Πώς αντιμετωπίζουμε τη ζήλια ανάμεσα στα αδέρφια;

Μια πρώτη και βασική συμβουλή που πρέπει να δώσουμε είναι να προσπαθήσουν οι γονείς να εντάξουν το μεγάλο παιδί στη διαδικασία περιποίησης του μικρού παιδιού και βέβαια να μη δίνουν μεγάλη σημασία στην συμπεριφορά αυτή της ζήλιας. Την αφήνουμε να περνά απαρατήρητη, να μην προκαλεί αναστάτωση στο οικογενειακό περιβάλλον.

Σας εξηγήσουμε λίγο πιο αναλυτικά αυτές τις δυο συμβουλές.

Ξαφνικά έρχεται ένα άλλο πλάσμα στην οικογένεια που τραβάει όλη την προσοχή πάνω του. Γίνεται αντικείμενο ενδιαφέροντος κυρίως της μαμάς η οποία σε αυτή την χρονική περίοδο έχει το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας του. Ο αναγνώστης μας πρέπει να επιδιώκει λοιπόν, κατά κύριο λόγο να αφήνει το παιδί μαζί με τη μητέρα του στον ίδιο χώρο. Το παιδί νιώθει μάλλον την έλλειψη της μητέρας που στα μάτια του αφοσιώθηκε «αλλού». Είναι πολύ πιο χρήσιμη αυτή η τακτική από το να αφήνει το παιδί μαζί με το αδερφάκι του.

Τι νιώθει το μεγάλο αδερφάκι;

Νιώθει ότι έχασε τον πρώτο λόγο, το ενδιαφέρον της μαμάς και ότι τώρα όλοι ασχολούνται με τη μικρότερη αδερφή του. Νιώθει φόβο, ότι θα χάσει την αγάπη των γονιών. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία πιστεύουν ότι η αγάπη δεν μοιράζεται. Η μαμά όσο μπορεί πρέπει να του δώσει χρόνο, να αφιερώσει χρόνο στην επικοινωνία των δυο τους, χωρίς την παρεμβολή του μικρού παιδιού.

Μη δίνετε παραπάνω σημασία στο γεγονός από όσο πρέπει.

Είναι μια φυσιολογική συμπεριφορά και δε χρειάζεται να γίνει οικογενειακό ζήτημα. Παρεμβαίνουμε βέβαια αν δούμε ότι η συμπεριφορά του μεγάλου παιδιού μπορεί να γίνει επικίνδυνη και έχουμε το νου μας για κίνδυνο τραυματισμού.

Προσπαθήστε να μην γίνεστε επικριτικοί σαν γονείς.

Αντίθετα, πρέπει να ενθαρρύνουμε το μεγάλο παιδί, λέγοντας “σε εμπιστεύομαι και πιστεύω ότι θα κάνεις το καλύτερο για το αδερφάκι σου”. Το παιδί έχει το δικαίωμα να ζηλεύει όσο και αν μας φαίνεται περίεργο. Εμείς δε χρειάζεται να δημιουργήσουμε ενοχές στο παιδί για τον τρόπο που αισθάνεται. Απλά, δεν ενισχύουμε τη συμπεριφορά του αυτή και όπως είπαμε φαινομενικά, την αφήνουμε να περνά απαρατήρητη.

Κάτι που θα πρότεινα:

Ας δοκιμάσει η μητέρα που συνήθως είναι αυτή που λείπει στο παιδί να του αφιερώσει λίγο χρόνο παραπάνω. Ας προσπαθήσει να πηγαίνει βόλτες, για παράδειγμα μαζί του όταν κάποιος άλλος μπορεί να κρατήσει το παιδί. Και επειδή όπως μας λέει η αναγνώστρια βοηθά και η γιαγιά η οποία μάλιστα, φωνάζει, προσεγγίστε αυτή τη γυναίκα και βάλτε τη στο παιχνίδι σας. Εξηγήστε της για ποιο λόγο πρέπει να αλλάξει και εκείνη τη συμπεριφορά της όπως και εσείς. Μη την παρεξηγείται. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι έχουν τις δικές τους αντιλήψεις και είναι πολλές φορές πιο δύσκολο να καταλάβουν.

Πηγή: http://boro.gr