης, η οποία δέχεται εξωτερικές ή εσωτερικές επιδράσεις, με τη μορφή στρεσσογόνων παραγόντων. Οι παράγοντες αυτοί, σωματικοί ή νοητικοί, είναι είτε απειλητικοί(sic) για το υποκείμενο είτε προσλαμβάνονται και ερμηνεύονται ως τέτοιοι. Κάθε υποκείμενο ενεργοποιείται προκειμένου να διαχειριστεί καθημερινές «απειλές» και να επαναφέρει την ισορροπία του με τον μοναδικό και ιδιαίτερο δομικό του τρόπο, μέσω ενός σύνθετου συνόλου συμπεριφορικών και φυσιολογικών προσαρμοστικών αντιδράσεων, που ενεργοποιούν διαφορετικά βιολογικά συστήματα, όπως το ανοσοποιητικό και το νευροορμονικό.

Ένας μηχανισμός διαχείρισης των απειλών αποτελεί η συγκράτηση και κατάπνιξη της συναισθηματικής έκφρασης, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ακεραιότητα του υποκειμένου. Η επιλογή δηλαδή του να ξεχάσω, να παραδώσω στην λήθη ενοχλητικά συναισθήματα και εμπειρίες του εαυτού. Να καταπιώ τον σχετλιασμό μου και αυτό που μου κινητοποιεί την αγωνία. Να συγκρατηθώ αντί να «κινδυνέψω» να εκτεθώ με την έκφραση.

Και ενώ ο μηχανισμός αυτός μέχρι ενός σημείου διασφαλίζει την ομοιοστασία του οργανισμού, στοιχεία από μελέτες και ανασκοπήσεις υποστηρίζουν ότι ως χρόνια στάση αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα, ευοδώνοντας την ανάπτυξη και εξάπλωση του καρκινικού κυττάρου.

Έτσι τέτοια μοτίβα συμπεριφοράς συνδέονται με τη μείωση της δραστηριότητας των κυτταροτοξικών Τ-κυττάρων και των κυττάρων φυσικών-δολοφόνων(ΝΚ-cells). Η βίωση δυσφορικών συναισθημάτων σε μόνιμη βάση λειτουργεί συσσωρευτικά, επηρεάζοντας διαδικασίες όπως η ενδογενής ανοσολογική άμυνα έναντι των όγκων και διευκολύνοντας γεγονότα που ευνοούν τη γονιδιακή αστάθεια και τις σωματικές μεταλλάξεις. Επίσης, απορρυθμίζεται η και ενδογενής κιρκάδια ρύθμιση συστημάτων του οργανισμού, όπως καταγράφεται σε όσους πάσχουν από χρόνιο άγχος και κατάθλιψη.

Η ψυχοθεραπεία ως μέθοδος και διαδικασία έκφρασης και ανανέωσης των ενδοαφηγήσεων του προσώπου, συστήνεται και ελέγχεται από φορείς Υγείας- όπως το National Comprehensive Cancer Network (NCCN)- ως ένα πρότυπο συμπληρωματικό μέτρο για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με καρκίνο . Ψυχοθεραπευτικές μέθοδοι που εδώ και χρόνια έχουν μπει στην έρευνα, αποδεικνύονται ωφέλιμες στο να μειώνουν το στρες και την καταθλιπτική συμπτωματολογία σε άτομα με καρκίνο, βοηθώντας παράλληλα να κάνουν καλύτερη χρήση του χρόνου και των επιλογών τους, αλλά και να επισπεύσουν την επιστροφή στην εργασία και τις δραστηριότητές τους.

Η ψυχοθεραπεία τους μαθαίνει να επικοινωνούν εμπλουτιστικά με τους οικείους τους αλλά και με τους θεράποντες ιατρούς τους και να υιοθετούν πιο διεκδικητικές συμπεριφορές. Πάντως πρέπει να αναφερθεί ότι παρόλα τα οφέλη σε ποιοτικές παραμέτρους της ζωής των καρκινοπαθών, η επιστημονική έρευνα (με όλους τις περιορισμούς της και την ποικιλομορφία της) δεν προκρίνει την ψυχοθεραπεία ως μέθοδο που παρατείνει συνολικά και από μόνη της την επιβίωση."

Πηγή: http://www.boro.gr