ΑμεΑ: Διορθώνοντας τα στραβά της πόλης

Μια ομάδα νέων δηλώνει αποφασισμένη όχι μόνο να καταγράψει με τη βοήθεια των νέων μέσων μερικά από τα «κακώς κείμενα» που παρατηρεί, αλλά και να τα επιλύσει, εμπνέοντας και άλλους να κάνουν το ίδιο.

Το βασικό κομμάτι του εγχειρήματος είναι η δημιουργία web series, διαδικτυακής σειράς δηλαδή. Ας περιγράψουμε λοιπόν μερικά από τα μικρά ντοκιμαντέρ που η ομάδα έχει ήδη αναρτήσει στην ιστοσελίδα του city of errors. «Ζωή σε μια πόλη γεμάτη λάθη» ο γενικός τίτλος τους. Σε ένα από αυτά, ένας νεαρός με αναπηρικό αμαξίδιο επισκέπτεται έναν αρχαιολογικό χώρο. Δεν βρίσκει τρόπο πρόσβασης και αποφασίζει να συνεχίσει αλλού τη βόλτα του. Φτάνει σε ένα κατάστημα επίσης χωρίς πρόβλεψη για ΑμεΑ («ραμπίτσα δεν έχουμε;», τους ρωτάει) και όταν τελικά εμποδίζεται από ένα παράνομα σταθμευμένο αυτοκίνητο, του κολλάει ένα αυτοκόλλητο με την επισήμανση «είμαι γάιδαρος».

Σε ένα άλλο, έξω από το Κέντρο Σίτισης Αστέγων, αφού κάποιος εξηγεί ότι αντί να χορτάσει τρελάθηκε στον στομαχόπονο, ένας συμπολίτης του σε καλύτερη μοίρα αποφασίζει να μαγειρεύει εθελοντικά άπαξ εβδομαδιαίως. Δοκιμάζοντας το αποτέλεσμα μια άστεγη, αναφωνεί: «Είναι μαγειρεμένο με αγάπη, για αυτό είναι τόσο νόστιμο». Σε ένα τρίτο, δύο νέοι εντοπίζουν μια μικρή πυρκαγιά στη Γλυφάδα και ειδοποιούν την Πυροσβεστική. Όταν καταφτάνει μια μικρή αντλία της, ο πυροσβέστης σβήνει τη φωτιά και σχολιάζει αναφερόμενος σε όσους δεν θα ειδοποιούσαν την Υπηρεσία ότι «πρέπει να πάψει ο Έλληνας να λέει "ας το κάνουν αυτοί"».

Η ιδέα, όπως εξηγεί η Μαριάννα Χριστοφή, υπεύθυνη επικοινωνίας της ομάδας, ανήκει στην σκηνοθέτη και παραγωγό του city of errors Μυρτώ Παπαδογεώργου, η οποία είδε την ταινία της «Ζωή σε μια πόλη γεμάτη λάθη», το καλούπι του σημερινού εγχειρήματος, να τιμάται προ διετίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Συναντήθηκε με τον σκηνοθέτη Γιώργο Χλωρό και τον σχεδιαστή ήχου Νίκο Κωνσταντίνου και το νερό μπήκε στο αυλάκι. «Αιτία», λέει η Μαριάννα, «η ανάγκη να επισημάνουμε τα προβλήματα της πόλης και να μιλήσουμε για αυτά με μια γλώσσα όχι μίζερη, αλλά αισιόδοξη και απλή, να καταδείξουμε μια κατάσταση και να βρούμε ανθρώπους που μέσα από τις δυσκολίες και το χάος της Αθήνας έχουν βρει λύσεις και τρόπους».

Αν, βέβαια, όλα τελείωναν εδώ, ίσως και να μιλούσαμε για άλλη μια προσπάθεια διαπίστωσης και καταγραφής αστικών προβλημάτων. Το city of errors, έχει και άλλη μία φιλοδοξία: city of terrors λέγεται και πυρήνας της θα είναι ένα διαδικτυακό παιχνίδι που θα λανσαριστεί αφού ολοκληρωθεί και το δέκατο ντοκιμαντέρ σαν αυτά που περιγράψαμε. Εφαρμογή θα είναι «έξυπνου» τηλεφώνου, που ο ενδιαφερόμενος θα την «κατεβάζει» αντί μικρής συνδρομής και με τη βοήθειά της θα συμμετέχει σε ένα παιχνίδι μηνιαίας διάρκειας. «Πλέον, σε μια πλατφόρμα με έναν animated χάρτη» εξηγεί η Μαριάννα, «θα ανεβάζει ο καθένας το δικό του βίντεο, από κάποιο σημείο της πόλης, με το πρόβλημα που αντιμετώπισε και τη λύση που ενδεχομένως έδωσε. Οι υπόλοιποι θα μπορούν να ψηφίζουν το βίντεο, να σχολιάζουν, να δημιουργηθεί ένας διάλογος. Και επειδή μιλάμε για "παιχνίδι", θα υπάρξει και κάτι σαν έπαθλο. Θα δούμε με ποια κριτήρια».

Όλα αυτά δεν γίνονται από μόνα τους. Η Μαριάννα και τα υπόλοιπα παιδιά συμμετέχουν εθελοντικά. Αφού κατανείμουν τις εργασίες, οι ιδέες για τα βίντεο προκύπτουν από αφηγήσεις δικές τους ή φίλων, ενώ κάθε ντοκιμαντέρ ολοκληρώνεται σε δυο-τρεις βδομάδες - όχι χωρίς κάποιο μικροατύχημα, του στυλ μια χαλασμένη κάμερα. Ειδικά ο σχεδιασμός του διαδικτυακού παιχνιδιού απαιτεί πόρους. Προς αυτή την κατεύθυνση προστέθηκε, επίσης εθελοντικά, ο web developer Αλέξανδρος Μπινόπουλος και το παιχνίδι ήδη σχεδιάζεται - το πρόβλημα όμως δεν λύνεται μόνο έτσι. «Μέχρι στιγμής συνεχίζουμε με δωρεές ανθρώπων που επειδή δεν μπορούν να βοηθήσουν αλλιώς, συνδράμουν οικονομικά. Σκοπεύουμε όμως να ξεκινήσουμε και μια καμπάνια συλλογικής χρηματοδότησης (σ.σ.: το λεγόμενο crowd funding). Αναζητούμε επίσης φορείς - και στο εξωτερικό - που ενισχύουν προσπάθειες με κάποια καινοτόμο εφαρμογή.

Υπάρχουν και άλλου είδους καύσιμα. « Άνθρωποι που μας στέλνουν μηνύματα», συνεχίζει η Μαριάννα, «λέγοντας ότι "αυτό που κάνετε μας αγγίζει", ότι "δουλεύω εκεί και θα ήθελα να βοηθήσω, στείλτε μου υλικό να το προωθήσω στους συναδέλφους μου" ή κάποιος που εργάζεται στον Δήμο Αθηναίων και μας είπε ότι "αυτό που κάνετε με έχει συγκινήσει"». Δηλαδή, δεν έχει βρεθεί κανείς να τους εγκαλέσει, λόγου χάρη για χαρούμενο, ανερμάτιστο ακτιβισμό ή για αυτό που ο Ζαν Μποντριγιάρ χαρακτήριζε «κοινωνικό λιπαντικό»; «Δεν έχει συμβεί», απαντά η Μαριάννα, «αλλά φαντάζομαι ότι για κάποιους που πιστεύουν ότι μερικά ζητήματα απαιτούν παραπάνω δράση, εμείς θεωρούμαστε νερόβραστοι, αιθεροβάμονες, επιφανειακοί ή ότι έχουμε ατζέντα. Αυτή η μιζέρια όμως είναι που βαριόμαστε. Είπαμε λοιπόν να ενεργοποιηθούμε, με μόνη ατζέντα την ευαισθητοποίηση του κόσμου».

Πηγή: http://www.tanea.gr