ΚΕΠΑ: Γολγοθάς… χριστουγεννιάτικα

Ανάπηροι αναγκάζονται να πληρώνουν μέχρι και ιδιωτικά ασθενοφόρα για να πραγματοποιήσουν εξετάσεις στο ΚΕΠΑ.



Το δικό τους «Γολγοθά» αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία που δικαιούνται επιδόματα και οφείλουν να εξετάζονται κάθε δύο χρόνια από κλιμάκια του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ).

Αν και η κατάσταση έχει ομαλοποιηθεί αρκετά από τότε που εφαρμόστηκε το νέο σύστημα πιστοποίησης, τα προβλήματα δε λείπουν και οι καταγγελίες των παθόντων και των συγγενικών τους προσώπων δεν έχουν εξαλειφθεί.

Δυσλειτουργίες του τρόπου πιστοποίησης αναπηρίας συνεχίζουν να υπάρχουν σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν στο «Ε» συγγενείς ατόμων με αναπηρία, με κύρια την επανεξέταση κάθε δύο χρόνια ακόμα και για παθήσεις για τις οποίες επιστημονικά δε δίνονται πιθανότητες ίασης, αλλά και τις περικοπές στα επιδόματα που φέρνουν όσους έχουν αναλάβει τη φροντίδα ατόμων με τέτοιες παθήσεις, στα πρόθυρα της οικονομικής ανέχειας.



Με ιδιωτικά ασθενοφόρα μεταφέρονται ανάπηροι για εξέταση στο ΚΕΠΑ!

«Η κόρη μου πάσχει από νευρολογική ασθένεια από τεσσάρων χρονών, που δεν είναι θεραπεύσιμη, κι όμως κάθε δύο χρόνια μάς καλούν για εξέταση. Την τελευταία φορά, από 1.000 ευρώ το μήνα που έπαιρνε επίδομα, το έκαναν 300 ευρώ, ποσό που δε φτάνει ούτε για τα φάρμακά της», μας λέει η Ελένη Καλαϊτζή, την ώρα που περίμενε χθες να εξεταστεί για μία ακόμα φορά η κόρη της από την επιτροπή τού ΚΕΠΑ.

Η κ. Καλαϊτζή επισημαίνει πως είναι μια άσκοπη ταλαιπωρία, και για τα άτομα που εξετάζονται, και για αυτούς που τους φροντίζουν, οι επαναλαμβανόμενες εξετάσεις για ασθένειες που δεν είναι ιάσιμες.

«Κάθε φορά που ερχόμαστε από το χωριό, πρέπει να πληρώνουμε ταξί και είναι μεγάλη αναστάτωση για έναν ασθενή με τέτοια πάθηση», λέει ή ίδια. Δίπλα της, μια μητέρα παιδιού με παρόμοιο πρόβλημα δείχνει να συμφωνεί κουνώντας το κεφάλι της. «Κάθε οικογένεια τραβά το δικό της “Γολγοθά” και αντί να μας διευκολύνουν, μας υποβάλλουν σε εξετάσεις και μας μειώνουν τα επιδόματα», είπε η γυναίκα, ζητώντας να μη δημοσιοποιήσουμε το όνομά της.

Ηλικιωμένος σε καροτσάκι
Στο διάδρομο, λίγα μέτρα από το σημείο όπου οι δύο γυναίκες μάς εξιστορούσαν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, βρισκόταν ένας ηλικιωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι. Δίπλα του στέκονταν δύο άντρες.

Ο ένας ήταν συγγενής του ηλικιωμένου και ο δεύτερος περίμενε να πάρει το καροτσάκι μόλις θα τελείωνε η εξέταση, για να μεταφέρει το δικό του άνθρωπο.
Τηλεφωνικώς, επίσης, καταγγέλθηκε στο «Ε» πως σε συγκεκριμένη περίπτωση παραπληγικού ατόμου που προσήλθε για εξέταση από το κλιμάκιο του ΚΕΠΑ χθες, στο κτήριο του πρώην ΙΚΑ οι συγγενείς αναζητούσαν καροτσάκι για αρκετή ώρα. Να σημειωθεί πως και τα δύο υπάρχοντα αναπηρικά καροτσάκια διατέθηκαν από τα εξωτερικά ιατρεία τού ΠΕΔΥ (πρώην ΙΚΑ) με πρωτοβουλία του διευθυντή, Μιχάλη Χατζηγιάννη. Το τμήμα τού ΚΕΠΑ τοπικά, εκτός από τη Γραμματεία, δε διαθέτει άλλη υποδομή ώστε να εξυπηρετήσει τους ασθενείς.

Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσφεύγουν σε ιδιωτικά ασθενοφόρα προκειμένου να εξυπηρετηθούν, για παράδειγμα, αφού σε περιπτώσεις τετραπληγικών δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μεταφερθούν και από το ΚΕΠΑ δεν υπάρχει δυνατότητα χρήσης ασθενοφόρου.

Ο διευθυντής τού ΠΕΔΥ Μυτιλήνης (πρώην ΙΚΑ), Μαΐστρος Κλαδογένης, αναγνωρίζοντας το πρόβλημα εξήγησε πως υπάρχει η δυνατότητα για κατ’ οίκον εξετάσεις από τα κλιμάκια του ΚΕΠΑ. Σχετικά με τις πολύμηνες καθυστερήσεις που σημειώνονταν παλιότερα στις κατ’ οίκον επισκέψεις, ο κ. Κλαδογένης σημείωσε πως πλέον δε συμβαίνει αυτό, γιατί η διαδικασία των εξετάσεων από τις επιτροπές έχει ομαλοποιηθεί σε σχέση με τους πρώτους μήνες εφαρμογής του νέου μέτρου.

Μάλιστα ο κ. Κλαδογένης εξήγησε πως είναι απλή διαδικασία να ζητήσουν οι συγγενείς αναπήρων που δεν μπορούν να μετακινηθούν, να τους επισκεφτεί η επιτροπή στο σπίτι.

Στα παράπονα των συγγενών συγκαταλέγονται και οι μειώσεις στα επιδόματα λόγω του νέου πλαισίου βάσει του οποίου τα τελευταία χρόνια υπολογίζονται τα ποσοστά αναπηρίας.

Η κ. Καλαϊτζή σημειώνει χαρακτηριστικά: «Η κατάσταση της κόρης μου με δεσμεύει όλη μέρα να είμαι μαζί της. Ακόμα και στο κτήμα όταν πηγαίνω, πρέπει να την παίρνω μαζί. Δεν μπορώ να εργαστώ για να τη συντηρήσω και η φαρμακευτική της αγωγή και ό,τι άλλο χρειάζεται, κοστίζουν ακριβά.

Δυστυχώς το επίδομα κατέβηκε στα 300 ευρώ εδώ και ένα χρόνο και δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα.

Είμαι πραγματικά μέσα σε μια κατάσταση που δεν μπορώ να δουλεύω γιατί πρέπει να προσέχω την κόρη μου, και ταυτόχρονα έκοψαν το επίδομα με το οποίο κάλυπτα κάποιες ανάγκες της».

Πηγή: http://www.emprosnet.gr