Η παχυσαρκία σχετίζεται με την πέψη των υδατανθράκων

Τι διαπίστωσαν οι ερευνητές από το Imperial College London.
Έρευνα που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση Nature Genetics διερευνά τη σχέση ανάμεσα στο βάρος του σώματος και ένα γονίδιο, το AMY1, που είναι υπεύθυνο για ένα ένζυμο το οποίο βρίσκεται στο σάλιο μας, την αμυλάση – γνωστή και ως πτυαλίνη. Αυτό το ένζυμο είναι το πρώτο που «συναντά» το φαγητό όταν εισέρχεται στο στόμα και ξεκινά την διαδικασία της πέψης των υδατανθράκων που στη συνέχεια καταλήγουν στο στομάχι.

Οι άνθρωποι συνήθως έχουν δυο αντίγραφα κάθε γονιδίου, αλλά σε ορισμένες περιοχές του DNA μας μπορεί να υπάρχουν διακυμάνσεις στον αριθμό των αντιγράφων που έχει κάθε άτομο. Ο αριθμός των αντιγράφων του AMY1 μπορεί να διαφέρει σημαντικά μεταξύ των ανθρώπων και πιστεύεται ότι ο υψηλός αριθμός αντιγράφων του γονιδίου της αμυλάσης έχει προέλθει ως αποτέλεσμα της αλλαγής της διατροφής του ανθρώπου εξελικτικά, προς την κατανάλωση περισσότερων υδατανθράκων.

Οι ερευνητές από το Imperial College London σε συνεργασία με άλλα διεθνή επιστημονικά ινστιτούτα εξέτασαν το αριθμό των αντιγράφων του γονιδίου AMY1 στο DNA χιλιάδων ανθρώπων από τη Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία, τη Σουηδία και την Σιγκαπούρη. Διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι με τα λιγότερα αντίγραφα του γονιδίου της πτυελίνης διέτρεχαν υψηλότερο κίνδυνο παχυσαρκίας.

Η πιθανότητα παχυσαρκίας για τους ανθρώπους με λιγότερα από τέσσερα αντίγραφα του γονιδίoυ ΑΜΥ1 ήταν κατά προσέγγιση οχτώ φορές υψηλότερη σε σύγκριση με εκείνους που είχαν περισσότερα από εννέα αντίγραφα του γονιδίου.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι με κάθε επιπλέον αντίγραφο του γονιδίου AMY1 οι πιθανότητες παχυσαρκίας μειώνονταν κατά 20%.

«Πιστεύω ότι πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη επειδή υποδηλώνει ότι ο τρόπος με τον οποίο ο οργανισμός χωνεύει τους υδατάνθρακες και ο τρόπος που τα παράγωγα της πέψης τους συμπεριφέρονται στο έντερο θα μπορούσαν να είναι σημαντικοί παράγοντες του κινδύνου παχυσαρκίας» δήλωσε ο καθηγητής του Imperial College London Philippe Froguel εκ των επικεφαλής ερευνητών και συνεχίζει: «Χρειάζονται και άλλες έρευνες για να κατανοήσουμε κατά πόσο η τροποποίηση της πέψης των υδατανθράκων μπορεί να βελτιώσει την δυνατότητα απώλειας βάρους ή να προλάβει τις τάσεις παχυσαρκίας. Μας ενδιαφέρει επίσης να διερευνήσουμε κατά πόσο υπάρχει μια σχέση ανάμεσα σε αυτή τη γενετική μεταβλητή και στον κίνδυνο εκδήλωσης άλλων μεταβολικών διαταραχών όπως ο διαβήτης, καθώς τα άτομα με μικρό αριθμό αντιγράφων του γονιδίου AMY1 μπορεί να έχουν επίσης και διαταραχή ανοχής στη γλυκόζη.»


Πηγή: http://www.vita.gr