Γυναικεία κατάθλιψη: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζεις

Η κατάθλιψη στις γυναίκες

Στην προεφηβεία, υπάρχει μικρή διαφορά στο ποσοστό της κατάθλιψης σε αγόρια και κορίτσια. Όμως, μεταξύ των ηλικιών 11 και 13 παρατηρείται μια απότομη αύξηση των ποσοστών κατάθλιψης για τα κορίτσια.

Κατάθλιψη και εφηβεία

Μέχρι την ηλικία των 15, οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να βιώσουν ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο. Τα επεισόδια αυτά εμφανίζονται συχνά και στην εφηβεία όταν οι ρόλοι και οι προσδοκίες αλλάζουν δραματικά.

Το άγχος της εφηβείας περιλαμβάνει τη συγκρότηση μιας ταυτότητας, την αναδυόμενη σεξουαλικότητα, το χωρισμό από τους γονείς, τη λήψη αποφάσεων, για πρώτη φορά, μαζί με άλλες σωματικές, πνευματικές, και τις ορμονικές αλλαγές. Αυτές οι πιέσεις είναι διαφοροποιούνται στα αγόρια και τα κορίτσια, και μπορεί να σχετίζονται πιο συχνά με την γυναικεία κατάθλιψη. Οι μελέτες πάντως δείχνουν ότι οι μαθήτριες γυμνασίου έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, αγχώδεις διαταραχές, διατροφικές διαταραχές και διαταραχές προσαρμογής συγκριτικά με τα αγόρια που παρουσιάζουν υψηλότερα ποσοστά σε διαταραχές που αφορούν τη συμπεριφορά.

Ενηλικίωση: Σχέσεις και ρόλοι εργασίας για τις γυναίκες

Πολλοί επιστήμονες εξηγούν την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της κατάθλιψης στις γυναίκες όχι λόγω της αυξημένης τους ευαισθησίας, αλλά στις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Έχουν πολλές ευθύνες στο σπίτι και την εργασία και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα όταν μιλάμε για μονογονεϊκές οικογένειες. Οι γυναίκες πρέπει να φροντίσουν τα παιδιά το σύζυγο ακόμα και τους ηλικιωμένους γονείς. Ίσως είναι ένας παράγοντας τονίζουν που οι γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από κατάθλιψη.

Η Κατάθλιψη και η σχέση της με το διαζύγιο

Τόσο για τις γυναίκες όσο και για τους άνδρες, τα ποσοστά της μείζονος κατάθλιψης είναι υψηλότερα μεταξύ των χωρισμένων και χαμηλότερα μεταξύ των παντρεμένων, ενώ παραμένει πάντα υψηλότερο για τις γυναίκες παρά για τους άνδρες. Η ποιότητα ενός γάμου, ωστόσο, μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην κατάθλιψη. Η έλλειψη μιας υγιούς σχέσης είναι ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας για την εμφάνισή της στις γυναίκες.

Ο εμμηνορροϊκος κύκλος, η εγκυμοσύνη και η εμμηνόπαυση

Οι αναπαραγωγικές διαδικασίες των γυναικών περιλαμβάνουν τον εμμηνορροϊκό κύκλο, την εγκυμοσύνη, την περίοδο μετά τη γέννα, την εμμηνόπαυση, και μερικές φορές, την απόφαση να μην κάνουν παιδιά. Οι καταστάσεις αυτές φέρνουν διακυμάνσεις στη διάθεση των γυναικών και σε ορισμένες προκαλούν κατάθλιψη.

Οι ερευνητές έχουν επιβεβαιώσει ότι οι ορμόνες έχουν μια επίδραση στην χημεία του εγκεφάλου που ελέγχει τα συναισθήματα και τη διάθεση. Πολλές γυναίκες βιώνουν ορισμένες αλλαγές στο σώμα τους και στην συμπεριφορά τους που σχετίζονται με τις φάσεις του έμμηνου κύκλου τους.

Σε μερικές γυναίκες, αυτές οι αλλαγές είναι σοβαρές, συμβαίνουν τακτικά, και περιλαμβάνουν καταθλιπτικά αισθήματα, ευερεθιστότητα, και άλλες συναισθηματικές και σωματικές αλλαγές. Οι αλλαγές που συνήθως ξεκινούν μετά την ωορρηξία και γίνονται σταδιακά χειρότερα μέχρι την έμμηνο ρύση ονομάζονται προεμμηνορροϊκό σύνδρομο (PMS) ή προεμμηνορροϊκή δυσφορική διαταραχή (PMDD).

Οι επιστήμονες διερευνούν το πώς η κυκλική άνοδος και η πτώση των οιστρογόνων και άλλων ορμονών μπορεί να επηρεάσει τη χημεία του εγκεφάλου που σχετίζεται με την καταθλιψη.

Γυναίκες με κατάθλιψη και βία

Οι μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες που έχουν κακοποιηθεί ως παιδιά είναι πιο πιθανό να έχουν κλινική κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή τους από ό, τι εκείνες που δεν έχουν τέτοιο ιστορικό. Επιπλέον, διάφορες μελέτες δείχνουν μια υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της κατάθλιψης μεταξύ των γυναικών που έχουν πέσει θύματα βιασμού ως έφηβες ή ενήλικες.

Δεδομένου ότι πολύ περισσότερες γυναίκες από τους άνδρες είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά ως παιδιά, τα ευρήματα αυτά είναι σχετικά. Οι γυναίκες που βιώνουν άλλες μορφές κακοποίησης, όπως η σωματική κακοποίηση και η σεξουαλική παρενόχληση στην εργασία, επίσης, είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν κατάθλιψη.

Η βία μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, λόγω της χαμηλής αυτοεκτίμησης, της αίσθησης αδυναμίας, της αυτο-ενοχοποίησης, και της κοινωνικής απομόνωσης.

Η φτώχεια και η κατάθλιψη. Υπάρχει συσχετισμός;

Η χαμηλή οικονομική κατάσταση φέρνει μαζί της πολλές καταπονήσεις, όπως την απομόνωση, την αβεβαιότητα, συχνά αρνητικά γεγονότα, καθώς και την ανεπαρκή πρόσβαση σε χρήσιμες πηγές για την επιβίωση. Η φτώχεια πολύ συχνά προκαλεί χαμηλό ηθικό αλλά και θλίψη. Το αν οι οικονομικές δυσκολίες όμως, είναι παράγοντες κατάθλιψης δεν έχει διαπιστωθεί από τους επιστήμονες.

Η κατάθλιψη στη μέση ηλικία

Για ένα διάστημα υπήρχε η πεποίθηση ότι οι γυναίκες γίνονται ιδιαίτερα ευάλωτες όταν τα παιδιά τους φεύγουν από το σπίτι και έρχονται αντιμέτωπες με το “σύνδρομο της άδειας φωλιάς” βιώνοντας μια βαθιά απώλεια του σκοπού και της ταυτότητας τους.

Ωστόσο, οι μελέτες δεν δείχνουν αύξηση της κατάθλιψης μεταξύ των γυναικών σε αυτό το στάδιο της ζωής. Όπως και με τις νεότερες ηλικιακές ομάδες, οι ηλικιωμένες γυναίκες υποφέρουν περισσότερο από καταθλιπτική ασθένεια από τους άνδρες. Οι ηλικιωμένες γυναίκες περνούν διάφορα στάδια καταθλιπτικής συμπτωματολογίας και αρκετές δε χρειάζονται θεραπεία. Το 1/3 των χηρών στην τρίτη ηλικία πληρούν τα κριτήρια για μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο κατά τον πρώτο μήνα μετά το θάνατο του συζύγου τους, και οι μισές από αυτούς παραμένουν σε κλινική κατάθλιψη 1 χρόνο μετά.

Η θεραπεία

Για να αξιοποιήσει κανείς τα οφέλη της θεραπείας πρέπει να αρχίσει να αναγνωρίζει τα σημάδια της κατάθλιψης και αυτά πρέπει να αξιολογηθούν από έναν εξειδικευμένο επαγγελματία.

Ας δούμε τα βήματα για την θεραπεία:
Ελέγξτε τα συμπτώματά σας έναντι των συμπτωμάτων της κατάθλιψης
Μιλήστε με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας
Επιλέξτε μια επαγγελματική θεραπεία και θεραπευτική προσέγγιση με την οποία αισθάνεστε άνετα
Εάν δεν αισθάνεστε άνετα και δεν είστε ικανοποιημένη μετά από 2 έως 3 μήνες, συζητήστε το με τον γιατρό σας για διαφορετική ή πρόσθετη θεραπεία

Μαζί με την επαγγελματική θεραπεία, υπάρχουν και άλλα πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας να πάει καλύτερα. Μερικοί άνθρωποι συμμετέχουν σε ομάδες υποστήριξης που είναι πολύ χρήσιμες. Μπορεί επίσης να είναι βοηθητικό να συμμετέχετε σε δραστηριότητες που σας κάνουν να αισθάνεστε καλύτερα, όπως η ήπια άσκηση ή η γιόγκα. Πολύ σημαντικό είναι να μην έχουν υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό τους οι ασθενείς στη φάση της θεραπείας. Θέλει χρόνο και προσπάθεια η πραγματική βελτίωση.

Πηγή: http://boro.gr