Η δύναμη της συγχώρεσης

Πολλοί από εμάς πιστεύουμε πως η συγχώρεση είναι μια πράξη δική μας που όμως, αφορά τους άλλους. Και όμως, το όφελος της συγχώρεσης αφορά πρώτα απ΄όλα εμάς. Πώς όμως καταφέρνουμε να συγχωρούμε; Πώς καταφέρνουμε να συγχωρούμε τον ίδιο μας τον εαυτό; Και ποια διαδικασία απαιτείται;

-Γιατί πρέπει να μάθουμε να συγχωρούμε; Συγχωρώ σημαίνει ξεχνάω;

Η συγχώρηση είναι μια απαιτητική διεργασία αυτογνωσίας, που ζητά την υπέρβαση του ίδιου του εαυτού. Οδηγεί στην απελευθέρωση από τις εμπλοκές του παρελθόντος και επιτρέπει να ελευθερωθούν δυνάμεις για την κατάκτηση της ωριμότητας. Δεν σχετίζεται με την λήθη, μια κατάσταση παραγραφής του επώδυνου γεγονότος με την πάροδο του χρόνου.

Η πίκρα από την αδικία διαβρώνει την ύπαρξη και ακυρώνει την δυνατότητα ικανοποίησης και χαράς από την προσωπική ζωή και από τις σχέσεις με τους άλλους. Η συγχώρηση αποτελεί την προϋπόθεση για το ευχαριστιακό βίωμα. Δεν είναι δυνατόν να ασχολείσαι διαρκώς με αυτόν που σε έβλαψε, δίχως να ξεχνάς αυτούς που σε αγαπούν. Δεν είναι δυνατόν να έχεις βαλτώσει στην αδικία του παρελθόντος και να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Δεν είναι δυνατόν η συκοφαντία που έχεις δεχθεί να σε αναστατώνει και εσύ να ασχολείσαι με κάτι δημιουργικό.

Η συγχώρηση είναι σεμνή και αφανής, αλλά περικλείει δύναμη, σιγουριά, ευθύνη και αυτοεκτίμηση. Ένας δειλός ποτέ δεν συγχωρεί. Υποχωρεί, αποσύρεται, φυγομαχεί, αλλά η μνησικακία παραμένει.

Αυτός που συγχωρεί, είναι στραμμένος προς το μέλλον. Πονά για τις αδικίες που έχει δεχθεί, αλλά η στάση του δεν είναι παθητική. Γνωρίζει ότι αν παραμείνει στην αδικία που του έγινε, τελικά δεν θα ζήσει άλλα σημαντικά βιώματα και θα απολέσει και άλλους σημαντικούς τομείς της ζωής του.

-Γιατί πολλές φορές είναι δύσκολο να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας; Τι σημαίνει συγχωρώ τον εαυτό μου;

Συγχωρώ τον εαυτό μου. Κάποιες φορές η συγχώρηση προς τον εαυτό είναι πιο δύσκολη από ότι προς τους άλλους. Είναι τότε που οι ενοχές πνίγουν την ύπαρξη και απαγορεύουν την απελευθερωτική μετάνοια. Η συγχώρηση προς τον εαυτό δεν αφορά στην επιφανειακή δικαιολόγηση των λανθασμένων επιλογών, στα πλαίσια μιας χαλαρής συνείδησης.

Η συγχώρηση προς τον εαυτό προϋποθέτει την τίμια ανάληψη της προσωπικής ευθύνης. Απαιτεί την επεξεργασία και κατανόηση των όρων που οδήγησαν στην όποια αστοχία. Επιβεβαιώνει την απόφαση για λειτουργικές λύσεις, για συνεργατικές σχέσεις, για διαφοροποιημένη πορεία. Και είναι πολύ σημαντικό για τον εαυτό μας να καταφέρουμε και τη συγχώρεση προς το γονιό.

Μπορεί να φαίνεται ως αυτονόητη και εύκολη πράξη, αλλά η ουσιαστική επεξεργασμένη συγχώρηση του παιδιού προς τον γονιό είναι μια μακρά απαιτητική διεργασία. Είναι σημαντικό η διεργασία αυτή να ξεκινήσει όσον το δυνατόν πιο νωρίς, όταν ο γονιός ευρίσκεται στη ζωή. Η αυθεντική συγχώρηση προς τον γονιό προϋποθέτει την αυτονόμηση του παιδιού. Το παιδί που δεν έχει ουσιαστικά αυτονομηθεί, δεν μπορεί να επιτύχει να συγχωρήσει τον γονιό του.


Πηγή: http://boro.gr