Όταν αναφερόμαστε σε κάτι δροσιστικό στα μέσα του 19ου αιώνα, μιλάμε φυσικά για το νερό που ακόμα και τότε υπήρχαν διαχωρισμοί ως προς την ποιότητα, με δημοφιλέστερο εκείνο του Αμαρουσίου που μοιραζόταν με στάμνες σε όλη την Αττική, αποτελώντας έτσι το μεγάλο εξαγώγιμο προϊόν της περιοχής.
Για αυτούς που αποζητούσαν κάτι περισσότερο παγωμένο, μοναδική λύση αποτελούσε το φυσικό… παγοποιείο της Πάρνηθας ή των κατά τόπους βουνών, στις βαθιές χαράδρες των οποίων παρέμενε πετρωμένο το χειμωνιάτικο χιόνι, μέχρι να μεταφερθεί, διπλωμένο σε άχυρα, με γαϊδουράκια μέσα σε κοφίνια, στις αστικές περιοχές. Φυσικά, δεν υπήρχαν μέσα συντήρησής του, οπότε έπρεπε με αυτό να φτιαχτεί γρήγορα το παγωτό της περιόδου, το λεγόμενο «γιάτσο», που το σέρβιραν σε πήλινη βάση.
Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα από τον Ελεύθερο Τύπο:
Πηγή: http://www.enikos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.