Η ομοφυλοφιλία οφείλεται στην απουσία του πατέρα;

Ο γάμος των ομοφυλοφίλων νομιμοποιήθηκε και επίσημα σήμερα, στο γαλλικό κοινοβούλιο. Ωστόσο παραμένει ένα θέμα ταμπού για το οποίο συχνά η ενημέρωση είναι ελλιπής. Μέσα από την αληθινή ιστορία του Μάριου, 48 χρονών, καθηγητή Κοινωνιολογίας θα μάθουμε για το πώς σχετίζεται η ομοφυλοφιλία με τις οικογενειακές σχέσεις στην παιδική και νεανική ηλικία και πιο συγκεκριμένα με την απουσία της πατρικής φιγούρας.
“Μεγάλωσα χωρίς καμία επικοινωνία με τον πατέρα μου, παρ’ όλο που ήταν πάντα φυσικά παρών, αφήνοντας την ανατροφή μου καθ’ ολοκληρία στη μητέρα μου, που με θεωρούσε πάντα κτήμα της. Στην εφηβεία μου η κατάσταση χειροτέρεψε, ο πατέρας μου είχε μπλέξει με άλλη γυναίκα και συμπεριφερότανε στο σπίτι σαν επισκέπτης. Καμιά επικοινωνία δεν είχε με εμένα. Με άφηνε πάντα με τις ερωτήσεις στα χείλια μου πάνω σε χιλιάδες απορίες που είχα ως προς τη ζωή μου και την αρρενωπότητα μου.

Πάντα ήμουν ενεργός ετεροφυλόφιλος και στα 20 μου χρόνια άρχισα να συζώ με μια γυναίκα που αγαπούσα πολύ. Ήθελα να ξεφύγω από την καταπιεστική μου μητέρα, που ήταν μια γυναίκα με κυρίαρχο χαρακτήρα, σκληρή, που θεωρούσε αντίζηλό της όποια κοπέλα σχετιζόμουνα. Η ζήλια της έφτανε σε τρελές συμπεριφορές.

Οι σχέσεις μου με τα κορίτσια ήταν πάντα τρυφερές και εγκάρδιες. Όμως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής μας επαφής, ακόμα και με τη γυναίκα που συνέζησα, για να φτάσω στην ολοκλήρωση του έρωτα κατέφευγα σε διεστραμμένες φαντασιώσεις που βίωνα με το μυαλό μου και όχι με το σώμα μου. Με την πάροδο του χρόνου, οι ομοφυλοφιλικές μου φαντασιώσεις γινόντουσαν πιο ελκυστικές και πιο συναρπαστικές.

Η ζωή μου καταρρακώθηκε όταν έζησα την πρώτη μου ομοφυλοφιλική ερωτική εμπείρια στα 22. Η ηδονή δεν είναι πλέον στον εγκέφαλο, αλλά σε ολόκληρο το σώμα μου. Ήταν ένα πρωτόγνωρο ερωτικό σκίρτημα. Κάτι σαν μια μπουνιά στο στομάχι. Τέτοια συναρπαστική εμπειρία δεν την είχα βιώσει ποτέ για μια γυναίκα. Ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα την πλήρη επαφή με το σώμα μου. Ως τότε, φοβόμουνα να αφήσω ελεύθερο τον εαυτό μου να αισθανθώ την ερωτική ηδονή. Ήταν σαν να ήμουνα θεατής στην δική μου σεξουαλική ολοκλήρωση. Μέσα από την ομοφυλοφιλική μου επαφή αισθανόμουν να κυριαρχώ στο σώμα μου και στα συναισθήματά μου. Αυτό όμως που μου είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι, ενώ τις γυναίκες τις διάλεγα για τον δυναμισμό τους και την αυτοπεποίθηση τους, τους άνδρες συντρόφους μου τους διάλεγα παθητικούς και εξαρτώμενους. Ήθελα να είμαι ο πρωταγωνιστής και να έχω τον κυρίαρχο λόγο, το πάνω χέρι στις σχέσεις μου, γιατί αυτό με ερέθιζε σεξουαλικά και μου ανέβαζε επίσης την αυτοεκτίμησή μου.

Ίσως, είχα την αίσθηση ότι αποστασιοποιόμουν από το σώμα της μάνας μου, την απέρριπτα, ενώ συγχρόνως προσπαθούσα να βρω το δικό μου σφρίγος, τη δικιά μου αρρενωπότητα.

Επειδή έχω συναναστραφεί πολλούς άνδρες ομοφυλόφιλους που έχουν επίσης στερηθεί την φυσική και συναισθηματική παρουσία του πατέρα, έχω συμπεράνει ότι όλοι κάνουμε την ίδια προσπάθεια, δηλαδή να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας μέσα από την εξερεύνηση του ανδρικού κορμιού και ότι μερικά πράγματα μπορεί ένα αγόρι να τα μάθει μόνο από άλλους του ίδιου φύλου”.

Πώς καθορίζει η σχέση του παιδιού με τον πατέρα τον σεξουαλικό προσανατολισμό στην ενήλικη ζωή; Ποιος είναι ο ρόλος της μητέρας;

Ένας αποδεδειγμένος παράγοντας στη ροπή προς την ομοφυλοφιλία δεν είναι η προσκόλληση του παιδιού στην μητέρα, όσο η ανεπάρκεια του πατέρα. Γιατί όταν ο πατέρας είναι “απών” ή ανεπαρκής, τότε η προσκόλληση και η ταύτιση με τη μητέρα είναι για το αγόρι αναπόφευκτη.

Ο πρωτογενής ναρκισσισμός, στα πρώιμα χρόνια, είναι ένα απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη του παιδιού. Στο στάδιο αυτό θα ανακαλύψει τις διαφορές των δύο φύλων και θα αναπτύξει την δική του αυτοεκτίμηση. Το αγόρι παραμένει αβέβαιο ως προς την ταυτότητα του και αμφινταλαντευόμενο ως προς τις διαφορές των δύο φύλων. Η συναισθηματική επαφή με τον πατέρα δίνει τη δυνατότητα στο αγόρι να ανακαλύψει την ομορφιά του σώματος του και να νιώσει υπερηφάνεια.

Έρευνα σε εφήβους ομοφυλόφιλους έχει αποδείξει ότι οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ιδιαίτερα χαρισματικοί και υπερευαίσθητοι. Εκφράσανε όμως αργότερα ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές γιατίδεν μπόρεσαν να δουν τις δικές τους ευαισθησίες να είναι ανάκλαση των ευαισθησιών του πατέρα τους.

Άρα θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε ότι η ομοφυλοφιλία στους άνδρες εκφράζει μια ασυνείδητη αναζήτηση του πατέρα και της ανδρικής ταυτότητας, ώστε να μπορέσουν να αποκτήσουν τον έλεγχο του κορμιού τους και των επιθυμιών τους.Η εφηβεία κάνει το αγόρι ευάλωτο στην ομοφυλοφιλική συμπεριφορά, είτε για να εξερευνήσει το σώμα του, είτε γιατί η ανάγκη για την αγάπη του πατέρα μετατρέπεται σε ερωτισμό για κάποιο τρυφερό άνδρα.

Πολλοί είναι οι ομοφυλόφιλοι που αναφέρουν ότι έχασαν κάθε σεβασμό στο φύλο τους από τη στιγμή που είδαν σκηνές βίας μεταξύ των γονιών τους και ιδιαίτερα την κακοποίηση της μάνας τους και από τον πατέρα.

Ο ρόλος της μητέρας

Η μητέρα μπορεί να ευνουχίσει τον γιο της κλέβοντας από αυτόν την αρσενικότητά του, αν δεν υπάρξει άλλος άνδρας για να κόψει τον ομφάλιο λώρο. Ο φόβος του εκθυλησμού από την μητέρα είναι ακόμη και σήμερα έντονος, γιατί πιστεύεται ότι σ’αυτόν οφείλεται η ομοφυλοφιλία. Οι πρόσφατες έρευνες όμως, δείχνουν ότι τα περισσότερα αγόρια που έχουν ανατραφεί από γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και των μοναχικών γυναικών ή των λεσβιακών γυναικών, δεν υποφέρουν στην κοινωνική τους προσαρμογή, δεν είναι λιγότερο αρσενικοί και δε δείχνουν σημάδια ψυχολογικής διαταραχής.

Κανένας σεξουαλικός προσανατολισμός δεν αποκλείει προβλήματα, παρ’ όλες τις εμμονές των ετεροφυλόφιλων για το αντίθετο. Ασφαλώς και υπάρχουν ορισμένες παθολογικές περιπτώσεις ομοφυλοφιλικών συμπεριφορών, όπως και άλλες παθολογικές συμπεριφορές ετεροφυλοφιλικών ατόμων.


Πηγή: http://boro.gr